Αναζητώντας αρχηγό

Όσοι εξ' ημών διάβαζαν από μικροί τα περίφημα περιοδικά που "εγκληματούσαν" εις βάρος της Ελληνικής γλώσσας και προέβαλλαν παραδείγματα ανάρμοστα για έναν έφηβο, θυμούνται μια από τις 10 χρήσιμες συμβουλές για ένα τέλειο βράδυ: "Για να αποφύγεις την πρόωρη εκσπερμάτιση, να σκέφτεσαι την πολιτική κατάσταση". Την πολύ σημαντική αυτή συμβουλή, ανεκάλεσε ο William, προχθές, κατά τις 8:20μ.μ. Κανονικά, για λόγους σασπένς, η αφορμή γι' αυτές τις σκέψεις θα έπρεπε να μην αποκαλυφθεί, όμως τόσο η ώρα όσο και η γνωστή αγάπη του γράφοντος για το αλκοόλ οδηγούν με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι το παρόν κείμενο έχει να κάνει με δελτία ειδήσεων, τη Νέα Δημοκρατία και τη διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού. Για όσους πάντως παρερμήνευσαν, η συμπάθεια και η εκτίμηση πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Δύο χρόνια πριν, η διαδικασία εκλογής προέδρου στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. προκαλούσε γέλια και ειρωνικά σχόλια μεταξύ των στελεχών της Ν.Δ. Τα χρόνια πέρασαν όμως, και ήρθε η ώρα να ακολουθήσει κι η ίδια τη συνταγή της προσφυγής στη βάση για να βρει το νέο προπονητή. Γιατί στην ουσία ως ποδοσφαιρική ομάδα αντιμετωπίζουν πρωτίστως οι ίδιοι τους εαυτούς τους και δευτερευόντως εμείς οι υπόλοιποι. Το θέμα είναι ποιος θα τους οδηγήσει στη νίκη. Ποιος δηλαδή θα καταφέρει να υφαρπάξει την ψήφο του 10% του Ελληνικού λαού που επιμένει να μην αποδέχεται θεολογικά την αυθεντία ενός κόμματος ή ηγέτη και επιμένει να εναλλάσσει κυβερνήσεις αναζητώντας πάντα την καλύτερη για τον τόπο.

Η Ν.Δ. όπως και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πριν από δύο χρόνια, εμφανίζει το χειρότερο πρόσωπό της μέσα από αυτή τη διαδικασία. Ένας μηχανισμός κατάληψης και νομής της εξουσίας φτιαγμένος για να αποθεώνει τον ηγέτη που θα τον οδηγήσει σε αυτή και να καταβαραθρώνει όποιον αποτύχει. Ιδεολογικά, άνυδρα σαν την έρημο, τα δύο κόμματα δεν πιστεύουν σε τίποτα που να τα διαφοροποιεί ουσιαστικά. Γι'αυτό και τα νομοσχέδια των φρέσκων κυβερνήσεων τους είναι συνήθως πρόχειρες απόπειρες επιβολής του γενικού καλού δια νόμου. Οι διαρροές που προηγούνται και έχουν σκοπό να διερευνήσουν το κλίμα στην κοινωνία ονομάζονται "Δημόσιος διάλογος" ή "Δημόσια διαβούλευση" αναλόγως του κόμματος που κυβερνά.

