Μάρτιος 2010

Την ώρα που ο Τηλέμαχος, μάλωνε τους μνηστήρες
Κάπου χιλομέτρα μακριά, ανοίγανε οι θύρες
Μια για το χοιροστάσιο, και μία η... δική της
Οι φίλοι μπήκαν στο μαντρί, και εκείνος στο βρακί της.


Οι ναύτες του Οδυσσέα μας, εγίνανε γουρούνια
Την ώρα που η Κίρκη μας, έβαζε τα τακούνια
Και έτσι λοιπόν οι σύντροφοι τρώγανε το σανό
Και ο καλός μας ήρωας, "τσιμπούσε" το... ψαχνό.

Ας πάρουμε τα πράγματα, απ' την αρχή αδέλφια
Να μάθετε πως ήρθανε, στην Κίρκη μας τα κέφια
Οταν το πλοίο άραξε, αργά μες στο λιμάνι
Της ήρθε λέει ντουβρουτζάς, δικό της να τον κάνει.



Τον είδε ωραίο, καμαρωτό, με πλούσια γεννειάδα
Της άρεσε, της γυάλισε, της έφερε ζαλάδα
Κι έτσι σκοπό της έβαλε, να τον αποπλανήσει
Γιατί ήτανε βέβαιη, για το καλό γ...σι!

Για αυτόν το λόγο ντύθηκε κι άρχισε τα ναζάκια
Να τον μαγέψει ήθελε, να κάνουνε χαδάκια
Να τον κρατήσει στο νησί, αιώνια δικό της
Να είναι ο άντρας ο σωστός και το αφεντικό της

Ολα τα υπολόγισε μέσα στα σχέδιά της
Θα τον κρατούσε νόμιζε, σφιχτά στην αγκαλιά της
Μα δε λογιάριασε καλά, το νου του Οδυσσέα
Εκείνος μόνο ήθελε, φαί για την παρέα

Ποτέ δεν ξενοκοίταζε, πιστός στην Πηνελόπη
Κι ας ήταν πάντα ποθητός, απ' όλη την Ευρώπη
Θα γύριζε στο σπίτι του, χρόνια πολλά παρθένος
Παρά μοιχός και αναίσχυντος, βαριά ατιμασμένος

Με μαεστρία ξέφευγε, απ' την πολιορκία
Η Κίρκη τον δυσκόλευε, πιότερο απ΄την Τροία.
Στενό μαρκαρισμά αυτή, άμυνα ο Δυσσέας
Μαύρα πανιά θα σήκωνε, σα να ταν ο Θησέας

Ωσπου η Κίρκη θύμωσε, γύρισαν τα μυαλά της
Τον ήθελε στα σκέλια της, να 'ρθει στα συγκαλά της
Μετά αναρωτήθηκε, γιατί να τους ταίζει
Αν είναι το... γλαστράκι της, κανείς να μην ποτίζει;

Απείλησε πως αν δεν 'ρθει, στην κλίνη ο καλός της
Κακό μεγάλο θα γενεί, θα ξέσπαγε ο θυμός της
Οι σύντροφοι φοβήθηκαν, πως θα ΄ρθει συμφορά -
Εκεί ο πολυμήχανος, ν' αρνιέται σθεναρά

Τότε η μάγισσα έβγαλε, άσο απ' το μανίκι
Πίστεψε πως κατάφερε, αυτός να της ανήκει
Επιασε το ραβδάκι της και σήκωσε το χέρι
Την ώρα που ο αρχηγός, τραβούσε το μαχαίρι

"Σε σένα πολυμήχανε, που κούρσεψες την Τροία
Μιλάω τώρα σοβαρά, παράτα τα αστεία
Ή έλα στο κρεβάτι μου, να πάρεις το κορμί μου
'Η όλοι οι φίλοι σου μαζί, θα μπούνε στο μαντρί μου"

Κι εκείνος δεν κατάλαβε, τι εννοούσε αυτή
Ποιά ήταν τώρα η απειλή και τι 'ταν το μαντρί
Αλλά αυτός δεν μάσησε σε Κύκλωπα, Σειρήνες
Και θα κωλώσει τώρα εδώ, μ' όλες αυτές τις φτήνιες;

"Τα λόγια πλέον στέρεψαν, άρχοντα της Ιθάκης
Ελα στην κάμαρα ευθύς, δεν θα το πω πολλάκις
Αλλιώς στους φίλους σου ξανά, δεν θα ματαμιλήσεις
Γουρούνια όλοι θα γενούν, αν άγρια δεν με σκίσεις"

Αχός βαρύς ακούστηκε, τα είπαν μάνι μάνι
Τον άρχοντα να πείσουνε, το ψυχικό να κάνει
Μα εκείνος δεν κουνιότανε, να πάει στην κάμαρά της
Λες και δεν ήταν όμορφη, με τα πιασίματά της

Οπότε η Κίρκη "άστραψε", έβραζε στο θυμό της
Και τότε αποφάσισε, να κάμνει το δικό της
Ολοι γουρούνια έγιναν οι σύντροφοι του Οδυ
Κι ο ηγεμόνας "έμεινε", κοιτούσε σαν το βόδι

