Συνέντευξη Κωστή Χατζηδάκη
Στα πλαίσια της προσπάθειας μας να μιλήσουμε και να ενημερώσουμε για τις εκλογές ήρθαμε σε επαφή με διαφόρους υποψηφίους και τους ζητήσαμε μία μικρή συνέντευξη. Ο πρώτος που ανταποκρίθηκε ήταν ο Κωστής Χατζηδάκης, Υπουργός Ανάπτυξης και υποψήφιος με τη ΝΔ στη Β΄ Αθήνας.Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας που κανένας δεν μπορεί να λύσει. Τα ελλείμματα αντί να μειώνονται διαρκώς διογκώνονται. Γιατί;
Η ελληνική οικονομία χαρακτηρίζεται από ορισμένες παθογένειες, όπως το υπέρογκο δημόσιο χρέος, το οποίο μας περιορίζει σημαντικά σε σχέση με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Σήμερα, ως αποτέλεσμα του τριπλασιασμού του χρέους τη δεκαετία του ’80, ο φορολογούμενος αναγκάζεται να πληρώνει 12δις ευρώ ετησίως μόνο για τους τόκους. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 προσπάθησε και έκανε κάποια βήματα προς τα μπρος. Η ανεργία λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν 11,5% ενώ τώρα, με την οικονομική κρίση, είναι 9%. Το έλλειμμα χωρίς την κρίση ήταν 8%, σήμερα είναι 5%-6%. Και τώρα, σε μια δύσκολη περίοδο, πρέπει να προσπαθήσουμε ακόμα πιο πολύ, παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις και λέγοντας την αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια δεν μπορούμε να προχωρήσουμε.
Μιλάτε για παθογένειες και δυσκολίες. Υποτίθεται ότι αυτές θα αντιμετωπιζόντουσαν από την επανίδρυση του κράτους. Τελικά το κράτος επανιδρύθηκε;
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν τομείς στους οποίους έπρεπε να προχωρήσουμε με πιο γρήγορο βηματισμό. Ωστόσο, έγιναν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές. Προχωρήσαμε –παρά τις αντιδράσεις- στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, προχωρήσαμε στις στρατηγικές συμμαχίες για τον ΟΤΕ και τον ΟΛΠ, κάναμε ουσιαστική παρέμβαση στο ασφαλιστικό πετύχαμε την αποκρατικοποίηση της Εμπορικής, αλλά και της Ολυμπιακής, που είχα προσωπικά την ευθύνη. Και σε κάθε μας προσπάθεια, βρίσκαμε απέναντί μας την αντιπολίτευση. Κριτικάροντας όχι επειδή δεν προχωρούσαμε γρήγορα, αλλά επειδή είχαμε το θάρρος να κάνουμε κάποια βήματα μπροστά. Μέχρι και στην επέκταση του ωραρίου του μετρό τα σαββατοκύριακα βρήκα προσωπικά τους συνδικαλιστές τους απέναντι.
Μιλάτε για την αντιπολίτευση και τα εμπόδια που έβαζε. Που διαφέρει η δική σας προσέγγιση για έξοδο από την κρίση από αυτή του ΠΑΣΟΚ;
Ο Κώστας Καραμανλής, με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις και πρόγραμμα, με παραδοχή των λαθών και των παραλείψεων, μίλησε για την επόμενη μέρα. Το ΠΑΣΟΚ, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, προτίμησε να μην παρουσιάσει συγκεκριμένες και καθαρές προτάσεις. Για παράδειγμα, τι θα κάνουν με τα μη κρατικά πανεπιστήμια, αφού ξέρουμε ότι διαφωνούν μεταξύ τους; Θα επανακρατικοποιήσουν εν μέρει ΟΤΕ και Ολυμπιακή; Ή μήπως όχι, αφού άλλα λέει ο ένας κι άλλα ο άλλος σε αυτό το κόμμα; Και πού θα βρουν τα 10δις ευρώ που κοστίζουν οι υποσχέσεις του Γ.Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη και που μόνο αυτά φτάνουν για να υπερδιπλασιάσουν το έλλειμμα; Είναι ξεκάθαρο ότι η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων είναι ότι το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να επιλέγει το δρόμο του λαϊκισμού, ενώ η Νέα Δημοκρατία το δρόμο της αλήθειας και της υπευθυνότητας.
Το ΠΑΣΟΚ βάζει ως κεντρικό θέμα στην ατζέντα του τη Πράσινη Οικονομία και τη Πράσινη Ανάπτυξη. Εσείς είστε κατά του συγκεκριμένου μοντέλου;
Η πράσινη πολιτική δεν είναι κάτι νέο, αλλά κάτι που ήδη ξεκινήσαμε να προωθούμε από το 2004. Ολοκληρώσαμε το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, ώστε να υπάρχει σαφές πλαίσιο ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον. Εγκρίναμε Ειδικό Χωροταξικό σχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Τονώσαμε την πράσινη ενέργεια τριπλασιάζοντας την εγκατεστημένη ισχύ σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας από 450MW σε 1250MW. Έχω ιδιαίτερη ευαισθησία σε αυτά τα θέματα. Στο Υπουργείο Ανάπτυξης προωθήσαμε προγράμματα όπως το «φωτοβολταϊκά στις στέγες» δίνοντας τη δυνατότητα σε χιλιάδες νοικοκυριά να αξιοποιήσουν την ηλιακή ενέργεια για την παραγωγή ηλεκτρισμού, ή την αντικατάσταση παλιών ενεργοβόρων κλιματιστικών, τριπλασιάζοντας τους στόχους για εξοικονόμηση ενέργειας και μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Αλλά και το πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης κατοικιών, με παρεμβάσεις στη μόνωση, στα κουφώματα, στους καυστήρες κλπ, που μέσω του Δ’ ΚΠΣ, χωρίς να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό θα τονώσει και τον κατασκευαστικό τομέα ο οποίος έχει πληγεί από την κρίση.
