Τι είδαμε από τις 16 ομάδες....

EURO ήταν και πάει...
Μας αφήνει όμως όμορφη, γλυκιά γεύση σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. Με αυτό το το κομμάτι θα εγκαινιάσω μια ενότητα απολογισμού των όσων παρακολουθήσαμε στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας. Ξεκινάμε από το τι είδαμε από τις 16 Εθνικές και θα επανέλθουμε με τους 16 προπονητές, τις προσωπικότητες που ξεχώρισαν θετικά ή αρνητικά, τα όσκαρ και τα βατόμουρα...

Ξεκινάω από τον πρώτο όμιλο και τα απόλυτα... γατάκια, τους Πορτογάλους!!! Είναι δυνατόν να έχουν τέτοια ομάδα και να μην μπορούν να φτάσουν στην τετράδα τουλάχιστον; Θα μου πείτε τώρα δεν είχαν επιθετικό, ε και; Και τα άλλα αστέρια τι έκαναν; Που ήταν αυτό το κλαψιάρικο λάγνο αγοράκι (που ακούει στο όνομα Κριστιάνο) να πάρει την ομάδα πάνω του; Κλασικοί υπερφίαλοι Πορτογάλοι, με καλούς επιθετικογενείς μέσους, αλλά ουσία μηδέν. Αφήστε που ένα γκολ πέτυχε ο Ποστίγκα και αυτό ακυρώθηκε αδίκως ως οφσάιντ. Οι συμπαθείς σε όλους μας Τσέχοι, δεν κατάφεραν να καλύψουν την απουσία του Ροτζίσκι και έμειναν σε...ρηχά νερά, χωρίς να μας δείξουν κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό και φάνηκαν γερασμένη ομάδα. Άλλωστε που να φτάσουν με τον γεροΚόλρε και τον αρχισκόρερ (!!!!!) Μπάρος; Οι Ελβετοί και μόνο που ήταν εκεί (διοργανωτές βλέπετε) καλά ήταν για αυτούς, αξιοπρεπείς ήταν και αν δεν έχαναν από το πρώτο ματς τον σούπερ σταρ τους Φράι, τότε θα είχαν ακόμα καλύτερη παρουσία. Από την άλλη την καλύτερη εντύπωση άφησαν σε όλους μας οι Τούρκοι. Ομάδα με πάθος, πίστη στο αποτέλεσμα (πίστη γερμανικού επιπέδου, όχι φετινού γερμανικού όμως), με έναν προπονητή - τσακάλι, πέτυχαν να ανατρέψουν όλα τα προγνωστικά και τα ματς και αν δεν είχαν τις απουσίες που είχαν, τότε θα την βλέπαμε στον τελικό και... μαγκιά της!!!

Στο δεύτερο όμιλο την κορυφή κατέκτησε δίκαια η Κροατία, που έδειξε ότι και μπάλα πολύ ξέρουν οι παίκτες της (ειδικά ο Μόντριτς βγάζει μάτια) και τσαμπουκά έχουν και πολύ πολύ μέλλον, αν δεν τους... φάει το βαλκανικό DNA τους. Κρίμα που αποκλείστηκαν με γκολ στο 120'+2', αλλά γούσταρα πολύ το ξεβράκωμα που έκαναν στους Γερμανούς. Τα "πάντσερ", ήταν άθλια και ήταν τόσο τυχεροί που έπεσαν σε τέτοιο όμιλο και στη συνέχεια πάνω στην απόλυτη loser Πορτογαλία και την αποδεκατισμένη Τουρκία, για να φτάσει ξεκούραστα στον τελικό και να κάνει μια (ναι μόνο μια) υποψία φάσης σε αυτόν. Πολύ το χάρηκα αυτό το ποδοσφαιρικό ξεφτιλίκι που υπέστησαν οι William και Averell , που υποστήριξαν τους ημιθανείς παίκτες της Γερμανίας! Για τους Αυστριακούς, ότι και να γράψω θα είναι ακατάσχετη φλυαρία, έστω και αν γράψω μόνο μια αράδα. Ομάδα που περίμενε τα πάντα από τον ντεφορμέ Ιβανσιτς... δεν αξίζει ούτε καν να συμπεριλαμβάνετε σε αυτό το κείμενο, αλλά ας όψεται η συνδιοργάνωση. Οι Πολωνοί, μια από τα ίδια, στα προκριματικά πετούσαν σπίθες και στα τελικά όλοι αναρωτιούνται πώς προκρίθηκαν!

