The Daltons' Politics

Θα μπορούσαν να μπουν κι ως σχόλια στο κείμενο του Joe, όμως είναι αρκετά και γι' αυτό αναρτώνται ξεχωριστά. "Ο περιορισμός των δαπανών οδηγεί σε ύφεση. Η ύφεση οδηγεί σε περιορισμό των εσόδων και τα περιορισμένα έσοδα δημιουργούν την ανάγκη για περιορισμό των δαπανών." Ο Αλ. Τσίπρας με μια φράση περιγράφει όχι μόνο την εγχώρια αλλά και την παγκόσμια οικονομική κρίση. Η ομιλία του στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό, ήταν η μόνη σοβαρή, από πολιτικό αρχηγό τουλάχιστον. Για όσους σπεύσουν να διαπιστώσουν επίθεση στο φιλελευθερισμό (ιδεολογία που ο γράφων προκρίνει έναντι των άλλων) μία διευκρίνηση Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα που αποκομίζει τα οφέλη από την ευημερία των αγορών και σπεύδει να στηρίξει σε περιόδους κρίσης, καταστρέφοντας έτσι τη διαδικασία διόρθωσης στην οποία κάθε φιλελεύθερος ομνύει, δεν έχει σχέση με οικονομικό σύστημα αλλά με την ανακλαστική προάσπιση των κεκτημένων. Ίσως η αναφορά του Γ. Παπανδρέου στη νεοσυντήρηση (που

Η πρόσφατη συζήτηση για τον προϋπολογισμό αποτέλεσε έναυσμα προβληματισμού για το τι φταίει και στην Ελλάδα έχουμε τους χειρότερους πολιτικούς που θα μπορούσαμε. Λόγω μαζοχισμού - προφανώς - παρακολούθησα μεγάλο μέρος των τοποθετήσεων. Ακόμα και τώρα προσπαθώ να κατανοήσω αν οι εκπρόσωποι μας στο κοινοβούλιο συνειδητοποίησαν για ποιο λόγο ήταν κλεισμένοι στη βουλή. Το τελειωτικό χτύπημα όμως, το έδωσε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Όταν φτάνουμε στο σημείο, αρχηγός πολιτικού κόμματος να αντιμετωπίζει το βήμα της βουλής ως παλκοσένικο, ακριβώς όπως έκανε στο Tele City και στις βιντεοκασέτες του TV-PRESS τότε πραγματικά κάτι πάει πολύ στραβά. Δεν είναι μόνο ο Γεώργιος Καρατζαφέρης το πρόβλημα, παρόλο που ο ίδιος θεώρησε ότι σε μία συζήτηση για τον προϋπολογισμό θα έπρεπε να βγάλει τα προσωπικά του με την κα. Δραγώνα ή να τοποθετείται αναφερόμενος σε "έγκυρο blog". Δεν έχω πρόβλημα με το συγκεκριμένο blog απλά θεωρώ εκφυλισμό οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι να περιμένουν από τα blogs να

Το "It's the economy stupid" του James Carville αποτέλεσε το ένα από τρία slogan που αξιοποιήθηκαν από τον Bill Clinton στην προσπάθεια του να ανατρέψει την παντοδυναμία του George H.W. Bush το 1992. Τα άλλα δύο - που αξιοποιήθηκαν ουσιαστικά και από τον Barak Obamama- ήταν: "Change vs More of the same" και "Don't forget health care". Ο guru της πολιτικής επικοινωνίας Carver είχε θέσει με τρεις φράσεις τα βασικά ζητήματα που θα επέτρεπαν Δημοκρατικούς να σταματήσουν την κυριαρχία των Ρεπουμπλικάνων. Η οικονομική ύφεση στην οποία είχε υπεισέλθει η Αμερική, η ανάγκη να αλλάξει κάτι και η η υγεία ήταν οι άξονες στους οποίους στηρίχθηκε ο Bill Clinton. Κατάφερε να επιβάλλει την δική του ατζέντα και κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή την δεκαετία του 90, πριν διαλύσει τα πάντα λόγω του Monicagate. Στην Ελλάδα κάτι αντίστοιχο συνέβη την τελευταία διετία. Η Νέα Δημοκρατία πήρε το 2007 νωπή εντολή διακυβέρνησης - έστω και με ισχνή πλειοψηφία - για να ολοκλη

