The Daltons' Politics

Άλλη μια πτήση, άλλος ένας ατέρμονος συλλογισμός! Πλέον είχε βαρεθεί τα ταξίδια, όλα τα είχε βαρεθεί, εκτός από τις γυναίκες! Τι κι αν μεγάλωσε, πάντα τον γοήτευαν οι γυναίκες, ιδιαίτερα αυτές με πλούσιο μπούστο! Τώρα όμως τα πράγματα είχαν αλλάξει! Έπρεπε να πάρει τη σημαντική απόφαση, την απόφαση που θα ήταν… γροθιά στο μαχαίρι, που ίσως να κατάστρεφε μια για πάντα την υστεροφημία του, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Αυτά τα δύο φουσκωτά μαξιλαράκια της ( sic ) και οι δεκαετίες που την περνούσε, ένιωθε να του δίνουν χρόνο ζωής, που τόσο τον είχε ανάγκη!

Αυτό ήταν. Ο γκουρού της υψηλής τεχνολογίας William έχει και πάλι internet. Όχι τίποτα σπουδαία πράγματα, αλλά τουλάχιστον μπορεί να δει το blog. Πριν πιάσει τα πολιτικά και οικονομικά θέματα, τα οποία άλλωστε είναι και τα αγαπημένα των τριών πιστών αναγνωστών μας, αναρτά το ημερολόγιο Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου - έτσι, για να ξέρετε περίπου τί μήνα έχουμε, όσοι περιμένετε ενημέρωση από τα μισά του 2011. Το θέμα φέτος θα το επέλεγε ο Jack αν έγραφε τον Ιανουάριο, γι' αυτό και η επιλογή των ερωτικών ιστοριών από το γράφοντα αποτελεί πρωτίστως μια δήλωση σεβασμού τόσο στο δικαίωμα όσο και στο ταμπεραμέντο του αδελφού. Η μυστικιστική σέκτα του σκράμπλ προβληματίστηκε ιδιαίτερα από την εμμονή ενός εκ των Daltons στον τίτλο του Ευρωπαιολόγου (δηλοί σπουδές ευρωπαϊκής ιστορίας και πολιτισμού). Από απλός πεολογών ήθελε όχι μόνο να γίνει παιολόγος (εννοιολογικά ισχυρότερος χαρακτηρισμός αν και ανορθόγραφος) αλλά να κολλήσει και τέσσερα γράμματα και να εκτοξευθεί σε άλλα ύψη. Οι αντιπροτ...

5. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται, και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης της αγαθής, ης κύριος ο θεός σου δίδωσί σοι Αλήθεια πόσο δύσκολο και πολλές φορές επίπονο είναι να μοιάσεις στα γονικά σου πρότυπα; Τα περισσότερα παιδάκια έχουν ως πρότυπα τους γονείς τους και όταν μεγαλώσουν, θέλουν να τους μοιάσουν. Αν ο πατέρας ή η μητέρα είναι συμβατικές προσωπικότητες, τότε έχει καλώς, ακολουθείς την πεπατημένη, μπορεί να κάνεις και το βήμα παραπάνω και η κοινωνία είναι περήφανη για σένα που έγινες άνθρωπος της προκοπής, καμαρώνουν οι γονείς σου για το… βλαστάρι τους και νιώθουν ότι με την εν γένει παρουσία σου τους τιμάς! Υπάρχουν όμως και πιο δύσκολες περιπτώσεις, όπου το φορτίο που σηκώνουν οι γόνοι στις πλάτες τους είναι τεράστιο έως δυσβάσταχτο και για να καταφέρουν να τιμήσουν αυτούς που τους γέννησαν, απαιτείται υπερπροσπάθεια. Δύο παράλληλες ιστορίες σε ένα παράλληλο σύμπαν έχει το ημερολόγιο του Ιουνίου. Το δράμα των παιδιών και η αγωνιώδης επιδίωξή τ...

