The Daltons' Politics

Ομολογώ ότι στην Κρήτη δεν έχω πάει ποτέ κι ο λόγος είναι απλός. Είναι τόσο μεγάλο νησί που σίγουρα θα ξυπνήσει σε κάποιον τη διάθεση για περιπλανήσεις. Όσο κι αν η σύνθεση της παρέας δεν αποτελείται από adventurous τύπους που θα θελήσουν να περπατήσουν σε φαράγγια ή αρχαιολάτρεις που έχουν ακούσει ότι σε ένα χωριό στο απέναντι βουνό βρίσκεται μία στάμνα από την εποχή του Μινωικού πολιτισμού, κάποιος θα βρεθεί να στενοχωρηθεί που οι μέρες περνούν και η ακτίνα δράσης περιορίζεται στα πέντε χιλιόμετρα. Μόλις συμβεί αυτό, θα αρχίσει η γκρίνια. Το αραλίκι στη διπλανή καφετέρια θα γίνει περιήγηση στην πόλη ή το χωριό όπου κάποιος γνωστός από τη δουλειά έχει αποκαλύψει το δρόμο για τη μυστική ταράτσα με τα λουλουδάκια και το καταπληκτικό πρωινό. Αφού λοιπόν ανεβείτε τα μόλις 150 σκαλιά με τον ήλιο να καίει από πάνω σας, θα βρεθείτε στο " Sunrise cafe " και τα αυτιά σας θα πλημμυρίσουν με την εξαίσια μουσική του Yannis. Μία γυναίκα ηλικίας 35-55 θα σας υποδεχθεί και θα σας καλημε

Κλειστόν!!!! Κλειστό κύριοι, τι δεν καταλάβατε; Διακοπές. Διακοπές λεμέέέέέ. Δ-Ι-Α-Κ-Ο-Π-Ε-Σ!!!!!!!!!!!!!!! Αλλά μην ανησυχείτε, μόνο εγώ και ο Averell την κάνουμε για μια βδομαδίτσα και θα επανέλθουμε, ανανεωμένοι. Βέβαια, κακό timing, γιατί είχα και έμπνευση τις τελευταίες μέρες, αλλά ας όψεται. Λυπάμαι, που προτιμώ, τα μπανάκια, τις παραλίες, τα γούστα, τις ρακές, τις μάσες και την ξάπλα. Μικρή Ανάφη θα το κάνω το μέρος της Κρήτης που θα καταλύσουμε...! Διοτί εμείς κύριοι, δεν παίζουμε, δεν μένουμε στα λόγια, προχωράμε και σε πράξεις, έτσι για να μαθαίνουν μερικοί μερικοί, πως θα κατακτηθεί η ηγεσία στη Νήσο, όταν πλέον μεταφερθούμε εκεί. Παρεπιπτόντως, δεν γνωρίζω τι πατέντα θα σκαρφιστεί ο Averell, για να καταφέρει να γράψει το ημερολόγιο του Ιουλίου, από την Κρήτη. Αν υποψιαστώ πως θα είναι "κονσέρβα" θα χαλαστώ, αλλά από την άλλη θα χαλαστώ ακόμα περισσότερο, αν διακόψει βάναυσα το αραλίκι μας στην ξαπλώστρα, ή κλείσει το τάβλι ξαφνικά (όπως το συνηθίζει άλλωστε όταν τ

Τα παραπάνω είναι κάποια από τα (πολύ σημαντικά, ομολογουμένως) βραβεία που κέρδισε ο Ελεύθερος Τύπος έχοντας στο τιμόνι το ζεύγος Αγγελόπουλου (για την ακρίβεια, τα λεφτά του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και τις επιθυμίες της Gianna Angelopoulos-Daskalakis). Από την πρώτη στιγμή ο νέος ΕΤ ξεχώρισε για την εμφάνισή του: δυναμική, διαφορετική, εντυπωσιακή. Επίσης, ξεχώρισε από το πλήθος των μεγάλων δημοσιογραφικά ονομάτων στο roster του. Όμως, όπως σε κάθε καλή ομάδα, δεν αρκούν οι καταπληκτικοί παίκτες - χρειάζεται καλή διοίκηση και καλός προπονητής. Η διοίκηση, όμως, δεν είχε ιδέα τι ακριβώς ήθελε και όσον αφορά τον προπονητή... Απλά, ας πούμε ότι ο μακαρίτης ο Jesus Gil στην Atletico δεν άλλαζε τόσο συχνά προπονητές όσο ο νέος ΕΤ αρχισυντάκτες και διευθυντές σύνταξης. Η έλλειψη αυτή οδήγησε την εφημερίδα σε απουσία συγκεκριμένης λογικής. Αν είναι δύσκολο να είσαι ουδέτερα αντιπολιτευόμενα συμπολιτευόμενος (πόσο μάλλον, όταν αυτή η θέση σου αλλάζει κάθε μέρα σχεδόν), το κάνουν ακόμα πιο δύσκ

