Λίγο πριν τις κάλπες

Τελικά ο Γ. Παπανδρέου δεν ενέδωσε κι έτσι δε θα έχουμε νωπό debate. Τι λύσσα είναι αυτή που τους έχει πιάσει στη Ρηγίλλης με τα νωπά προϊόντα είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να καταλάβει. Αφού ζήτησαν νωπή εντολή για να παγώσουν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ( τους οποίους είχαν ήδη παγώσει από το 2008), βάλθηκαν να μας δείξουν πώς κερδίζονται οι μάχες. Έτσι, ο πρωθυπουργός της χώρας βρέθηκε κάθιδρος να λύνει έναν τερατώδη τριγωνικό κόμπο γραβάτας και να κουνάει τα χέρια μπροστά σε ένα αλαλάζον πλήθος από νέους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την πολιτική όπως το ποδόσφαιρο. Αν προσπαθήσουν πολύ και παλέψουν θα γυρίσουν το αποτέλεσμα. Είναι κουραστικό ( για κάποιον που ιδεολογικά θα μπορούσε να είναι κοντά τους είναι και λυπηρό) να βλέπεις τόση αφέλεια μαζεμένη. Όσο και να προσπαθήσεις, να ιδρώσεις τη φανέλλα και να κάνεις μαγικά, οι ψήφοι σου μετράνε όσο και των υπολοίπων. Εκτός αν πιστεύεις ότι είσαι τόσο ευφυέστερος ημών ώστε να μας πείσεις να σε ψηφίσουμε. Για να προλάβω τους καλούς πολιτικάντηδες, ξέρω ότι τα κόμματα δίνουν μάχες όχι για να ξεγελάσουν το λαό, αλλά για να
μεταλαμπαδεύσουν τα τόσο εξειδικευμένα και δυσνόητα προϊόντα κοπιαστικής σκέψης με απώτερο στόχο το κοινό καλό. Γι' αυτό και πολύ θα ήθελα να ακούσω τα επιχειρήματα ενός φιλελευθέρου κόμματος πάνω στο παράδοξο να ζητάς από ένα συνεπή πολίτη να σου εμπιστευθεί τη διαφορά από το πάγωμα του πενιχρού μισθού του, για να αντιμετωπίσεις μία κρίση που επιτείνεται από τη δική σου ομολογημένη αδυναμία να εισπράξεις τα δέοντα από τους ασυνεπείς.
Όμως σα να μην έφθανε αυτό, στη Ν.Δ. αποφάσισαν να κερδίσουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χρησιμοποιώντας κάθε μέσον. Ήταν σαν είχαν αλλάξει οι εποχές και οι ταυτότητες. Ένας πρώην διπλωμάτης καριέρας απευθυνόταν με περισσή αυθάδεια και αγένεια στον πρώην ΥΠ.ΕΞ. και υποψήφιο πρωθυπουργό λες και τον καλούσε έξω από το κλαμπ της παραλιακής να παίξουν μπουνιές κι εκείνος κρυβόταν. Είναι λυπηρό ότι κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έπεσε στην παγίδα αυτών των επιχειρημάτων Μάλιστα έκλεισε την προεκλογική περίοδο με ένα άλλο παράδοξο. Καθημερινώς εγκαλούσε τον κ. Παπανδρέου για το ότι δεν έδωσε συνέντευξη σε δημοσιογράφους, όπως εκείνος. Λησμονούσε όμως ότι πλείστοι εξ ' αυτών εργάζονται σε μέσα τα οποία ελέγχονται από αυτούς για τους οποίους ελέχθη η περίφημη φράση στου Μπαϊρακτάρη. Το θέμα δηλαδή ήταν να ζορισθεί ο κ. Παπανδρέου από τους "υπαλλήλους της διαπλοκής" (αξιολογότατοι όλοι τους, γι' αυτό και τα εισαγωγικά) και να υποπέσει σε λάθος; Ευτυχώς δηλαδή που εκείνος ο νόμος περί βασικού μετόχου επεστράφη από τις Βρυξέλλες με την ένδειξη " Λάθος διεύθυνση-Δοκιμάστε Ροβανιέμι".