Εντολή τρίτη: "Ου λήψει το όνομα Κυρίου τού Θεού σου επί ματαίω ου γάρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω"     «Ορκίζομαι στη ζωή μου».   Πόσο αδιάφορος μπορεί να μείνει κανείς μπροστά σε τέτοια δήλωση δέσμευσης πέραν πάσης αρχής και αμφιβολίας; Κι όμως, η Αλέκα τον είχε κοιτάξει με το πιο περιφρονητικό βλέμμα που του ‘χε ρίξει ποτέ άνθρωπος. Καθώς έκανε μεταβολή και χανόταν από τα μάτια του για πάντα, ένοιωσε λες κι η «ζωή του», αυτή που τόσο μεγαλόπρεπα είχε προσφέρει προς υποθήκευση αγωνιώντας να την κρατήσει κοντά του, άξιζε λιγότερο κι από φοιτητικό εισιτήριο εισόδου σε ερασιτεχνική παράσταση, λιγότερο κι από μισό σακουλάκι πολυκαιρισμένου πασατέμπου, λιγότερο κι από το συμβολικό αντίτιμο που πληρώνεις στον Πακιστανό που σου καθαρίζει τα τζάμια του αυτοκινήτου, έτσι και σε πετύχει στο φανάρι σταματημένο και μπόσικο.

2 . Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς. Ακόμα μια βαρετή και μουντή μέρα άρχιζε για τον Χρηστάκη. Ο εννιάχρονος μαθητής δεν είχε (ως συνήθως) καμία απολύτως διάθεση να πάει στο σχολείο, ειδικά σήμερα που έβρεχε και η μητέρα του αναγκάστηκε να του τραβήξει το πάπλωμα για να σηκωθεί από το κρεβάτι. Αφού ντύθηκε γρήγορα γρήγορα και έριξε μισή χούφτα νερό στο πρόσωπό του (γιατί ήταν πολύ κρύο), πήρε τη σάκα του στον ώμο και ξεκίνησε για το σχολείο. Ευτυχώς το σπίτι στου Γκύζη που έμεναν ήταν σχετικά κοντά στο 12 ο Δημοτικό, οπότε δεν θα γινόταν εντελώς «παπί» από τη βροχή. Όταν μπήκε (ελαφρώς αργοπορημένος) στην αίθουσα, είπε μια… άψυχη καλημέρα και κάθισε στο θρανίο του, δίπλα στον Ορέστη. Μόλις ετοιμαζόταν να βγάλει το βιβλίο της Γλώσσας, η δασκάλα ενημέρωνε την τάξη ότι σήμερα την πρώτη ώρα θα έκαναν Θρησκευτικά. Αμέσως θλίψη έπιασε τον Χρη...

14 ΔΩΡΟ=BUNGA-BUNGA Εντολή πρώτη: Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου, ουκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην εμού. 　 To ανηφορικό δρομάκι οδηγεί στο σημείο που θες να φθάσεις. Eίναι αρκετός καιρός που το έχουν πεζοδρομήσει. Καλύτερα. Η ανάβαση γίνεται πιο ευχάριστη κι ο θόρυβος σιγά σιγά χάνεται πίσω σου. Δεξιά κι αριστερά, σπίτια περασμένων δεκαετιών αποσπούν για λίγο το βλέμμα, όμως το μάτι γυρίζει πάντα στο τέλος της ανηφόρας. Στη μεγάλη πράσινη πόρτα. Ξύλινη, πελώρια και επιβλητική δεσπόζει στο σημείο εκείνο από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Η ασημένια λαβή πάντα σου προκαλούσε δέος, ιδιαίτερα το βράδυ που γυάλιζε όπως έπεφτε πάνω της το φως.

