Τα πράγματα με τ' όνομά τους
"Σε δέκα χρόνια θα το έχουμε όλοι ξεχάσει". Ο Κ. Μητσοτάκης είχε πάντα μια ρεαλιστική ματιά σε στιγμές που άλλοι πελαγοδρομούσαν Από εκεί που φανατισμένοι "πατριώτες" ντυμένοι μακεδονομάχοι έκαναν ογκώδη συλλαλητήρια και απειλούσαν να ισοπεδώσουν το γειτονικό κρατίδιο, δεκαέξι χρόνια μετά όλοι μιλάμε για "κόκκινες γραμμές" και επιθετικούς προσδιορισμούς μπροστά στους οποίους το "Σλαβομακεδονία" του '93 θα έμοιαζε με εθνική κατάκτηση. Τότε η σύναξη των σοφών παππούδων απέπεμψε τον ασύνετο νέο που έμοιαζε να κοιτά μόνο το παρόν και να μην υπολογίζει ότι το μέλλον ποτέ δε μας φέρθηκε καλά. Το "δάκρυ του Καραμανλή" ήταν το μόνο λάθος του Αντώνη Σαμαρά σε όλο το διάστημα μέχρι τη θριαμβευτική νίκη. Τα αξιώματα, όμως έχουν εφαρμογή παντού και πάντα. Ακόμη και η προδοσία, αν όχι σε δέκα, τουλάχιστον σε δεκαέξι χρόνια ξεχνιέται. Ο άσωτος υιός επέστρεψε και για χάρη του πρέπει να σφαγιασθεί ο μόσχος ο σιτευτός. Η συνέπεια είναι μεν αξιέπαινη, δεν αρκεί όμως για να σε φθάσει μέχρι την κορυφή, ειδικά όταν όλοι έχουν καταλάβει ότι κι αυτήν ακόμα την αντιμετώπιζες ως μέσον ανέλιξης. Αναλύσεις έχουν γίνει πολλές από προχθές και η διάθεση του William είναι μόνο να εκφράσει αυτό που λέει κι ο τίτλος. Τα πράγματα με τ' όνομά τους λοιπόν:
- Η συμμετοχή 750.000 ανθρώπων σε μια εσωκομματική εκλογική διαδικασία δεικνύει για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια το χαμηλό πνευματικό και δημοκρατικό επίπεδο της κοινωνίας μας. Το δικαίωμα της απόφασης για τη φορά προς την οποία θα κινηθεί η οικονομία, η εξωτερική πολιτική, η ασφάλεια κι εν γένει η πολιτική χάραξη ενός κράτους, εξασκείται ανά τετραετία από όλους τους πολίτες. Σε αυτή τη διαδικασία, η επιλογή γίνεται ανάμεσα σε προτάσεις που κατατίθενται από φορείς θεσμοθετημένους όπως είναι τα κόμματα. Κανείς δε δικαιούται να αισθάνεται υπερήφανος για μια εκλογική διαδικασία που συντελείται χωρίς εκλογικούς καταλόγους και λαμβάνει τέτοιες διαστάσεις χάρις στην εμμονή όλων ημών να θεωρούν εαυτούς ειδικούς επί παντός επιστητού. Από το τραγούδι μέχρι την προεδρία ενός κόμματος όλα είναι θέματα πάνω στα οποία έχουμε άποψη και επιθυμούμε διακαώς να την εκφράσουμε, είτε δια της τηλεφωνικής ψήφου στα διάφορa x-factor είτε δια της συμμετοχής σε εκλογικές διαδικασίες σαν αυτή της περασμένης Κυριακής.
