Ο William επικοινωνιολόγος

Το τελευταίο κείμενο του Joe είναι η ιδανική πάσα για να καταπιαστεί κανείς με το θέμα επικοινωνία και σύμβουλοι. Πότε δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιο είναι το κριτήριο για να θεωρείται κάποιος γκουρού και να πληρώνεται γι'αυτό από εταιρείες και πολιτικούς. Αν όμως, η παρατηρητικότητα και η στυλιστική άποψη θεωρούνται χρήσιμα, σπεύδω να δηλώσω διαθέσιμος σε όποιον θεωρεί ότι πρέπει να βγάλει προς τα έξω κάτι διαφορετικό από το βαρετό και μίζερο εαυτό του. Επειδή ξέρω τί τύποι είστε, διευκρινίζω ότι η αναφορά δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τον Κυρ.Μητσοτάκη ο οποίος, ασχέτως αν συμφωνεί (ο γράφων συνήθως συμφωνεί) κανείς μαζί του ή όχι, σέβεται εαυτόν και θεατές όντας εξαιρετικά μελετημένος κάθε φορά που εμφανίζεται ενώπιον κοινού.


Παρατηρώντας, λοιπόν, τη φωτογραφία του πρωθυπουργού στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της προηγούμενης Κυριακής, αναρωτιέται κανείς αν το πήραν απόφαση ότι χάνουν και παρέδωσαν όπλα. Όρθιος, κάτω από τον πίνακα του πρωθυπουργικού γραφείου, με το ένα χέρι να ακουμπά πάνω σε μία στοίβα χαρτιά και χαμόγελο Oliver Hardy από μουσείο κέρινων ομοιωμάτων, ο Κ.Καραμανλής μοιάζει να ποζάρει για το αναμνηστικό πορτραίτο του διαδρόμου στο Μαξίμου. Το μπάχαλο στο γραφείο του εκτός ελέγχου τόσο που να αναρωτιέται κανείς αν ο "σύμβουλος επικοινωνίας" είχε πάρει άδεια το Σαββατοκύριακο ή ήθελε να τονίσει το φόρτο εργασίας. -Αν κάτι στο William μοιάζει πρωθυπουργικό, αυτό είναι σίγουρα το γραφείο του.-Το ότι δε φαίνεται μανίκι από το πουκάμισο είναι απλώς άλλη μία απόδειξη της μικρής σημασίας που δίνει στο ντύσιμό του ο πρωθυπουργός.


Λόγω της συνήθους τεμπελιάς, το βιογραφικό υπό τον τίτλο "Παρατηρητικός νέος επιθυμεί να εργασθεί ως σύμβουλος επικοινωνίας", έμεινε στην τσέπη μου για μία εβδομάδα, οπότε και κυκλοφόρησε το φύλλο της "Κ" με τη συνέντευξη του Γ.Παπανδρέου. Η φωτογραφία στην πρώτη σελίδα σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τελικά φταίνε οι σύμβουλοι ή αν το επιτελείο της καλύτερης εφημερίδας στην Ελλάδα αποφάσισε να μας φορτώσει με φωτογραφίες κύρους. Το χέρι ακουμπισμένο στο γραφείο, το στυλ ανάλαφρο και το ντύσιμο λίγο πιο σπορ ( θυμίζει 80'ς και πάρτι). Επίσης απουσιάζει το μανίκι του υποκαμίσου όπως βέβαια και η αίσθηση ότι το γραφείο χρησιμοποιείται. Βαριές κουρτίνες και χαλί το Σεπτέμβριο; Πότε πρόλαβαν κι έστρωσαν; Να το πω στη μητέρα μου που επιμένει στις 26/10.



Αυτός που δε χρειάζεται σύμβουλο επικοινωνίας είναι σίγουρα ο Γ. Καρατζαφέρης. Κατάλαβε ότι αυτό που θα δούμε απόψε μοιάζει πιο πολύ με κουβέντα σε καφενείο παρά με debate και πήρε τις αποστάσεις του. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί σοβαρά ότι 13 άνθρωποι γύρω από ένα τραπέζι μπορούν να ανταλλάξουν απόψεις και να διαφωτίσουν κι όλους εμάς; Συνολικά καθένας από αυτούς θα μιλήσει 15-20 λεπτά για να καλύψει όλες τις πτυχές διακυβέρνησης μιας χώρας. Ενδιαφέρουσα η αγγλοσαξονική ιδέα του debate, αλλά στην πραγματικότητα τί συμπεράσματα προσφέρει; Το κατά πόσον κάποιος είναι ετοιμόλογος και σαφής γιατί να δεικνύει ικανότητα διακυβέρνησης; Όποιος αντέχει κάθεται απέναντι σε ένα γερό δημοσιογράφο για μία ώρα και αν τα βγάλει πέρα κερδίζει. Το έκανε ο πρωθυπουργός με το Γ.Πρετεντέρη και ανέδειξε τον πραγματικό σταρ αυτών των εκλογών. Απαντήσεις των 30'' είναι παντελώς αδιάφορες.



