Το τέλειο Σαββατιάτικο πρωινό

Στην εφηβεία μου διάβαζα τα βιβλία του Hemingway και όπως όλοι οι νέοι γοητευόμουν από την εξαιρετική του γραφή. Στη πορεία αντιλαμβανόμενος ότι αυτός ο τύπος έγραφε στην ουσία βασισμένος σε προσωπικά του βιώματα έγινε στα εφηβικά μου μάτια κατά κάποιο τρόπο συνώνυμος του cool. Μεγαλώνοντας αντιλαμβάνεσαι ότι το να είναι κανείς μέθυσος και να φτάνει στην αυτοκτονία δεν είναι ακριβώς στάση ζωής αλλά στην εφηβεία όλα συγχωρούνται στο μυαλό σου. Αν κάτι μου έμεινε από τον γέρο Ernest είναι η αγάπη για τα βιβλία του, ο παράλογος για ορισμένους εγωισμός του και το αγαπημένο του Σαββατιάτικο πρωινό. Να κάθετε στο Cafe Havana και να διαβάζει πίνοντας το καφέ του (...και ορισμένα daquiri).

Έτσι και εγώ έχοντας συνδυάσει στο μυαλό μου τα Σαββατιάτικα πρωινά με τον Ernest λατρεύω να αγοράζω εφημερίδες και περιοδικά και να κάθομαι σε ένα cafe - το οποίο δυστυχώς για εμένα δεν είναι το Cafe Havana - και να περνάω το πρωινό μου ήρεμος και χαλαρός.

Το πρόβλημα είναι πως για λόγους που έχουν να κάνουν με τη καθημερινότητα που έχουμε επιλέξει ορισμένοι και την οποία έχει κατακευρανώσει ο William και οι τζουγκρανοφόροι οπαδοί του αυτά τα Σάββατα είναι όλο και πιο σπάνια. Όλο κάτι έχεις να κάνεις το οποίο αναβάλλει την υπέροχη αυτή διαδικασία.

Οπότε ψάχνεις εναγωνίως εκείνο το Σάββατο που θα ξυπνήσεις νωρίς και θα προλάβεις να πας να κάνεις αυτό που λατρεύεις. Βέβαια επειδή τα Cafe ανοίγουν αργά τελευταία ενδιάμεσα χαλάς τη γαλήνη σου και αναμένοντας να πάει 08:00 ή 09:00 για να ανοίξουν τα ρημάδια γράφεις στο blog για να περάσει η ώρα...

Υ.Γ. Επειδή για τη σημερινή Σαββατιάτικη ανάγνωση πέρα από το ευαγγέλιο (ΦΩΣ) και 1-2 πολιτικές εφημερίδες θα διαβάσω και το Special Report του Economist για τη παγκόσμια οικονομία από εβδομάδας θα μπορέσω να τσακωθώ με το αναγνωστικό μου κοινό για θέματα καπιταλισμού και οικονομίας :)