The Daltons' Politics

Δε 5 12 19 26 Τρ 6 13 20 27 Τε 7 14 21 28 Πέ 1 08 15 22 29 Πα 2 09 16 23 30 Σά 3 10 17 24 31 Κυ 4 11 18 25

Το καλοκαίρι είναι η εποχή των ονείρων. Ιδιαίτερα για τους οπαδούς των ομάδων, που συνεπικουρούμενοι από την αγάπη των αθλητικών εφημερίδων για την υπερβολή ονειρεύονται τις ομαδάρες του χειμώνα. Φ αντασιωνόμαστε αχτύπητες ενδεκάδες που θα σαρώσουν τα πάντα στο διάβα τους, βλέπουμε τους παίκτες που το χειμώνα βρίζουμε για παλτά ως κάτι παραπάνω από αυτό που είναι και αισθανόμαστε ικανοποίηση που η ομαδάρα φέτος θα τα σαρώσει όλα. Το φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια τα όνειρα ξεθωριάζουν σαν τις καλοκαιρινές αγάπες αλλά αυτό δεν εμποδίζει όλους εμάς να κάνουμε αναλύσεις για τις ομάδες μέσα σε μία παραζάλη υπερβολής.

Δακρύζει τη μία, την άλλη φωνάζει. Πιστεύει σε κάτι, μετά το αλλάζει. Το μεγάλο το κάππα το πρόλαβε ένας (Οδυσσέας) δυστυχώς απομένει το σκέτα "κανένας".

Κι αν στο σπίτι του μέσα κάνουν σεργιάνι αυτός τρίζει τα δόντια, το μόνο που κάνει. Αν Νέστωρ το παίζει, μεγάλος, τρανός, Τηλέμαχος είναι κι όχι σοφός.

Παρένθεση πρώτη για το Νίκο τον Δένδια. Κρατάει κι αυτός απ'το νησί των Φαιάκων. Εκπροσώπησε χθες της Ρηγίλλης την ένδεια, μα πόσο καλύτερα αν ήτανε Λάκων.

Άκουσα τον πρωθυπουργό, από το "Συμπόσιο της Σύμης" που έγινε στον Πόρο (ο William έχει μία ωραία εξήγηση γιατί), να δηλώνει πως "Πετύχαμε το ακατόρθωτο" και συνέχισε λέγοντας πως η χώρα  σώθηκε από την χρεωκοπία και ανέκτησε την αξιοπιστία της στη διεθνή κοινότητα. Όλα αυτά μία εβδομάδα μετά τους πανηγυρισμούς για την μείωση του ελλείμματος κατά 46% το πρώτο εξάμηνο του 2010. Αν δεν το έχετε καταλάβει, η κυβέρνηση συνεχίζει την αέναη επικοινωνιακή φανφάρα που την εξέλεξε και - την έχει φτάσει σε απίστευτα επίπεδα.

Την ώρα που σε αυτό το blog γίνεται συζήτηση περί της αποτίμησης του έργου που παράγεται από κάθε εργαζόμενο και της υπεραξίας που αυτό αποκτά, έρχεται η είδηση που σε αποτελειώνει. Νέος πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ένας αριστερός πρώην πρόεδρος κόμματος. Ο William ευλόγως διερωτάται πλέον τί είναι αυτό που κάνει κάποιον αριστερό αν όχι η αντίληψη ότι το παρόν οικονομικό σύστημα στηρίζεται στη δημιουργία ανισοτήτων που προκαλούνται από την ελεύθερη λειτουργία της αγοράς; Πώς λοιπόν κάποιος που έχει διατελέσει πρόεδρος αριστερού κοινοβουλευτικού κόμματος θα υπογράψει συμβόλαιο με έναν εικοσιπεντάχρονο αριστεροπόδαρο ο οποίος απαιτεί για τις υπηρεσίες του (ας πούμε) 1 εκατ. ευρώ το χρόνο; Για το γράφοντα μία απάντηση υπάρχει. Με την πολιτική στην Ελλάδα πλέον ασχολούνται κάτι παλαβοί σε blogs. Οι υπόλοιποι έχουν φθάσει τη συζήτηση στο τέρμα της. Ιδού και το ρεζουμέ: "Αριστερός σημαίνει να είσαι καλό παιδί και δεξιός θα πει να είσαι παρτάκιας".