- Καλά να πάθει η Ντόρα Μπακογιάννη που έπεσε στην παγίδα και δέχθηκε την εκλογή από τη βάση. Όσοι πίστευαν ότι θα έβγαινε το ίδιο εύκολα όπως από ένα συνέδριο των 4.800 συνέδρων πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. Οι "μαεστρικά" οργανώμενες εκλογές, μαεστρικά καταστρέφονται και τα επιχειρήματα περί κομματαρχών που θα καθοδηγούσαν τους ψηφοφόρους αποδείχθηκε στην πράξη (Β΄Αθηνών) ότι δεν ισχύουν. Αυτό γιατί:
- Η Νέα Δημοκρατία έχασε δύο εκλογές μέσα σε δύο μήνες. Η δεύτερη ήττα είναι μάλιστα πιο σοβαρή γιατί δείχνει απαξία ενός ολοκλήρου ιδεολογήματος. Καλός ο μεσαίος χώρος και η επανίδρυση του κράτους, αλλά ιδεολογία δεν είναι. Όταν χάνεις την εικόνα του συνετού και εντίμου διαχειριστή, χάνεις και την πρωτοκαθεδρία Αν και φιλελεύθερος, ο William, χαιρετίζει την εκλογή ενός ανθρώπου με σαφείς απόψεις στην προεδρία του δεξιού μεγάλου κόμματος στην Ελλάδα. Τουλάχιστον ο Αντώνης Σαμαράς είναι κάποιος με τον οποίο αν χρειαστεί μπορείς να διαφωνήσεις. Δυστυχώς, η φιλελεύθερη προσέγγιση δεν έχει την απήχηση για να καταστεί κυρίαρχη, ούτε στην Ελλάδα ούτε και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όταν μάλιστα το κράτος είναι διαλυμένο, το να συζητάς για το βαθμό συμμετοχής του στην οικονομική ζωή είναι μάλλον πολυτέλεια. Εξάλλου αν το σύστημα λειτουργήσει καλά, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί προς το δρόμο της απελευθέρωσης. Στα εθνικά θέματα, ακόμη κι ως αντίβαρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. καλοδεχούμενη η σκληρή γραμμή.
- Ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει μία μόνο ευκαιρία, αυτή των προσεχών εκλογών. Η επιτυχία του θα εξαρτηθεί και από τις επιδόσεις της σημερινής κυβέρνησης. Αν όλα πάνε όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα, ο Γ. Παπανδρέου θα κερδίσει άλλη μία τετραετία κι ο κομματικός μηχανισμός της Ν.Δ. θα διορθώσει το "λάθος". Όμως η εικόνα του μετανοημένου αμαρτωλού να ανεβαίνει, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, την οδό Ρηγίλλης για να πάρει αυτό που η μοίρα του είχε πάντα γραμμένο και ο ίδιος παραλίγο να στερήσει από τον εαυτό του, είναι από τις καλύτερες της ελληνικής πολιτικής ιστορίας.
Σχόλια
Αυτή είναι η ερμηνεία μου για τη μαζική συμμετοχή. Ίσως να είναι υγιές φαινόμενο, αλλά τί είναι αυτό που παρακινεί κάποιον να συμμετάσχει σε μια εκλογή και δεν τον είχε παρακινήσει να εγγραφεί στο ίδιο κόμμα νωρίτερα; Η έλλειψη εκλογικών καταλόγων σημαίνει ότι δεν ξέρεις ποιοι και πόσοι θα ψηφίσουν. Επίσης σημαίνει και πιθανές διπλοψηφίες αν "πέσει" το ηλεκτρονικό σύστημα ταυτοποίησης των νέων μελών. Για τα κόμματα είναι καλό που εγγράφουν νέα μέλη γιατί έτσι ενισχύουν το οπαδικό δέσιμο. Για το 1,5 εκ. μέλη των δύο μεγάλων κομμάτων έχω να πω ότι με λίγη καλή θέληση μπορούμε να καταργήσουμε την αντιπροσώπευση και να ψηφίζουμε όλοι για όλα. Το θεωρώ επικίνδυνο και για να δείξω τι εννοώ, ξεκινάω τις ερωτήσεις: Ψηφίστε-Τί θέλετε να κάνουμε με τα Σκόπια;
Διότι δεν γνωρίζω για το ΠΑΣΟΚ αλλά στη ΝΔ τα νέα μέλη ήταν συνταξιούχοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Οπότε μου κάνει λίγο δύσκολο κάποιος για 70 χρόνια να μην ένιωθε την ανάγκη να συμμετέχει στα κοινά και στα 70 του να είδε το φως το αληθινό και να συνειδητοποίησε ότι αυτό που αποζητούσε ήταν να γίνει ενεργό μέλος σε ένα κόμμα.
Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά τα νέα μέλη όπως και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) όπως ήρθαν έφυγαν. Δεν θα εμφανιστούν ούτε για να εκλέξουν προεδρεία στις τοπικές την άνοιξη του 2010.