Οι χαϊλάντερς και η μόδα στις τσάντες

Σε ένα οροπέδιο στη Σκωτία δυο χαϊλάντερς κάθονται δίπλα στη λίμνη. Είναι ο Perseas McDougal κι ο Achilles Cambel, εφευρέτες του σύγχρονου ποδοσφαίρου και απόγονοι του Πυθέα που ως γνωστόν ίδρυσε τη Μασσαλία, ανακάλυψε την Βρεταννία, την Αμερική και κατά πολλούς μελετητές των Μαόρι έφθασε μέχρι τη Νέα Ζηλανδία. Αυτοί οι δύο διέδωσαν αυτό το αρχαίο ελληνικό άθλημα στη μορφή που παίζεται σήμερα. Λίγο πιο δίπλα, η Nessie, το κατοικίδιό τους, κάνει κεφαλιές με ένα τόπι κι αυτοί βαριεστημένα της πετούν ένα ψάρι κάθε λίγο.

Η συζήτηση έχει ανάψει. Οι δυο υπεραιωνόβιοι, θλιμμένοι, αναλύουν τη φάση του Suarez στο Ουρουγουάη-Γκάνα. Ποιός δε θα έβαζε το χέρι του αν έβλεπε την μπάλλα να περνάει τη γραμμή του τέρματός του, στο 120΄; Ίσως κανείς. Όπως και να΄χει το πέναλτι δεν ορίζεται έτσι. Τουλάχιστον δεν εντάχθηκε στο παιχνίδι με αυτόν το σκοπό. Είναι άλλο κατά τη διάρκεια του ματς κάποιος να υποπέσει σε παράπτωμα και να έγκειται στην ποινή να αποκαταστήσει την ισορροπία κι άλλο ο στόχος να καθιστά την ποινή αδιάφορη. Εκεί αλλοιώνεται όχι μόνο το αποτέλεσμα, αλλά κι ο χαρακτήρας του παιγνιδιού. Κανονικά η κόκκινη δεν είναι αρκετή. Στους κανόνες της μονομαχίας, είναι η στιγμή που οι μάρτυρες εκτελούν τον παραβάτη. Η στιγμή που η συντεταγμένη πολιτεία ονομάζει μια πράξη τρομοκρατική. Η στιγμή που ο Suarez πρέπει να χάσει την πιθανότητα συμμετοχής του στον τελικό ενός μουντιάλ με μια απλή απόφαση της FIFA. (Βέβαια τότε θα έχει τριτώσει την προσφορά του προς την εθνική Ουρουγουάης). Στο άθλημα που έμαθαν στο νησί, ο μεγάλος Ντιέγκο θα είναι πάντα ο απατεωνάκος με το "χέρι του Θεού" και οι φάσεις αυτές τελειώνουν με μια ηρωική βουτιά του αμυνομένου και μια γενναία χειραψία προς τον επιτιθέμενο. "Well done old chap!"

Μόδα: Οι γυναίκες στην Ευρώπη μέχρι πριν από 100 χρόνια δε χρειάζονταν τσάντες. Η περίπτωση να χρειασθεί να πληρώσουν όταν έβγαιναν έξω ήταν ανύπαρκτη και για το βιβλιαράκι στο οποίο κρατούσαν τους χορούς τους αρκούσε ένα μικροσκοπικό πουγκί. Αν πάλι ήθελαν να κρύψουν κάτι, το ασφαλέστερο σημείο ήταν ο κόρφος τους. Με το πέρασμα των δεκαετιών και τη γυναικεία χειραφέτηση, η τσάντα έγινε απαραίτητο αξεσουάρ και το μέγεθός της διαρκώς μεγάλωνε. Όσοι από σας έχετε δει τις περίφημες Kelly bags, τις τσάντες που καθιέρωσε η Grace Kelly μπορείτε να αντιληφθείτε ότι κάθε άλλο παρά μικρές είναι. Η μυθική τους κομψότητα οφείλεται στη μούσα του Χίτσκοκ και στον τρόπο που τις κρατούσε. Ο William δηλώνει ευτυχής, που υπάρχουν ακόμη γυναίκες που δεν έχουν ανάγκη να κουβαλούν τίποτα παρά μόνο ένα κινητό, τη σύγχρονη εκδοχή του μικροσκοπικού βιβλίου για τους χορούς. Παράλληλα εκφράζει τη λύπη του για τον αποκλεισμό της Παραγουάης.