Όχι βέβαια ότι οι νεοδημοκράτες είχαν άδικο ως προς την παρατήρηση. Όντως, ο αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απέφευγε τις κακοτοπιές. Ένα μήνα τώρα, δεν απάντησε σε συγκεκριμένη ερώτηση ακόμη κι αν αυτή είχε να κάνει με ιδέες τις οποίες ο ίδιος λάνσαρε ως διαφορετικές από τις συνηθισμένες. Η πράσινη ανάπτυξη για παράδειγμα. Τί μέρος του πληθυσμού περιλαμβάνει; Τί κόστος έχει; (όπως θα ρωτούσε κι ο Joe). Πότε θα αρχίσει να αποδίδει κέρδη για τους απασχολούμενους και "πράσινες θέσεις εργασίας" για τη δοκιμαζόμενη από την ανεργία νεολαία της υπαίθρου; Αν λοιπόν δεν μπορείς να μας απαντήσεις σε αυτά, πως ξέρω ότι δε θα ρίξεις μια κλεφτή μάτια και θα δεχθείς χωρίς δεύτερη σκέψη ένα σχέδιο Ανάν που θα σου δίνει εσένα την ησυχία σου και σε μας εφιάλτες;
Το πραγματικό, λοιπόν στοίχημα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι αν ο Γ. Παπανδρέου αποδειχθεί καλός πρωθυπουργός. Είναι αν οι 50 άνθρωποι που έχει γύρω του, είναι τόσο σοβαροί όσο δείχνουν. Ας ελπίζει λοιπόν σε αυτό κι ας μην προσπαθήσει να ανταγωνισθεί τον Κ. Καραμανλή σε ενδελεχή γνώση των πάντων. Γιατί το σωστό να λέγεται. Είναι σπάνιο να έχεις πρωθυπουργό ικανό να σου απαντήσει σε ερωτήματα για κάθε ασήμαντη πτυχή του κυβερνητικού έργου και είναι κρίμα για τη χώρα να μένει αναξιοποίητο αυτό το σπάνιο χάρισμα λόγω έλλειψης ικανών στελεχών.
Όλα αυτά βέβαια υπό την αίρεση ότι θα επιβεβαιωθούν τα προγνωστικά. Γιατί δημοσκοπήσεις εμείς δεν έχουμε, ούτε θέλουμε να μπλέξουμε με όσους ψήφισαν έναν νόμο που δέχεται ως δεδομένη τη βλακεία των πολιτών και τους προστατεύει από την ενημέρωση. Θα ήταν ενδιαφέρον όμως να μας δώσουν και τον ορισμό της δημοσκόπησης Γιατί αν εγώ έχω 10 φίλους και τους ρωτήσω τί θα ψηφίσουν, να απαγορεύεται να το δημοσιεύσω; Ή το πρόβλημα δημιουργείται αν έχω 1000; Το πόσο κοινωνικός είμαι θα επηρεάσει το αποτέλεσμα των εκλογών; Ή μήπως το αν έχω στοιχειώδεις γνώσεις στρωματοποιημένης δειγματοληψίας; Και μιας και αναφέρομαι στο αγαπημένο χόμπυ όλων των Ελλήνων πολιτικών, την ανούσια νομοθεσία, έχω και μια πρόταση για την πάταξη της τρομοκρατίας Να απαγορευθεί η πώληση κατσαρολών. Η κα Λ. Κατσέλη έχει 25' χρόνο στη διάθεσή της για να τοποθετηθεί. Μετά θα το πω στον κ. Κουμουτσάκο...
Αντί επιλόγου μια διευκρίνηση. Όσοι γνωστοί, φίλοι και συγγενείς σκοπεύετε να ψάξετε στο διαδίκτυο τα αποτελέσματα του εκλογικού κέντρου στο οποίο ψηφίζει ο William, μην μπείτε στον κόπο. Για πρώτη και τελευταία φορά ο William δε θα ψηφίσει με βάση το τί πιστεύει ως συμφέρον του τόπου. Υποκύπτει στη λογική που επικρατεί στον πολύ κόσμο και τον περίγυρό του και βάζει το σταυρό πάνω από το ψηφοδέλτιο. Δε θα ξανασυμβεί.