Ο μαικήνας κ. Stephane Lannoy

"Έλα τώρα, λέγε. Την κατέβασες με το μπράτσο;"
"Ποιος, εγώ; Δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάς..."
"Μάλλον στον ώμο θα σε βρήκε τότε, έτσι δεν είναι;"
"Ε; Α, ναι, μάλλον..."

Το πλάνο τού καμεραμάν σε super slow motion (με την ανεπανάληπτη σκηνοθεσία, που απολαμβάνουμε σ΄αυτό το Mundial) είναι αποκαλυπτικό. Και η γλώσσα τού σώματος, αφοπλιστική, δεν ψεύδεται ποτέ. Ο Γάλλος διαιτητής Stephane Lannoy έχει πλευρίσει τον Βραζιλιάνο σούπερ σταρ Luis Fabiano και του κάνει χαρούλες, προσπαθώντας να εκμαιεύσει μιαν άφεση αμαρτιών, ένα "καλά έκανες", ας πούμε, για το γεγονός ότι κατάφερε να "ξεχάσει" και τις δύο φορές που ο επιθετικός τής Σελεσάο έκανε χέρι στην ίδια φάση, καταλήγοντας να πετύχει ένα από τα ομορφότερα γκολ στην Ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.

Την ιστορία μού την έχουν διηγηθεί πολλά χρόνια πίσω, και οι λεπτομέρειες είναι συγκεχυμένες. Από τα ένδοξα χρόνια της Α' Εθνικής μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός των late 70's-early 80's αντιμετωπίζει κάποιον δύσμοιρο, κι ένας από τους αστέρες εκείνης της ομάδας (ο Κολοκυθάς; ο Στεργάκος; θα σε γελάσω...) πετυχαίνει ένα καλάθι απίστευτης ομορφιάς, αφού πρώτα έχει πατήσει (λίγο, αλλά καθαρά) την τελική γραμμή. Ο διαιτητής που ελέγχει την φάση (το όνομά του, όπως ίσως κατάλαβες, μου διαφεύγει αυτήν την στιγμή)αποφασίζει ότι το καλάθι είναι κανονικό. Κάποιος από τους αμβλύωπες, που υπάρχουν παντού για να ρυπαίνουν την ζωή με την βλακεία τους, αποφασίζει να ζητήσει τον λόγο. "Εννοείται πως μετράει", τον αποστομώνει ο ρέφερι. "Σιγά μην ακύρωνα τόσο ωραίο καλάθι για τρία εκατοστά...".

Ο κ. Lannoy είναι ένας κακός διαιτητής. Όχι τόσο γιατί έχασε τις απανωτές παραβάσεις τού Fabiano (στην κανονική ροή τής φάσης, άλλωστε, ούτε εγώ τις πήρα πρέφα, κι έχω την εντύπωση πως δεν είμαι ο μόνος), ούτε γιατί μπορεί να την ψυλλιάστηκε και ν' αποφάσισε να κάνει τα στραβά μάτια. Είναι κακός διαιτητής, γιατί παρασύρεται από την ροή τού αγώνα σαν να είναι απλώς ο θεατής με την καλύτερη θέση στο γήπεδο. Άβουλος κι άτολμος, πρώτα έκλεισε τα μάτια στις μπαγαποντιές τού Βραζιλιάνου κι ύστερα, με το σκορ πια στο 3-0 (κι ίσως κι από τύψεις για την αβλεψία του), επέτρεψε στους Ιβοριανούς να ταράξουν τους αντιπάλους τους στην κλοτσιά, μπας και βγάλουν κάτι κι εκείνοι απ' το ματσάκι. Η εικόνα τού Elano να παίρνει το πόδι του στην λαδόκολλα, στον δρόμο για τ' αποδυτήρια, είναι το εισιτήριο τής επιστροφής στην πατρίδα για έναν διαιτητή εξ ίσου ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο. Αλλά, εκεί που οποιοσδήποτε άλλος στην θέση του θα ακύρωνε το 2ο γκολ τού Fabiano και θα εξόριζε ολόκληρη την εκπληκτική προσπάθειά του στην λήθη, ο Γάλλος ρέφερι το άφησε να μετρήσει, εξασφαλίζοντας άθελά του την διαιώνιση τής ποδοσφαιρικής μνήμης. Έστω με την ανεπάρκειά του, ο κ. Stephane Lannoy προστάτευσε χθες βράδυ την ομορφιά.