Gutsy Moves

Παρακολουθώ, όπως και οι περισσότεροι, με ενδιαφέρον την εξέλιξη της υπόθεσης Siemens. Στα πλαίσια αυτά είχα προ Ευρωεκλογών μία συζήτηση με ένα φίλο, διακεκριμένο ποινικολόγο, με αφορμή την προφυλάκιση των κ.κ. Μαυρίδη και Γεωργίου. Η συζήτηση μας μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας (ή μάλλον διαβάζοντας) την πρόταση του Βασίλη Μιχαλολιάκου για αμνήστευση του Μιχάλη Χριστοφοράκου με αντάλλαγμα τα πλήρη στοιχεία για την υπόθεση.

Το θέμα της συζήτησης ήταν η αδυναμία της Ελληνικής δικαιοσύνης να αποκτήσει μάρτυρες για την υπόθεση. Μου εξηγούσε ότι είναι δύσκολο κάποιος από αυτούς που γνωρίζουν να "μιλήσει" μιας και πρακτικά θα επιβαρύνει τη θέση του μιας και σε πρακτικό επίπεδο δεν υπάρχει η δυνατότητα να του προσφερθεί καλύτερη μεταχείριση. Επιπρόσθετα με βάση την Ελληνική νομοθεσία η "ενεργή δωροδοκία" θεωρείται μεγαλύτερο έγκλημα από την "παθητική". Οπότε θα ήταν χαζό από μέρους τους να αποδεχθούν ότι συμμετέχουν σε ενεργή δωροδοκία.

Προχώρησε το θέμα μάλιστα αρκετά λέγοντας μου ότι οι δύο που προφυλακίσθηκαν πρακτικά πλέον δεν έχουν κίνητρα να μιλήσουν. Αν μιλήσουν δεν πρόκειται να αποφυλακισθούν. Μάλλον θα κινδυνέψουν με χειρότερα από όσα περνάνε τώρα. Οπότε η δικαιοσύνη επαφίεται στη καλή τους διάθεση και όχι στη δυνατότητα της να τους προσφέρει διεξόδους.

Στην περαιτέρω ανάλυση του, μου εξηγούσε ότι στην Αμερική και σε άλλες χώρες που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα με οργανωμένο έγκλημα οι νόμοι έγιναν πιο ελαστικοί. Δόθηκε η δυνατότητα σε εισαγγελείς να κάνουν συμφωνίες με μάρτυρες ή κατηγορούμενος προσφέροντας τους ακόμα και αμνηστία (και φυσικά προστασία) σε περίπτωση που η μαρτυρία τους οδηγούσε σε εξάρθρωση κυκλωμάτων οργανωμένου εγκλήματος ή τρομοκρατίας.

Στην Ελλάδα στο συγκεκριμένο θέμα είμαστε αρκετά πίσω. Ίσως επειδή δεν υπάρχει οργανωμένο έγκλημα με την έννοια που υπάρχει στην Ιταλία ή στην Αμερική. Όμως αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε θέματα σε ζητήματα τρομοκρατίας. Μέχρι σήμερα κανένας πολιτικός δεν έχει τολμήσει να βάλει στο τραπέζι σύγχρονες μεθόδους που θα περιλαμβάνουν ακόμα και την αμνηστία με αντάλλαγμα την εξάρθρωση κυκλωμάτων. Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος ήταν ο πρώτος που τόλμησε να βάλει το θέμα στο τραπέζι αποδεικνύοντας ότι το λέει η καρδιά του και δεν του αρέσει να κρύβεται πίσω από το δάκτυλο του.

Η ενέργεια του είναι σίγουρα θαρραλέα. Επίσης είναι ίσως και ο μοναδικός τρόπος να υπάρξουν σοβαρές αποκαλύψεις και στοιχεία για την υπόθεση. Εκτιμώ ότι η πρόταση του θα πρέπει να βρει υποστηρικτές. Όχι επειδή συμφωνώ με τα έργα και τις ημέρες του κ. Χριστοφοράκου αλλά επειδή αν θέλουμε ως χώρα να χτυπήσουμε τη διαφθορά θα πρέπει να δώσουμε επιτέλους κάποια μηνύματα. Μία κίνηση σαν αυτή που πρότεινε ο Βασίλης Μιχαλολιάκος θα αλλάξει το τοπίο και θα αναγκάσει πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους.

Μέχρι σήμερα την υπόθεση Siemens με την εξαίρεση της κίνησης του κ. Τσουκάτου ο οποίος σήμερα περνάει την πόρτα του ανακριτή την προσεγγίζουμε με βάση το τι γίνεται στη Γερμανία και τι φήμες κυκλοφορούν. Η ΝΔ κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ (δικαίως) ότι επί των ημερών του έγινε ότι έγινε και το ΠΑΣΟΚ λέει ότι και η ΝΔ δεν είναι αθώα περιστερά.

Επειδή το αν από το ένα κόμμα χρηματίστηκαν 5 και από το άλλο 10 δεν έχει τόση σημασία όση έχει το να σπάσει μία και καλή το απόστημα και όσοι εμπλέκονται να βρεθούν αντιμέτωποι με τις όποιες ευθύνες τους η πρόταση Μιχαλολιάκου είναι σίγουρα μία λύση. Δεν ξέρω αν είναι η ενδεδειγμένη αυτό θα το κρίνει η ιστορία και το κατά πόσο ο κ. Χριστοφοράκος θα πει όσα ενδεχομένως γνωρίζει.