Κύρος for President

Εδώ και πολλά χρόνια έχω αποφασίσει να μην ασχολούμαι με τους διαιτητές. Πάγια θέση μου είναι ότι ο διαιτητής είναι απλά μέρος του παιχνιδιού και όχι το ίδιο το παιχνίδι. Χθες βράδυ παρακολουθώντας το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ τηλεοπτικά είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω για πολλοστή φορά ότι όσο και να θέλω να αντιμετωπίσω το διαιτητή Βασσάρα ως μέρος του παιχνιδιού αδυνατώ. Σε ένα παιχνίδι που η ομάδα μου κέρδισε 2-0 το μόνο που βρίσκω να σχολιάσω είναι τον διαιτητή τηλεοπτικό αστέρα

Η ποιότητα του παιχνιδιού δεν ήταν σίγουρα αυτή που θα θέλαμε ως φίλαθλοι. Κινήθηκε στα συνήθη –χαμηλά- επίπεδα της Ελληνικής Super League. O ρυθμός ήταν ανύπαρκτος και ο Κύρος Βασσάρας κατάφερε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Σφύριξε 58 φάουλ αν δεν κάνω λάθος. Γύρισε τη μπάλα πίσω για να εκτελεστεί ξανά ένα πλάγιο, ένα φάουλ κάτι τέλος πάντων άλλες 10-15. Γενικώς ήταν ο πρωταγωνιστής του αγώνα μιας και πήρε σίγουρα τη μερίδα του λέοντος στα τηλεοπτικά πλάνα.

Κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι λογικά σφύριξε πολλά φάουλ μιας και η ΑΕΚ είναι πρώτη σε φάουλ κατά μέσο όρο στο πρωτάθλημα και απέναντι της ήταν μία ομάδα που έχει για δεύτερη φύση τη προσωπική προσπάθεια. Το πρόβλημα δεν είναι αν σφύριξε πολλά ή λίγα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν άφηνε ποτέ πλεονέκτημα. Έκανε ότι μπορούσε να καθαρίζει γρήγορα και απλά φάσεις μπροστά ή κοντά στα καρέ των δύο αντιπάλων για να αποφύγει το να πάρει δύσκολη απόφαση. Γενικώς προσπαθούσε να μη παίξουν οι δύο αντίπαλοι και να μη χρειαστεί να εκτεθεί ο ίδιος.

Όποτε η μπάλα άλλαζε γρήγορα πλευρές ο Κύρος Βασσάρας σφύριζε επιθετικό ή αμυντικό φάουλ στη διεκδίκηση. Ο λόγος προφανής. Να μην χρειαστεί να τρέξει να προλάβει τη φάση. Στη μοναδική φάση που επέτρεψε το παιχνίδι να παιχτεί κοντά στα καρέ αγνόησε εμφανές φάουλ του Πατσατζόγλου στο Λαγό αν δεν κάνω λάθος στη γραμμή της περιοχής. Δεν ήθελε τη ευθύνη του να ανοίξει μία από τις δύο ομάδες το σκορ με δική του απόφαση.

Το ιδανικό αποτέλεσμα στα ντέρμπυ για το Κύρο Βασσάρα είναι το 0-0 με τη μπάλα να γυροφέρνει στο κέντρο. Το σχεδιασμό του χάλασε η γρήγορη σκέψη του Τζόρτζεβιτς μετά το λάθος του Πεγιετέρι. Η ΑΕΚ προσπαθούσε ακόμα να προσαρμοστεί στην παρουσία του Κοβάσεβιτς και ο Τζόλε εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο το γεγονός. Άλλος τρόπος να μπει γκολ δεν υπήρχε χθες. Εκτός και αν κάποια από τα φάουλ που εκτελούσε από 40 μέτρα ο Μπασινάς πετύχαινε κάποιο συμπαίκτη του και έβαζε την ΑΕΚ μπροστά στο σκορ.

Ο Κύρος Βασσάρας είναι βάση στοιχείων ο καλύτερος Έλληνας διαιτητής. Το γεγονός ότι αυτός ο υπέρβαρος Μπρούμελ που παίζει διαρκώς με το φακό και αναζητεί εναγωνίως πλάνα της τηλεοπτικής κάμερας είναι το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Ελληνικής διαιτησίας είναι η καλύτερη απόδειξη για το ότι δεν πρέπει να ασχολούμαστε με τους υπόλοιπους Έλληνες διαιτητές. Οι άνθρωποι τόσο μπορούν και τόσο παίζουν.

Η αίσθηση που μου δίνει είναι ότι ζει για να είναι πρωταγωνιστής. Όταν η κερκίδα τον αποδοκιμάζει κάνει ότι μπορεί για να της σπάσει τα νεύρα και να εντείνει τις αποδοκιμασίες. Το μεγάλο λάθος σπανίως το κάνει. Έχει φροντίσει να διασφαλίσει τις συνθήκες ώστε να μη χρειαστεί να το κάνει. Πρόχειρα θυμάμαι εκείνο το πέναλτι που δεν είχε δώσει στην άδεια Λεωφόρο εις βάρος του ΠΑΟ και το αντίστοιχο που έδωσε φέτος αν και εκεί την απόφαση τη πήρε ο βοηθός του οπότε δεν έφταιγε αυτός.

Χθες δεν έκανε και πάλι το μεγάλο λάθος. Κανείς δεν μπορεί να του χρεώσει ότι διαμόρφωσε το αποτέλεσμα. Προσωπικά δεν με ενοχλεί τόσο ένας διαιτητής να κάνει λάθος στην εκτίμηση μίας φάσης και να δώσει ή να μη δώσει ένα πέναλτι. Αυτό που με εκνευρίζει είναι να προσπαθεί να γίνει ο πρωταγωνιστής του ματς και να εμποδίζει διαρκώς την επιθετική ανάπτυξη των δύο αντιπάλων στο κέντρο του γηπέδου. Σε αυτό το τελευταίο ο Κύρος Βασσάρας είναι μακράν ο καλύτερος που κυκλοφορεί.