Σε συζητήσεις όπως αυτή, που ξεκινήσαμε στον παρόντα χώρο με αφορμή το ασφαλιστικό (αν έχασες το προηγούμενο επεισόδιο: αριστερό click εδώ ), αναπόφευκτα θ' ασχοληθείς κάποια στιγμή με τις εγγενείς αδυναμίες τού ιδεολογικού συστήματος που υποστηρίζεις - γιατί τέλειο σύστημα, προφανώς, δεν υπάρχει. Αν μάλιστα είσαι αριστερός, αυτή η στιγμή έρχεται κατά κανόνα νωρίς: αφού εξαντλήσουν τα υπόλοιπα επιχειρήματά τους, οι περισσότεροι συνομιλητές σου θα επιχειρήσουν το γνωστό φινάλε, ανεβάζοντας στην σκηνή όλα τα ιστορικά θέατρα δράσης και αποτυχίας τού Κομμουνισμού. ΕΣΣΔ, Βόρειος Κορέα, Κίνα, ακόμη και η Κούβα των ιδιαιτεροτήτων και των αντιφάσεων θα επιστρατευθεί για να σου θυμίσει ότι το σύστημα, που υποσχέθηκε να πάρει υπό την σκέπη του τους πάντες, αλλού κατέρρευσε, αλλού έγινε πιο απάνθρωπο κι από τα ειδεχθέστερα φασιστικά καθεστώτα, κι αλλού απλώς έρχεται τακτικά σε δύσκολη θέση με την άστοχη μισαλλοδοξία του και με την επιμονή ν' αγνοεί την λαϊκή θέληση.

Ο Joe, o Jack κι ο Paul συσκέπτονται Σε μία πρόβλεψη δικαιώθηκε ο Joe μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2007. Η Ισπανία απέδειξε ότι όντως είναι η πιο συμπαγής ομάδα σε αυτό το μουντιάλ. Οι φάσεις που δέχεται είναι ελάχιστες, και η μπάλλα κατεβαίνει πάντα με ασφάλεια. Από την άλλη, η Ολλανδία έχει την εξαιρετική ποιότητα 2-3 παικτών και πολλή τύχη. Της χρωστάει, όμως, κάτι η ιστορία και στη σύγκριση της φετινής ομάδας της με αυτές του '74 και του '78 ή ακόμα και του '98, εύκολα μπορεί να αντιτάξει κανείς την ποιότητα των αντιπάλων της τότε και τώρα. Έτσι σε έναν τελικό μεταξύ μιας φιναλίστ που έπαιξε ένα καλό ματς μέχρι τώρα (στους "4") και μιας άλλης που χάρη στην τύχη της έφθασε να αποκλείσει ακόμη και τη Βραζιλία (χωρίς να έχει παίξει καλή μπάλλα σε κανένα), ο William προτιμά να ελπίζει ότι οι "οράνιε" θα παίξουν σήμερα το ένα παιγνίδι που χρωστούν και θα διαψεύσουν χταπόδια και λογική. Τέλος ενημερώνουμε τους αναγνώστες ότι ενώ o Jack και o Paul θα ξ...

O William αναζητεί τον Averell... Τελειώσαν τα ψέμματα και φτάσαμε στο τέρμα του δρόμου. Θα αναλύσουμε λίγο και το μικρό τελικό, απλά για να γεμίσει το κείμενο και να δώσουμε και κίνητρα στα koko-boys του blog να κάνουν αναλύσεις αν απέτυχε η πρόβλεψή μας επειδή μείωσε το σκορ η Σλοβακία στο 93' και η Ολλανδία πέρασε "μόνο" με 2-1. Πάμε όμως στο ψητό.

