Συζητώντας για το τέλος του κόσμου

Σε ένα καφέ στο καθαρτήριο, κάθονται και συζητούν οι δυο τους. Ο ένας πίνει νες και καπνίζει πίπα. Ο άλλος γαλλικό και τρώει κρουασάν βουτύρου. Προσπαθούν να καταλάβουν τί πήγε στραβά.


Κ: Καλά στο Γιώργο δεν το είχες δείξει το χαρτί;


Α: Το είχα δείξει, αλλά δεν μπορούσε να το πιστέψει, ξέρεις τώρα πως είναι τα παιδιά...


Κ: Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ όταν το πρωτοείδα γέλασα. Ειδικά όταν μου είπες ότι το είχε μεταφράσει ο Μένιος που ήξερε ινδιάνικα.


Α: Χα Χα! Μεγάλη πλάκα είχε αυτό. Σου είχε κοπεί η λαλιά. Εσύ στον Κώστα δεν το' χες πει;

Κ: Εσύ γιατί λες ότι άραξε πέντε χρόνια;

Α: Ναι αλλά το πλάνο ήταν να παραδώσει στο δικό μου τον Μάρτιο του '10. Έτσι μας πέταξε έξω μισό χρόνο.

Κ: Δίκιο έχεις. Τί να πεις; Παιδιά...

Α: Παιδιά, αλλά ο Γιώργος είναι περίεργη περίπτωση. Μπόρει να έχει σπάσει τα νεύρα του Τρισέ με τις επιστολές και τις ερωτήσεις του υμεναίου* εδώ και μήνες, όμως αν αποφασίσει να συνεκμεταλλευθεί το πετρέλαιο του Αιγαίου με τους Τούρκους, τέλη του 2011 θα έχει γεμίσει τη θαλάσσα πετρελαιοπηγές.

Κ: Το δέρμα πότε έλεγε ότι θα τελειώσει ο κόσμος;

Α: Οκτώβριο του 2012. Δε θυμάσαι που λέγαμε ότι θα προλάβουμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια των κομμάτων μας;

Κ: Πάντως από το '83 που μου το έφερες, άλλαξε η ζωή μου. Χαλάρωσα, άρχισα να απολαμβάνω τα πάντα. Γι' αυτό και σε άφησα να τα πάρεις από τους Ευρωπαίους και να τα μοιράσεις.

Α: Χι Χι! Αυτό το στήσαμε μαζί, μην το ξεχνάς. Ας έρθουν εδώ να τα πάρουν. Πάντως πρέπει να με παραδεχθείς ολόκληρη γέφυρα σκέφθηκα να φτιάξουμε στο Αντίρριο για να θάψουμε εκείνο το αρχαίο χωριουδάκι των Ινδιάνων.

Κ: Η πλάκα είναι ότι εσύ είπες μια σαχλαμάρα και οι άλλοι σε πίστεψαν και το έκαναν όραμα για δεκαετίες. Τα δέρματα με τις προφητείες τί άλλο έλεγαν;

Α: Μετά το ηφαίστειο στην Ισλανδία, έχει κανά δυο σεισμούς και μετά νέο ηφαίστειο...

Κ: Α! Σαν την ταινία...



*ερωτήσεις του υμεναίου: 1) "Μήπως πονέσω;" 2) "Τί ακριβώς θα κάνουμε;"
3) "Θα με σέβεσαι και μετά;"