Εν αναμονή της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών για την αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης μπορούμε να περιμένουμε πολύ λίγα. Η Ελληνική πολιτική σκηνή μεταπολιτευτικά μαστιζόταν ανέκαθεν από την αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων. Με την εξαίρεση των οικουμενικών κυβερνήσεων του 1989-1990 ουδέποτε οι πολιτικοί αρχηγοί δεν είχαν το θάρρος να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν για την χάραξη εθνικών στρατηγικών. Πάντα το μικροπολιτικό συμφέρον ήταν πιο σημαντικό για τους ίδιους. Αν μάλιστα το πάμε λίγο παραπέρα θα διαπιστώσουμε ότι τα κόμματα στην Ελλάδα συμφωνούν μόνο στις αυξήσεις των βουλευτών. Τα τελευταία χρόνια όμως ξεπεράσαμε κάθε όριο. Πλέον οι κόντρες δεν περιορίζονται στα έδρανα της βουλής μεταξύ των κομμάτων. Η κομματική αντιπαράθεση έχει ξεφύγει από τα στενά Ελληνικά όρια και έχει μεταφερθεί στις Βρυξέλλες. Ο δρόμος που χάραξαν οι Υπουργοί Οικονομικών μας έκανε διεθνή περίγελο. Ο Γεώργιος Αλογοσκούφης στην πρώτη του επίσκεψη στις Βρυξέλλες αποκάλυψε τα

...συνέχεια Φούρκα. Η μόνη λέξη που μπορούσε να περιγράψει ακριβώς πώς ένιωθε η Μαίρη, ήταν αυτή. Με το που τελείωσε η συνάντηση, έσπευσε να μπει στην ουρά ώστε να είναι από τους πρώτους που θα συγχαρούν και να εξαφανισθεί. Ο "κούριερ" της είχε χαμογελάσει και την είχε ευχαριστήσει τυπικά. Καθώς ξεμάκραινε, όμως, κατάλαβε ότι ουσιαστικά είχε κανονίσει συνάντηση μαζί του όταν της είπε να περάσει κάποια στιγμή να ενημερωθεί για κάποια πράγματα κι εκείνη του είπε ότι μέχρι τις 3.οο μ.μ είχε δουλειά. Γύρισε στο γραφείο προβληματισμένη για τη στάση που θα ακολουθούσε. Από τη μια ήθελε να τον αφήσει να πνιγεί στο χαρτομάνι όπως είχε πνιγεί κι εκείνη για να βγάλει άκρη, από την άλλη ήξερε ότι αυτό θα φαινόταν και δεν ήθελε να δώσει δικαιώματα στους άλλους. Αποφάσισε ότι η ανωτερότητα της ταιριάζει περισσότερο και βάλθηκε να φτιάξει μια πλήρη παρουσίαση για τον "καινούριο" Το παρατσούκλι που έπαιρνε κάποιος κατά τις πρώτες μέρες του στην εταιρεία, αν ήταν επιτυχημένο θα τον

Οι Αμερικάνοι είναι οι ιδανικοί να αναδεικνύουν ιστορίες outsider που κατάφεραν να ξεπεράσουν τα όρια και να πετύχουν κάτι μοναδικό με βάση τις προδιαγεγραμμένες δυνατότητες τους. Η ανάγκη όλων μας να πιστέψουμε σε ιστορίες σύγχρονων Δαυίδ εξηγεί και την επιτυχία που έχουν συνήθως όλες αυτές οι ιστορίες στο σινεμά. Μία τέτοια ιστορία είναι και η πρόκριση του Ολυμπιακού στην επόμενη φάση του Champions League. Σίγουρα οι αντίπαλοι του δεν ήταν μεγαθήρια, το αντίθετο, όμως ήταν αντιμέτωπος με τον ίδιο του, τον εαυτό. Η οικονομική του δυσπραγία και οι ακατανόητες επιλογές του Σωκράτη Κόκκαλη το καλοκαίρι δημιούργησαν τις συνθήκες για ένα λαμπρό σενάριο. Δημιούργησαν μία παρέα από αξιαγάπητους παίκτες και έγραψαν ένα "True underdog story" που θα έλεγαν και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ως φίλαθλος του Ολυμπιακού είχα την χαρά να παρακολουθήσω δια ζώσης υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστές. Τέτοιους που οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές του σύγχρονου ρόστερ δεν θα ήταν άξιοι να τους δέσου