Στο άκουσμα της είδησης ότι έκλεισε ο Ελεύθερος Τύπος η αλήθεια είναι ότι αισθάνθηκα θλίψη. Θλίψη γιατί έχασαν τη δουλειά τους 450 άνθρωποι και ανάμεσα τους 2-3 φίλοι και επειδή μία από τις καθημερινές μου συνήθειες θα αλλάξει αναγκαστικά. Ο Ελεύθερος Τύπος αποτελούσε για όσους είναι άνω των 30 τη παραδοσιακή εφημερίδα της ΝΔ. Τα τελευταία χρόνια με την ανάληψη της ηγεσίας της από τον Θεόδωρο και την Γιάννα Αγγελοπούλου έπαψε πλέον να είναι η παραδοσιακή εφημερίδα του κόμματος της ΝΔ και προσπάθησε να γίνει κάπως πιο "ουδέτερη". Η παρουσία της Γιάννας Αγγελοπούλου άλλαξε πολλά. Η εφημερίδα απέκτησε εξαιρετικό στήσιμο (και για αυτό βραβεύτηκε διεθνώς) και προσπάθησε να φέρει ένα νέο μοτίβο. Όχι όμως ολοκληρωμένο όπως μπορούμε να διαβάσουμε στο blog του συμβούλου έκδοσης της εφημερίδας ( http://www.innovationsinnewspapers.com/index.php/2009/06/22/the-tragic-and-sadly-expected-end-of-eleftheros-typos/ ) μιας και όπως αναφέρει η Αθήνα δεν είχε ανάγκη από μία ακόμα εφημερίδα με σχ

Είναι περασμένα μεσάνυχτα Δευτέρας και στη ζεστή Αθήνα η κίνηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Εκατομμύρια κάτοικοι αυτής της πόλης κοιμούνται ή ετοιμάζονται να κοιμηθούν με το μυαλό στο ξυπνητήρι της επομένης. Είναι τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια που το ρευστό μίγμα μιας άναρχης κοινωνίας μπήκε στο αγγλοσαξωνικό καλούπι και ήδη τα αποτελέσματα είναι ορατά. Πόσοι από αυτούς θέλουν πράγματι να πάνε για ύπνο και πόσοι το κάνουν επειδή πρέπει; Τι πρέπει; Να είναι ξεκούραστοι και δυναμικοί στη δουλειά τους και βέβαια να κοιμούνται ένα πλήρες οκτάωρο ώστε να συντηρούν τον οργανισμό τους (την πιο σημαντική μηχανή της ζωής τους κατά πως λένε και τα περιοδικά υγείας). Οι απαντήσεις είναι εύκολες. Αρκεί να μετρήσει κανείς τις καύτρες από τα γύρω μπαλκόνια στις 12.30 το βράδυ. Πηγή όλων αυτών είναι πιο πολύ η δική μας διάθεση να πιθηκίσουμε παρά η επάρατος παγκοσμιοποίηση. Όπως και να’χει, παραπάνω από το μισό του πληθυσμού που κατοικεί στα αστικά κέντρα πλέον ξεκινά τη δουλειά του κατά τις εννιά ή δέκα

Τα Ιουνιανά Βγήκαν, που λες, στα κανάλια μετά τις εκλογές για να σε δυσφημήσουν. Οι δημοσκόποι. Τέτοιο ήταν το άγχος τους να εξευμενίσουν το τηλεοπτικό τέρας, μετά το φιάσκο των exit polls, που βάλθηκαν να θυσιάσουν την γνώμη σου στον βωμό του κι από τις στάχτες της να δημιουργήσουν “φρέσκες” λιχουδιές για τους τροφίμους τού καναπέ. Βγήκαν και δήλωσαν πως η ψήφος σου είναι κινηματική, γεμάτη μηνύματα με πολλούς αποδέκτες, πως ακόμα κι η αποχή σου έχει σημασία – κι ανακάλυψαν τρία-τέσσερα κινήματα που ξεπήδησαν από την ετυμηγορία σου κι απειλούν ν’ αλλάξουν τις ισορροπίες στο πολιτικό σκηνικό. Πίστεψέ με, έχουν πλάκα. Υποστήριξαν ότι στράφηκες προς τα δεξιά. Είδαν τον Συ.Ριζ.Α. να συρρικνώνεται και τον Λα.Ο.Σ. να κερδίζει έδαφος και συμπέραναν ότι είσαι ανασφαλής με την οικονομική κρίση και φοβικός με τους μετανάστες, ότι γουστάρεις στιβαρή κυβέρνηση που θα σφίξει τα λουριά και θα βάλει τάξη. Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν το κούνησες ρούπι. Είτε είσαι δεξιός, είτε δεν είσαι. Αν είσα

