Χιλή - Ελβετία... Αλάνια

Στάδιο Καραϊσκάκης, τέλη Δεκεμβρίου του 1993, το τσιμέντο κρύο και ο τσακατσούκας είναι απαραίτητος για να ζεσταθείς. Ο Ολυμπιακός παίζει κόντρα στο Λεβαδειακό και για πρώτη φορά μπαίνει στο γήπεδο η καινούρια του μεταγραφή Fabian Estay. Ένας κοντοπίθαρος με μπούκλες και λιγδιασμένο μαλλί που δεν σου γεμίζει το μάτι. Μπαίνει μέσα, αρχίζει να μοιράζει σακούλες, να μοιράζει τη μπάλα κάθετα, κάνοντας τον Ben Krinstensen ευτυχισμένο. και μέσα σε όλα έβαλε και δύο γκολ. Παραλήρημα στις κερκίδες και εμφατικό 6-1. 

Αυτό το ματς και τα κατορθώματα του Estay, μου έρχονται στο μυαλό βλέποντας αυτή τη Χιλή. Μία ομάδα από αυτές που γουστάρεις να τις βλέπεις. Πιτσιρικάδες που παίζουν γρήγορα, με κοφτές ντρίπλες, κάθετες πάσες και κίνηση στο χώρο. Μια παρέα από αλάνια μεγάλης κλάσης. Δεν έχουν στις τάξεις τους Ivan Zamorano, Marcelo Salas ή Fabian Estay έχουν όμως Alexi Sanches, Paredes, Valdivia και Mark Gonzales και γουστάρεις να τους βλέπεις να παίζουν μπάλα.

Οι Ελβετοί απέναντι τους είχαν να αντιπαρατάξουν τον Otmar Hitzfeld που βλέποντας πως δεν έχει και το καλύτερο υλικό για να θέλξει τα πλήθη έχει δημιουργήσει μία σκληρή αμυντική ομάδα που για να φάει γκολ πρέπει να γίνουν πράγματα και θάματα. Σήμερα ηττήθηκαν χάρη στη λανθασμένη απόφαση του διαιτητή να αποβάλει το Behrami και στον επόπτη που δεν είδε πως ο Paredes ήταν οφσάιντ. Όμως σίγουρα δεν ξεμπερδεύεις εύκολα μαζί τους. Απέναντι στην Ονδούρα θα έχουν την ευκαιρία τους να προκριθούν αλλά εκεί πρέπει να παίξουν και λίγο μπάλα από τη μέση και κάτω.

Το παιχνίδι ξεκίνησε με τη Χιλή να πιέζει και τους Ελβετούς να κρατάνε. Μετά την αποβολή οι Ελβετοί μαζεύτηκαν ακόμα πιο πίσω και κρατούσαν το σκορ. Αρκούσε λίγη τύχη όπως με τους Ισπανούς, ένας ικανότατος γκολκίπερ όπως o Benalio, λίγη απερισκεψία όπως στη φάση που ο Gonzales στέρησε το γκολ από τον Alexi Sanches και η Ελβετία κρατούσε μέχρι το τελευταίο τέταρτο την ισοπαλία. Εκεί ο επόπτης μπλέχτηκε στα εκατοστά και έχασε τον Paredes, αυτός με εξαιρετική προσπάθεια σέντραρε στο δεύτερο δοκάρι και ο Mark Gonzales σκόραρε. 

Στα τελευταία 15 λεπτά η Ελβετία που νωρίτερα είχε βγει 2-3 φορές στη κόντρα και νωρίτερα αλλά στη τελική προσπάθεια τα χαλούσε προσπάθησε να γυρίσει το ματς με κάποια στημένα αλλά με πορδές δεν βάφεις αυγά. Οι Χιλιανοί βρήκαν χώρους και άρχισαν να χάνουν ευκαιρίες τη μία πίσω από την άλλη με μοιραίο παίκτη τον Paredes που βρέθηκε δύο φορές τετ α τετ και αστόχησε. Την πρώτη μετά από κάθετη πάσα του Mark Gonzales και την δεύτερη μετά από ατομική προσπάθεια.  Η τελευταία ευκαιρία ανήκε στους Ελβετούς, μετά από αναμπουμπούλα ο Dertiyok αστόχησε από κοντά και έκανε τον Hitzfeld να χτυπιέται στο πάγκο.

Η Ελβετία είναι σκληροτράχηλη ομάδα. Δεμένη άμυνα, καλό τέρμα, πίεση και αναζήτηση του γκολ με στημένα και αντεπιθέσεις. Ο Frei δεν τα κατάφερε όπως και ο Barneta που τον αντικατέστησε. Θυμίζει πολύ την Εθνική μας στο Euro με το τρόπο που κλείνει χώρους και πνίγει τον αντίπαλο. Όμως απέναντι στα αλάνια από τη Χιλή δεν τα κατάφερε και λόγω του αριθμητικού μειονεκτήματος. 

Η Χιλή από την άλλη είναι ομάδα για να παρακολουθείς. Ο παικταράς Alexi Sanches παίζει παντού για πλάκα, για αυτό και είναι στο στόχαστρο του Sir Alex, ο Paredes είναι δαίμονας και ο Mark Gonzales μπήκε και εκτός από το γκολ έβγαλε μάτια. Τους λείπει ένα killer μπροστά για να πάνε πολύ μακριά μιας και ο Suazo δεν το έχει. Παίζουν με τη μπάλα κάτω, αλλάζουν θέσεις, κάνουν γρήγορες κινήσεις στον άξονα. Γενικώς είναι ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις και αν βρει τις απαιτούμενες λύσεις μπροστά κανένας δεν θα θέλει να τους βρει στο δρόμο του.