Ο Averell νυμφεύεται την καλή του, στο Δημαρχείο υπό το βλέμμα Εκείνου

Επτά ευρώ. Τόσο κοστολογούν η κυρία Αρβελέρ, ο κύριος Θεοδωρόπουλος και ο κύριος Χουβαρδάς τον… αέρα τού Εθνικού Θεάτρου. Κτήριο Τσίλλερ, στην Αγίου Κωνσταντίνου. Κεντρική Σκηνή – αυτή, η εν χορδαίς και οργάνοις ανακαινισθείσα και εγκαινιασθείσα, το “όραμα τού Κούρκουλου” που έγινε πραγματικότητα. Τα εισιτήρια για τις μη προνομιούχες θέσεις στις πτέρυγες τού β’ εξώστη αναγράφουν, “Ευρώ: 7.00 ΠΕΡ. ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ” (ομολογώ, έπρεπε να την ψυλλιαστώ, με τον… περιορισμό τού “περιορισμένη”). Όπως και να ‘χει, βεβαιώνω πως πρόκειται για ευφημισμό – κάτι σαν τον Εύξεινο Πόντο, τον Ειρηνικό Ωκεανό, τους απασχολήσιμους και την ευελιξασφάλεια. Εκτός αν, σε κάποια από τις ελληνόφωνες χώρες τού κόσμου ετούτου, “περιορισμένος” σημαίνει “καθόλου”. Σύντροφε, που μου μιλάς πίσω από το γκισέ σου, το “δεν θα βλέπετε καλά” δεν αρκεί. Ή με ενημερώνεις ότι δεν θα βλέπω τίποτα, ή με παίρνεις από το χεράκι, με ανεβάζεις στην θέση μου και μ’ αφήνεις ν’ αποφασίσω για λογαριασμό μου, πριν κλείσω τα εισιτήρια. Διαφορε

Η Νέα Δημοκρατία ανέκαθεν - όπως και το ΠΑΣΟΚ - ήταν αρχηγό-κεντρικό κόμμα. Η διεκδίκηση της διακυβέρνησης και κατ' επέκταση η εκλογή πρωθυπουργού την ωθούσαν στην ανάγκη να χτίζει την εικόνα του υποψηφίου πρωθυπουργού. Την περίοδο της ηγεσίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεότερου η λατρεία προς τον αρχηγό είχε ξεπεράσει τα όρια της απλής στήριξης προς τον ηγέτη. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλά έμπειρα στελέχη του κόμματος έλεγαν χαριτολογώντας "πλέον δεν είμαστε Νέα Δημοκρατία, είμαστε Κώστας Καραμανλής". Στην -ελλείψει δόκιμου όρου- θεοποίηση του Κώστα Καραμανλή έπαιζαν πολλά πράγματα ρόλο. Οι καταβολές του και το όνομα του (γνωρίζω πως τα τζάκια πλέον είναι εκτός μόδας αλλά πάντα έχουν τη γοητεία τους). Η ιστορική του προέλευση από την ΟΝΝΕΔ που έκανε τους ΟΝΝΕΔιτες παλιούς και νέους να τον λατρεύουν. Ο κρυστάλλινος και άμεσος πολιτικός του λόγος. Η αίσθηση που σου έδινε στα πρώτα χρόνια ότι θα μπει ως ταύρος σε υαλοπωλείο και θα τα διαλύσει όλα. Η βεβαιότητα ότι ήταν

Αυρήλιος έφα Στην αρχή, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο σοβαρά. Τα σημάδια ήταν ανεπαίσθητα, αόρατα, κόκκοι άλατος στην θάλασσα – έπρεπε να είσαι αλαφροΐσκιωτος ή αυτιστικός (αν έχει κάποιο νόημα αυτή η διάζευξη) για να τα προσέξεις. Πόντοι έφευγαν από τα γυναικεία καλσόν, χωρίς να ‘χουν πιαστεί από κάπου – απλά εξαφανίζονταν. Σακούλες του σούπερ μάρκετ ξηλώνονταν δίχως προφανή αιτία, αφήνοντας το περιεχόμενό τους να κατρακυλήσει χαρούμενα προς τα πίσω, στην αρχή τής ανηφόρας ή της σκάλας που μόλις είχες σκαρφαλώσει. Γείτονες που μοιράζονταν συναισθήματα αμοιβαίας αντιπάθειας κλείνονταν για ώρες στο ίδιο χαλασμένο ασανσέρ. Κέρματα το ‘σκαγαν, στυλό εξαφανίζονταν, οι τηλεοράσεις έχαναν το σήμα τους μυστηριωδώς την ώρα τού γκολ – ο homo communalis υπέμενε στωικά αναπάντεχες, μικρές καθημερινές κακοτυχίες. No big deal, τουλάχιστον ως εδώ. Σύντομα όμως η γκαντεμιά κλιμακώθηκε, προσλαμβάνοντας μετρήσιμες διαστάσεις. Τα λάστιχα των αυτοκινήτων άρχισαν να κλατάρουν συχνότερα από πριν, προκ

