The Daltons' Politics

Τον Μένιο τον έτρωγε το μαράζι. Είχε περάσει καιρός αλλά ακόμα δεν είχε χωνέψει την κασκαρίκα που του είχε κάνει ο μεγάλος. Όσο και αν έλεγε στους άλλους πως στη πραγματικότητα δεν ήθελε να ανέβει επάνω μιας και όλοι οι φίλοι του ήταν κάτω, τον είχε ενοχλήσει πολύ που του την είχε ξαναστήσει ο μεγάλος. Αυτά σκεφτόταν καθώς περπατούσε προς τα γραφεία της κλαδικής που είχαν στήσει εκεί κάτω μιας και ήταν πολλοί. Καθώς έστριβε στη γωνία πέτυχε τον πετρελαιά. Πήγαινε και αυτός συνέλευση. Μόλις είδε το Μένιο κατάλαβε πως πάλι την ιστορία με την έφεση σκεφτόταν. Του χαμογέλασε και του είπε "ρε θέλεις να σου πω πάλι την ιστορία για το πως "έφυγα" καβάλα στη μελαχρινή να ευθυμήσεις;" Ο Μένιος χαμογέλασε, στιγμιαία και τον πήρε αγκαζέ να μπούνε μέσα στην αίθουσα.

Σε ένα καφέ στο καθαρτήριο, κάθονται και συζητούν οι δυο τους. Ο ένας πίνει νες και καπνίζει πίπα. Ο άλλος γαλλικό και τρώει κρουασάν βουτύρου. Προσπαθούν να καταλάβουν τί πήγε στραβά. Κ: Καλά στο Γιώργο δεν το είχες δείξει το χαρτί; Α: Το είχα δείξει, αλλά δεν μπορούσε να το πιστέψει, ξέρεις τώρα πως είναι τα παιδιά...

Αυρήλιος έφα Στην αρχή, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο σοβαρά. Τα σημάδια ήταν ανεπαίσθητα, αόρατα, κόκκοι άλατος στην θάλασσα – έπρεπε να είσαι αλαφροΐσκιωτος ή αυτιστικός (αν έχει κάποιο νόημα αυτή η διάζευξη) για να τα προσέξεις. Πόντοι έφευγαν από τα γυναικεία καλσόν, χωρίς να ‘χουν πιαστεί από κάπου – απλά εξαφανίζονταν. Σακούλες του σούπερ μάρκετ ξηλώνονταν δίχως προφανή αιτία, αφήνοντας το περιεχόμενό τους να κατρακυλήσει χαρούμενα προς τα πίσω, στην αρχή τής ανηφόρας ή της σκάλας που μόλις είχες σκαρφαλώσει. Γείτονες που μοιράζονταν συναισθήματα αμοιβαίας αντιπάθειας κλείνονταν για ώρες στο ίδιο χαλασμένο ασανσέρ. Κέρματα το ‘σκαγαν, στυλό εξαφανίζονταν, οι τηλεοράσεις έχαναν το σήμα τους μυστηριωδώς την ώρα τού γκολ – ο homo communalis υπέμενε στωικά αναπάντεχες, μικρές καθημερινές κακοτυχίες. No big deal, τουλάχιστον ως εδώ. Σύντομα όμως η γκαντεμιά κλιμακώθηκε, προσλαμβάνοντας μετρήσιμες διαστάσεις. Τα λάστιχα των αυτοκινήτων άρχισαν να κλατάρουν συχνότερα από πριν, προκ...

Είχαν περάσει δύο μήνες. Δύο ολόκληροι μήνες και ένιωθαν ακόμα περίεργα. Σαν να κατέβηκαν προχτές από τον παράδεισο, αλλά και σαν να ήταν μια ζωή στην Ανάφη και η... Εδεμ αποτελούσε μακρινή ανάμνηση. Τα είχαν δει όλα. Ο καθένας από τη δική του μεριά. Ιδιες καταστάσεις, αλλά εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση και κατανόηση από τους ήρωές μας Το ζευγάρι μας, καθόταν αγκαλιασμένο σε μια ήσυχη γωνιά. (Και πώς να μην ήταν ήσυχη, αφού και οι λίγοι τουρίστες είχαν φύγει απο το νησί). Οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι ήταν κρυμένοι, οι άνδρες στους καφενέδες και οι περισσότερες γυναίκες στο σπίτι και μόνο τον Κριστιαν έβλεπες που και που να τριγυρνάει σαν την άδικη κατάρα! Ο Αδάμ και η Εύα, πρώτη φορά έβλεπαν σκούρα και πυκνά σύννεφα. Μάλιστα ο συνδυασμός τους με τον έντονο αέρα και την πρωτόγνωρη (για αυτούς) πτώση της θερμοκρασίας, είχε αναγκάσει την Εύα να τυλιχτεί σαν αδύναμο γατάκι στην αγκαλιά του καλού της! "Τι ζω Θεέ μου" αναφώνισε όταν άκουσε ένα κεραυνό και αμέσως ήρθε η κοφτή α...

