Vote for McCain

Ανέκαθεν θαύμαζα την απόλυτη δημοκρατικότητα του Αμερικανικού συστήματος. Δεν γνωρίζω άλλη χώρα παγκοσμίως στην οποία εκλέγονται όλοι οι ανώτατοι άρχοντες σε τοπικό, πολιτειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο. Ψηφίζουν το σερίφη τους, τον εισαγγελέα τους, το δικαστή τους, τον δήμαρχο τους, τον κυβερνήτη τους, τη γερουσία, το κογκρέσο και αν βρούνε χρόνο ψηφίζουν και Πρόεδρο (και αντιπρόεδρο). Παράλληλα σε πάρα πολλές περιπτώσεις ψηφίζουν άμεσα οι πολίτες ΚΑΙ νόμους.

Τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ να αφορούν πολύ περισσότερο τον υπόλοιπο πλανήτη από τους ίδιους τους πολίτες της χώρας μιας και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ παίζει ελάχιστο ρόλο στη καθημερινότητα τους οπότε οι επιλογές τους είναι ελάχιστα πολιτικές.

Τα δύο μεγάλα κόμματα στην Αμερική δεν έχουν διαφορές στη πολιτική τους και στην άποψη τους για την οικονομική και εξωτερική πολιτική. Το παραμύθι που λανσάρουν ορισμένοι ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είναι οι πολεμοχαρείς και οι Δημοκρατικοί οι ειρηνιστές δυστυχώς δεν έχει δράκο.

Υπενθυμίζω ότι ο Δημοκρατικός Bill Clinton έκανε το πόλεμο με τη Σερβία και ο Golden Boy J.F. Kennedy έσυρε την Αμερική στο πόλεμο του Βιετνάμ(με τα γνωστά αποτελέσματα) και έφτασε πολύ κοντά στο να προκαλέσει το 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο στην υπόθεση του Κόλπου των Χοίρων.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω η επιλογή μου (που δεν έχει καμία σημασία μιας και σε αντίθεση με τον Γεώργιο Παπανδρέου και την Υβέτ εγώ δεν ψηφίζω στις ΗΠΑ) για πρόεδρο δεν είναι θέμα πολιτικής αλλά καθαρά θέμα χαρακτήρα. Για αυτό επιλέγω τον John McCain.

Ο John McCain σε καμία περίπτωση δεν κάνει υποδειγματική πολιτική καμπάνια όπως ο αντίπαλος του ο οποίος αλλάζει το τρόπο που αντιλαμβανόμαστε μέχρι σήμερα το πολιτικό marketing. Είναι όμως ένας άνθρωπος ο οποίος στο παρελθόν έχει διδάξει χαρακτήρα. Είναι ο ορισμός του ήρωα. Είναι ο άνθρωπος του οποίου το κουράγιο και την αυταπάρνηση όλοι θα θέλαμε να έχουμε.

Υιός ανώτατου αξιωματικού του Ναυτικού, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και αποφοίτησε από την περίφημη Ναυτική Ακαδημία Annapolis. Προχώρησε την εκπαίδευση του και έγινε πιλότος του Αμερικανικού Ναυτικού. Τοποθετήθηκε στο Βιετνάμ και είχε ένα σοβαρό τραυματισμό όταν το Αεροπλανοφόρο από το οποίο προσπαθούσε να απογειωθεί δέχτηκε πύραυλο με αποτέλεσμα να τραυματιστεί. Αντί να επιλέξει τον εύκολο δρόμο της επιστροφής στη πατρίδα επανήλθε στην ενεργό δράση. Αργότερα το 1967 το αεροπλάνο του χτυπήθηκε και ο ίδιος εκτινάχθηκε με αλεξίπτωτο σοβαρά τραυματίας (κατάγματα στα δύο πόδια και το αριστερό του χέρι) με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τους Βιετναμέζους και να κρατηθεί ως αιχμάλωτος πολέμου.

Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του ο πατέρας του ανέβηκε τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας και τοποθετήθηκε στρατιωτικός διοικητής του Βιετνάμ. Η πρώτη αντίδραση των Βιετναμέζων σαν ένδειξη καλής θέλησης ήταν να προτείνουν στο Ναύαρχο McCain την απελευθέρωση του αιχμάλωτου γιου του. Ο ίδιος ο John McCain αρνήθηκε να απελευθερωθεί χωρίς τους υπόλοιπους αιχμαλώτους. Η πράξη του αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να παραμείνει αιχμάλωτος πολέμου για ακόμα πέντε χρόνια και να απελευθερωθεί σε μία ανταλλαγή αιχμαλώτων.

Σε μία χώρα που αποθεώνουμε το μέσο και το βόλεμα η στάση του McCain μπορεί να μας ξενίζει. Στα δικά μου μάτια όμως δείχνει κάποιον που έχει το χαρακτήρα και το ήθος που απαιτείται για να είσαι ξεχωριστός. Οι πολιτικές υποσχέσεις του McCain και του Obama δεν με αφορούν, εγώ κρίνω τον άνθρωπο και ο συμπαθέστατος Obama σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν με έχει πείσει ότι έχει την ακεραιότητα χαρακτήρα που διακρίνω στο McCain.

Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα του McCain με τον επαναστάτη ηγέτη της αριστεράς και της προόδου Αλέξη - δεν φοράω γραβάτα - Τσίπρα που ομολόγησε δημόσια ότι υπηρέτησε τη θητεία του στο ναυτικό και συγκεκριμένα στο ΓΕΕΘΑ είναι συμπτωματική.