"Σε δέκα χρόνια θα το έχουμε όλοι ξεχάσει". Ο Κ. Μητσοτάκης είχε πάντα μια ρεαλιστική ματιά σε στιγμές που άλλοι πελαγοδρομούσαν Από εκεί που φανατισμένοι "πατριώτες" ντυμένοι μακεδονομάχοι έκαναν ογκώδη συλλαλητήρια και απειλούσαν να ισοπεδώσουν το γειτονικό κρατίδιο, δεκαέξι χρόνια μετά όλοι μιλάμε για "κόκκινες γραμμές" και επιθετικούς προσδιορισμούς μπροστά στους οποίους το "Σλαβομακεδονία" του '93 θα έμοιαζε με εθνική κατάκτηση. Τότε η σύναξη των σοφών παππούδων απέπεμψε τον ασύνετο νέο που έμοιαζε να κοιτά μόνο το παρόν και να μην υπολογίζει ότι το μέλλον ποτέ δε μας φέρθηκε καλά. Το "δάκρυ του Καραμανλή" ήταν το μόνο λάθος του Αντώνη Σαμαρά σε όλο το διάστημα μέχρι τη θριαμβευτική νίκη. Τα αξιώματα, όμως έχουν εφαρμογή παντού και πάντα. Ακόμη και η προδοσία, αν όχι σε δέκα, τουλάχιστον σε δεκαέξι χρόνια ξεχνιέται. Ο άσωτος υιός επέστρεψε και για χάρη του πρέπει να σφαγιασθεί ο μόσχος ο σιτευτός. Η συνέπεια είναι μεν αξιέπαινη

Πριν από περίπου ένα χρόνο έγραφα ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να σταματήσει να περιμένει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πέσει και να αρχίσει να παράγει πολιτικό λόγο. Προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να τοποθετηθεί πολιτικά αλλά το έκανε με ασάφειες και με υποσχέσεις που ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής αναμέτρησης η μία πλευρά ενημέρωνε για την ανάγκη σκληρών μέτρων, μιλούσε για δύσκολες μέρες και πλήρωσε και την ειλικρίνεια της, εκτός από τα λάθη της στη διακυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ αντίθετα μιλούσε για προγράμματα 100 ημερών, δίκαιο φορολογικό σύστημα, ικανότητα διακυβέρνησης, πράσινη ανάπτυξη και δημιουργία ελπίδας στους πολίτες. Πλέον έχουμε διανύσει περίπου τις μισές από τις πρώτες 100 μέρες. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είναι πλέον υποχρεωμένοι να θερίσουν τις θύελλες που προκάλεσαν οι άνεμοι που έσπειραν προεκλογικά. Η εξαιρετική επικοινωνιακή πολιτική που βασιζόταν στην αξιοποίηση των ΜΜΕ πλέον δεν αρκεί μιας και τα προβλήματα βγάζουν μάτια. Η χώρ

Όπως έκανε προεκλογικά ο πρωθυπουργός Το θέμα δεν ήταν πού θα βρει τα λεφτά, αλλά πού πήγαν τα λεφτά. Υπαινισσόταν δε ότι θα τα πάρει από κει και θα χρηματοδοτήσει το πρόγραμμά του. Ας τα βρει λοιπόν κι ας αφήσει τα παγώματα μισθών, τη δημόσια διαβούλευση ( ο διάλογος στα νεοπασοκικά ) για το ασφαλιστικό και τον κακό Αλμούνια. Αυτά τα έλεγε ο άλλος, αυτός που δε βγήκε. Όχι βέβαια ότι αυτό του έφταιξε που καταποντίστηκε , αλλά σε αυτό βγήκε αληθινός. Αυτός και το Κ.Κ.Ε. που από την αρχή έλεγε ότι αυτά τα μέτρα δεν είναι εξαγγελίες του Κ. Καραμανλή αλλά του Αλμούνια. Τελικά εκεί στον Περισσό το πρόβλημα το έχουν με την ιστορία, ενώ με το παρόν τα πάνε κάπως καλύτερα. Ο γράφων υποθέτει ότι μέχρι να κάνουν συνέδριο με θέμα τη στάση τους στο θέμα της μεταπολεμικής διάσπασης της Γερμανίας, ισχύει η τότε άποψη. Δηλαδή ότι καθένας μέσα στα όρια των συνόρων του μπορεί να χτίσει ό,τι θέλει. Αυτό πάνω κάτω εξεστόμισε η συμπαθέστατη συνήθως γ.γ. του κόμματος και μάλλον στην πρεσβεία του Ισρα

