If you can't beat them, join them (Μαμ, Pampers και νάνι pt.II)

Το 1989 η μισή Ελλάδα ήθελε την κεφαλή τού Ανδρέα Παπανδρέου επί πίνακι: η Δεξία, η Αριστερά, ο Τύπος (που ένοιωσε, σύσσωμος σχεδόν, τα κεκτημένα δικαιώματά του ν' απειλούνται από τον Κοσκωτά), γενικώς όποιος θεωρούσε εαυτόν αδικημένο με την διαχείριση τής οποίας έτυχε η χώρα κατά την διάρκεια τής οκταετίας. Τέτοια εκστρατεία εναντίον ενός πολιτικού προσώπου δεν έχει ξαναζήσει ο τόπος: με τις φωτογραφίες τής Λιάνη να ζυγίζει τούς όρχεις τού Λούβαρη φόρα παρτίδα κρεμασμένες σε όλα τα περίπτερα τής χώρας και τις (πλην Αυριανής) εφημερίδες να διαγωνίζονται στην παμπερολογία, ακόμη κι οι Πασόκοι πιστεύουν ότι ο Αρχηγός τα 'χει πάρει. Τον μανδύα τού Αρχαγγέλου τής Κάθαρσης ενδύεται πρόθυμα ο Μητσοτάκης, που βρίσκει μοναδική ευκαιρία να στριμώξει τον αντίπαλό του και να γίνει Πρωθυπουργός.

Πρωθυπουργός έγινε, τον Ανδρέα τον στρίμωξε, αλλά το τελικό σκορ ήταν 6-5 - όχι στα πέναλτυ, στο Ειδικό Δικαστήριο. Αθώος ο πρωταίτιος; Καλά, και τα Pampers; Οι μίζες; Τα εκατομμύρια; Για όλα έφταιγε ο Μένιος; Το 45% τού λαού έφαγε την τριετία Μητσοτάκη με το ν' αναρωτιέται γιατί ψήφισε Ν.Δ., εφ' όσον ουδείς στην Δεξιά (ούτε ο Ψηλός) ήταν διατεθειμένος να τιμωρήσει τον Ανδρέα - χώρια που η Ν.Δ. δεν άφησε και τίποτε όρθιο πίσω της φεύγοντας... Ο Παπανδρέου επιστρέφει στην εξουσία αναβαπτισμένος, αθώος, μάγκας και γκομενιάρης, κι ο μέσος Έλληνας ανοίγει τον Χρυσό Οδηγό αναζητώντας ψυχίατρο - "ησύχασε, αγάπη μου", του χαϊδεύει τρυφερά τα μαλλιά η γυναίκα του. "Δεν χρειάζεσαι ψυχίατρο. Πα.Σο.Κ. χρειάζεσαι."

Ξυπνάς κι είναι 1996. Το Πα.Σο.Κ. κρατά την μνήμη τού Ανδρέα ζωντανή κι είναι παντοδύναμο, είναι πιο δυνατό κι από το 1981. Οι αμαρτίες τού παρελθόντος έχουν συγχωρεθεί στην κολυμβήθρα τού Ειδικού Δικαστηρίου, οι προσλήψεις τών "ημετέρων" είναι καθεστώς, ένας στρατός Μέσων και δημοσιογράφων σου παπαριάζουν το μυαλό κάθε μέρα με το πόσο καλός Πρωθυπουργός είναι ο "καθηγητής" Σημίτης, τι ωραία που είπε το "ευχαριστώ στους Αμερικανούς" και πόσο σημαντικό είναι να παλέψουμε όλοι στο πλευρό του για την είσοδό μας στην Ο.Ν.Ε.. Το Πα.Σο.Κ. είναι πλέον καθεστώς, είναι μόδα, το trend τής εποχής. Το να ψηφίζεις Πα.Σο.Κ. είναι σχεδόν απαραίτητο προσόν κοινωνικής αποδοχής, μαζί με το να διαβάζεις Nitro και να βλέπεις Λαζόπουλο στην τηλεόραση - κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

Σιγά σιγά, στο χαρούμενο τραίνο που σέρνει την χώρα προς την νέα χιλιετία ανεβαίνουν λογής λογής Ισχυροί, πρόθυμοι να βοηθήσουν την κατάσταση, αρκεί να βγάλουν κι αυτοί το κατιτίς τους. Ή μπορεί και να ήταν από πάντα εκεί, να έβαλαν μπροστά το τραίνο οι ίδιοι - μόνο που αυτήν την περίοδο τούς παίρνει πια πρέφα ο κόσμος. Μεγάλα έργα, κυρίως κατασκευαστικά και τηλεπικοινωνιών, χαρίζονται σε εργολάβους με απ' ευθείας αναθέσεις ή με μονοπωλιακούς ουσιαστικά όρους. Κάποιοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν, αφήνουν αιχμές, την ψάχνουν - φωνή βοώντος. "Για δες, ο Δρομιάδης πήρε και την σύμβαση για το πέταλο τού Μαλιακού!" - "Ε, και τι έγινε;" - "Να, λέει εδώ ότι υπάρχουν καταγγελίες από τους άλλους υποψηφίους..." - "Πού το διάβασες;" - "Στην Εσπερινή." - "Έλα μωρέ, έχει σκάσει απ' το κακό του ο Εκδοτόπουλος που δεν τον βάζουνε κι αυτόν στο κόλπο...".