Ήρθε ο ούριος άνεμος και έδωσε τη φόρα Όλα πηγαίνανε καλά και πέρασε η μπόρα Τα βάσανα τελειώσανε κι ανοίξανε πανιά Να πάνε ν' αγκαλιάσουνε γυναίκες και παιδιά Όλοι ήταν αισιόδοξοι πως έφτασε η ώρα Ξανά να αντικρύσουνε την μακρινή τη χώρα Μετά από Κίρκη, Καλυψώ κι από τις δυο τις σκύλες Ήρθε η στιγμή ν' ανοίξουνε και του νησιού οι πύλες Μα ξάφνου χάλασε ο καιρός και βγήκαν σε μια ξέρα Και όλα δείχναν σίγουρα πως χάλασε η μέρα Σ' ένα νησί τους ξέρασε του Ποσειδώνα η μήνη Κι εκεί πως το καράβι τους για μέρες πια θα μείνει Περπάτησαν αμέριμνοι και έψαχναν για ανθρώπους Όμως δεν έβλεπαν ψυχή σ' αυτούς τους άγριους τόπους Με θαυμασμό ανοίξανε οι σύντροφοι το στόμα Τεράστιες πατημασιές σαν είδανε στο χώμα

Ο William, ανέλαβε να γράψει ημερολόγιο για τον Οκτώβριο. Όπως και η Οκτωβριανή επανάσταση, αυτό συνετελέσθη το Νοέμβριο. Με μια μικρή καθυστέρηση γράφει για την Νέκυια. Με αυτή την ευκαιρία δηλώνει ότι θεωρεί τον Όμηρο τον πρώτο που σκέφθηκε με κανόνες χόλυγουντ. Μία ολόκληρη ραψωδία γεμάτη κουτσομπολιό για να χωρέσουν δυο σκηνές με τους αστέρες της Ιλιάδας. Στη διαδρομή στον Άδη συναντά τον Αγαμέμνονα που του περιγράφει τη δολοφονία του, τον Αίαντα που αυτοκτόνησε όταν δεν κληρονόμησε αυτός τα όπλα του Αχιλλέα και τον ίδιο τον Αχιλλέα που δηλώνει ότι απ' όλες τις τιμές θα προτιμούσε να ζει. Για να μη χαλάσει, όμως, η ροή πολιτικών κειμένων στο blog, ένα κουίζ: Ποια είναι τα 5 Π που αποτελούν το πρόγραμμα του συνδυασμού του Γιώργου Αμυρά;

Το σούρουπο έπεσε γαλήνια στην Τροία και στο στρατόπεδό μας, υπήρχε ηρεμία καθόντουσαν οι αρχηγοί, γύρω απ' τη φωτιά έπιναν και συζήταγαν για όλα τα παλιά Το βλέμμα του Αχιλλέα, ήταν λίγο θολό ανάστατες οι σκέψεις, που του 'ρθαν στο μυαλό Ο Οδυ σαν τον κοίταξε, πλησίασε κοντά του του δώσε το δικαίωμα, να πει τα εσώψυχά του "Τι σου βασάνισε το νου, γενναίε Αχιλλέα πες τα σε μένα αδελφέ, γιε του γνωστού Πηλέα ποια συννεφιά σε σκέπασε και μοιάζεις σα χαμένος εξομολόγησέ τα μου και διώξε αυτό το μένος" Και τότε ο γενναιότερος απ' όλους μες στην Τροία τον Οδυ τράβηξε μακριά κι είπε την ιστορία "Άκουσε πολυμήχανε και μάθε τον καημό μου και κράτησέ το μέσα σου, το ένοχο μυστικό μου

"είσεν δ' εισαγαγούσα κατά κλισμούς τε θρόνους τε, εν δέ σφιν τυρόν τε καί άλφιτα καί μέλι χλωρόν οίνω Πραμνείω εκύκα. ανέμισγε δε σίτω φάρμακα λύγρ', ίνα πάγχυ λαθοίατο πατρίδος αίης. αυτάρ επεί δώκεν τε καί έκπιον, αυτίκ' έπειτα ράβδω πεπληγυία κατά συφεοίσιν εέργνυ" (Οδύσσειας κ', 233 - 238) Γιατί να μην αράξουμε στο Κίρκαιο λιγάκι; Εδώ ο μήνας έχει εννιά και ρέει το κρασάκι. Σάμπως δεν θα ‘ταν όμορφα στη φοινικιά από κάτω να ρίχνουμε τις ξάπλες μας μ’ έναν ωραίο πάτο;

