Μέτρον για μετρίους

Δεν γουστάρεις, μάγκα μου, πλακίτσα για τον αποκλεισμό τού Ολυμπιακού; Προτιμάς ανάλυση; Άκου λοιπόν: σε πρακτικό επίπεδο, το ότι ο γαύρος δεν θα κουνήσει φέτος σεντόνι πιθανώς δεν σημαίνει τίποτε - σίγουρα δεν είναι το τέλος τού κόσμου. Αν, μάλιστα, πιστεύεις τον Joe, ο πρόεδρος έκανε οικονομίες όλο το καλοκαίρι προετοιμαζόμενος γι' αυτό το ενδεχόμενο (άλλο τώρα αν τα λεφτά που γλιτώσαμε τα κάναμε δώρο σε μια ομάδα Β' Βραζιλίας, όταν βλέπαμε ότι δεν χάνουμε μόνο το τραίνο τής Ευρώπης, αλλά και τις εντυπώσεις γενικώς...). Σε μια σοβαρή ποδοσφαιρικά χώρα, αυτή η σαιζόν των χαμηλών προσδοκιών θα μπορούσε να είναι μια λαμπρή ευκαιρία για ανάλογο χαμήλωμα των τόνων, για έμφαση στην ανανέωση, για χτίσιμο τής ομάδας για την επόμενη πενταετία. Η παρούσια τού Valverde στον πάγκο είναι, θεωρητικά τουλάχιστον, εγγύηση για κάτι τέτοιο.

Διαβλέπεις μήπως τέτοια πρόθεση μεταξύ των ιθυνόντων στου Ρέντη; Γιατί εμένα μου ξέφυγε. Παραθέτω απλώς ονόματα ποδοσφαιριστών που ξεκίνησαν απόψε βασικοί: Λεονάρντο, Ντουντού, Γκαλέτι, Λέτο, Μπελούσι, Κοβάσεβιτς. Πρόσθεσε σ' αυτούς και τον Ντιόγο και πες μου ποιους από τους παραπάνω φαντάζεσαι βασικούς στον Ολυμπιακό σε δύο χρόνια από σήμερα. Όχι απαραιτήτως γιατί δεν κάνουν, αλλά γιατί δεν θα μείνουν. Τι ακριβώς κάνει λοιπόν ο Κόκκαλης; Οικονομίες; Εμπόριο; Ομάδα για Champions' League; Ομάδα με μέλλον; Τα ξύνει από την βαρεμάρα; Μας δουλεύει ψιλό γαζί; Κατά τ' άλλα, αν στην πορεία η ομάδα ρολάρει, περπατήσει λίγο στο UEFA (με δεδομένο ότι ο βάζελος πάει για πολλές σφαλιάρες στην Ευρώπη), κερδίσει μια-δυο φορές τον Παναθηναϊκό και πάρει όπως-όπως και το Πρωτάθλημα Βάλνερ, όλα αυτά θα ξεχαστούν κι εσύ, τυπάρα μου, θα είσαι ευτυχισμένος.

Αυτά για το ματς. Στα σοβαρά τώρα, φιλαράκο: το να αναγκάζεται ένας από μας να αποσύρει το σχόλιό του επειδή εσύ δεν γουστάρεις πλακίτσα είναι, όπως καταλαβαίνεις, too much. Αλλά αυτοί που γράφουν εδώ αποδεικνύουν καθημερινά και την ευθιξία και την ευαισθησία τους. Σ' αυτήν την ευαισθησία, τού Billy, συμπαρίσταμαι. Γιατί, σε τελική ανάλυση, το να δεχθείς ένα λάθος που δεν έχεις κάνει για να "ηρεμήσουν τα πνεύματα" απαιτεί περισσότερη μαγκιά από το να γράψεις κάτι αιχμηρό, ή κάτι σπουδαίο. Και σίγουρα είναι δυσκολότερο από το να γράφεις μαλακίες για τον άλλο και τους δικούς του - αλλά, ως γνωστόν, η μαλακία δεν νικιέται με τίποτα.

Ξεκινήσαμε να γράφουμε σ' αυτόν τον χώρο για να εκθέσουμε τις απόψεις μας, να βγάλουμε τα σώψυχά μας, να πλακωθούμε για τα πιστεύω μας, να σφαχτούμε για την πλάκα μας και μετά να βγούμε απ' την αρένα αγκαλιασμένοι σκουπίζοντας τα αίματά μας, να γνωρίσουμε ενδεχομένως κόσμο που έχει πράγματα να πει - εκτός από πίπες. Ξεκινήσαμε για να κάνουμε το κέφι μας. Αν αρχίσουμε να κάνουμε εκπτώσεις στο κέφι μας, δεν νομίζω πως έχει νόημα να συνεχίσουμε. Γι' αυτό σου έχω μια πρόταση, παιχταρά μου: αν δεν γουστάρεις το κέφι μας, άδειασέ μας την γωνιά. Δεν σου κάνουμε. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για σένα. Σελίδες με Τσουκαλάδες και Γκόντζους υπάρχουν χιλιάδες. Τράβα σ' εκείνες αν θες να εκτονωθείς. Μην λερώνεις ετούτη._