Διάφοροι Εκδοτόπουλοι, Δρομιάδηδες και Τηλεφωνίδηδες έχουν φάει με την ψυχή τους από τα λεφτά τού κράτους και τού κοσμάκη, με τις ευλογίες τής εκάστοτε κυβέρνησης. Διάφοροι μεγαλοσχήμονες έχουν κτίσει αυτοκρατορίες αποτελώντας "μονοκούκι" επιλογή "εκσυγχρονιστών" και "επανιδρυτών" για την θέση των "μηχανοδηγών τής ανάπτυξης". Διαμαρτυρήθηκε κανείς; Ο Καραμανλής, πριν γίνει βεβαίως Πρωθυπουργός. Σήμερα ουδείς ασχολείται. Γιατί άραγε;

Έφαγε περισσότερα ο Κοσκωτάς απ' όσα οι συνομιλητές τών τελευταίων κυβερνήσεων; Αδύνατον. Γιατί λοιπόν τόση ησυχία; Θα μου πεις ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τού διπλανού και γίνονται πιο διακριτικοί, θα μου πεις ότι έχουν ανακαλυφθεί πιο σοφιστικέ τρόποι να μεταφέρει κανείς λεφτά από τις κούτες τών Pampers. Θα σου πω ότι, ανεξάρτητα απ' αυτά, το έγκλημα λαμβάνει χώρα στο πρόσφορο έδαφος μιας κοινής γνώμης που δεν έχει καμμιά διάθεση ν' ασχοληθεί - ή φοβάται ν' ασχοληθεί.

Ανακαλύπτεις ότι ο διπλανός σου έχει στήσει κομπίνα και κερδίζει μαύρο χρήμα σε βάρος τού κράτους, δηλαδή σε βάρος σου; Αν το καταγγείλεις, οι περισσότεροι θα σε πουν ρουφιάνο. Στην χώρα που εξέθρεψε το φαινόμενο Κοσκωτά, μάγκας είναι αυτός που θα την βγάλει καθαρή με την απατεωνιά που σκάρωσε, αυτός που θα λαδώσει λιγότερο για να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο, αυτός που θα βρει το καλύτερο κόλπο για να ξεγελάσει την Εφορία. Απ' άκρη σ' άκρη στην χώρα των απατεώνων εξαπλώνεται η νοοτροπία "αφού δεν μπορείς να κάνεις αλλοιώς, κάνε κι εσύ τα ίδια", ή "δεν μπορείς να τους αλλάξεις, πήγαινε μαζί τους". Και, φυσικά, στην χώρα αυτή βασιλεύουν οι επίγονοι τού Κοσκωτά, οι παλαιότεροι και οι σύγχρονοι βαρώνοι, οι πιο μάγκες απ' όλους.

Πριν από τις εκλογές τού 1996 κυκλοφόρησε η βρώμα ότι, αν κερδίσει ο Έβερτ, ο εθνικός προμηθευτής θα πάρει το πρώτο αεροπλάνο για Βουλγαρία, για να γλιτώσει την φυλακή. Τα ίδια πάνω-κάτω ακούγονταν και το 2000, με αρχηγό τής Ν.Δ. τον Καραμανλή τον Β'. Το 2004 η Δεξιά επανήλθε τελικώς στην εξουσία, το ενδιαφέρον όμως για την τύχη τού εθνικού προμηθευτού είχε, γενικώς, ατονήσει. Μετά ήλθε ο "Μπαϊρακτάρης", το περί βασικού μετόχου νομοσχέδιο που απεσύρθη μετ' επαίνων, κάποιες προσπάθειες τού Ε.Σ.Ρ. να κάνει τον μπαμπούλα στον Μπόμπολα... Κάποια στιγμή ακούσαμε τον Σουφλιά να αναγορεύει τούς εργολάβους σε "εθνικό πλούτο τής χώρας" - χαμόγελα κατανόησης. Υποστολή σημαίας; Μπα, μάλλον αυτή η σημαία, του ανενδότου κατά της διαφθοράς, δεν υψώθηκε ποτέ - αλλά και να υψώθηκε, πού να βρεθεί τώρα μπροστάρης να την κουβαλήσει, έχουμε και δουλειές... Ποιος είναι ο εθνικός προμηθευτής; Α, δεν ξέρω. Ρώτα τον Καραμανλή._