Το ποιός τελικά έχει συντάξει το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο δεν έχει και τόση σημασία όσο οι ίδιες οι προβλέψεις του. Ο William παραδέχεται ότι βιάστηκε να αποδώσει τα εύσημα στον Αν. Λοβέρδο για τη δουλειά που έχει γίνει, μιας κι ο ίδιος φαίνεται να αρνείται την ταύτιση του ονόματός του με το κείμενο που έχει την υπογραφή του. Δεκαετίες τώρα ο σοσιαλισμός στην Ελλάδα πασχίζει να αποδείξει το δισυπόστατο της ύπαρξης. Ανεξαρτήτως συντάκτη , πάντως, ο νέος νόμος μοιάζει δίκαιος. Μόνο του πρόβλημα, η ασυνέχεια στις απολαβές μεταξύ των γενεών. Από τη στιγμή, όμως, που το σύστημα οδηγείται μαθηματικά στη χρεωκοπία, η μόνη λύση είναι μια νέα εκκίνηση. Αν λοιπόν δεχθούμε αυτήν την ανάγκη τότε μένει να συζητήσουμε κυρίως σε θεωρητικό επίπεδο. Πάνω κάτω εκεί είχε μείνει ο διάλογος με τον Averell πριν αρχίσει το μουντιάλ. http://thedaltonspolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_31.html

Οι Ισπανοί ξεπέρασαν το εμπόδιο των Γερμανών έστω και αν χρειάστηκε να σκοράρει το σέντερ μπακ τους από κόρνερ. Ήταν καλύτεροι, κυκλοφορούσαν την μπάλα, δεν έδιναν χώρους στους Γερμανούς που μετά βίας περνούσαν το κέντρο του γηπέδου και πλέον περιμένουμε να δούμε αν θα είναι συνεπείς στο ραντεβού τους με την ιστορία. Η Γερμανία από την άλλη έφτασε στο τέρμα του δρόμου έχοντας υπερβάλει εαυτό και έχοντας φιλοδωρήσει την Αγγλία και την Αργεντινή με τεσσάρες. Ίσως με άλλο αντίπαλο να είχαν περισσότερη τύχη. Αυτή η Ισπανία όμως είναι φτιαγμένη για να τους κάνει τη ζωή δύσκολη.

Καλοκαίρι 2001, στα ψιλά των εφημερίδων μνημονεύεται ως τρίτη επιλογή του Ολυμπιακού για την επίθεση ο Diego Forlan, αστέρι της Independiente που έβγαζε μάτια στη Λατινική Αμερική με 20 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός αναζητούσε την απάντηση στη μεταγραφή του Μιχάλη Κωνσταντίνου και τελικά απέκτησε τον Zizi Roberts μετά από θερμή εισήγηση του Τάκη Λεμονή.

Αφού τον... ήπιαμε εμείς οι Αργεντίνοι, ήρθε η ώρα να συνεχίσω με... κατεβασμένα τ'αυτιά τις προβλέψεις μου:

O Averell αναζητά τον William... Έφτασε η ώρα για τους ημιτελικούς. Πλέον μία εκ των Ολλανδία, Ισπανία, Γερμανία και Ουρουγουάη είναι έτοιμη να γράψει ιστορία μιας και όποια και αν κατακτήσει το τρόπαιο θα γίνει η δεύτερη ομάδα που το κερδίζει εκτός της ηπείρου της μετά την Βραζιλία. Φτάνουν όμως τα λόγια - ήρθε η ώρα για προβλέψεις και όχι για κοκοκο (αυτά είναι για τα koko-boys του blog William και Averell).

Αγώνες σαν αυτόν, τον τελευταίο χρονικά προημιτελικό τού Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010, είναι τελικά η ευτυχία τού ποδοσφαιρόφιλου: στρατηγική εναντίον προσωπικοτήτων, αμφιλεγόμενες (απο)φάσεις και στιγμιότυπα που χαράσσονται στην μνήμη, ήρωες κι αντιήρωες, χιλιάδες άκρες να πιαστείς για ν' αρχίσεις την αφήγηση, να μην ξέρεις ποιαν απ' όλες να διαλέξεις. Στο πιο γεμάτο παιγνίδι τού Mundial ως τώρα, η επίγευση που μένει στο βάθος αυτής της πλούσιας, μεθυστικής ποδοσφαιρικής γουλιάς είναι πως η Παραγουάη θα μπορούσε, εύκολα, να είναι στην θέση τής Ισπανίας στον ημιτελικό τής Τετάρτης.

