Η πειραματική φύση του Κόκκαλη

Μία από τις κλασικότερες μεθόδους λήψης αποτελεσμάτων σε πειραματικές διαδικασείς είναι η λεγόμενη Δοκιμή-Σφάλμα. Ισχύει και για μαθηματικές εξισώσείς που αφορούν κυρίως θερμοδυναμική όπου είναι πιο γρήγορο να δοκιμάζεις τιμές για τη μεταβλητή μίας εξίσωσης από το να προχωρήσεις στην επίλυση της. Ο Σωκράτης Κόκκαλης ο οποίος έχει πολύ σοβαρό επιστημονικό υπόβαθρο (Φυσικός με διδακτορικά) και μεγάλη εμπειρία από πειραματικές διαδικασίες είναι εμφανώς θιασώτης της μεθόδου.

Χρησιμοποιεί τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο ως ένα πείραμα. Στο οποίο στη προσπάθεια του να δημιουργήσει τα βέλτιστα αποτελέσματα σε επίπεδο αποτελεσματικότητας και κόστους πειραματίζεται διαρκώς και δοκιμάζει νέα πράγματα. Δοκιμάζει και βλέπει ποια δουλεύουν και ποια όχι.

Στα πρώτα του χρόνια δοκίμασε τη συνταγή του να αγοράζει παίκτες που θα έκαναν τη διαφορά. Σε αυτή τη φάση η ομάδα αγόρασε τους Ίβιτς (το μεγαλύτερο κατά τεκμήριο ταλέντο που είχε απομείνει στη Γιουγκοσλαβία), το πολυδιαφημισμένο Ρασίντ Γιεκινί (τον οποίο όσοι έβλεπαν στο μουντιάλ αποθέωναν), τον Γιουσκόβιακ (πολύ μεγάλο φορ) κλπ. Στο πείραμα κάτι δεν πήγαινε καλά.

Αποφάσισε λοιπόν να προσθέσει δύο νέα υλικά. Προπονητή και προστασία από τις κακοτοπιές της Ελληνικής Διαιτησίας. Το πείραμα άρχισε να αποδίδει μιας και ο προπονητής μπόρεσε να προχωρήσει στη δημιουργία ομάδας χάρη στα καλά υλικά που τον προμήθευε ο Πρόεδρος. Παράλληλα κανένας πλέον δεν "έσφαζε" τον Ολυμπιακό όπως παλιά.

Εκεί κάπου αποφάσισε να ξαναλλάξει τη συνταγή και να προσθέσει ένα συστατικό. Τους ξένους παικταράδες. Έφερε τον καλύτερο που ήρθε ποτέ στην Ελλάδα σε αυτή την ηλικία, τον Giovanni Silva de Oliveira και τον πλαισίωσε με το πόθο του προπονητή και της εξέδρας Zlatco Zahovic. Το πείραμα όμως κάπου δεν δούλευε. Εκεί αποφάσισε να δοκιμάσει να αφαιρέσει ένα συστατικό της συνταγής (το προπονητή) και να δει πως θα πάει.

Το πείραμα αφού πέρασε κάποιες αναταράξεις μέχρι να βρει το σωστό προπονητή άρχισε να λειτουργεί αποτελεσματικά με το Λεμονή. Ο πρόεδρος το τροφοδοτούσε με τα συστατικά που δούλευαν καλά (έπαιρνε παικταράδες τύπου Ζέτεμπεργκ, Καρεμπέ, Ζε Ελίας) και η ομάδα σκορπούσε το τρόμο στην Ελλάδα. Στην Ευρώπη όμως είχε συμπεριφορά Τζέκιλ & Χάιντ (εξάρα στη Λεβερκούζεν , τριάρα από τη Μακάμπι του Σουμ).

Πειραματίστηκε λίγο ακόμη με τους προπονητές (χωρίς να αλλάζει δραστικά τα συστατικά ) και άρχισε να δουλεύει στη βελτιστοποίηση του κόστους. Σταμάτησε να προσθέτει το συστατικό που έκανε τη διαφορά (τους παικταράδες) και άρχισε να βλέπει που θα τον πάει με παίκτες από τα κάτω ράφια που έλεγε και μία ψυχή. Μοιραία έφτασε στο 2004 όπου έχασε το πρωτάθλημα στη Λεωφόρο (έστω και από το Δούρο) έχοντας πάρει το προηγούμενο στη Ριζούπολη σε κλίμα τρομοκρατίας.

