Αναρτήσεις

Η κόλαση είναι οι άλλοι

       Η μάχη του Μαντζικέρτ έγινε το 1071 μ.Χ. και σηματοδότησε την εμφάνιση των Τούρκων στη ζωή μας. Το κείμενο, όμως δεν είναι γι' αυτούς. Το ερώτημα που τίθεται είναι άλλο. Για ποιό λόγο ο William και αρκετοί από τους λιγοστούς αναγνώστες έχουν συγκρατήσει την ημερομηνία και το μέρος; Τι είναι αυτό που κάνει έναν εγκέφαλο να αποθηκεύει τέτοιου είδους πληροφορίες; Πότε μπορεί να χρειαστούν;         Ξεκινώ από την τελευταία. Σχεδόν ποτέ. Ίσως κατά τη διάρκεια της τρίτης δεκαετίας της ζωής μας να βρεθούμε γύρω από ένα τραπέζι με ένα μπουκάλι κρασί κι ένα επιτραπέζιο παιγνίδι γνώσεων. Εκεί, ο εξευτελισμός του Ρωμανού Δ' του Διογένη από τους Σελτζούκους μπορεί να δώσει γκόμενα, εντυπωσιασμένη από τις γνώσεις και το πνεύμα του φιλομαθούς νέου. Πολλά χρόνια αργότερα ίσως ο θαυμασμός να προέρχεται από παιδιά ή εγγόνια. Στο μεταξύ όμως τίποτα. Ο κόσμος, οι άνθρωποι, οι γνωστοί και οι φίλοι εκτιμούν άλλα πράγματα πιο πεζά. Ίσως και πιο χυδαία, αν σκεφθεί κανείς ότι τα τελευταία

Κροατία

Δεν είναι γεννημένος "Μεσσίας" όπως ο Λιονέλ, ούτε υπεραθλητής-μοντέλο όπως ο συμπαίκτης του Κριστιάνο στη Ρεάλ. Δεν πασχίζει καν να γίνει όλα τα παραπάνω όπως ο Νεϊμάρ. Τα μαλλιά του είναι χάλια όπως ήταν τα μαλλιά των ποδοσφαιριστών στα 70's και τα 80's. H σωματοδομή του, το ίδιο. Όμως, ο Λούκα Μόντριτς, μαζί με τους άλλους δύο σωματοφύλακες της εθνικής Κροατίας έχει ήδη γράψει ιστορία. Αρκεί να σκεφθεί κανείς πόσοι πιτσιρικάδες στενοχωριούνται που δεν έχουν γεννηθεί στη Γερμανία, τη Βραζιλία ή την Αργεντινή ώστε να έχουν πιθανότητες να παίξουν σε τελικό μουντιάλ κι ότι οι περισσότεροι Κροάτες οριακά είχαν χώρα όταν ξεκινούσαν να κλωτσάνε το τόπι. Για αυτούς τους λόγους κι επειδή για τον William το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα ωραίο παιγνίδι, η Κροατία είναι η προτίμηση για σήμερα. Όσο κι αν οι Γάλλοι αποδείχθηκαν ανώτεροι όλων σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο και το δίκαιο θα ήταν να το κατακτήσουν άνετα, η κάρδια όλων ημών που σημαδεύουν τα μουντιάλ με ω

Τα ματς σήμερα

Την ώρα που ο Joe μελετά σκληρά τη σημασία του να έχει μούστακι ο επόπτης σε συνδυασμό με την αποδόση του over στο 1,62 και ο Averell εντρυφεί στο ευρωπαϊκό δίκαιο για να διαπιστώσει αν η πώληση βραχιολιών είναι ασύμβατη με την ιδιότητα του blogger, o William απλώς μιλά για μπάλλα. α) Γαλλία-Αργεντινή: Οι δύο χειρότεροι προπονητές αυτού του μουντιάλ συναντώνται, για να καταστρέψουν ό, τι έχει απομείνει από τις ομάδες τους. Οι Γάλλοι τρακάρουν μεταξύ τους και οι Αργεντινοί δε συναντιούνται με τίποτα. Ίσως το μόνο ματς που ο Ζιρού πρέπει να κάτσει πάγκο και να παίξουν οι γρήγοροι Μπαπέ και Γκριεζμάν. Από την άλλη όταν έχεις επιθετικούς εκατομμυρίων και προκρίνεσαι με γκολ του Ρόχο, καλύτερα να παίξεις άμυνα και να περιμένεις να κλέψεις τη νίκη. β) Ουρουγούαη-Πορτογαλία: Άμυνα και ξύλο σε ένα παιγνίδι που μοιάζει φτιαγμένο για παρατάση. Φαβορί οι πορτογάλοι όχι τόσο λόγω Ρονάλντο, όσο λόγω Σάντος.

