Κοσκωτάς Vs Siemens
Στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα την ελληνική πολιτική σκηνή συγκλόνιζε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Για όσους δεν θυμούνται ή δεν πρόλαβαν ο τότε ιδιοκτήτης της τράπεζας Κρήτης αγόραζε ομάδες, δημιουργούσε τραστ στον τύπο μοίραζε χρήματα σε πολιτικούς με πάμπερς και διάφορα άλλα μυστήρια.
Είκοσι χρόνια αργότερα την ελληνική πολιτική σκηνή συγκλονίζει η υπόθεση Siemens η οποία φέρεται να έχει χρηματοδοτήσει σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα. Θα υποστήριζε κανείς ότι δεν καταφέραμε να μάθουμε από τα λάθη μας. Όμως δεν είναι έτσι με μία προσεκτική ανάγνωση θα διαπιστώσουμε ότι τα δύο σκάνδαλα το μοναδικό στοιχείο που έχουν κοινό είναι την εμπλοκή των πολιτικών σε αυτά. Ειδάλλως έχουν πάρα πολλές διαφορές με κύρια το στόχο και τους "εμπνευστές" τους.
Το σκάνδαλο Κοσκωτά αφορούσε κατά κύριο λόγο τη προσπάθεια της τότε ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ (υπενθυμίζω ότι βρέθηκε απολογούμενος στη δικαιοσύνη ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου) να δημιουργήσει ένα μεγάλο επιχειρηματικό μέγεθος το οποίο θα άλωνε τα ΜΜΕ και το τραπεζικό σύστημα για λογαριασμό της τότε κυβέρνησης.
Η πρακτική θύμιζε σε πάρα πολλά τις τακτικές που ακολουθούνταν στις χώρες της Νοτίου Αμερικής όπου διάφοροι βαρόνοι είχαν στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του επιχειρηματικού γίγνεσθαι.
Η υλοποίηση ήταν αρκετά απλή. Ο Κοσκωτάς βρέθηκε (άγνωστο πως) να έχει στη κατοχή του την Τράπεζα Κρήτης. Μέσω αυτής και με μεγάλες υπεξαιρέσεις από τα ταμεία της (που ενδιάμεσα γέμιζαν με κρατικό χρήμα) το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή. Σιγά σιγά άρχισε να αγοράζει ότι του γυάλιζε και να προσπαθεί να ελέγξει απόλυτα αυτό που τον ενοχλούσε. Σαν κερασάκι στη τούρτα προσθέστε και την εμπλοκή του στον Ολυμπιακό που του εξασφάλισε την προβολή και ταυτόχρονα την "ασυλία" που απαιτούσε το σχέδιο του (ή μάλλον το σχέδιο αυτών που τον βάλανε μπροστά).
Σε όλη αυτή τη διαδρομή φρόντιζε να δίνει άφθονο χρήμα (...μέσα σε κούτες από pampers) στη τότε κυβέρνηση. Με τις πλάτες τις κυβέρνησης αγόραζε όλες τις αξιόλογες δημοσιογραφικές πένες και έστησε την εφημερίδα 24 Ώρες η οποία είχε προφανή στόχο (τότε δεν υπήρχαν ιδιωτικά κανάλια, οπότε η δύναμη του Τύπου ήταν οι εφημερίδες) να κατευθύνει τη κοινή γνώμη και όχι μόνο.
Τα παραπάνω σε συνάρτηση με τις μεταγραφές δισεκατομμυρίων του Ολυμπιακού τον έκαναν να αισθάνεται βασιλιάς του κόσμου. Το σύστημα λειτουργούσε καλά μόνο που είχε ένα ψεγάδι. Οι υπόλοιποι βαρόνοι της πιάτσας δεν ήταν αυτό που λέμε ευχαριστημένοι με όσα συνέβαιναν οπότε αντέδρασαν με αποτέλεσμα να αποτύχει το εγχείρημα. Ο Κοσκωτάς αφού πήγε αρχικά στην Αμερική, επέστρεψε, δικάστηκε και φυλακίστηκε. Σήμερα είναι ελεύθερος και κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια τι κάνει.