Πάμε τώρα στον όμιλο - φωτιά. Δεν σας κρύβω ότι ήμουν από τους λίγους που πίστευαν πολύ στην Ρουμανία και αν και δεν με δικαίωσε το αποτέλεσμα (μιας και δεν προκρίθηκαν) η εικόνα του ομίλου με δικαίωσε. Και διευκρινίζω. Αν ο επιπόλαιος Μούτου δεν έχανε το πέναλτι με τους Ιταλούς τότε όλα θα ήταν διαφορετικά. Οι Ρουμάνοι μπορούσαν περισσότεροι, αλλά έφαγαν το κεφάλι τους μόνοι τους. Από την άλλη η Ιταλία, εμφανίστηκε χειρότερη από κάθε άλλη μεγάλη διοργάνωση, και αν δεν υπήρχε η Γαλλία σε αυτό το EURO, τότε θα μιλούσαμε για την ομάδα του χρυσού... βατόμουρου. Ναι, ομολογώ πως στο ματς με την Ισπανία έλειψε ο Πίρλο, αλλά είναι κατάντια για οποιαδήποτε πρωταθλήτρια κόσμου, όταν της λείπει ένας παίκτης, να μην μπορεί να κάνει οτιδήποτε αξιόλογο στο γήπεδο. Εντύπωση σε όλους μας έκανε η Ολλανδία στους ομίλους, που έπαιξε φανταστικό ποδόσφαιρο, όμως έπεσε στα προημιτελικά απέναντι στην καλύτερη εμφάνιση που έχει κάνει ποτέ ομάδα σε οποιοδήποτε επίπεδο τα τελευταία 20 χρόνια και απόλεσε την ευκαιρία να σηκώσει την κούπα. Όσο για τους Γάλλους, πληρώνουν την εμμονή τους να στηρίζουν τον... Κλουζό του ποδοσφαίρου, τον Ντομενέκ. Για αυτόν θα σας γράψω αναλυτικά τις επόμενες μέρες. Δεν θέλω να πω τώρα τίποτα άλλο, γιατί οι "τρικολόρ" θα αποτελέσουν μία ενότητα μόνοι τους, έχουν πολύύύύύύ ψωμί!

Κλείνουμε με τον όμιλο της Εθνικής μας, που παρουσιάστηκε κατώτερη των προσδοκιών, ειδικά στο πρώτο ματς με τη Σουηδία, αλλά δεν ενστερνίζομαι τους μηδενιστές. Οι Ρώσοι "πάτησαν"την Ολλανδία και οι Ισπανοί το πήραν, οπότε το ότι αντιμετωπίσαμε... καφενεία, εγώ το ακούω βερεσέ! Ναι δεν ήμασταν καλοί, ναι μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα, αλλά δεν είμαστε και άχρηστοι! Αντίθετα τα ξανθά αγοράκια της Σουηδίας, το μόνο που προσέφεραν στη διοργάνωση εκτός από την αφορμή για γκρίνια στους Έλληνες φιλάθλους, ήταν οι ωραίες παρουσίες στις εξέδρες και στους δρόμους της Αυστρίας. Οι Ρώσοι με τον Αρσάβιν στο οπλοστάσιο τους μετά τα δύο πρώτα ματς, έδειξαν το καλύτερο τους πρόσωπο (αν είχαν και τον Πογκρέμνιακ, θα ήταν ακόμα πιο ανταγωνιστικοί) και δυστυχώς... άδειασαν μετά την υπερματσάρα που έκαναν κόντρα στους Ολλανδούς και με τους Ισπανούς παρουσιάστηκαν αγνώριστοι. Τέλος, η Ισπανία δίκαια το σήκωσε, μιας και πραγματοποίησε σε όλο το τουρνουά καλές , εώς και πολύ καλές εμφανίσεις, με μοναδική εξαίρεση το παιχνίδι απέναντι στους καταστροφείς του ποδοσφαίρου (στο συγκεκριμένο ματς) Ιταλούς.

Με λίγα λόγια, Γαλλία, Ιταλία κατά πρώτο λόγο και Γερμανία, Πορτογαλία κατά δεύτερο, απογοήτευσαν και από την άλλη Ισπανία, Τουρκία, Ολλανδία και ίσως και Κροατία κέρδισαν τις εντυπώσεις. Όλο αυτό το... μακροσκελές κείμενο, γράφτηκε επί της ουσίας για να σας... μπάσω στο κλίμα για το τι θα επακολουθήσει στα επόμενα γραπτά μου, που υπόσχομαι ότι θα είμαι γλαφυρός, επιθετικός, κακιασμένος και κυρίως γραφικός!!! Ετοιμαστείτε, έρχονται τα καλύτερα...