Αγγλία - ΗΠΑ 1-1... Η Αγγλία που όλοι αγαπήσαμε

Η εμμονή των Άγγλων με τις παραδόσεις και τα κλισέ έχει κατά κάποιο τρόπο δημιουργήσει και μία κατάρα γύρω από τις ομάδες της. Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση (όταν φυσικά καταφέρνουν να προκριθούν) μας παρουσιάζουν μία γνωστή σειρά από σκετς, που για όλους εμάς που δεν τους αντέχουμε τους τσουρουκάδες με τις γιόμες δεν γίνονται ποτέ βαρετά. Έτσι και σήμερα καταφέρανε να χάσουν δύο δικούς τους βαθμούς με τον τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν.

Τα πράγματα ξεκίνησαν καλά για την ομάδα του Fabio Capelo. Μπήκε δυνατά στο γήπεδο και ευτύχισε να σκοράρει μόλις στο τέταρτο λεπτό όταν η άμυνα των ΗΠΑ πιάστηκε αδιάβαστη και επέτρεψε στον Emil Heskey να βγάλει τον Steven Gerrard φάτσα κάρτα με το τέρμα. Αυτός σκόραρε όπως το συνηθίζει και όλα έδειχναν πως οι Άγγλοι θα διέψευδαν τον Rataplan που έλεγε πως δεν θα τα βγάλουν πέρα. Όμως όσο περνούσε η ώρα οι ΗΠΑ άρχιζαν να ξεθαρρεύουν. Με μαέστρο τον καταπληκτικό Donovan (παιχταράς) πήγαν να κάνουν την ζημιά. Ο Donovan σέντραρε και ο Altidore για λίγο δεν βρήκε τη μπάλα και έχασε την ευκαιρία να σκοράρει. 

Όμως όσο περνούσε η ώρα οι ΗΠΑ ανέβαιναν, και ο Capelo αποφάσισε να αλλάξει ακραίο αριστερό χαφ βάζοντας μόλις στο 30' τον Sean Wright-Phillips επιτυγχάνοντας έτσι, να έχουν οι δύο ακραίοι του μέσο όρο ύψους περίπου 1.58 μιας και ο Aaron Lenon είναι και αυτός πρώτο μπόι. Κάπου εκεί ο Green ο τερματοφύλακας της Αγγλίας αποφάσισε να αποδείξει πως στο νησί βρήκαν επιτέλους τον διάδοχο του Peter Shilton. Κατάφερε να πνίξει με μαγικό τρόπο ένα σουτ απελπισίας του Debsey δίνοντας έτσι την ευκαιρία στις ΗΠΑ να πάνε στο ημίχρονο με την ισοπαλία.

Στο δεύτερο ημίχρονο χάθηκαν ευκαιρίες, όσο πέρναγε η ώρα η φυσική κατάσταση των ΗΠΑ έκανε την διαφορά και η Αγγλία φαινόταν να πελαγοδρομεί. Συνολικά το αποτέλεσμα δίκαιο, καλό ματς με αρκετές φάσεις και το μόνο παρήγορο για τους Άγγλους πως έχουν πολύ βατό όμιλο. Όμως δεν ανησυχώ τους έχω ικανούς να αποκλειστούν ακόμα και από αυτόν. Με το δικό τους μοναδικό τρόπο, με το τερματοφύλακα να πνίγει κουνέλια, με την ομάδα τους να παίζει στο πρώτο δεκάλεπτο διαστημικά και να προηγείται και μετά να χάνει, με το αστέρι της ομάδας να παίρνει ηλίθια κόκκινη κάρτα η αν όλα αυτά δεν φτάνουν στην διαδικασία των πέναλτυ. Γενικά θα βρούνε το τρόπο. Ένα τρόπο που θα είναι όμοιος με κάποιον προηγούμενο για να έχουν να λένε.

Για το τέλος ένα μικρό σχόλιο για τους Αμερικάνους. Έλεγε κάποιος στο twitter σωστά πως τους πήρε 100 χρόνια να αρχίσουν να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, αλλά το μάθανε σωστά. Νομίζω πως τους περιγράφει ακριβώς. Κάθε φορά που τους βλέπεις είναι καλύτεροι. Φοβερά πνευμόνια, πάθος, αγωνιστικότητα και ένας παίκτης διαμάντι όπως ο Donovan. Αξίζει να περάσουν στην επόμενη φάση μιας και η διαρκής βελτίωση πρέπει να επιβραβεύεται.