Ολλανδία - Σλοβακία 2-1: Το μικρό ψάρι τρώει το μικρότερο

Η φάση τού 67', με το σκορ στο 1-0 υπέρ των οράνιε, είναι όλη η ιστορία τού ματς. Η μπάλα άλλαξε γρήγορα πόδια Σλοβάκων κατά μήκος τού άξονα τής ολλανδικής εστίας, οι αμυντικοί έμειναν να χαζεύουν, και ξαφνικά ο Vittek βρέθηκε λίγο πίσω από το πέναλτυ, ολομόναχος, σε θέση βολής. Στην θέση του, ένας αγνός βλάκας σαν τον Carlos Tevez (ξέρω, πρέπει να δώσω εξηγήσεις γι' αυτό κάποια στιγμή) θα εκτελούσε χωρίς χρονοτριβή και, 9 στις 10, θα τίναζε το πλεκτό. Αλλά για τον Vittek ο χρόνος πάγωσε, αφήνοντάς τον ν' αναλογίζεται, σε θέση γκολ με την μπάλα στα πόδια, την σπουδαιότητα τής κατάστασης. Μόνον οι μεγάλοι κι οι βλάκες μπορούν ν' αντέξουν το βάρος μιας τέτοιας στιγμής, και καθώς ο Σλοβάκος φορ δεν είναι τίποτε από τα δυο κώλωσε, και σημάδεψε στο κέντρο τής εστίας, ίσια πάνω στον Stekelenburg. Αυτή ήταν η μοίρα των Σλοβάκων απόψε: να φαντασιωθούν ότι αποκλείουν την Ολλανδία, αλλά να μην το πιστέψουν ποτέ.

Τελικά, η ομάδα τού Vladimir Weiss απεδείχθη απλά κατώτερη των περιστάσεων, μικρότερη ακόμη κι απ' αυτήν την αναιμική εθνική Ολλανδίας, που μόνο για 10-15 λεπτά όλα κι όλα έδειξε κέφι για καλή μπάλα, δίνοντας κάθε δικαίωμα στο αουτσάιντερ να ελπίζει. Η ελπίδα, βεβαίως, πότε δίνει φτερά στα πόδια και πότε σου παίρνει τα μυαλά, και στους Σλοβάκους συνέβη το δεύτερο. Το ματς "κλείδωσε" οριστικά στο 84', με τον Kuyt να βρίσκει για πρώτη φορά στο ματς ανοργάνωτη την αντίπαλη άμυνα, από γρήγορη εκτέλεση φάουλ, και να σερβίρει έτοιμο γκολ προ κενής εστίας στον Sneijder (2-0), ενώ οι Σλοβάκοι ακόμη διαμαρτύρονταν στον διαιτητή ότι το φάουλ (που, ειρήσθω εν παρόδω, σφυρίχθηκε στην σέντρα τού γηπέδου!) ήταν αυστηρότατο. Έτσι φυσικά δεν κερδίζεις το φαβορί. Ο Vittek μειώνει με πέναλτυ στο τελικό 2-1, στο 90+4', αμέσως ο Undiano σφυρίζει την λήξη, κι αυτό που βλέπεις στο πρόσωπο τού σκόρερ είναι η ηρεμία τού ανθρώπου, που έχει παραδοθεί στην ιδέα ότι οι μόνοι που φταίνε είναι ο ίδιος κι οι συμπαίκτες του.

Οι Ολλανδοί έχουν, προφανώς, για αγαπημένο παιχνίδι το "ψάχνουμε τον ελεύθερο να σουτάρει υπό τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις" - σαν ομάδα μπάσκετ, ένα πράγμα. Ειδικά με τον Robben, η κατάσταση θυμίζει Jordan και Bulls των χρυσών 90's: του δίνουμε την μπάλα στα δεξιά και του αδειάζουμε την μεριά, για να συγκλίνει ανενόχλητος προς το κέντρο και να σουτάρει περίπου από τον άξονα, ψάχνοντας πότε την μια και πότε την άλλη γωνία τού τέρματος. Το μόνο που λείπει είναι τα σκριν. Πέτυχε στο 18' (1-0, στην αριστερή γωνία), παρά λίγο να το ξανακάνει στο 50' (σημαδεύοντας την άλλη μεριά, το 'σωσε ο Mucha). Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, παρά την επιστροφή Robben, οι οράνιε γίνονται ενδιαφέροντες στο γήπεδο μόνο με την παρουσία τού Eliero Elia, τού μόνου, μαζί με τον Afellay, που δείχνει διάθεση και να πλαγιοκοπήσει, και να πατήσει περιοχή. Χωρίς τους πιτσιρικάδες, είναι ερώτημα τι ακριβώς θα σκαρφισθεί η Ολλανδία για να σκοράρει στα σοβαρά ματς, ειδικά αν ο Robben σταματήσει κάποια στιγμή να βγάζει τρίποντα απ' την αριστερή του κάλτσα.