Ιανουάριος-Φεβρουάριος

Αυτό ήταν. Ο γκουρού της υψηλής τεχνολογίας William έχει και πάλι internet. Όχι τίποτα σπουδαία πράγματα, αλλά τουλάχιστον μπορεί να δει το blog. Πριν πιάσει τα πολιτικά και οικονομικά θέματα, τα οποία άλλωστε είναι και τα αγαπημένα των τριών πιστών αναγνωστών μας, αναρτά το ημερολόγιο Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου - έτσι, για να ξέρετε περίπου τί μήνα έχουμε, όσοι περιμένετε ενημέρωση από τα μισά του 2011.

Το θέμα φέτος θα το επέλεγε ο Jack αν έγραφε τον Ιανουάριο, γι' αυτό και η επιλογή των ερωτικών ιστοριών από το γράφοντα αποτελεί πρωτίστως μια δήλωση σεβασμού τόσο στο δικαίωμα όσο και στο ταμπεραμέντο του αδελφού.

Η μυστικιστική σέκτα του σκράμπλ προβληματίστηκε ιδιαίτερα από την εμμονή ενός εκ των Daltons στον τίτλο του Ευρωπαιολόγου (δηλοί σπουδές ευρωπαϊκής ιστορίας και πολιτισμού). Από απλός πεολογών ήθελε όχι μόνο να γίνει παιολόγος (εννοιολογικά ισχυρότερος χαρακτηρισμός αν και ανορθόγραφος) αλλά να κολλήσει και τέσσερα γράμματα και να εκτοξευθεί σε άλλα ύψη. Οι αντιπροτάσεις μας για σταδιακή εξέλιξη σε Εβροπεολόγο αρχικά και σε νευροπεολόγο αργότερα συνάντησαν τη σθεναρή του άρνηση. Ας είναι.

 

Τη βαλίτσα του σέρνει στο χιόνι

στο δέλτα του Έβρου ήρθε για βόλτα.

Τη βλέπει να σκύβει-γαλάζιο κορδόνι.

Αχ! Μουρμουρίζει και φτάνει στην πόρτα.
Γυρνά ξανά προς το μέρος εκείνης,
τη βλέπει χάμω. Κάτι μαζεύει.
"Αυτά είναι καπούλια στην υγειά τους να πίνεις",
συλλογάται καθώς τη χαζεύει.
Το εγώ του τρελλά φουσκωμένο,
τον οδηγεί να της δώσει το χέρι.
-Άραμις λέει, εδώ μένω
-Γειά, εγώ είμαι η Κλαίρη.
-Με τί ασχολείσαι; Τη ρωτά πονηρά.

Το παγώνι την ουρά του ανοίγει.

-Ορνιθολόγος, αυτή απαντά,
κι εσύ; Το λειρί κοκκίνισε και πάει να φύγει.
-Στο πρώτο κομμάτι διαφέρουμε μόνο,
της λέει αυτός γεμάτος καμάρι.
Για την Ευρώπη έχω τον δικό μου τον πόνο,

ο "λόγος" είναι του βιολιού το δοξάρι.

"Σα να' ναι καλός ο νιος με το μούσι"

σκέπτεται αυτή και ρίχνει τους ώμους.

"Ο κρουνός μου ετούτη θα λούσει..."

εκτιμά ο σοφός με την πείρα στους δρόμους.

-Ευρωπολόγος, λοιπόν, στην άκρη της χώρας.

-"Παιό", τη διορθώνει λουσμένος στο κλέος.

"Αυτό θα το δούμε, δεν είναι της ώρας",

σκέπτεται αυτή καρφωμένη στο ...

Στο βραδινό ραντεβού πήγε φτιαγμένος.

Το καταφύγιο ήταν ο τόπος της μάχης.

Δυο μπουκάλες κρασί και το απαραίτητο σθένος,

αρκούν για τη βολή που θα' χεις.

Μόλις την είδε η μιλιά του εχάθη,

τα μεγάλα τα σχέδια τα ξέχασε όλα.

Πώς θα πάει ως του πάτου τα βάθη,

το μυαλό κολλημένο σ' αυτήν την παρόλα.

Ευτυχώς που αυτή τα έτσουζε λίγο,

κρασί στο κρασί λύθηκε κάπως.

Όταν της είπε:"Ήρθε η ώρα να φύγω"

η Κλαίρη του' πε πως θα' κανε λάθος.

'Ετσι λοιπόν μέτρησε ο πόντος

κι από πεολογών που ήταν για χρόνια

τώρα λέει Ευρωπαιολόγος,

σε όσους γνωρίζει στα μεγάλα σαλόνια.

Όσο γι' αυτήν το γράφει με βήτα.

Απ' τα πουλιά που βρήκε στο δέλτα του Έβρου,

με τον Άραμι έκλεισε τη μεγάλη της λίστα

κι η βέρα πάει με "Ν"- χτυπά στο κέντρο του νεύρου.