Στις αρχές της εβδομάδας διάβαζα στις αθλητικές σελίδες ότι συναντήθηκαν ο Socrates με τον Trapattoni της Γεωργίας και συμφώνησαν ότι ήταν απόλυτη ανάγκη να αποκτηθούν όσο το δυνατόν συντομότερα ένας κεντρικός αμυντικός με ηγετικά χαρακτηριστικά για να αντικατασταθεί ο Άντζας και ένας επιθετικός με προτεραιότητα τον Derbyshire... " E, αφού συμφώνησαν, όλα καλά... Τρομάρα μας... ", έγραψα στο Facebook. Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, όμως, ο Ολυμπιακός με εντυπωσιακό τρόπο μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες έκλεισε όχι μόνο τον Derbyshire, αλλά και το Mellberg. Mea culpa, λοιπόν... Δεν είχα καταλάβει ότι ήταν μία από εκείνες τις φορές που ο Κόκκαλης αποφασίζει να δείξει ποιος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στο ελληνικό ποδόσφαιρο... Ο Ολυμπιακός έρχεται από ένα από τα πιο εύκολα πρωταθλήματα της πολυετούς κυριαρχίας του στο εσωτερικό, καθώς είχε ουσιαστικά τελειώσει από τα τέλη του πρώτου γύρου. Η ευρωπαϊκή σεζόν δεν ήταν και από τις καλύτερες, αλλά οι εντυπωσιακές εντός έδρας νίκες μ

Δυστυχώς (για εσάς) με έχει πιάσει ξαφνικά ένας ποιητικός παροξυσμός. Λέτε να τρελένομαι σιγά σιγά; Σας παρουσιάζω με τιμή το δεύτερο "πόνημα" μου, το οποίο έχει κοινωνικό χαρακτήρα. Επιασε φωτιά Μα τι ζέστη είναι αυτή Στείλε Θεέ μου μια βροχή Να χαρεί ο υπουργός Που δεν είναι αυτουργός Έπιασε φωτιά σας λέω Μα δεν άκουσα ένα «φταίω» Που δεν σβήνει η πυρκαγιά Στάχτη όλα τα βουνά Κόσμος τρέχει με κουβάδες Μοιάζουν όλοι φουκαράδες Ελικόπτερα δεν έχουν Και όλο τρέχουν και όλο τρέχουν Κάηκαν ξανά δεντράκια Μα δεν ίδρωσαν αυτάκια Όλοι μέσα στη χαρά Ρίχνουν και καμιά βουτιά Κύριε Μαρκογιαννάκη Δώσ’ εκείνο το χαρτάκι Παραιτήσου δηλαδή Να σωθεί κανά κλαδί

Χαιρετώ τα πλήθη! Πώς σας βρίσκω μετά την πολύμηνη απουσία μου; Σας ζητώ συγγνώμη, αλλά σημαντικά θέματα που αφορούσαν την οικογενειακή περιουσία πίσω στο Birmingham (κάτι λαμόγια του Gordon πήγαν να μας φάνε το estate, αλλά βάλαμε τα μεγάλα μέσα και τον βγάλαμε τρίτο στις Ευρωεκλογές) με κράτησαν μακριά από το φιλοθεάμον κοινό του βλογ... Κατ' αρχάς να ζήσουμε να το χαιρόμαστε! Κατά δεύτερον, ένα χρόνο μετά, διάβασα το πρώτο μου post και βλέπω ότι κάποια πράγματα ακόμα είναι ίδια... Συγκεκριμένα, ακόμα μιλάμε για τη Siemens, o (ποδοσφαιρικός) Παναθηναϊκός εξακολουθεί να ξοδεύει λεφτά για να δείξει ότι τα έχει (συλλογή αμυντικών χαφ κάνουν εκεί στην Παιανία;) και ο (μπασκετικός) Ολυμπιακός ακόμα νομίζει ότι έχει τον Gershon και ουχί το δρακάκι στον πάγκο... Με αυτό, ακριβώς, θα ήθελα να ασχοληθώ... Έγραφα, λοιπόν, ένα χρόνο πριν ότι: ο (μπασκετικός) Ολυμπιακός φτιάχνει την ομάδα-όνειρο του Gershon αφού τον έχει διώξει Για να το θέσουμε απλά, από το σύνολο του roster του Ολυμπιακού