Σε ένα οροπέδιο στη Σκωτία δυο χαϊλάντερς κάθονται δίπλα στη λίμνη. Είναι ο Perseas McDougal κι ο Achilles Cambel, εφευρέτες του σύγχρονου ποδοσφαίρου και απόγονοι του Πυθέα που ως γνωστόν ίδρυσε τη Μασσαλία, ανακάλυψε την Βρεταννία, την Αμερική και κατά πολλούς μελετητές των Μαόρι έφθασε μέχρι τη Νέα Ζηλανδία. Αυτοί οι δύο διέδωσαν αυτό το αρχαίο ελληνικό άθλημα στη μορφή που παίζεται σήμερα. Λίγο πιο δίπλα, η Nessie, το κατοικίδιό τους, κάνει κεφαλιές με ένα τόπι κι αυτοί βαριεστημένα της πετούν ένα ψάρι κάθε λίγο.

Ο θεός του ποδοσφαίρου απόψε, αποφάσισε να μην συντροφεύσει το αγαπημένο του παιδί. Το άφησε να διασυρθεί μήπως και καταφέρει επιτέλους να βάλει μυαλό και να καταλάβει πως είναι κρίμα τέτοιο ρόστερ να έχει αυτόν για προπονητή. Τα έχω ξαναπεί, τον λατρεύω σαν θεό, τον θεωρώ τον μεγαλύτερο όλων και οι διάφοροι Zidane, Ronaldo, Ribo, Messi κλπ, δεν είναι άξιοι ούτε τα κορδόνια να του δέσουν. Όμως προπονητής δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ. Κρίμα για ένα εξαιρετικό ρόστερ που βρέθηκε στα χέρια του pibe d'oro.

Η Γκάνα κατάφερε να μας εκπλήξει όλους μιας και κατάφερε να σκοράρει για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι χωρίς να εκτελέσει πέναλτι. Μεγάλο κατόρθωμα για τα δεδομένα της και για τα όσα μας έχει δείξει μέχρι στιγμής στο τουρνουά. Η Ουρουγουάη από την άλλη είχε τον Suarez σε κακή μέρα και τον Forlan να παλεύει μόνο του. Οπότε λογικά το ματς πήγε σε παράταση, εκεί οι φυσικές δυνάμεις της Γκάνας έπαιξαν το ρόλο τους και έφεραν το πέναλτι στο τελευταίο λεπτό της παράτασης. Όμως εκεί ο Gyan έχασε την ευκαιρία να γλιτώσει την ομάδα του από την διαδικασία των πέναλτι σημαδεύοντας το δοκάρι. Το ματς πήγε στα πέναλτι και ο Sebastian Abreu, ο χειρότερος παίκτης του ματς, έδωσε την πρόκριση στους Ουρουγουανούς εκτελώντας υποδειγματικά το τελευταίο πέναλτι, αφού προηγουμένως ο γκολκίπερ της είχε πιάσει δύο πέναλτι των Γκανέζων.

Οι Βραζιλιάνοι προηγήθηκαν γρήγορα (στο 10' - Ρομπίνιο) με κάθετη πάσα στην καρδιά της άμυνας των Ολλανδών.Στην συνέχεια έριξαν τον ρυθμό και είχαν δύο ευκαιρίες να διπλασιάσουν μέχρι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου.

Μετά την προηγούμενη προσπάθεια που έγραψε 6/8 μιας και το "φαβορί" από το νησί πήγε άκλαυτο ως συνήθως ήρθε η ώρα να ξεφτιλιστούμε και για τα προημιτελικά. Πάμε να τα δούμε στα γρήγορα.

Οι προημιτελικοί αρχίζουν σήμερα και παραδοσιακά σε αυτούς και στους δύο ημιτελικούς αναμένεται να δούμε κάποια "καυτά" παιχνίδια.