Συναντήσεις αστών

Αντίθετα με τις άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, η Αθήνα δε διαθέτει μια συμπαγή αστική τάξη. Η έλλειψη αυτή αφ' ενός οφείλεται στην τουρκοκρατία που δεν άφησε χώρο για τη δημιουργία παράδοσης κατά τον 17ο και 18ο αιώνα και αφ' ετέρου στη σημαντική αλλοίωση του πληθυσμού της πρωτεύουσας κατά τη δεκαετία του 1960 από το κύμα εσωτερικής μετανάστευσης Οι λίγοι "Αθηναίοι" ( όχι βέροι απαραίτητα, αλλά προηγηθέντες κατά 1-2 γενιές) είτε προσαρμόστηκαν στη νέα εποχή είτε παρέμειναν εν υπνώσει αστοί μην μπορώντας να βρουν ένα διακριτό στίγμα. Πιθανότατα, μια εσωτερική δύναμη τους ειδοποιεί για την ύπαρξη στο χώρο κάποιου σαν κι αυτούς όπως οι "αθάνατοι" αντιλαμβάνονται την είσοδο του χαιλάντερ Μακλάουντ στη γνωστή τριλογία. Τότε η συνάντηση είναι αναπόφευκτη. Συστήνονται πάντα κατά το χαιρετισμό, περιμένοντας ότι ο απέναντι γνωρίζει την ιστορική αξία του ονόματος που ακούει και θα αντιδράσει ανάλογα. Σπανίως πέφτουν έξω.

Το ίδιο συμβαίνει με Αγγλία και Γερμανία. Δύο αριστοκράτες του ποδοσφαίρου, έφεραν έτσι δύο από τους πιο απλούς ομίλους του μουντιάλ, ώστε να συναντηθούν. Ατυχία; Μάλλον όχι. Έτσι κι αλλιώς οι εκπρόσωποι της Ευρώπης σε αυτό το μουντιάλ δεν έδειξαν τίποτα παραπάνω από την παρακμή διαρκείας στην οποία βρίσκονται. Νέοι παίκτες δε βγαίνουν, νέα συστήματα δε δοκιμάζονται, και το υψηλό επίπεδο των ομάδων οφείλεται κυρίως στις αγορές από άλλες ηπείρους. Οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές είναι πλέον καταπονημένοι από τις δύσκολες σεζόν που βγάζουν και οι μικρές κλιματικές και υψομετρικές διαφοροποιήσεις είναι ικανές να τους διαλύσουν. Οι Άγγλοι κέρδισαν μόνο τους "μικροαστούς" Σλοβένους και πήραν τη δεύτερη θέση σ' έναν όμιλο τον οποίο η Τόττεναμ από μόνη της καθάριζε για πλάκα. Έσωσαν τη χρονιά και έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν την αποθέωση κόντρα σε έναν άλλον "αστό". Οι πιθανότητες είναι μάλλον με το μέρος τους αφού αυτοί έχουν 4-5 πραγματικά καλούς παίκτες. Όμως κι αν χάσουν (όπως συνήθως συμβαίνει από το '66 και μετά) κανείς δεν πρόκειται να τους ψέξει. Αντίστοιχα, οι Γερμανοί πρέπει να μακαρίζουν την τύχη τους που δε θα χρειαστεί να παίξουν την αξιοπρέπειά τους κόντρα σε μικρές δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου με χειρότερη οργάνωση αλλά ταλέντο και αντοχές αξιοζήλευτες

Μιας και η κουβέντα για φυσική κατάσταση, ο William έχει μια πρόταση στον καινοτόμο πρόεδρο της FIFA. Γκάνα και ΗΠΑ μπορούν να παίξουν είτε σε δύο γήπεδα ενωμένα, είτε με 8 παίκτες η καθεμιά. Έτσι τα 11,2 μ. που χρειάζεται καθένας από αυτούς για να κοντρολάρει και να πετάξει την μπάλλα σε συμπαίκτη, θα εξοικονομηθούν. Στοιχηματικά το ματς θα ήταν over, αν μπορούσε κάποιος να τους εξηγήσει ότι ο σκοπός του παιγνιδιού (goal) επιτυγχάνεται μόνο όταν η μπάλλα μπει στα δίχτυα κι όχι αν τρέξουν μερικά χιλιόμετρα ( ή γυάρδες) παραπάνω.