Οι Ευρωεκλογές τελείωσαν, οι αναλύσεις μας περισσεύουν και έξω σκάει ο τζίτζικας. Το blog συμπλήρωσε ένα χρόνο ζωής, ο William με τον Averell μοιράζουν αναπτήρες εν όψη της απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους και ο Jack έχει σαλέψει εντελώς και το έχει ρίξει στη ποίηση (όσο δεν ψάχνει να νοικιάσει χώρο για τη μπυραρία των Dalton's ). Κάτω από αυτές τις συνθήκες αποφάσισα και εγώ να αναδείξω ένα κρίσιμο ζήτημα. Το πως ο άντρας είναι το αιώνιο θύμα των γυναικών ανεξαρτήτως συνθηκών. Στη προσπάθεια μου να εξηγήσω τα πως και τα γιατί θα χρησιμοποιήσω ένα απλό όσο και σύνηθες παράδειγμα. Αυτό της απιστίας και πως αντιμετωπίζεται αντίστοιχα από τους άντρες και τις γυναίκες. Για την περίπτωση μας θα χρησιμοποιήσουμε το σενάριο που ο σύζυγος ή η σύζυγος μπαίνουν στο σπίτι και βρίσκουν το έτερο ήμισυ τους στο κρεβάτι με άλλον ή άλλη. Θα εξετάσουμε πως αντιμετωπίζει την κατάσταση σε κάθε μία περίπτωση αυτός που κάνει τη κουτσουκέλα. 1. Ο Άνδρας: Η πρώτη αντίδραση του θα είνα

Σε μία ποιητική μου έμπνευση, μου ήρθε στο δίλεπτο το παρακάτω. Aφιερωμένο στα γενέθλιά μας: Ηταν δείλι του Ιούνη κοντά στην Κηφισιά βγήκα να πιω μια μπύρα με τ'άλλα τα παιδιά Βλέπω μια σερβιτόρα φέρνει λουκάνικα βλέπουμε και μπαλίτσα με κοντομάνικα Και πέφτει η ιδέα να κάνουμε ένα blog πίνω την κρύα μπύρα και τρώω το hot-dog Πεθάναμε στα γέλια σ' αυτό το μαγαζί χρόνια πολλά στο blog μας χίλια χρόνια να ζει... ΥΓ1. Γίνεται και τραγουδάκι στο ρυθμό του "Ηταν πρωί του Αυγούστου..." ΥΓ2. "Ανέβηκε γρήγορα στο blog το τραγουδάκι, γιατί δεν άντεχα το πρώτο πράγμα που θα έβλεπα όταν έμπαινα, να ήταν η φάτσα του "rainman". Αλήθεια, ποιο ρόλο θα είχε στην αντίστοιχη ταινία; ΥΓ3. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να... καπελώσω το γαργαλιστικό κείμενο του Averell, οπότε σας προτρέπω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε και το παρακάτω κομμάτι. Δεν το συνιστώ μόνο σε ανθρώπους που πάσχουν από έλλειψη χιούμορ!

Rainman Και τώρα τα νέα για τον καιρό με τον μετεωρολόγο μας, Χρήστο Μαρκογιαννάκη: “Αντικειμενικά και υποκειμενικά βαρομετρικά επηρεάζουν τον καιρό στην Ρηγίλλης αυτήν την εβδομάδα. Τα αντικειμενικά μας έρχονται από Μόναχο και Ουρουγουάη, τα υποκειμενικά από Καλλιρρόης και Βασιλίσσης Σοφίας – προσπαθήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τον καιρό εκεί, αλλά μας εμποδίζει πυκνή ομίχλη. Γενικώς προβλέπονται συννεφιές. Οι άνεμοι Μανώλη θα κυμανθούν περί τα 2-3 μποφόρ για λίγες μέρες κι ύστερα θα κοπάσουν εντελώς, πιθανότατα αφού θα έχουν προκαλέσει κυκλώνες στο Μαξίμου, ιδίως αν συνεχισθούν οι ασταθείς Αντώναροι. Θερμοκρασία υψηλή, φυσικά. Α, και μην ανησυχείτε για πυρκαγιές. Θα βρέξει. Στην Ιπποκράτους, οι ούριοι άνεμοι που επικρατούν από το τριήμερο αναμενόταν να φέρουν φώτιση. Τελικώς, το μόνο που έφεραν είναι διάθεση για σιέστα. Οι ηλεκτρικές εκκενώσεις Pangal που παρατηρούνται δεν ξεφεύγουν από τα συνήθη, αν κι αυτήν την φορά είχαν ως αφετηρία το υποκειμενικό χαμηλό τής Καλλιρρόης. Τα φ