... συνέχεια Στα γραφεία επικρατούσε αναβρασμός. Η Μαίρη μπήκε στο δικό της και ρώτησε τη Χαρά, τη νεαρή εκπαιδευόμενη που της είχαν δώσει. Εκνευρισμένη όπως ήταν, δεν είχε προσέξει ότι όλες οι μπροστινές θέσεις στο πάρκινγκ ήταν γεμάτες. Ο πρόεδρος με τους διευθυντές των τμημάτων είχαν πάει από το πρωί και συνεδρίαζαν. Φαίνεται ότι κάτι είχε πάει στραβά στη διαχείριση γιατί είχαν έρθει και στελέχη από τα κεντρικά στο Λονδίνο. Στις 12 θα τους ανακοίνωναν τις αποφάσεις τους. Ευτυχώς η Χαρά ήταν καλή στο να μαζεύει πληροφορίες. Κάθε εκπαιδευόμενος σε μια μεγάλη εταιρεία έχει έναν πολύ σύνθετο ρόλο. Αφ'ενός μαθαίνει τη δουλειά όσο το δυνατόν πιο σφαιρικά. Αφ'ετέρου είναι το παράθυρο επικοινωνίας των στελεχών με τον κόσμο έξω από το γραφείο. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγονται οι απευθείας αντιπαραθέσεις αλλά και οι ομαδοποιήσεις Παράλληλα, οι παλιοί έχουν διαρκώς δίπλα τους κάποιον χαμηλά αμειβόμενο να τους θυμίζει πόσο εύκολα μπορούν αντικατασταθούν, αν γίνουν ενοχλητικοί. Η Χαρά λο

Στο επίκεντρο της πολιτικής κουβέντας βρίσκεται στη παρούσα φάση η εκλογή προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Κακώς μιας και η πολιτική κουβέντα σε επίπεδο διακυβέρνησης έχεις μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά ας είναι. Ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει ή θα χάσει αυτή την εκλογή, η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η επιλογή της Νέας Δημοκρατίας για επιλογή προέδρου από τη βάση είναι συνταγή απώλειας της κομματικής συνοχής και της ενότητας. Η άποψη μου μπορεί να μοιάζει αντιδημοκρατική όμως δεν αφορά την δημοκρατικότητα της διαδικασίας αλλά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Εξηγώ. Όσο καιρό το παιχνίδι της διαδοχής παιζόταν σε επίπεδο συνεδρίου τα πράγματα ήταν ελεγχόμενα ως προς τους συμμετέχοντες. Οι σύνεδροι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι με καθημερινή ενασχόληση με την πολιτική. Διαθέτουν στην πλειοψηφία τους μεγάλη εμπειρία από εκλογικές διαδικασίες, έχουν ζήσει αλλαγές ηγεσίας σε όργανα και φορείς και γενικώς έχουν εμπειρία διαχείρισης κρίσεων και δύσκολων καταστάσεων. Το σ

Ένα νέο, όχι και τόσο απροσδόκητο, σίγουρα όμως χαρμόσυνο και ενδιαφέρον έφερε στο νου του William μνήμες από το παρελθόν. Τότε που οι οικογενειακές καλοκαιρινές διακοπές είχαν συγκεκριμένο κι αυστηρό πρόγραμμα. Μέρος αυτού του προγράμματος ήταν και η υποχρεωτική ξεκούραση του μεσημεριού. Μετά το μπάνιο στη θάλασσα, το καλοψημένο μπιφτέκι και το παγωτό ξυλάκι ακολουθούσε η σιέστα. Ένα μεσημέρι λοιπόν, από αυτά που ο κλιματισμός εξοστράκισε πλέον από τη ζωή μας κι αφού το υλικό προς ανάγνωση είχε ήδη εξαντληθεί, ο μικρός και ξάγρυπνος Willy αποφάσισε να ανοίξει την πελώρια σακούλα που η θεία του πάντα κουβαλούσε μαζί της και να διαβάσει ένα από τα μικρά χαρτόδετα βιβλιαράκια που απεικόνιζαν ηλιοβασιλέματα και εξωτικά ζευγάρια να φιλιούνται ηδυπαθώς. Η υπόθεση ήταν μάλλον τετριμμένη ακόμη και για έναν πιτσιρικά, όμως είχε ένα στοιχειώδες ενδιαφέρον και ήταν μια αρκετά ξεκούραστη λύση για να περνούν πιο εύκολα οι ώρες μέχρι το απογευματινό μπάνιο. Άνδρας , γυναίκα, μια δυσκολία που