Αδιάφορο είναι κι αν θα κλείσει το χρηματιστήριο για δυο μέρες ή το αν ένα από τα δύο κόμματα θα εξασφαλίσει την αυτοδυναμία. Το πρώτο το είπε ο Αλ. Τσίπρας, ενώ το δεύτερο το μάζεψε λίγο πριν του ξεφύγει στη δική του συνέντευξη τύπου στη Δ.Ε.Θ. Μακάρι να έλεγε κι άλλα. Μακάρι η ιδέα του Αλ.Αλαβάνου για μια πολυσυλλεκτική κι αντιδραστική αριστερά να αποδεικνυόταν όσο ανιδιοτελής φάνταζε όταν ένας τριαντάρης ανελάμβανε την ηγεσία του ΣΥΝ. Όμως αφού πρώτα τον καπέλωσαν, μετά τον έκαναν σαν κι αυτούς. Ξύλινο και προσεκτικό όσο χρειάζεται για να μην κάνει τη διαφορά που θα μπορούσε να κάνει. Μάλλον λόγω απειρίας θα χάσει την ευκαιρία του στο σημερινό debate, όπως έχασε την ευκαιρία να εξηγήσει στους συντρόφους του ότι το να μοιράζουν εξ'αντιδιαστολής πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης με αφορμή το ψηφοδέλτιο επικρατείας μοιάζει με ανέκδοτο. Αλλά αυτά καλύτερα να τα διαπραγματευθεί κάποιος πιο ειδικός από τον γράφοντα...





*Φαντασθείτε αντί για τους σημερινούς, να βλέπαμε debate με Δ.Αβραμόπουλο, Ευαγγ. Βενιζέλο και Φ.Κουβέλη, χωρίς χρονικά όρια. Μαγεία!

**Επίσης απαντήστε ειλικρινά: Αν την ώρα του debate πετυχαίνατε συζήτηση μεταξύ Χ.Σταϊκούρα και Ν. Αλευρά με θέμα το ρεφορμισμό και συντονίστρια την Άννα Παναγιωταρέα τί θα διαλέγατε;

Σχόλια

Ο χρήστης Averell Dalton είπε…
Το highlight τής (περασμένης) εβδομάδας: γήπεδο Alter, ημέρα Τετάρτη (νομίζω). Στην πάνω δεξιά (γκριζόμαυρη) γωνία, η κυρία Κάτια Μακρή. Στην κάτω αριστερή (καταγάλανη) γωνία, ο αγαπημένος όλων μας κύριος Γιάννης Τραγάκης ή Στρεψιάδης. Όταν συντονίσθηκα εγώ (ατυχώς έχασα την "σέντρα"), η κουβέντα περιστρεφόταν γύρω από το ξέσπασμα Τσιτουρίδη. Αφού ολοκλήρωσε την φράση του ο γραφικός πολιτευτής, ο Χατζηνικολάου έδωσε βήμα για ερώτηση στην (προφανώς έχουσα άγνοια κινδύνου) δημοσιογράφο. Σχεδόν δύο φράσεις μετά, κι ενώ η κυρία Μακρή δεν έχει ολοκληρώσει την ερώτησή της, ο Τραγάκης αρχίζει να αναπτύσσει την σκέψη του επί αυτών που έχει ήδη ακούσει. Για ένα λεπτό οι δύο μιλούν ταυτόχρονα, κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη από το ακατάληπτο αποτέλεσμα τού λεκτικού κολάζ, κάποια στιγμή η ερωτώσα εκνευρίζεται και ζητά (κάπως απότομα, είναι η αλήθεια) να της επιτραπεί να υποβάλει το ερώτημα - "μην διακόπτετε, παρακαλώ", την βάζει στην θέση της ο Στρεψιάδης. Knock-down.

Εν πάσει περιπτώσει, παρεμβαίνει ο ρέφερι, η εμβρόντητη δημοσιογράφος συνέρχεται και υποβάλλει, επί τέλους, το σχετικό με τους μύδρους Σάββα ερώτημα. Ακολουθεί λογύδριο από τον κυρ-Γιάννη, το πλήρες μεγαλείο τού οποίου αδυνατώ να παρουσιάσω εδώ. Η ουσία είναι πως η διαφωνούσα δημοσιογράφος "φόρτωνε" επί ώρα, και στο τέλος δεν άντεξε: "Μα είναι το ίδιο να σας κατηγορεί για διαφθορά ο Παπανδρέου και το ίδιο να σας κατηγορεί δικός σας βουλευτής;" Και ο Στρεψιάδης, σαν να περίμενε την ερώτηση: "Τι είναι, αλήθεια, σοβαρότερο κυρία Μακρή; Να διατυπώνει τέτοιες αιτιάσεις ο Τσιτουρίδης, ή ο αρχηγός τής αντιπολιτεύσεως;" Knock-down υπ' αρ.2. Η ταλαίπωρη Κάτια δεν ξαναμίλησε.

Κι ο κυρ-Γιάννης, πάντως, δεν έφυγε χωρίς μώλωπες από το ρινγκ: καθώς υπερθεμάτιζε για την θεαματική ανανέωση των ψηφοδελτίων τής Ν.Δ., άκουγε τον Γιώργο Τράγκα να καγχάζει, "ειδικά το Επικρατείας, Γιάννη μου! Αποπνέει μια φρεσκαδούρα το Επικρατείας..."
Ο χρήστης Joe Dalton είπε…
Το να θεωρεί κανείς ένα όργανο επιχειρηματικών συμφερόντων εφημερίδα, πόσω μάλλον, την καλύτερη Ελληνική είναι η απόδειξη για τη κατάντια του Τύπου στην Ελλάδα...

Όσο για το William και το τρίτο ενικό τα έχουμε ξαναπεί, αν βρούμε τι παίρνει θα αρχίσουμε να παίρνουμε και εμείς και θα το ανακοινώσουμε στο φιλοθέαμον κοινό του blog

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα μηνύματα μίας ενδεχόμενης αποχής

Η κόλαση είναι οι άλλοι

Αχελώος, ΦΠΑ, πιγκουίνοι και μπιφτέκια