Αγαπητό μου ημερολόγιο, ο Οκτώβρης ήταν πάντα ο μήνας μου. Αυτή τη φορά όμως, ούτε εγώ δεν το πίστευα. Ο Γιώργος πρωθυπουργός με 10% διαφορά από τη Ν.Δ.!!! Εδώ στο Καθαρτήριο το κάψαμε εκείνο το βράδυ. Όμως η μεγαλύτερη απόλαυση, ήταν η ανακοίνωση του υπουργικού συμβουλίου. Εκεί δάκρυσα. Όσο κι αν το παραμελούσα, αυτό το παιδί πάντα έπαιρνε πράγματα από εμένα. Υπουργός εθνικής αμύνης ο Μπένι , χωρίς να χειρίζεται ούτε τα εξοπλιστικά;Πριν δύο χρόνια του χαρίστηκε, αλλά η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Ας κάνει τώρα τον επίσημο στις παρελάσεις . Ωραία τα πηγε και με τον Ανδρέα το Λοβέρδο . Θες να γίνεις παράγοντας στο κόμμα; Πιάσε ένα δύσκολο πόστο πρώτα και μετά το παίζεις υπαρχηγός του δελφίνου. Βέβαια για να πω την αλήθεια εγώ το Λοβέρδο το συμπαθώ. Δέκα χρόνια μεγαλύτερος να ήταν και θα τον είχα βάλει στην παρέα με τον Κατσιφάρα και το Λιβάνη . Άσε που ο "συνιδρυτής" δε θα έβλεπε πρωθυπουργία ποτέ του. Είπα πρωθυπουργός και θυμήθηκα τον Πάγκαλο. Ο Γιώργος τε...

Ο Κύβος ερρίφθη. Επειτα από πολύμηνο συλλογισμό και ατελείωτους στοχασμούς, ο Αδάμ και η Εύα επέλεξαν τον προορισμό τους. Αφού έπρεπε να αφήσουν για πάντα τον Παράδεισο, δέχτηκαν το δώρο Του και διάλεξαν τον τόπο διαμονής τους. Θα πήγαιναν στην Ανάφη… Τα πάντα ήταν έτοιμα! Ο Αδάμ είχε μια μαύρη λιτή βαλίτσα και ένα μικρό σακίδιο στον ώμο. Η Ευα μία κόκκινη, μία κίτρινη, μία μοβ, μία πορτοκαλί, μία καφέ, μία μπλε ηλεκτρίκ, μία φούξια, μία ροζ και μία πράσινη βαλίτσα, με τρία πελώρια σακ-βουαγιάζ να συμπληρώνουν τις αποσκευές της. Κρατούσε βέβαια και μία τσάντα λεοπάρ στο χέρι (Luis Vuitton) και το αντίστοιχο νεσεσέρ! Ηταν όμως ανήσυχη. Είχε τη βεβαιότητα ότι κάτι είχε ξεχάσει και αυτό την... έτρωγε, γιατί ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να επιστρέψει για να το πάρει. Αγκαλιασμένοι, έριξαν ένα νοσταλγικό βλέμμα στον Παράδεισο που άφηναν πίσω τους, «φωτογράφησαν» στο μυαλό τους την εικόνα που θα κρατούσαν μέσα τους για πάντα και πάνω στο... ξεφύλλισμα των αναμνήσεων ακούστηκε η φωνή του Πέτρ...

Αγαπητό μου ημερολόγιο, η χρονιά ως τώρα ήταν υπέροχη.Μετά από πολλά χρόνια οι δρόμοι γέμισαν με φωτογραφίες μου. Ξέρεις ποιες, αυτές που με δείχνουν ώριμο και λίγο συνοφρυωμένο. Η λεζάντα παρότρυνε τον κόσμο να με ψηφίσει και επί εβδομάδες όλοι συζητούσαν για την προσφορά μου στην εξέλιξη αυτού του τόπου. Μετά έγιναν οι ευρωεκλογές και η τηλεόραση γέμισε με διαφημίσεις στις οποίες πρωταγωνιστώ εγώ. Κάποιοι γκρίνιαξαν ότι τα σποτάκια ήταν άσχετα με το διακύβευμα αυτών των εκλογών, αλλά εμένα δε με πείραξε καθόλου. Ο κόσμος το έβλεπε και του άρεσε. Ακόμη κι από εδώ ψηλά ένιωθα την αναγνώριση και την αγάπη των απλών πολιτών. Το όνειρο όμως, δεν τελείωσε εκεί. Αυτό το καλό παιδί, ο εγγονός της Πηνελόπης, στα εγκαίνια του μαγαζιού του με θυμήθηκε, αναφέρθηκε στο όραμά μου και έκανε το λαό να δακρύσει. Αφού κι εγώ ο ίδιος είχα ξεχάσει ότι κάποτε αυτή η ιδέα στριφογύριζε στο μυαλό μου. Πραγματικά αξέχαστες στιγμές. Να θυμηθώ μεθαύριο που θα μιλήσω με τον Κώστα να του πω μια καλή κουβέντα. Ε...