Δε 5 12 19 26 Τρ 6 13 20 27 Τε 7 14 21 28 Πέ 1 08 15 22 29 Πα 2 09 16 23 30 Σά 3 10 17 24 31 Κυ 4 11 18 25

Τα χρόνια γρήγορα περνούσαν και οι συντρόφοι πια δεν γυρνούσαν και στην Ιθάκη ο πανικός ήτανε εκκωφαντικός

Τι μύθος είν’, αλήθεια, αυτός που αιώνες σε στοιχειώνει; Ποιανού θεού η ανίκητη κατάρα σε πλακώνει; Ποια σε κυριεύει ασθένεια, κι εκεί που θριαμβεύεις του Κρόνου την ολέθρια συνήθεια ζωντανεύεις;

5 Μαρτίου 2010  Νιώθω πολύ κουρασμένος σήμερα. Είχα το meeting με αυτή την αντιπαθητική Γερμανίδα. Εγώ δεν ήθελα να την δω, γιατί I've never liked Krauts εδώ που τα λέμε αλλά ΟΚ. Μιλήσαμε και μετά έκανα και μία ενέργεια εκτός κειμένου στην συνέντευξη τύπου που δεν την περίμενε ο Harry αλλά δεν πειράζει. Κάλεσα τους Γερμανούς να έρθουν διακοπές στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Είναι nice εκεί.

Απρίλιος Δευ Τρί Τετ Πέμ Παρ Σάβ Κυρ                 1    2    3    4    5    6    7   8    9    10  11  12  13  14  15  16   17  18  19  20  21  22  23   24  25  26  27  28  29  30               Σαν είδε κι απόειδε η σοφή θεά, το μπάχαλο αποφάσισε να λύσει. Για την Ιθάκη έβαλε φτερά, αφού το Δία κατάφερε να πείσει.

Την ώρα που ο Τηλέμαχος, μάλωνε τους μνηστήρες Κάπου χιλομέτρα μακριά, ανοίγανε οι θύρες Μια για το χοιροστάσιο, και μία η... δική της Οι φίλοι μπήκαν στο μαντρί, και εκείνος στο βρακί της. Οι ναύτες του Οδυσσέα μας, εγίνανε γουρούνια Την ώρα που η Κίρκη μας, έβαζε τα τακούνια Και έτσι λοιπόν οι σύντροφοι τρώγανε το σανό Και ο καλός μας ήρωας, "τσιμπούσε" το... ψαχνό. Ας πάρουμε τα πράγματα, απ' την αρχή αδέλφια Να μάθετε πως ήρθανε, στην Κίρκη μας τα κέφια Οταν το πλοίο άραξε, αργά μες στο λιμάνι Της ήρθε λέει ντουβρουτζάς, δικό της να τον κάνει.

"τοιγάρ εγώ τοι, ξείνε, μάλ' ατρεκέως αγορεύσω. μήτηρ μέν τέ μέ φησι τού έμμεναι, αυτάρ εγώ γε ουκ οίδ'. ου γάρ πώ τις εόν γόνον αυτός ανέγνω" Οδύσσ. α, 214-216

Σ'ένα βράχο καθισμένος, σκυφτός το κύμα χαζεύει να σκάει κι ο ίδιος δεν κατάλαβε πώς η νιότη του έφυγε, πάει. Για όλους έξυπνος, μάγκας, σοφός όμως η ώρα πια δεν περνάει. Χόμπυ ένα του μόνο, ξυλουργός άλογα στο ξύλο πελεκάει. Τώρα όμως, γνωρίζει κι αυτός πως τα χούγια κανείς δεν ξεχνάει. Αν μπορούσε θα τα' φερνε αλλιώς μα πάντα γυνή τον κυβερνάει. Σαν την είδε ήταν νύμφη σωστή ροδαλή, ζουμερή μα και φίνα. Ένα πράμα μόνο σκέφθηκε κει να σβήσει τη μεγάλη του πείνα. Και δεν του έφθασε μόνον αυτό, μα ήθελε να χτίσει και σχέση. Έτσι πέρασαν χρόνια οκτώ και στην κάρα πλήξη έχει πέσει. Τι κι αν κέρδισες μάχες πολλές κι αν από σε πάρθηκε η Τροία εις την λάρα * Καλυψώ πώς το λες ότι φεύγεις απ 'την Ωγυγία; Το καλεντάρι του δέκα λοιπόν τον Οδυσσέα έχει για θέμα, τη βλακεία που έδερνε αυτόν κι από κει εσένα κ' εμένα. * λάρα : το "λάγνα" ποιητική αδεία Δευ Τρί Τετ Πέμ Παρ Σάβ Κυρ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 ...

