Mea culpa

Στις αρχές της εβδομάδας διάβαζα στις αθλητικές σελίδες ότι συναντήθηκαν ο Socrates με τον Trapattoni της Γεωργίας και συμφώνησαν ότι ήταν απόλυτη ανάγκη να αποκτηθούν όσο το δυνατόν συντομότερα ένας κεντρικός αμυντικός με ηγετικά χαρακτηριστικά για να αντικατασταθεί ο Άντζας και ένας επιθετικός με προτεραιότητα τον Derbyshire... "E, αφού συμφώνησαν, όλα καλά... Τρομάρα μας...", έγραψα στο Facebook.

Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, όμως, ο Ολυμπιακός με εντυπωσιακό τρόπο μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες έκλεισε όχι μόνο τον Derbyshire, αλλά και το Mellberg. Mea culpa, λοιπόν... Δεν είχα καταλάβει ότι ήταν μία από εκείνες τις φορές που ο Κόκκαλης αποφασίζει να δείξει ποιος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στο ελληνικό ποδόσφαιρο...

Ο Ολυμπιακός έρχεται από ένα από τα πιο εύκολα πρωταθλήματα της πολυετούς κυριαρχίας του στο εσωτερικό, καθώς είχε ουσιαστικά τελειώσει από τα τέλη του πρώτου γύρου. Η ευρωπαϊκή σεζόν δεν ήταν και από τις καλύτερες, αλλά οι εντυπωσιακές εντός έδρας νίκες με Benfica (του φίλου Joe) και Hertha κάπως χρύσωσαν το χάπι. Από την άλλη η κατάκτηση του κυπέλλου μετά τον εκπληκτικό σε εξέλιξη τελικό ήρθε ως το κερασάκι στην τούρτα.

Οι αποχωρήσεις σημαντικών παικτών (Djοrdjevic, Άντζας) στο τέλος της χρονιάς αύξησαν τις τρύπες στο ρόστερ της ομάδας. Οι πρώτες κινήσεις που έγιναν μπορεί να μην ήταν εντυπωσιακές (Zairi, Pardo), αλλά ήταν ουσιαστικές και κάλυψαν συγκεκριμένες ανάγκες 18άδας.

Όμως, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Κάτι η επιλογή Ketsbaia για τον πάγκο, κάτι το σχεδόν ενός μήνα σήριαλ με τον Bobo, κάτι η γνωστή οικονομική στενότητα της διοίκησης που είχε ανακοινωθεί ξεκάθαρα τον Ιανουάριο, οι φίλοι σύγγαυροι είχαμε αρχίσει να απογοητευόμαστε...

Ήρθε και η συνάντηση διοίκησης-τεχνικής ηγεσίας και έδεσε το γλυκό... Προσέξτε τη λατρεία που κρύβει το βλέμμα του Temuri προς τον πρόεδρο, να καταλάβετε γιατί δε μας είπαν τίποτα οι αποφασιστικές ανακοινώσεις... Τελικά, όμως, αναγκαστήκαμε να βάλουμε το πόδι μας στο στόμα μας - όπως λέμε κι εμείς στο Birmingham...

5,5 εκατομμυριάκια μέσα σε 24 ώρες και to roster ξαφνικά μοιάζει πολύ πιο γεμάτο από πριν... Και όχι με μπαλώματα, αλλά με παίκτες αποδεδειγμένα καλούς. Την ώρα, μάλιστα, που στο βαζελουά συλλέγουν αμυντικά χαφ, ενώ ο προπονητής τους δε θέλει κανέναν από τους επιθετικούς της ομάδας και στο άεκ ψάχνουν να βρουν τσάμπα παίκτες. Οι μόνες ομάδες που κινούνται πραγματικά στις μεταγραφές είναι οι αιώνιοι losers του βορρά και ο ΠΑΣ(!).

Εξακολουθώ να μην πιστεύω ότι ο Ketsbaia είναι μια ιδανική λύση για τον πάγκο της ομάδας. Αλλά, μου φαίνεται, ότι οι κινήσεις στο μεταγραφικό πεδίο έχουν γίνει πολύ πιο λογικές από άλλες χρονιές... Δε θα μου κάνει καμιά εντύπωση, πλέον, αν, τελικά, το roster γεμίσει κανονικά με τους κατάλληλους παίκτες στις σωστές θέσεις... Απλά, αυτή τη φορά ο Socrates μας το βούλωσε (και επικοινωνιακά το βούλωσε και στους αιώνιους με το Mellberg).


Για να δούμε τι άλλο θα μας φέρει το καλοκαίρι...

ΥΓ. Πέρα από την όποια πλάκα, οι μεταγραφές του Άρη τσακίζουν!