Η πειραματική φύση του Κόκκαλη και οι losers II

- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; Ποιος φταίει; Κανένα στόμα
Δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα!

Κώστας Βάρναλης, “Οι Μοιραίοι” (1972)


Υ.Γ.1: Στην ζωή δεν είναι κακό ν’ αλλάζεις γνώμη για κάτι – καμμιά φορά, μάλιστα, μπορεί και να δείχνει πως ωριμάζεις. Ποδοσφαιρικά πάντως, ο Αύγουστος είναι πολύ νωρίς για ν’ αρχίσει κανείς τις κωλοτούμπες…

Υ.Γ.2: Μετά την νέα ευρωπαϊκή εκτός έδρας τριάρα του νέου Θρύλου στην (παλιά γνώριμη) Κύπρο, μπορούμε ασφαλώς να θεωρούμε πως, αργά αλλά σταθερά, αποκαθίσταται η τάξις.

Υ.Γ.3: Ραντεβού με την Ιστορία υπάρχουν πολλά. Και, δυστυχώς, απαιτούνται μαντικές ικανότητες για να ξέρεις εκ των προτέρων ποια απ’ αυτά θα ήταν καλό ν’ αποφύγεις. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος μπορεί, τελικώς, να αισθάνεται ευνοημένος απ’ τους θεούς. Γιατί, ακόμη κι αν του στερήσουν την χαρά τής κατάκτησης ενός πρωταθλήματος, δεν θα τον υποβάλουν ποτέ στην ταλαιπωρία τού αποκλεισμού από κυπριακή ομάδα. Κάποια “παράσημα” δεν τα κρεμάς στο πέτο – απλά, σου τα κάνουν τατουάζ στο μέτωπο._