Ο Dr.Visvanathan Metonu Taxini είναι ηγετικό στέλεχος του SCNATCH (Scientific No-handed Association for Testicles Careful Handling) και δυστυχώς η επιστολή του ήταν αρκετά μεγάλη για να χωρέσει ως σχόλιο στο κείμενο του Averell για τον Ιούλιο. Μολονότι βρίσκεται στα όρια της παράνοιας ακόμη και για μένα που ήμουν παρών στην αρχική τους κουβέντα, τη δημοσιεύω με χαρά κυρίως για να φύγει από την κορυφή αυτό το ανατριχιαστικό απαγορευτικό. "Αγαπητέ Αυρήλιε, Με εξαιρετικό ενδιαφέρον διάβασα την ανταπόκρισή σου από το Καθαρτήριο. Η λειτουργία του Κ.Ρ.Ι.Κρι. και η αναφορά στις δύο πτέρυγές του, αποκαλύπτει τη φιλοσοφική συγγένεια του χώρου τον οποίο εκπροσωπώ με αυτό. Υπάρχουν βέβαια και διαφορές. Εμείς πιστεύουμε ότι οι ψυχές προϋπάρχουν του σώματος και βρίσκονται πάντα στους χώρους που εσείς αποκαλείτε Παράδεισο, Κόλαση και Καθαρτήριο αναμένοντας τη στιγμή που θα ενδυθούν ένα σώμα και θα εμφανισθούν στη Γη. Τα γενικά χαρακτηριστικά τους, επομένως, είναι διαμορφωμένα από καταβολής κόσμ...

Αυρήλιος έφα “Για τρία πράγματα ΔΕΝ γίνεται να τον ρωτήσεις”, μου εξηγούσε ο Πέτρος ο θυρωρός, καθώς με συνόδευε ως το ραντεβού μου με τον Θωμά. “Αν Εκείνος ενσαρκώθηκε, αν ο ενσαρκωμένος σταυρώθηκε, αν ο εσταυρωμένος αναστήθηκε. Όχι πως εδώ στον Παράδεισο δεν έχουμε ξεκάθαρη θέση πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα”, έσπευσε να συμπληρώσει, μισοαπολογούμενος, διαβάζοντας αστραπιαία την έκφραση διαμαρτυρίας που σχηματιζόταν στο πρόσωπό μου. “Άλλωστε τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, είναι καθαρά και φωτεινά σαν τον καθρέπτη που φιλοξενεί στην επιφάνειά του τον Ήλιο”. Απολάμβανε αυτάρεσκα τον ποιητικό του οίστρο, κι ύστερα, εντελώς αναπάντεχα, μαζεύτηκε, θα ‘λεγες ότι κόντυνε, ότι έγινε μια μπάλα από σάρκα – από κάπου μακρυά είχε ακουσθεί, μέρα μεσημέρι, λαλητό κοκκόρου. “Άκου που σου λέω”, ολοκλήρωσε βιαστικά την σκέψη του. “Οι συνέπειες θα είναι δυσάρεστες… για κείνον”. Την αλλόκοτη αυτή αλήθεια θα επιβεβαίωνε λίγο αργότερα κι ο ίδιος ο Θωμάς. “Αν επιχειρήσω να σου μιλήσω για… για τα γεγονότα”, ...

(Περίληψη του προηγουμένου: Ο Αδάμ και η Ευα ήταν πανέτοιμοι, με τα πράγματα στιβαγμένα να αποχωρήσουν από τον παράδεισο. Πριν περάσουν το κατώφλι της μεγάλης Πύλης, Αυτός τους σταμάτησε και τους είπε: "Δεν μπορώ να σας συγχωρήσω, αμαρτήσατε! Ομως επειδή σας αγαπώ, θα σας κάνω το τελευταίο μου δώρο. Θα σκέφτείτε σε ποιο μέρος της γης επιθυμείτε να ζήσετε. Εχετε υπόψη σας, ότι θα διανύουμε το σωτήριον έτος 2009, που είναι πιο καλά τα πράγματα από ότι στους περασμένους αιώνες.) Κύλησαν τρεις ολόκληροι μήνες, μέχρι το ζευγάρι μας να πάρει την οριστική του απόφαση. Συζυτήσεις επί συζυτήσεων, ανταλλαγή επιχηρημάτων, διαφωνίες και όλα αυτά τα...χαριτωμένα που συμβαίνουν πάντα στις σοβαρές κουβέντες ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Γνώριζαν όμως, ότι πρόκειται για την απόφαση της ζωής τους, οπότε δεν ήθελαν να βιαστούν. Οι διάλογοί τους ήταν πράγματι απολαυστικοί, αλλά λόγω στενότητας χώρου, θα σας παρουσιάσω μόνο μερικά αποσπάσματα. -ΑΔΑΜ: Λοιπόν αγάπη μου αρκετά το κωλοβαρέσαμε. Πρέπει να μ...