Τότε το ξανασκέφτηκε και έψαξε τη λύση
κρίμα ήταν οι φίλοι του, να παν' από γα...σι
Στο κάτω κάτω σκέφτηκε, πόσο καιρό απείχε
Και κοίταξε μες στο βρακί, να δει τι καύλες είχε

"Θα θυσιαστώ για τα παιδιά και για το παρεάκι
Αλλωστε η Κίρκη μια χαρά, ωραίο γκομενάκι
Και τα στηθάκια της στητά και σφριγηλά τα βρίσκω
Και κωλαράκι αγέρωχο, να πάρω λές το ρίσκο;"

Η Κίρκη σαν κατάλαβε, τι σκέφτεται ο καλός της
Αμέσως γδύθηκε δειλά, για να φανεί ο ποπός της
Επιασε με τα χέρια της, το στήθος της με χάρη
Και ξάφνου εσηκώθηκε, του Οδυ το κοντάρι

Κάτω απ' το φως του φεγγαριού, έγινε το δικό της
Και χάρηκε τόσο πολύ αυτόν τον οργασμό της
Μέχρι που και τα πόδια της, τρέμαν όλη την ώρα
Μα ο άρχοντας δεν σταματά, μιας κι είχε πάρει φόρα

Το κάνανε ασταμάτητα, δεν τέλειωναν οι καύλες
Εσπασαν στο κρεβάτι της, ακόμα και οι τάβλες
Μαγάρισαν τ' αρχοντικό, συνέχισαν στ' αλώνια
Αυτό το σεξ που κάνανε, θα το θυμούνται χρόνια

Μα οι ορέξεις τέλειωσαν και ήρθανε οι τύψεις
Αλλά η Κίρκη φώναζε: "μην με εγκαταλείψεις"
Μα ο ηγεμόνας θέλησε, να βάλει ένα τέλος
Και την καρδιά της έσκισε, σαν να ταν τόξου βέλος

Τα παρακάλια έπεσαν μες στο βαθύ πηγάδι
Αυτός δεν έμενε εκεί, καλύτερα στον Αδη
Απαίτησε οι φίλοι του, άντρες να ξαναγίνουν
Να φύγουν από το νησί, θέλουν να ξεμακρύνουν

Και τότε η Κίρκη λύγισε, με δάκρυα στα μάτια
Ενιωσε ξάφνου την καρδιά, να γίνεται κομμάτια
Εκανε τους συντρόφους του, ξανά μανά ανθρώπους
Να αφήσουν πίσω το νησί, ζητώντας άλλους τόπους

Ο Οδυσσέας έμοιαζε χαμένος μες στις τύψεις
Αλλά το ξανασκέφτηκε: "έπρεπε να πηδήξεις"
Αλλιώς εδώ θα έμενε αυτός και η συντροφιά του
Και την Ιθάκη θα βλεπε μόνο στα όνειρά του

Αλλωστε η Πηνελόπη του, θα ήτανε πιστή;
Συνέχεια αναρωτιότανε πάνω στην κουπαστή
Ή ολα αυτά τα χρόνια, που ήτανε στην Τροία
"Πότιζαν" οι μνηστήρες, την... άσωτη κυρία;

Αυτά στο νου του έβαζε και δεν ησύχαζε ώρα
Μέχρι που το καράβι τους, το χτύπησε η μπόρα
Εφυγε απ' την Κίρκη του, που του 'χε όλα τα δώρα
Μα έπρεπε κάποτε να ρθει, του γυρισμού η ώρα

Ετσι ο πολυμήχανος, πηγαίνει για Ιθάκη
Μα τον βαραίνει τόσο δα, ετούτο το λαθάκι
Αναριωτιέται αν έπρεπε την Κίκρη να πηδήξει
Κι άκρη παλεύει για να βρει, κοντεύει να του στρίψει





Σημαντικές ημερομηνίες:
8: Ημέρα της γυναίκας (γιατί οι υπόλοιπες τι είναι δηλαδή;)
14: Παγκόσμια ημέρα μπριζόλας και πεοληχείας (Ολοι το τρώνε το... κρεατάκι τους, εμείς οι άντρες το πρώτο βέβαια, οι γυναίκες έχουν και επιλογές!)
15: Παγκόσμια ημέρα καταναλωτή (last year)
20: Παγκόσμια ημέρα αποχής από το κρέας (καλά χαζοί είναι;;;; Εσεις κορίτσια, αν παραπάνω έχετε διαλέξει τη δεύτερη επιλογή, αγνοήστε τη μέρα...)
21: Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού (εδώ το θέμα είναι σοβαρό, οπότε δεν σχολιάζω. RESPECT). Ταυτόχρονα και παγκόσμια ημέρα της ποίησης (μετά το πόνημα μου που διαβάσατε παραπάνω, λέτε να μπω στο Πάνθεον;)
27: Παγκόσμια ημέρα θεάτρου (ελπίζω όχι του παραλόγου) και κοινωνικής εργασίας (για... θύματα ψάχνουν)

ΥΓ. Δεν θα βάλω ημερομηνίες ειδικού περιεχομένου, όπως πχ το ντέρμπι κτλ, θα διατηρήσω τη σοβαρότητά μου.