Στη Siemens τώρα έχουμε να κάνουμε με ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο και διαφορετικού τύπου σκάνδαλο. Η Siemens δεν μπήκε μπροστά από κάποια κυβέρνηση ή πολιτικό κόμμα για να δημιουργήσει ένα κατεστημένο, αντίθετα αποφάσισε η ίδια να καταφέρει να μπει σε όσα περισσότερα δημόσια έργα μπορούσε.
Ο Γερμανικός κολοσσός δραστηριοποιείται σε διάφορους τομείς. Μοιράζοντας χρήματα και δώρα στους πολιτικούς μας διασφάλιζε τη προνομιακή μεταχείριση που απαιτούνταν ώστε να χτυπάει όλους τους διαγωνισμούς και όλες τις αναθέσεις. Δεν είναι τυχαίο που αυτή τη στιγμή έχουμε συστήματα ασφαλείας από τη Siemens, τηλεπικοινωνιακό υλικό από τη Siemens, τρένα από τη Siemens, φανάρια από τη Siemens κλπ.
Τα δύο σκάνδαλα λοιπόν διαφέρουν αρκετά. Μπορεί και τα δύο να περιλαμβάνουν χρηματισμούς πολιτικών και προνομιακές μεταχειρίσεις αλλά έχουν τελείως διαφορετικούς προσανατολισμούς. Η Siemens ήθελε απλά να πάρει δουλειές. Βρήκε τη πλάγια οδό και απλά επιβάρυνε τον προϋπολογισμό του κράτους με τις μίζες των πολιτικών. Ο Κοσκωτάς ήταν το όργανο κάποιων για να μετατρέψουν και επισήμως την Ελλάδα σε Νοτιοαμερικανική μπανανία.
Ποιο από τα δύο είναι χειρότερο; Προσωπικά θεωρώ και τα δύο κατάπτυστα, αλλά αυτό του Κοσκωτά για εμένα είναι πολύ χειρότερο μιας και στόχο είχε την αλλοίωση της βούλησης της Ελληνικής Κοινωνίας.
Είκοσι χρόνια αργότερα την ελληνική πολιτική σκηνή συγκλονίζει η υπόθεση Siemens η οποία φέρεται να έχει χρηματοδοτήσει σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα. Θα υποστήριζε κανείς ότι δεν καταφέραμε να μάθουμε από τα λάθη μας. Όμως δεν είναι έτσι με μία προσεκτική ανάγνωση θα διαπιστώσουμε ότι τα δύο σκάνδαλα το μοναδικό στοιχείο που έχουν κοινό είναι την εμπλοκή των πολιτικών σε αυτά. Ειδάλλως έχουν πάρα πολλές διαφορές με κύρια το στόχο και τους "εμπνευστές" τους.
Το σκάνδαλο Κοσκωτά αφορούσε κατά κύριο λόγο τη προσπάθεια της τότε ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ (υπενθυμίζω ότι βρέθηκε απολογούμενος στη δικαιοσύνη ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου) να δημιουργήσει ένα μεγάλο επιχειρηματικό μέγεθος το οποίο θα άλωνε τα ΜΜΕ και το τραπεζικό σύστημα για λογαριασμό της τότε κυβέρνησης.
Η πρακτική θύμιζε σε πάρα πολλά τις τακτικές που ακολουθούνταν στις χώρες της Νοτίου Αμερικής όπου διάφοροι βαρόνοι είχαν στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του επιχειρηματικού γίγνεσθαι.