Αυρήλιος έφα Στην αρχή, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο σοβαρά. Τα σημάδια ήταν ανεπαίσθητα, αόρατα, κόκκοι άλατος στην θάλασσα – έπρεπε να είσαι αλαφροΐσκιωτος ή αυτιστικός (αν έχει κάποιο νόημα αυτή η διάζευξη) για να τα προσέξεις. Πόντοι έφευγαν από τα γυναικεία καλσόν, χωρίς να ‘χουν πιαστεί από κάπου – απλά εξαφανίζονταν. Σακούλες του σούπερ μάρκετ ξηλώνονταν δίχως προφανή αιτία, αφήνοντας το περιεχόμενό τους να κατρακυλήσει χαρούμενα προς τα πίσω, στην αρχή τής ανηφόρας ή της σκάλας που μόλις είχες σκαρφαλώσει. Γείτονες που μοιράζονταν συναισθήματα αμοιβαίας αντιπάθειας κλείνονταν για ώρες στο ίδιο χαλασμένο ασανσέρ. Κέρματα το ‘σκαγαν, στυλό εξαφανίζονταν, οι τηλεοράσεις έχαναν το σήμα τους μυστηριωδώς την ώρα τού γκολ – ο homo communalis υπέμενε στωικά αναπάντεχες, μικρές καθημερινές κακοτυχίες. No big deal, τουλάχιστον ως εδώ. Σύντομα όμως η γκαντεμιά κλιμακώθηκε, προσλαμβάνοντας μετρήσιμες διαστάσεις. Τα λάστιχα των αυτοκινήτων άρχισαν να κλατάρουν συχνότερα από πριν, προκ...

Είχαν περάσει δύο μήνες. Δύο ολόκληροι μήνες και ένιωθαν ακόμα περίεργα. Σαν να κατέβηκαν προχτές από τον παράδεισο, αλλά και σαν να ήταν μια ζωή στην Ανάφη και η... Εδεμ αποτελούσε μακρινή ανάμνηση. Τα είχαν δει όλα. Ο καθένας από τη δική του μεριά. Ιδιες καταστάσεις, αλλά εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση και κατανόηση από τους ήρωές μας Το ζευγάρι μας, καθόταν αγκαλιασμένο σε μια ήσυχη γωνιά. (Και πώς να μην ήταν ήσυχη, αφού και οι λίγοι τουρίστες είχαν φύγει απο το νησί). Οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι ήταν κρυμένοι, οι άνδρες στους καφενέδες και οι περισσότερες γυναίκες στο σπίτι και μόνο τον Κριστιαν έβλεπες που και που να τριγυρνάει σαν την άδικη κατάρα! Ο Αδάμ και η Εύα, πρώτη φορά έβλεπαν σκούρα και πυκνά σύννεφα. Μάλιστα ο συνδυασμός τους με τον έντονο αέρα και την πρωτόγνωρη (για αυτούς) πτώση της θερμοκρασίας, είχε αναγκάσει την Εύα να τυλιχτεί σαν αδύναμο γατάκι στην αγκαλιά του καλού της! "Τι ζω Θεέ μου" αναφώνισε όταν άκουσε ένα κεραυνό και αμέσως ήρθε η κοφτή α...