Η Δύναμη και η Τιμή της Εθνικής Basket

Δεν υπήρξα ποτέ φίλος της προπονητικής του Παναγιώτη Γιαννάκη. Όχι γιατί τον θεωρώ κακό προπονητή το αντίθετο. Απλά όπως και με τον Ομπράντοβιτς δεν μου αρέσει ακριβώς το basket που παίζουν. Είναι αποτελεσματικό είναι δουλεμένο αλλά δεν είναι αυτό ακριβώς που έχω στο μυαλό μου σαν ωραίο basket. Ανεξάρτητα από αυτό του βγάζω το καπέλο βλέποντας τη σημερινή Εθνική ομάδα. Ο άνθρωπος αυτός εκπροσωπεί το ορθό αθλητικό ιδεώδες.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει δημιουργήσει μία ομάδα που εδώ και τέσσερα χρόνια παίζει παντού και πάντα για τη νίκη, ανεξαρτήτως αντιπάλου και ανεξαρτήτως σκοπιμότητας. Κάθε φορά που βλέπεις τους παίκτες της Εθνικής να χύνουν ιδρώτα στο παρκέ και να κυνηγάνε χαμένες μπάλες σε παιχνίδια που έχουν ήδη κριθεί φέρνεις στο μυαλό σου τα ιδεογράμματα της Πηγής Δεβετζή.

Η Εθνική του Basket εκφράζει ακριβώς αυτό. Δύναμη και Τιμή. Παίζει με πάθος κυνηγάει όλες τις φάσεις μα πάνω από όλα παίζει για την Τιμή της. Ακόμα και στις ήττες της.

Κόντρα στους κακούς της δαίμονες τους Ισπανούς έχασε γιατί δεν έχει αντίδοτο στις σβούρες τις περιφέρειας των Ισπανών και στην αναμφισβήτητη κλάση του Pau Gassol. Κόντρα στους Αμερικάνους δοκίμασε πάλι να κάνει το παιχνίδι της χωρίς να τυφλωθεί από τη λάμψη τους. Όπως είπε εύστοχα ο Σιζέφσκι έπαιξε για να κερδίσει και όχι για να μη διασυρθεί.

Σήμερα κόντρα στη Κίνα επέλεξε να παίξει και πάλι για την τιμή της και όχι για τα σενάρια προκρισης. Δεν προσπαθεί να κλέψει τίποτα και από κανένα. Παίζει για τη νίκη παντού και πάντα. Ανεξάρτητα του τι θα καταφέρει αυτή η Εθνική στους Ολυμπιακούς Αγώνες το σίγουρο είναι πως έχει ήδη διδάξει αξιοπρέπεια και όλοι αισθάνονται περήφανοι για αυτή.