Ήταν ένα ζεστό σούρουπο, κάπου στα Βόρεια Προάστεια (τα αγαπημένα των αδελφών πλην εμού), ως συνήθως σε μια μπυραρία. Ηπιαμε δυό-τρία βαρέλια παγωμένη μπύρα, "τσακίσαμε" ότι λουκάνικο είχε το κατάατημα και κάναμε πλακίτσα στον Averell για την Εθνική Γερμανίας. Διανύαμε τις μέρες του EURO 2008 και πάνω στη "φτιάξη¨ μας, έπεσε η ιδέα. "Ρε σεις, δεν κάνουμε ένα blog;" Τα γέλια που ακουγόνταν πριν την πρόταση που έπεσε στο τραπέζι, εκείνη τη στιγμή δυνάμωσαν. Μετά από αμέτρητες χιουμοριστικές ατάκες περί του blog, αλλάξαμε θέμα, μιας και η σερβιτόρα κέρδισε την προσοχή μας και ασφαλώς τη μερίδα του λέοντως στα σχόλια της συζήτησής μας. Το θέμα έμεινε εκεί, και νομίζσαμε ότι απλά κάναμε πλακίτσα, ώσπου δύο μέρες μετά, με ενημέρωσαν ότι βαφτίστηκα "Jack" και ότι έπρεπε να γράψω ένα κομμάτι στο blog. "Ρε παιδιά, σοβαρά μιλάτε. Δεν έχω χρόνο για blog, πλάκα κάναμε προχτές! Τη συνέχεια την γνωρίζετε...! Ήταν 15 Ιουνίου του 2008... ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ DALTON-

Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έχουν κυρίως να κάνουν με τα Ελληνικά κόμματα και τη λειτουργία τους. Υποτίθεται ότι τα πολιτικά κόμματα δημιουργούνται από την ανάγκη εκπροσώπησης ενός κοινωνικού και ιδεολογικού ρεύματος. Αντ'αυτού , στην Ελλάδα βλέπουμε να συμβαίνει το αντίστροφο. Πολυσύνθετοι μηχανισμοί, διαγκωνίζονται (ως να επρόκειτο για εταιρείες) για καλύτερες πωλήσεις ενός προϊόντος το οποίο αν δεν αποδειχθεί ελκυστικό μπορούν ανερυθρίαστα να αλλάξουν έτσι ώστε να πείσουν τους πιθανούς αγοραστές. Με περιέργεια βλέπει κανείς, κάθε βράδυ, αστυνομικούς να διενεργούν ελέγχους στο κέντρο της Αθήνας και να συλλαμβάνουν μετανάστες λαθραίους ή παρανομούντες. Αναρωτιέται, λοιπόν, αν τόσο καιρό δεν υπήρχε θέμα ή η κυβέρνηση πρέπει κάθε τόσο να λαμβάνει ένα μήνυμα από τους πολίτες έτσι ώστε να ενημερώνεται για τα προβλήματα της κοινωνίας. Το μείζον, βέβαια, δεν είναι αν καλώς ή κακώς πράττει τώρα, αλλά κατά πόσον υπάρχει έστω και σε επίπεδο σκέψης μία