Έτσι,ζητούμενο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι το επόμενο πρόσωπο που θα μας αποπλανήσει, χωρίς να αναγκασθεί να εκθέσει πολιτική πλατφόρμα. Αυτή άλλωστε είναι και η συνταγή της καλής αποπλάνησης. Το θύμα να είναι ανυποψίαστο. Αφού λοιπόν οι ίδιοι οι υποψήφιοι για την αρχηγία, συνεδρίασαν για να καταστρατηγήσουν το καταστατικό τους και να επιτρέψουν στους απλούς πολίτες να ψηφίσουν, τώρα δεν μπορούν να συμφωνήσουν στα όρια της διεύρυνσης. Μετά θα βγάλουν πρόεδρο και σε ένα χρόνο από τώρα θα κάνουν και τακτικό συνέδριο για να συζητήσουν ιδεολογικά. Για ένα χρόνο δηλαδή, ο νέος πρόεδρος απλώς θα χαμογελάει στις κάμερες γιατί το κόμμα δε θα έχει αποφασίσει πόσο φιλελεύθερο θα είναι. Γιατί ουσιαστικά αυτή είναι η μόνη ιδεολογική συζήτηση που μπορεί να γίνει και όσοι σπεύσετε να αντιτείνετε την ιδέα του "κοινωνικού φιλελευθερισμού" που μας παρουσίασαν οι δύο επικρατέστεροι, ξανασκεφθείτε το. Αυτό που λένε αφ' ενός δεν υπάρχει πουθενά, αφ' ετέρου ξεπερνά υαλοκαθαριστήρα σε εύρος. Αξίζει να περιμένει κανείς να δει τη Ν.Δ. να παρουσιάζει την πολιτική της πλατφόρμα σε συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για να δει την αγγλική μετάφραση του όρου και τις αντιδράσεις που θα προκαλέσει. (Ίσως συγκινηθούν οι Πορτογάλοι που έχουν σοσιαλδημοκράτες και σοσιαλιστές)

~~~

Η Ντόρα Μπακογιάννη, όπως οι τελειομανείς αυτού του κόσμου, αναζητά την τέλεια βραδιά. Κόσμος στους δρόμους να φωνάζει ρυθμικά το όνομά της και να την αποθεώνει όταν περπατάει πάνω στα κόκκινα χαλιά της επιτυχίας. Είναι τόσο σίγουρη ότι ήρθε η ώρα της που πλέον κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Δέχθηκε να ανοίξει το σώμα των ψηφοφόρων σε κάτι που οι άλλοι ονομάζουν βάση μόνο και μόνο για να δείξει ότι διαθέτει έρεισμα στην κοινωνία. Έτσι, όμως ρισκάρει πολύ περισσότερο απ' όσο νομίζει και νομιμοποιεί στο κόμμα της μια σαχλαμάρα που σκέφθηκαν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. πριν μερικά χρόνια. Ιδεολογικά, ίσως να ήταν η αγαπημένη του William ως η πιο φιλελεύθερη των υποψηφίων, αν αποφάσιζε όμως να μιλήσει και πολιτικά κάτι που έχει να κάνει εδώ και δέκα χρόνια που προετοιμάζει τη στιγμή της. Οι πιθανότητες μοιάζουν να είναι με το μέρος της, επιτρέψτε όμως στο γράφοντα να κρατά τις επιφυλάξεις του.

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μόνος σταρ πολιτικός που βρίσκεται στο χώρο της Ν.Δ. (ειδοποιός διαφορά το "πολιτικός") Σίγουρα πιο δεξιός απ' όσο θα ήθελε ένας φιλελεύθερος, όμως "καθαρός" ιδεολογικά και χρήσιμος για τον τόπο αν τελικά εκλεγεί. Έχει κάνει την αμαρτία του και την κουβαλάει με τέτοιο τρόπο που σε πείθει για τις αγνές του προθέσεις. " Σε δέκα χρόνια θα το έχουμε όλοι ξεχάσει"-η ατάκα που του αφιερώνεται με αφορμή την υποψηφιότητά του. Αν πάντως κάποιος τον έπειθε ότι δε βγαίνει, εύκολα θα αποσυρόταν υπέρ του Δ. Αβραμοπουλου.

Αυτή πρέπει να είναι και μάλλον είναι η επιδίωξη του τρίτου εκ των υποψηφίων. Να πάρει το ρημπάουντ. Αν μάλιστα δεν έβγαιναν και τα τελευταία γκάλοπ που δείχνουν τα ποσοστά των δύο κοντά, τότε το έργο του θα ήταν ακόμη πιο εύκολο. Μη νομίσει κανείς ότι επειδή δε μιλάει πολιτικά, δεν παίζει κιόλας. Οι άλλες πιθανότητες που έχει είναι να πείσει την Κ.Ε. να ψηφίσουν όλοι για αρχηγό της Ν.Δ. Ήδη άλλωστε κρατάει στα χέρια του 250 υπογραφές στήριξης από Μαόρι φίλους που επιθυμούν κι αυτοί να ψηφίσουν και να εγγραφούν στην Τ.Ο. Ωκεανίας.

Αυτά και τέλος για κάποιο διάστημα, με τα πολιτικά κείμενα από το William που βαρέθηκε εδώ και δύο μήνες να ασχολείται μόνο με αυτά.