Μάρτιος 2011

2. Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς.

Ακόμα μια βαρετή και μουντή μέρα άρχιζε για τον Χρηστάκη. Ο εννιάχρονος μαθητής δεν είχε (ως συνήθως) καμία απολύτως διάθεση να πάει στο σχολείο, ειδικά σήμερα που έβρεχε και η μητέρα του αναγκάστηκε να του τραβήξει το πάπλωμα για να σηκωθεί από το κρεβάτι. Αφού ντύθηκε γρήγορα γρήγορα και έριξε μισή χούφτα νερό στο πρόσωπό του (γιατί ήταν πολύ κρύο), πήρε τη σάκα του στον ώμο και ξεκίνησε για το σχολείο. Ευτυχώς το σπίτι στου Γκύζη που έμεναν ήταν σχετικά κοντά στο 12^ο Δημοτικό, οπότε δεν θα γινόταν εντελώς «παπί» από τη βροχή.

Όταν μπήκε (ελαφρώς αργοπορημένος) στην αίθουσα, είπε μια… άψυχη καλημέρα και κάθισε στο θρανίο του, δίπλα στον Ορέστη. Μόλις ετοιμαζόταν να βγάλει το βιβλίο της Γλώσσας, η δασκάλα ενημέρωνε την τάξη ότι σήμερα την πρώτη ώρα θα έκαναν Θρησκευτικά. Αμέσως θλίψη έπιασε τον Χρηστάκη, γιατί το βαριόταν πολύ αυτό το μάθημα, όπως και την Ιστορία. Τι τους ενδιέφερε τι είχε γίνει πριν τόόόόσα πολλά χρόνια, συλλογιζόταν! Η κυρία Πόπη, παρατηρώντας τη δυσφορία των παιδιών στο άκουσμα της λέξης «Θρησκευτικά», σκέφτηκε ότι έπρεπε να κάνει τη διδασκαλία λίγο πιο… διασκεδαστική, οπότε διαφοροποίησε τη μορφή του μαθήματος:

- Παιδιά, σήμερα δεν θα σας εξετάσω, ούτε θα παραδώσω νέο μάθημα, αλλά θα κάνουμε μία ωραία κουβεντούλα, εντάξει;

- Μάάάάάάλιστα κυρία!

- Λοιπόν, ποιό παιδάκι θέλει να μου πει πώς νομίζει ότι ήταν η Παναγία; (είδε πολλά χέρια σηκωμένα). Πες εσύ Ελπίδα.

- Ήταν μια πολύ καλή γυναίκα, όμορφη, φορούσε μαντίλι στα μαλλιά και επειδή δεν είχε αμαρτίες, γέννησε τον Χριστούλη.

- Μπράβο Ελπίδα. Και τον Χριστούλη πώς τον φαντάζεστε; (πάλι ανάμεσα από πολλά χέρια κλήθηκε να δώσει το λόγο). Έλα, πες μας εσύ Γιωργάκη.

- Ήταν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Είχε καστανόξανθα μακριά μαλλιά και μούσια, μιλούσε πολύ ωραία, βοηθούσε τους άλλους και έκανε θαύματα. Μαμά του ήταν η Παναγία και μπαμπάς του ο Θεός!

- Μπράβο Γιωργάκη. Πάμε τώρα στη δύσκολη ερώτηση. Την εικόνα του Θεού, πώς την έχετε στο μυαλό σας; (Ο Χρηστάκης, αναθάρρησε και σήκωσε το χέρι). Θέλεις να μας πεις εσύ Ουρανίτσα;

- Ο Θεός, μας κοιτάει όλους από ψηλά, ζει στον ουρανό, είναι πολύ παππούς πια, έχει όλη τη σοφία του κόσμου, μακριά άσπρα μαλλιά και μακριά άσπρα μούσια, φοράει πάντα ένα χιτώνα και ενώ δεν πατάει ποτέ το πόδι του στη Γη, κάνει θαύματα।

- Κυρία, κυρία (πετάχτηκε ο Χρηστάκης). Έτσι μπορεί να ήταν παλιά, τώρα είναι αλλιώς.

- Τι λες Χρηστάκη; (Απόρησε η κυρία Πόπη). Δηλαδή σήμερα πώς είναι;

- Σήμερα κυρία είναι διαφορετικός। Πρώτα πρώτα δεν είναι λευκός όπως στο βιβλίο μας, αλλά μαύρος। Δεν ζει στον ουρανό, αλλά εδώ στην Αθήνα από πέρυσι, ενώ παλιότερα έμενε στην Αγγλία και τη Γαλλία। Πλέον δεν έχει πολλά μαλλιά και φυσικά δεν είναι άσπρα, ούτε έχει μούσι. Λίγες τρίχες έχει όλες κι όλες και αυτές που και που τις βάφει ξανθές, πράσινες και ό,τι άλλο του αρέσει. Όχι μόνο πατάει στη Γη, αλλά κάθε εβδομάδα πατάει στο χορτάρι και εκεί κάνει πλέον τα θαύματά του. Με χιτώνα δεν τον έχουμε δει ποτέ, συνήθως φοράει πράσινη στολή ή άσπρη. Πίσω από την μπλούζα γράφει το όνομα του, για να τον μάθουν όλοι, και ένα νούμερο, το 9, που δεν ξέρω τι σημαίνει. Α, μια φορά τις προάλλες τον είδαμε και με φούστα, που έμοιαζε με χιτώνα, αλλά δεν ήταν άσπρη. Μάλιστα για να διαφέρει από μας, έχει πολλά τατουάζ. Το μεγαλύτερο όμως, είναι δύο φτερά αγγέλων στην πλάτη του, για να καταλαβαίνουν όλοι ότι είναι ο Θεός. Λατρεύεται μάλιστα σαν Θεός, αλλά πλέον όχι από όλο τον κόσμο, όπως παλιά, αλλά μόνο από τους Παναθην….