Βρέθηκε ο τρίτος πόλος Πού κάναμε λάθος τελικά, Αλέξη; Μήπως έπρεπε να ‘χουμε βγει στους δρόμους να τους κυνηγάμε εμείς τους κουκουλοφόρους τον Δεκέμβρη; Μήπως έπρεπε να αγοράσουμε όλοι πριόνια και να πάμε να συμμετάσχουμε στην παράσταση “Ο Νικήτας ξυλοκόπος”; Μην μας εγκατέλειψαν οι βάζελοι (κι ο συμπαθής λαός τού Αμαρουσίου) που στήσαμε τέτοιο χουνέρι στον Βωβό και παραλίγο να πάει κατά διαόλου η διπλή ανάπλαση; Μήπως φταίμε που δεν μπουκώσαμε με το ζόρι τον Γκορτζίδη κι εξέθεσε ο άτιμος τους μαφιόζους με την απεργία πείνας; Μήπως, τελικά, το πρόβλημά μας είναι ότι δεν είμαστε αρκετά Αριστεροί, όσο πρέπει Ανανεωτικοί, καθοριστικά Ευρωπαϊστές και συστηματικά Αντισυστημικοί; Μήπως για όλα φταίει ο Χουντής; Η απάντηση στα περισσότερα από τα παραπάνω είναι, σαφώς, όχι. Αν, για την ακρίβεια, η παράθεση έχει κάποια σκοπιμότητα, τούτη εδράζεται στην ανάγκη να θυμηθούμε τα γεγονότα εκείνα (μαζί με την εν γένει κοινοβουλευτική παρουσία, τότε που, με την πώληση τού Ο.Τ.Ε. και τις απεργίες για

Κάνω και μία μικρή αναφορά σε κάτι άσχετο με τα εκλογικά μιας και εμένα μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση. Τη βραδιά των Ευρωεκλογών το www.e-tipos.com κάλυψε ζωντανά τα αποτελέσματα με επιτυχία, τόσο με εκτενή ρεπορτάζ, όσο και με διαδραστικές εφαρμογές στις οποίες οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να βλέπουν ζωντανά τη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων σε επίπεδο εκλογικών περιφερειών σε ένα διαδραστικό χάρτη ( http://www.e-tipos.com/special/eurovote09 ). Παράλληλα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το e-tipos.com έδωσε τη δυνατότητα σε όλα τα site και blogs να φιλοξενήσουν δωρεάν μία εφαρμογή (widget) στην οποία απεικονίζονταν ζωντανά τα αποτελέσματα σε επίπεδο επικράτειας. Το widget του e-tipos.com χρησιμοποίησαν δεκάδες blogs και ειδησεογραφικά site και τα σχόλια που ακολούθησαν ήταν άκρως κολακευτικά για την πρωτοβουλία του e-tipos.com. Ελπίζω στο μέλλον να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα.

Μετά τον θρίαμβο του ΕΛΚ και παρά την ατυχία της Ν.Δ. η Ευρ. Ακτοφυλακή ανέλαβε δράση. Στα 6 ή 12 μίλια είναι κάτι για το οποίο, δεν έχουμε ενημέρωση. " ...αλλά το γιατί και το πώς του τρόπου που ψηφίζουμε είναι μεγάλη ιστορία...που όμως δεν απαντάει πειστικά στα προβλήματα της χώρας όταν τελικώς επιλέγουμε την παραλία...αφήνοντας τους άλλους να επιλέξουν για λογαριασμό μας..." antikeri, σχόλιο στο προήγουμενο κείμενο. Το να κάνεις αποτίμηση ενός εκλογικού αποτελέσματος βασιζόμενος στην αποχή είναι εύκολο. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι 800.000 ψηφοφόροι της Δράσης, προτίμησαν χθες να βρεθούν σε κάποια παραλία, από το να αναδείξουν το κόμμα που προτιμούν σε τρίτο πόλο της πολιτικής ζωής. Έτσι, οι 38.528 που το στηρίξαμε βρεθήκαμε να λοιδορούμαστε από το Joe ως υποδιπλάσιοι του Κόμματος Ελλήνων Κυνηγών. Όμως τα πράγματα πάντα έτσι ήταν. Τα ποσοστά βγαίνουν επί των εγκύρων ψηφοδελτίων, ούτε καν επί των ψηφισάντων. Για όσους επέλεξαν τις παραλίες ή το σπίτι τους από το να προσέλθ

