Βραζιλία - Β. Κορέα...Back to 1994

Ο Carlos Dunga ήταν περίεργη περίπτωση Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή για την εποχή του. Περισσότερο Ευρωπαίος, παρά λατίνος. Με τρεξίματα, δυνατά μαρκαρίσματα στο χώρο του κέντρου, πραγματιστής και σίγουρα όχι τυπικός μύστης της στρογγυλής θεάς. Γύρω του στήθηκε η πιο βαρετή Βραζιλία που είδαμε ποτέ το 1994, άσχετο αν κατάφερε να κερδίσει το τρόπαιο μετά από 24 χρόνια ανομβρίας. Συνεπικουρούμενος από τον Mauro Silva κρατούσαν τη μεσαία γραμμή, ο Cafu εμφανίστηκε όταν τελείωσαν τα πειράματα με τον Leonardo δεξί μπακ, ο Tafarel ήταν εγγύηση πίσω και έφτανε η κλάση και η αποτελεσματικότητα του Romario και οι εμπνεύσεις του Bebeto για να καθαρίζουν τα ματς με επαγγελματικά σκορ.

Από το ίδιο καλούπι μοιάζει να δημιουργήθηκε και η σημερινή Βραζιλία. Με την διαφορά πως δεν έχει ένα φονιά της κλάσης του Romario στις τάξεις της. Παίζει με 2 αμυντικά χαφ κολλημένα στον άξονα, τον Gilberto Silva και τον Felippe Melo. Ο Juan με τον Lucio δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν, παρά μόνο μετά το 2-0 και την δημιουργία ανέλαβαν οι τέσσερις που έπαιζαν επίθεση συν τους πλάγιους μπακ Maicon και Bastos (;). Δηλαδή οι  Kaka, Elano, Robinio, και Luis Fabiano.

Το πρώτο ημίχρονο πέρασε χωρίς ουσιαστικά φάσεις και με την Βραζιλία να μην βρίσκει ρυθμό, απέναντι σε μία Κορέα που κέρδιζε εντυπώσεις με την μαχητικότητα της. Στο δεύτερο ημίχρονο τα κάστανα από την φωτιά ανέλαβε να βγάλει ο Maicon με το εκπληκτικής ομορφιάς γκολ του και ο Elano που εκμεταλλεύθηκε την εκπληκτική πάσα του Robinio. Το τελικό 2-1 που διαμορφώθηκε στο 89' από τον Ji δεν αποκλείεται να αποτελέσει και το βούτυρο στο ψωμί του Dunga στα αποδυτήρια για να πείσει τους παίκτες του να μην συμπεριφέρονται ως Βραζιλιάνοι.

Η Β. Κορέα πάνω από όλα άγχωσε την Πορτογαλία και την Cotte D' Ivoire μιας με την εμφάνιση της αυτή τους προβλημάτισε. Πολύ τρέξιμο, κλείσιμο χώρων και διάθεση να πούλησουν το τομάρι τους ακριβά. Η Βραζιλία από την άλλη είναι χτισμένη κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση αυτής του 1994, μιας και ο Dunga αυτό ξέρει και αυτό εμπιστεύεται. Οι παίκτες παίζουν με χαλινάρια και παρότι υπάρχει η πολυτέλεια παίκτες επιπέδου Dani Alves να είναι στον πάγκο.

Προς το παρόν δεν δείχνει ικανή να γοητεύσει παρά μόνο σε στιγμές που η κλάση και το αστείρευτο ταλέντο εμφανίζονται με την μορφή μίας κάθετης πάσας με φάλτσο, μίας ντρίπλας με το εξωτερικό σε φουλ ταχύτητα ή ενός γκολ στη κίνηση από το ύψος της επανορθωτικής γραμμής. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν μπορεί τελικά να παραμείνει για καιρό σε καλούπια και αν θα καταφέρει να πάρει γκολ από τα φορ της μιας και ο Luis Fabiano και o Nilmar δεν συγκρίνονται με τους φορ που είχε η ομάδα στο πρόσφατο παρελθόν της.