Καλή αρχή

Ε' Όμιλος:  α) Βραζιλία β) Ελβετία γ) Κόστα Ρίκα δ) Σερβία Το μεγάλο φαβορί του μουντιάλ, θα πάρει άνετα τους 9 βαθμούς κι αν μπορέσει θα μας χαρίσει και σόου. Από τους άλλους, διαλέγω Σερβία  γιατί πιστεύω ότι το Ελβετία-Κόστα Ρίκα θα ξέφευγε από το 0-0 μετά από το δωδέκατο 45λεπτο. ΣΤ' Όμιλος:  α) Γερμανία  β) Μεξικό γ)Σουηδία δ) Ν.Κορέα Το παραδοσιακό φαβορί, θα περάσει εύκολα αν και δεν είναι τόσο τρομακτικό όσο λέγεται. Θα ήθελα πολύ να δω τον Μίλερ να παίζει κορυφή και να βγαίνει πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Μεξικό για δεύτερη θέση. Ζ' Όμιλος: α) Βέλγιο β) Παναμάς γ) Τυνησία δ) Αγγλία Μεγάλη συμπάθεια η Αγγλία, όμως χαφ δεν έχει. Αν χάσει αξιοπρεπώς από το Βέλγιο θα προχωρήσει χωρίς καυγάδες στην επόμενη φάση. Οι Βέλγοι είναι πλήρεις, τόσο που τους λες και μεγάλο αουτσάιντερ για τον τελικό. Πάντως ως εθνική, μπάλλα καλή δεν έχουν παίξει. Η' Όμιλος:  α) Πολωνία β) Σενεγάλη γ) Κολομβία δ) Ιαπωνία Παιδική χαρά. Καλά φορ που μοιράστηκαν και φώναξαν κ

Γ' και Δ' όμιλος

Πλανητάρχης για νόμπελ. Τα βρίσκει με τη Β.Κορέα, καθαρίζει το "σκοπιανό" και προχωράει ακάθεκτος. Με αυτούς τους υπερκινητικούς ανθρώπους, το κακό είναι ότι δε σταματούν όταν πρέπει. Ελληνοτουρκικά και Κύπρος είναι πιο δύσκολα κι έχουν κι Ερντογάν. Στα δικά μας: Γ' Όμιλος:  α) Γαλλία β) Αυστραλία γ) Περού δ) Δανία. Ξεκινάει εύκολα η Γαλλία. Το ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης θα καθαρίσει με τρεις νίκες. Για μας τους τζογαδόρους η Αυστραλία παρουσιάζει ενδιαφέρον. Δ' Όμιλος:  α) Αργεντινή β) Ισλανδία γ) Κροατία δ) Νιγηρία. Βαρετός όμιλος. Ματς στο ένα γκολ, ξύλο και νεύρα. Πλάκα θα έχει η β' αγωνιστική με το ντέρμπι Αργεντινή-Κροατία και την περίπτωση το άλλο παιγνίδι να δώσει 3 πόντους σε έναν από τους δύο.

The boys are back in town

Το κακό με τα blogs είναι ότι όσο καλά και να γράφει ή να νομίζει ότι γράφει ο άλλος, στην πραγματικότητα δεν παύει να έιναι ερασιτέχνης. Έτσι, για όσους ψάχνουν κάτι για να δεθούν μαζί του τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Αρχικά πρέπει να διαβάσουν άπειρα σκουπίδια μέχρι να βρουν κάτι πραγματικά άξιο λόγου και μετά να ανεχθούν το ότι έχουν να κάνουν με ένα χομπίστα που μπορεί κάποια στιγμή να παντρευτεί, να κάνει παιδιά, να κουραστεί ή απλώς να "στερέψει". Εδώ έχουμε φλος αγαπητοί φίλοι από τα social media και συγγνώμη αν έσκασε στα μούτρα σας μια ειδοποίηση από μιαν άλλην εποχή. Ακολουθεί η συγγνώμη προς φίλους και γνωστούς που περιμένουν στη γωνία. Να τα πάρουμε από την αρχή. Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη φορά γιατί πραγματικά πίστευα ότι αυτή η χώρα πρέπει να αλλάξει. Θεώρησα ότι είναι πιο φιλελεύθερο να επιλέγεις ένα σύστημα που να σου ταιριάζει, παρά να εμμένεις σε κάτι που δεν μπορείς να υπηρετήσεις μόνο και μόνο επειδή μοιάζει ιδεολογικά σωστό. Στο δημοψήφισμα ψήφισα &qu

Λεκέδες

Με αφορμή την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, για μια ακόμη Κυριακή ο πολιτικός και κοινοβουλευτικός μας καμβάς γέμισε λεκέδες. Ξεχωρίζει, κατ' αρχάς, ο λεκές που άφησε στην "αρραγή" κοινοβουλευτική πλειοψηφία η ψήφος δυσπιστίας της κυρίας Τζάκρη. Πάνω που φαινόταν ο πρωθυπουργός να έχει κερδίσει τις (όποιες) εντυπώσεις στο κυρίως γεύμα, το επιδόρπιο του τα χάλασε όλα. Με τους Σκανδαλίδη - Μωραΐτη να δηλώνουν "ανοχή", με κρίσιμες ψηφοφορίες μπροστά και, κυρίως, με το επερχόμενο εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας να καθιστά απαγορευτικό το παραμικρό ατύχημα σε πολιτικό επίπεδο, η ελάττωση της πλειοψηφίας στους 154 συνιστά μιαν αναμφίβολη ήττα για την κυβέρνηση.