Οι ευρωεκλογές τελείωσαν και είναι η ώρα της εξαγωγής συμπερασμάτων. Ως γνήσιος Dalton άρα και παρλαπίπας θα σας γράψω τα δικά μου. Οι Ευρωεκλογές όσο και αν κάποιος δυσκολεύεται να το καταλάβει σε πρώτη ανάγνωση ήταν ένα ηχηρό μήνυμα για τη ΝΔ μεν αλλά ένα ακόμα ηχηρότερο για το ΠΑΣΟΚ. Νικητής μπορεί να θεωρείται μόνο ο Γεώργιος Καρατζαφέρης και το ΛΑ.Ο.Σ. που κατάφεραν να βγάλουν 2 ευρωβουλευτές. Εξηγώ τι ακριβώς εννοώ. Η ΝΔ ήταν προφανές ότι δεν κατέβηκε στο γήπεδο. Τουλάχιστον με πλήρη σύνθεση. Το κουπί το τράβηξε κατά βάση ο πρωθυπουργός, κάποια κομματικά στελέχη και οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές. Το αποτέλεσμα ήταν 1.000.000 ψηφοφόροι της να επιλέξουν την αποχή και να καταποντιστεί στα παραδοσιακά της κάστρα. Όχι όμως επειδή οι ψηφοφόροι της επέλεγαν να στηρίξουν το ΠΑΣΟΚ ή το ΛΑ.Ο.Σ. ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Επειδή επέλεξαν να μην ψηφίσουν ΝΔ ως διαμαρτυρία. Την ίδια ώρα στο ΠΑΣΟΚ έστηναν πανηγύρι και ακόμα και τώρα αμφιβάλω εντόνως αν έχει καταλάβει κάποιος ότι πρακτικά το ΠΑΣΟ

Τα αδέλφια μου William και Averell προσπαθούν εδώ και μέρες να με πείσουν να γράψω ένα μανιφέστο για του λόγους για τους οποίους πρέπει να ψηφίσει κάποιος ΝΔ. Επιμένουν ότι άνοιξα το κύκλο των Ευρωεκλογών και πρέπει να το κλείσω εγώ. Διαφωνώ μαζί τους και δεν επιθυμώ να γράψω μανιφέστο. Άλλωστε από την αρχή της συζήτησης μας πρότεινα σε όλους του αναγνώστες (με τις αντίστοιχες παραπομπές) να διαβάσουν τα μανιφέστα των Ευρωπαϊκών ομάδων και να αποφασίσουν τι είναι αυτό που τους ταιριάζει. Αν κάτι προτείνω σε όλους είναι να ψηφίσουν. Αλλά να ψηφίσουν με Ευρωπαϊκούς όρους. Δυστυχώς για εμένα - και για πολλούς άλλους - η προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα υπήρξε ελάχιστα Ευρωπαϊκή. Τη κουβέντα μονοπωλούσε το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο και η Siemens. Όσο και αν με τρώει να γράψω για το θέμα της Siemens και το πόσο ωραία μπορείς υπό προϋποθέσεις να διαστρεβλώσεις τη πραγματικότητα μέσω των Media και να μεταφέρεις το πρόβλημα σου αλλού δεν θα το κάνω. Οι Ευρωεκλογές είναι αποκλειστικά υπόθεση πο

Παρότι τα αδέλφια μου αποφάσισαν να μετατρέψουν το blog σε προεκλογικά μανιφέστα εγώ θα προτιμήσω να μιλήσω για σοβαρά ζητήματα που κάνουν τη δημοκρατία μας καλύτερη. Άλλωστε τη γνώμη για τους φιλελεύθερους πιονέρους, την αριστερά και τη θέση της στην Ευρώπη και φυσικά τον Έλληνα Obama την έχω πει προ πολλού. Όπως επίσης το να σας πω ότι θα ψηφίσω ΝΔ είναι μάταιο μιας και το γνωρίζουν άπαντες που έχουν κάνει το κόπο να διαβάσουν λίγο το blog. Είχα λοιπόν τη χαρά στις 3 Ιουνίου να παρευρεθώ σε ένα πραγματικό debate που διοργάνωσε το www.deb8.gr. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο live stage που έχει δημιουργήσει το Metropolis στο νέο του κατάστημα στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Εμ. Μπενάκη. Η συζήτηση έγινε με σοβαρούς όρους και για πρώτη φορά υπήρχε συμμετοχή από το κοινό μιας και οι ερωτήσεις που επελέγησαν από κάθε θεματική ενότητα βγήκαν μετά από ψηφοφορία στο site. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για τα όσα ειπώθηκαν θα προτρέψω όλους όμως να δούνε από το site του deb8 το debate σε