Εκεί αποφάσισε να ανακατέψει ξανά τα υλικά. Πήρε το δοκιμασμένο υλικό προπονητή, τον άφησε να φέρει τα υλικά που ήθελε αυτός (τα γνωστά σε όλους Μάριτς, Οκκά και σία) και φρόντισε αυτός να αγοράσει μόνος του δύο παικταράδες, τον Ρίμπο και τον Σούρερ ώστε να πάει το πείραμα καλά.

Το αποτέλεσμα ήταν κομσί κομσά. Ο προπονητής δεν τα έβρισκε με τους Λάτιν οπότε αποφάσισε να επενδύσει σε νέο και ανερχόμενο προπονητικά ταλέντο από την Ευρώπη αλλάζοντας πάλι τη συνταγή (Ο Σόλιντ ανεξαρτήτως του πως έφυγε ήταν προπονητής). Το πείραμα απέδωσε εντυπωσιακά εντός Ελλάδος και απέτυχε παταγωδός εκτός.

Οπότε πάλι ανακάτεμα και επιστροφή σε δοκιμασμένο υλικό (Λεμονής) και πετυχημένη τακτική παικταράδες και λεφτά. Σε αυτά προσέθεσε και το Τεχνικό διευθυντή να δει πως θα πάει το πράγμα. Κάτι του ξίνισε του προέδρου μιας και μπορεί να πήρε τα αποτελέσματα που ήθελε αλλά χωρίς να κερδίσει τις εντυπώσεις και με το κόστος να φτάνει σε δυσθεώρατα ύψη (άσχετο αν τα πήρε πίσω από τη πώληση του Νέρι και τη πορεία στους ομίλους του Champions League).

Φέτος δοκιμάζει νέα συνταγή. Η περσυνή ξηλώνεται ως αποτυχημένη. Φέρνουμε ξανά νέο φιλόδοξο προπονητή (κάτι σαν το Σόλιντ αλλά με σαφώς καλύτερες παραστάσεις) του δίνουμε τα υλικά που είχαμε και πέρσυ ώστε να δούμε αν η συνταγή θα έχει το βέλτιστο λόγο κόστους-απόδοσης και περιμένουμε τα αποτελέσματα. Αν δούμε ότι δεν δουλεύει μπορεί να προσθέσουμε τεχνικό διευθυντή, να αφαιρέσουμε προπονητή ή γιατί όχι να αγοράσουμε και παικταράδες.

Μέχρι όμως να γίνει η κλήρωση του τρίτου προκριματικού γύρου του Champions League αμφιβάλω εντόνως αν ο Πρόεδρος θα αλλάξει κάτι στο πείραμα που μέχρι στιγμής λέει: Ίδια υλικά με πέρσυ, αλλαγή του προπονητή και αφαίρεση του Τεχνικού Διευθυντή. Άλλωστε αν δεν δοκιμάσει πως θα δει αν είναι σωστό ή λάθος;

Υ.Γ.1. Μπορεί να με διαψεύσει ο Σωκράτης Κόκκαλης όπως έκανε το καλοκαίρι του 2004 όταν έφερε ξαφνικά τον Ριβάλντο. Η διαφορά είναι πως τα τριετή διαρκείας του Καραϊσκάκης δεν περπατούσαν το καλοκαίρι του 2004 ενώ φέτος έχει ξεπουλήσει ήδη. Οπότε γιατι να παίρνει ρίσκα χωρίς λόγο;

Υ.Γ.2. Στη διάρκεια του πειράματος έχει τρέξει και ορισμένα παράλληλα πειράματα, του τύπου αγοράζουμε από το Σέλουκ, αγοράζουμε από το Χόπενγουορθ, αγοράζουμε από το Ζάχαβι κλπ. Αυτά όμως είναι απλά για να περνάει η ώρα όσο περιμένουμε το κανονικό πείραμα να εξελιχθεί (κάτι σαν τις τάπες των βαρελιών)