Ιανουάριος
Σ'ένα βράχο καθισμένος, σκυφτός
το κύμα χαζεύει να σκάει
κι ο ίδιος δεν κατάλαβε πώς
η νιότη του έφυγε, πάει.
Για όλους έξυπνος, μάγκας, σοφός
όμως η ώρα πια δεν περνάει.
Χόμπυ ένα του μόνο, ξυλουργός
άλογα στο ξύλο πελεκάει.
Τώρα όμως, γνωρίζει κι αυτός
πως τα χούγια κανείς δεν ξεχνάει.
Αν μπορούσε θα τα' φερνε αλλιώς
μα πάντα γυνή τον κυβερνάει.
Σαν την είδε ήταν νύμφη σωστή
ροδαλή, ζουμερή μα και φίνα.
Ένα πράμα μόνο σκέφθηκε κει
να σβήσει τη μεγάλη του πείνα.
Και δεν του έφθασε μόνον αυτό,
μα ήθελε να χτίσει και σχέση.
Έτσι πέρασαν χρόνια οκτώ
και στην κάρα πλήξη έχει πέσει.
Τι κι αν κέρδισες μάχες πολλές
κι αν από σε πάρθηκε η Τροία
εις την λάρα* Καλυψώ πώς το λες
ότι φεύγεις απ'την Ωγυγία;
Το καλεντάρι του δέκα λοιπόν
τον Οδυσσέα έχει για θέμα,
τη βλακεία που έδερνε αυτόν
κι από κει εσένα κ' εμένα.
*λάρα: το "λάγνα" ποιητική αδεία
|
Σχόλια
Καταλαβαίνεις αγαπητέ Γουλιέλμε ότι τώρα για να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων, το ημερολόγιο του 2010 θα πρέπει να συνοδεύεται από τετράστιχο άπαξ ημερησίως και ο κάθε μήνας να είναι μια ραψωδία:) Άντε Daltons καλή χρονιά και καλή αρχη!!!!
στα έπη τα πάντα συμβαίνουν,
μα έργο σε κλειστή διαδρομή,
μηδέν, φυσικοί το μαθαίνουν.
στο ίδιο πάντα γυρίζεις λιμάνι.
Και στο δείλι προσφέρεις σπονδή
που μπροστά σου η Γοργόνα εφάνη...
απ'ενέργεια θα'χεις αδειάσει
είτε πίσω από ένα γιατί,
όταν πια θα έχει βραδιάσει.
μία είναι η συνταγή:
των υψίπεδων η Μούσα
θ' απαντήσει στα "γιατί".
όσοι κρύβουν την ψυχή στο αμπάρι-
άλλοθι πάντα ξεθάβουν πολλά,
μα τόλμη μονάχα στο κεχριμπάρι.
στο ίδιο πάντα γυρίζεις λιμάνι.
Και στο δείλι προσφέρεις σπονδή
που μπροστά σου η Γοργόνα εφάνη...