Σαν πολύ σοβαρά το πήραμε το θέμα των Ευρωεκλογών ή μου φαίνεται; Ρε, ξυπνατέ! Αρχές Ιουνίου είμαστε, καλοκαιράκι δηλαδή. Οχι, δεν θα είμαι πεσιμιστής, δεν θα τα μηδενίσω όλα. Θα πάω να ψηφίσω, όμως δεν μπορώ να κατανοήσω (τον τελευταίο καιρό μου συμβαίνει συχνά, οπότε ή πρέπει να το προσέξω αυτό ή πρέπει να συμβιβαστώ στην ιδέα ότι είμαι ανόητος) γιατί ενώ άπαντες θεωρούν ότι δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικά στην Ε.Ε. από την ψήφο μας, έχουν αναγάγει σε μείζον ζήτημα αυτή τη διαδικασία. Θεωρώ ότι σοβαρά δεν έχουν πάρει τις Ευρωεκλογές ούτε τα ίδια τα κόμματα, μιας και ή τα αντιμετωπίζουν ως επίσημο γκάλοπ, είτε ως μέσο για τις μετέπειτα πολιτικές τους, είτε το αντιμετωπίζουν σοβαρά μεν, αλλά για υποθέσεις μη Ευροκοινοβουλευτικές! Γεγονός που αποδείχτηκε περίτρανα και στο περιβόητο debate, που όπως σας έγραψα παλαιότερα, μας έκανε... σοφότερους. Περνάω λοιπόν στο θέμα μας! Η παλιοπαρέα, ή μάλλον για να ακριβολογώ δύο μέλη της συμμορίας (William και Averell), προφανώς κατά τη διάρκεια κρασοκ

Κακά τα ψέματα: εφ’ όσον η Ευρώπη δεν ενοποιείται πολιτικά, εφ’ όσον οι Ευρωπαίοι δεν εκλέγουν Κοινοβούλιο νομοθετικά αυτόνομο και, δι’ αυτού, πανευρωπαϊκή “κυβέρνηση” που θα λογοδοτεί στους αντιπροσώπους τού λαού (κι όχι σε μη αιρετούς υπαλλήλους 27 κυβερνήσεων), εκλογικές διαδικασίες σαν κι αυτήν που πλησιάζει θα αντιμετωπίζονται, από κόμματα και πολίτες, σαν μια μεγάλη δημοσκόπηση. Κάτω από αυτό το πρίσμα, φαντάζει φυσιολογικό, υποθέτω, το γεγονός ότι στην Ρηγίλλης θ’ ανοίγουν σαμπάνιες το βράδυ τής Κυριακής έτσι και το εύρος τής ήττας περιορισθεί σε επίπεδα τέτοια, που να μπορούν να εξηγηθούν βάσει της “αναμενόμενης φθοράς από την διακυβέρνηση”, δίνοντας εργαλεία αμύνης στους “γαλάζιους” μαχητές των μετεκλογικών πάνελ, που αποκλείεται να ερωτηθούν αν πιστεύουν ότι ο Έλληνας καταδίκασε με την ψήφο του το μανιφέστο τού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Αλλ’ ας δεχθούμε, για την χαρά τής συζήτησης, πως όντως έχει βάρος ειδικό η ψήφος τής 7ης Ιουνίου, πως οι 22 ταλαίπωροι που θα στείλουμε δί

Την ώρα που ο Δημοσθένης Βεργής κατεβάζει πρόβατα στην πλατεία Κολωνακίου, άθελά του ίσως, δίνει το στίγμα των φετινών ευρωεκλογών. Πάνω απ'όλα ευκαιρία για ατελείωτη πλάκα. Γιατί όσο και να προσπαθούν τα υπόλοιπα κόμματα να τονίσουν τα σοβαρά διακυβεύματα της εκπροσώπησής μας στην ευρωβουλή, η ουσία παραμένει. Κανείς δεν ενδιαφέρεται σοβαρά. Και γιατί να ενδιαφέρεται άλλωστε; Το επιχείρημα περί του 80% των νόμων που αποφασίζονται στο Στρασβούργο, είναι απλώς αριθμητικό. Το να συσκεπτονται πάνω απο επτακόσιοι άνθρωποι για να θέσουν τις προδιαγραφές του τσιμέντου που θα χρησιμοποιείται στις κατασκευές κι αυτό να ονομάζεται νομοθετική διαδικασία, είναι αστείο. Η έκδοση ψηφισμάτων σχετικά με την πολιτική κατάσταση σε διάφορα μέρη του πλανήτη και οι ευχές για παγκόσμια ειρήνη μετά από τρίωρες θυελλώδεις συζητήσεις δεικνύουν απλώς την πολιτική απαξίωση της Ένωσης αυτή καθεαυτής. Όταν ακόμη και για το προφανές χρειάζεται η απαραίτητη λείανση ώστε να μην ενοχληθούν τα επί μέρους εθνικά συ