Η υλοποίηση ήταν αρκετά απλή. Ο Κοσκωτάς βρέθηκε (άγνωστο πως) να έχει στη κατοχή του την Τράπεζα Κρήτης. Μέσω αυτής και με μεγάλες υπεξαιρέσεις από τα ταμεία της (που ενδιάμεσα γέμιζαν με κρατικό χρήμα) το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή. Σιγά σιγά άρχισε να αγοράζει ότι του γυάλιζε και να προσπαθεί να ελέγξει απόλυτα αυτό που τον ενοχλούσε. Σαν κερασάκι στη τούρτα προσθέστε και την εμπλοκή του στον Ολυμπιακό που του εξασφάλισε την προβολή και ταυτόχρονα την "ασυλία" που απαιτούσε το σχέδιο του (ή μάλλον το σχέδιο αυτών που τον βάλανε μπροστά).
Σε όλη αυτή τη διαδρομή φρόντιζε να δίνει άφθονο χρήμα (...μέσα σε κούτες από pampers) στη τότε κυβέρνηση. Με τις πλάτες τις κυβέρνησης αγόραζε όλες τις αξιόλογες δημοσιογραφικές πένες και έστησε την εφημερίδα 24 Ώρες η οποία είχε προφανή στόχο (τότε δεν υπήρχαν ιδιωτικά κανάλια, οπότε η δύναμη του Τύπου ήταν οι εφημερίδες) να κατευθύνει τη κοινή γνώμη και όχι μόνο.
Τα παραπάνω σε συνάρτηση με τις μεταγραφές δισεκατομμυρίων του Ολυμπιακού τον έκαναν να αισθάνεται βασιλιάς του κόσμου. Το σύστημα λειτουργούσε καλά μόνο που είχε ένα ψεγάδι. Οι υπόλοιποι βαρόνοι της πιάτσας δεν ήταν αυτό που λέμε ευχαριστημένοι με όσα συνέβαιναν οπότε αντέδρασαν με αποτέλεσμα να αποτύχει το εγχείρημα. Ο Κοσκωτάς αφού πήγε αρχικά στην Αμερική, επέστρεψε, δικάστηκε και φυλακίστηκε. Σήμερα είναι ελεύθερος και κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια τι κάνει.
Στη Siemens τώρα έχουμε να κάνουμε με ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο και διαφορετικού τύπου σκάνδαλο. Η Siemens δεν μπήκε μπροστά από κάποια κυβέρνηση ή πολιτικό κόμμα για να δημιουργήσει ένα κατεστημένο, αντίθετα αποφάσισε η ίδια να καταφέρει να μπει σε όσα περισσότερα δημόσια έργα μπορούσε.
Ο Γερμανικός κολοσσός δραστηριοποιείται σε διάφορους τομείς. Μοιράζοντας χρήματα και δώρα στους πολιτικούς μας διασφάλιζε τη προνομιακή μεταχείριση που απαιτούνταν ώστε να χτυπάει όλους τους διαγωνισμούς και όλες τις αναθέσεις. Δεν είναι τυχαίο που αυτή τη στιγμή έχουμε συστήματα ασφαλείας από τη Siemens, τηλεπικοινωνιακό υλικό από τη Siemens, τρένα από τη Siemens, φανάρια από τη Siemens κλπ.
Τα δύο σκάνδαλα λοιπόν διαφέρουν αρκετά. Μπορεί και τα δύο να περιλαμβάνουν χρηματισμούς πολιτικών και προνομιακές μεταχειρίσεις αλλά έχουν τελείως διαφορετικούς προσανατολισμούς. Η Siemens ήθελε απλά να πάρει δουλειές. Βρήκε τη πλάγια οδό και απλά επιβάρυνε τον προϋπολογισμό του κράτους με τις μίζες των πολιτικών. Ο Κοσκωτάς ήταν το όργανο κάποιων για να μετατρέψουν και επισήμως την Ελλάδα σε Νοτιοαμερικανική μπανανία.
Ποιο από τα δύο είναι χειρότερο; Προσωπικά θεωρώ και τα δύο κατάπτυστα, αλλά αυτό του Κοσκωτά για εμένα είναι πολύ χειρότερο μιας και στόχο είχε την αλλοίωση της βούλησης της Ελληνικής Κοινωνίας.
Σχόλια