- Μα τι ανοησίες είναι αυτές που λες; (Ούρλιαξε η κυρία Πόπη που δεν άντεξε άλλο την αφήγηση του μικρού Χρηστάκη) Ποιός σου τα είπε όλα αυτά;

- Κανείς… (είπε δειλά ο Χρηστάκης), αλλά…

- Τι αλλά, καλό μου παιδί. Αυτά που λες είναι χαζομάρες και να μην σε ξανακούσω να τις λες, εντάξει;

- Μάλιστα κυρία.

Όλη την επόμενη ώρα ο Χρηστάκης δεν παρακολούθησε ούτε λέξη από το μάθημα. Το μυαλό του ήταν στο Θεό του και αδιαφορούσε πλέον για την… άπιστη κυρία Πόπη. Συλλογίστηκε μάλιστα, πώς ήταν δυνατόν αυτή, ενώ δεν πιστεύει στο Θεό, να διδάσκει θρησκευτικά. Ο εννιάχρονος μαθητής, δεν άκουσε ούτε λέξη και με το μυαλουδάκι του είχε βρεθεί και πάλι στον τόπο λατρείας του Θεού του, στο σύγχρονο ναό, που δεν είχε εικόνες, καντήλια, κεριά, παπάδες και ψαλμωδίες, αλλά κερκίδες, συνθήματα, ποδοσφαιριστές, μπάλα, οπαδούς και ματ! Στο γήπεδο!

Επιτέλους χτύπησε το κουδούνι. Διάλειμμα! Η κυρία Πόπη τον φώναξε, πήγε κοντά της και την άκουσε να του λέει, να μην πιστεύει αυτό που είπε νωρίτερα στην τάξη, αλλά μόνο αυτά που γράφονται στο βιβλίο. «Άλλωστε θα διαπιστώσεις, ότι κανείς άλλος εκτός από σένα δεν έχει τον συγκεκριμένο άνθρωπο για Θεό» του είπε και αυτός με σκυμμένο το κεφάλι απομακρύνθηκε από τη δασκάλα. Πήγε και βρήκε τους φίλους του στο προαύλιο, οι οποίοι κάθονταν δίπλα από μια παρέα… μεγάλων, γιατί το 12^ο Δημοτικό είχε την ίδια αυλή με το 4^ο Γυμνάσιο. Ο Χρηστάκης δεν είχε καμία όρεξη για παιχνίδια και δεν έδινε καμία σημασία στα λόγια των συμμαθητών του εκείνη την ώρα. Χωρίς να το θέλει, άκουγε την συνομιλία των παιδιών του Γυμνασίου, που μιλούσαν δίπλα του.

- Έλα ρε μπάζο, πες την αλήθεια, αφού εσύ την έκανες τη μαλακία.

- Όχι ρε, αλήθεια σου λέω, δεν ξέρω για τι μιλάς.

- Άσε τα σάπια ρε και μίλα, δεν θα σου κάνω τίποτα, εσύ δεν έριξες μελάνι στην καρέκλα της Στέλλας;

- Όχι ρε, στο είπα δεν έχω ιδέα.

- Ορκίζεσαι ρε;

- Όχι δεν ορκίζομαι ποτέ. Δεν ανακατεύω τα Θεία σε χαζομάρες.

- Ορκίσου ρε, αλλιώς δεν σε πιστεύω. Και ξέρεις ρε μαλάκα ότι τη Στελλίτσα την γουστάρω, σε αυτήν βρήκες να κάνεις πλάκα;

- Ξεκόλλα ρε, σου λέω δεν το έκανα εγώ.

- Δεν σε πιστεύω. Και επειδή μου λες ψέματα, δεν θα σε πάρω μαζί μου αύριο στο ΟΑΚΑ που παίζει η Πανάθα.

- Τι λες ρε συ, σου είπα ότι δεν έριξα εγώ το μελάνι, γιατί δεν θα με πάρεις στο γήπεδο, θέλω πολύ να δω το ματς.

- Αν δεν ορκιστείς δεν σε πιστεύω, πάει και τελείωσε.

- Καλά ρε, αν και δεν συνηθίζω να ορκίζομαι. Σε τι θες να ορκιστώ;

- Σε ό,τι πιο ιερό έχεις. Είναι σημαντικό για μένα.

- Καλά, θα κάνω μεγάλο όρκο, αλλά να ξέρεις ότι δεν πρέπει!

