Μια απορία και μια ιστορία

Από τη στιγμή που η Ν.Δ. εξελέγη, το 2004, εφάρμοσε με συνέπεια μια πρωτότυπη πολιτική. Τα δύσκολα προβλήματα των οποίων οι λύσεις ενδέχεται να προκαλέσουν κοινωνική αναταραχή αντιμετωπίζονται με διάλογο. Έτσι, μέχρι τις τελευταίες ευρωεκλογές η ακολουθία ήταν γνωστή. Αρχικά διέρρεαν πληροφορίες ότι επίκεινται αλλαγές, οι άμεσα θιγόμενοι εξεγείρονταν και αφού η πρώτη σφυγμομέτρηση έδινε μία εικόνα, εμφανιζόταν ο αρμόδιος υπουργός αναιρούσε τα μισά ως φήμες και ανακοίνωνε περιχαρής την έναρξη του διαλόγου και τη δημιουργία του φορέα που θα τον έφερνε εις πέρας. Τα κόμματα αρνούνταν, η κυβέρνηση τα κατηγορούσε για μηδενισμό και εμείς μέναμε με την απορία ποιό ακριβώς είναι το καθήκον μιας κυβέρνησης. Ευτυχώς, μετά τις ευρωεκλογές φαίνεται να κινείται κάτι πιο γρήγορα και έτσι το ρεκόρ της περισσότερης κουβέντας οριακά μένει στην Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Οι Daltons διέγνωσαν έγκαιρα το κενό και αποφάσισαν να διεξαγάγουν εκείνοι το διάλογο για το μεταναστευτικό μιας και είναι ο μόνος τομέας για τον οποίο υπάρχουν ακόμη Έλληνες που δεν έχουν εκφέρει άποψη. Πριν ξεκινήσει όμως, μια απορία.

Η απορία: Δικαιούται ή όχι ο κάθε Αφγανός πολιτικό άσυλο; Αν όχι τότε τι κάνει ο Ελληνικός, ο Ιταλικός κι o οποιοσδήποτε στρατός εκεί; Από τί τον προστατεύει; Αν ναι γιατί δεν του το δίνουν με συνοπτικές διαδικασίες;

Μόνος του, χωρίς βοήθεια, βρέθηκε να περιπλανάται στη θάλασσα. Όλες του οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, τον συνόδευσαν στο δύσκολο ταξίδι. Οι κακουχίες δεν τον πτόησαν. Μετά από μέρες, αποκαμωμένος και πεινασμένος βρέθηκε κάπου στο Αιγαίο. Το πρώτο μέρος της περιπέτειας είχε τελειώσει, είχε σωθεί από την ορμή του υγρού στοιχείου. Το ανθρώπινο, όμως τον φόβιζε περισσότερο. Πολλές φορές εκεί χάνονται τα πάντα. Όσοι δεν έχουν περάσει ώρες μοναξιάς στην απεραντοσύνη του πελάγους, δεν μπορούν να καταλάβουν πώς αυτό επιδρά στην ψυχοσύνθεση του καθενός- κι όμως αυτό δεν ήταν τίποτα για εκείνον μπροστά στην "κόλαση των άλλων". Στο μυαλό του στριφογύριζε μια ιδέα. Μήπως να ζητούσε πολιτικό άσυλο;

Η αφορμή:

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=43138&colid=&catid=37&dt=2009-07-12%200:0:0

Μία άλλη άποψη: Στέφανος Κασιμάτης ("ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ") :Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η φήμη, που θέλει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ (δεινό κολυμβητή, κωπηλάτη, ποδηλάτη, δρομέα κ.λπ.) να χάθηκε με το κανό του και να χρειάστηκε η επέμβαση του Λιμενικού για τη διάσωσή του, είναι προδήλως αναληθής. Διότι, αν πράγματι είχε συμβεί αυτό, θα ισοδυναμούσε με την περίφημη ποδηλατική τούμπα του προέδρου και, συνεπώς, η κυβέρνηση θα έβρισκε τρόπο να μεθοδεύσει τη διαρροή στον Τύπο. Πρόκειται, λοιπόν, για προϊόν μυθοπλασίας. Ωστόσο, η μυθοπλασία, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, είναι τέχνη· και η τέχνη, πολλές φορές, είναι περισσότερο αληθινή από τη ζωή!..