Καλοκαιρινά όνειρα...
Το καλοκαίρι είναι η εποχή των ονείρων. Ιδιαίτερα για τους οπαδούς των ομάδων, που συνεπικουρούμενοι από την αγάπη των αθλητικών εφημερίδων για την υπερβολή ονειρεύονται τις ομαδάρες του χειμώνα. Φαντασιωνόμαστε αχτύπητες ενδεκάδες που θα σαρώσουν τα πάντα στο διάβα τους, βλέπουμε τους παίκτες που το χειμώνα βρίζουμε για παλτά ως κάτι παραπάνω από αυτό που είναι και αισθανόμαστε ικανοποίηση που η ομαδάρα φέτος θα τα σαρώσει όλα. Το φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια τα όνειρα ξεθωριάζουν σαν τις καλοκαιρινές αγάπες αλλά αυτό δεν εμποδίζει όλους εμάς να κάνουμε αναλύσεις για τις ομάδες μέσα σε μία παραζάλη υπερβολής.
Όλα αυτά βέβαια έχουν σαν επίκεντρο τον μικρόκοσμο μας, μιας και το πρωτάθλημα μας, παίζεται καρέ-καρέ και οι ομάδες μας δεν είναι ουσιαστικά ανταγωνιστικές στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως μεταγραφές που είναι φυσιολογικές για μία μέση ομάδα σοβαρού ευρωπαϊκού πρωταθλήματος όπως π.χ. αυτή του Albert Riera για εμάς αποκτούν μυθικές διαστάσεις και με την βοήθεια των εφημερίδων γίνονται κάτι παραπάνω από αυτό που είναι.
Όλα αυτά βέβαια έχουν σαν επίκεντρο τον μικρόκοσμο μας, μιας και το πρωτάθλημα μας, παίζεται καρέ-καρέ και οι ομάδες μας δεν είναι ουσιαστικά ανταγωνιστικές στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως μεταγραφές που είναι φυσιολογικές για μία μέση ομάδα σοβαρού ευρωπαϊκού πρωταθλήματος όπως π.χ. αυτή του Albert Riera για εμάς αποκτούν μυθικές διαστάσεις και με την βοήθεια των εφημερίδων γίνονται κάτι παραπάνω από αυτό που είναι.
Ήδη διαβάζω στο facebook αναλύσεις φίλων ή ακούω στις συζητήσεις μας για τη φοβερή τριπλέτα Romental - Ibagaza - Riera που θα σαρώσει και θα φτάσει το Θρύλο να διεκδικήσει το UEFA. Ακούω πως ο ΠΑΟ είναι υπερπλήρης μιας και π.χ. ο Σπυρόπουλος είναι ο καλύτερος αριστερός μπακ στην Ελλάδα και ο Govu ένας αδικημένος Garintsa. H ΑΕΚ είναι και πάλι "οικογένεια" και με τον Λυμπερόπουλο και τον Δέλλα θα πάει ψηλά, ενώ ο Papa Buba Diop είναι μακρινός ξάδελφος του "Le Long" Patrick Vieira.
Από την άλλη βέβαια έχουμε και θέμα να ασχολούμαστε, τρόπο να περνάει η ώρα και εν μέσω και της κρίσης που έχει χτυπήσει τις τσέπες όλων είναι και ένας τρόπος να ξεχνιέσαι και να σκέφτεσαι μεγαλόπνοα σε μία χώρα που βασιλεύει η μιζέρια το τελευταίο καιρό. Οπότε μπορούμε να συνεχίσουμε άφοβα, άλλωστε όταν τα όνειρα μας διαλυθούν ως συνήθως και δούμε πως ο παικταράς αποδείχθηκε κουτσάλογο δεν θα φταίμε εμείς. Θα φταίει αυτός ο μυρωδιάς στην άκρη του πάγκου που στήνει την ομάδα λάθος.
Σχόλια