- Άντε ντε.

- Ορκίζομαι στο δεξί πόδι του Σισέ, ότι δεν έριξα εγώ το μελάνι. Μάρτυς μου ο Γάλλος παιχταράς. Αν λέω ψέματα, να μην ξανασκοράρει!

- Πω πω, τι λες τώρα. Σόρυ ρε φίλε και εγώ δεν σε πίστευα. Λοιπόν αύριο στις 7 να είσαι έτοιμος, θα περάσω με τον μεγάλο μου αδελφό να σε πάρουμε για το ΟΑΚΑ. Θα τους σκίσουμε…

Ο Χρήστος ένιωθε συγκλονισμένος από αυτό που είχε ακούσει. Ο άλλος έδωσε τον πιο σημαντικό όρκο που είχε. Ορκίστηκε στον Σισέ και τόλμησε να πει ότι αν λέει ψέματα να μην ξαναέβαζε γκολ. Φούσκωσε από περηφάνια. Και μετά η χαζή η κυρία Πόπη, μου έκανε παρατήρηση. Που να ξέρει αυτή η γεροντοκόρη από… ΘΕΟΥΣ!

Σημαντικές ημερομηνίες:

6: Παγκόσμια ημέρα δράσης σιδηροδρομικών: Έλα ρε ΟΣΕ, επιτέλους θα δραστηριοποιηθείς και θα δουλέψετε μια μέρα. Αν και επειδή πέφτει Κυριακή. Λέω να καθίσετε, μην κουραστείτε κιόλας. Του χρόνου.

8: Διεθνής ημέρα της γυναίκας. Μια μέρα σαν όλες τις άλλες δηλαδή, απορώ γιατί υπάρχει στο… καλεντάρι. Αφού η γυναίκα είναι σαν την ρετσίνα Κουρτάκη «κάθε μέρα γιορτή».

12: Παγκόσμια ημέρα κατά της λογοκρισίας στο Διαδίκτυο. Γιορτάζουμεεεεεεεεε.

14: Η αγαπημένη μου μέρα: Παγκόσμια ημέρα μπριζόλας και πεολειχίας. Σας το έχω ξαναγράψει. Αυτή είναι επί της ουσίας η γιορτή του άντρα. Τσι-τσι και κοκό και μάλιστα το δεύτερο, χωρίς να… κουράζεται. Παράλληλα είναι και η μέρα τη Σταθεράς Π, αλλά ούτε ξέρω τι είναι η Σταθερά Π, ούτε θέλω να μάθω. Στο κάτω κάτω μετά τα δύο παραπάνω, ποιος νοιάζεται;

15: Παγκόσμια ημέρα καταναλωτή. Παλιάάάά, last year, πώς το λένε; (παλιά στη χώρα μας ήταν κάτι σαν εθνική Εορτή, αλλά τώρα σφίξαν οι κώλοι. Εορτάστηκε για συγκεκριμένα χρόνια όπως για παράδειγμα η 21^η Απριλίου. Θεωρήθηκε… επανάσταση και εορταζόταν μόνο για 7 έτη).

-Ταυτόχρονα είναι και παγκόσμια μέρα ΚΑΤΑ της αστυνομικής βαρβαρότητας. Δώστε βάρος στην λέξη με τα κεφαλαία γράμματα.

20: Διεθνής ημέρα της Γης. Τραγουδάμε όλοι μαζί το: «Σήμερα γιορτάζει όλη η γηηηηηη, με χαρά θα κάνω μια ευχή…».

-Ταυτόχρονα και παγκόσμια ημέρα αποχής από το κρέας. ΟΥΣΤ από εδώ, παλιό-vegeterian.

-Επίσης γιορτάζουν οι: Αση Μπήλιω, Κώστας Λεφάκης, Λίτσα Πατέρα, Βίκυ Παγιατάκη κτλ, μαζί με ένα σωρό ηλίθιες χαζογκόμενες που πιστεύουν στα ζώδια, καθ’ ότι είναι Διεθνής ημέρα Αστρολογίας.

- Επίσης παγκόσμια ημέρα θεάτρου για παιδιά και νέους, αλλά και γαλλοφωνίας! Γιατί τέτοια… συμφόρηση στις 20 Μαρτίου δεν ξέρω. Ρε παιδιά υπάρχουν κι άλλες μέρες… όπως πχ η 21^η Μαρτίου.

21: Επιγραμματικά αναφέρω: Παγκόσμια ημέρα κατά του Ρατσισμού και παγκόσμια ημέρα της Δασοπονίας, Ποίησης, Ύπνου, συνδρόμου down, κουκλοθέατρου. Πώς λέμε συνήθως ότι 24 ώρες δεν μας φτάνουν στη μέρα; Ε, 365 μέρες δεν μας φτάνουν στο έτος λέω εγώ.

27: Παγκόσμια ημέρα του Θεάτρου. Όχι του παραλόγου, αυτό το… τιμάμε κάθε μέρα.

- Παράλληλα διεθνής ημέρα κοινωνικής εργασίας. Για…. Μαλάκες ψάχνουν, αγνοείστε την μέρα.