Στην περιφέρειά σας υπάρχουν πολλοί συνταξιούχοι και μισθωτοί. Πως αντιδρούν στην ιδέα του παγώματος μισθών και συντάξεων;
Η χώρα δεν μπορεί να ζει με πολιτικές παραισθήσεις. Με συγχωρείτε, αλλά δεν είναι καθόλου σοβαρό από τη μία να υποστηρίζεται ότι η χώρα είναι στο χείλος της καταστροφής και από την άλλη ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις. Η υπερψήφιση των Αη-Βασίληδων δεν είναι χωρίς κόστος. Η Ελλάδα, καθώς περνούν τα χρόνια, προχωρεί προς τα μπρος. Πληθαίνουν οι πολίτες που είναι έτοιμοι να σκεφτούν όπως άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες σε πιο προηγμένα κράτη. Μη γελιέστε. Η αλήθεια έχει μεγάλη δύναμη. Κι αυτό είναι το πλεονέκτημά μας σε αυτές τις εκλογές.
Για το τέλος. Εκτιμάτε ότι θα επηρεάσουν τη Νέα Δημοκρατία τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου, των ομολόγων κλπ;
Όπως σας είπα, τα λάθη μας δεν τα κρύψαμε. Και ο Κώστας Καραμανλής πήρε δύσκολες αποφάσεις για τα ψηφοδέλτια του κόμματος. Σε αυτές τις εκλογές προχωράμε με ειλικρίνεια και με αλήθεια. Και πιστεύω ότι αυτό θα το εκτιμήσουν οι πολίτες.
Υ.Γ. Καθότι ο κ. Κωστής Χατζηδάκης δεν είναι εφικτό να απαντήσει σε σχόλια, στη συγκεκριμένη ανάρτηση τα σχόλια θα παραμείνουν ανενεργά.
Σχόλια
"Σήμερα, ως αποτέλεσμα του τριπλασιασμού του χρέους τη δεκαετία του ’80, ο φορολογούμενος αναγκάζεται να πληρώνει 12δις ευρώ ετησίως μόνο για τους τόκους".
Πράγματι το χρέος από 27% του ΑΕΠ το 1981 έφτασε στο 65% του ΑΕΠ το 1989. Ξεχνάει να πει όμως ότι αυτο το χρέος η κυβέρνηση Μητσοτάκη της ΝΔ το ανέβασε το 100,5% του ΑΕΠ το 1993. Συνεπώς αν θέλουμε να πούμε όλη την αλήθεια και όχι τη μισή είναι ότι ο έλληνας φορολογούμενος σήμερα πληρώνει 12δισ ευρώ τόκους για τα χρέη που άφησαν από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τόσο τη δεκαετία του 80 όσο και την περίοδο 1990-1993. Χώρια αυτά που έγιναν μεταγενέστερα. Σημειώνεται μάλιστα ότι το χρέος σήμερα είναι σε ποσοστό 103.5% του ΑΕΠ, δηλαδή ακόμη μεγαλύτερο. Και τούτο παρά το γεγονός ότι έγινε με οδηγία της ΕΕ αναπροσαρμογή του μεγέθους του ΑΕΠ και άρα θα έπρεπε εξ αυτού και μόνο του λόγου τα νούμερα να είναι καλύτερα.
Υποστήριξε επίσης ότι "το έλλειμμα χωρίς την κρίση ήταν 8% και σήμερα με την κρίση 5-6%". Νομίζω ότι και αυτό είναι ανακριβές: Το έλλειμμα με την απογραφή της ΝΔ (η ακρίβεια της οποίας είναι αμφισβητούμενη) ήταν το 2003 5.7% (και όχι 8%). Το 2004 που κυβερνηση ήταν η ΝΔ για τους 10 από τους 12 μήνες πήγε στο 7.5%. Στη συνέχεια και για τα επόμενα δύο χρόνια μειώθηκε (5.1% το 2005 και 2.6% το 2006). Κατά τη δεύτερη θητεία της ΝΔ και ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΚΡΙΣΗ όμως άρχισε πάλι να ανεβαίνει: 3.5% το 2007, 5% το 2008 και σήμερα 6% (και όχι 5 έως 6%) με σοβαρές ενστάσεις για το αν είναι παραπάνω τελικά ...7% ή και 8%. Και τούτο παρα το γεγονός ότι: α) οι εγγραφές των αμυντικών δαπανών στο έλλειμα σύμφωνα με οδηγία της ΕΕ γίνονται πλέον όπως γίνονταν επί Σημίτη κι όχι όπως έγιναν με την περίφημη απογραφή της ΝΔ που το εκτόξευσε στο 5.7% και στο 7.5% αντίστοιχα και β) παρά το ότι υπάρχει σοβαρή αύξηση στα χρέη των νοσοκομείων, γεγονός που κάνει κάθε καλόπιστο να αμφιβάλλει για το αν ακολουθούνται και πάλι μέθοδοι δημιουργικής λογιστικής.
Μπορεί να γίνομαι κουραστικός με τα νούμερα αλλά καλό θα ήταν εκτός από την ηπιότητα των λόγων να υπηρετούμε και την ακρίβεια τους..ώστε να μην δημιουργούμε τις εντωπώσεις που απλώς μας διευκολύνουν παραταξιακά...ιδίως όταν έχουμε θέσεις ευθύνης...
Με τις απαντήσεις του, ο υπουργός κατάφερε να ΜΗΝ απαντήσει σε δύο μείζονα ζητήματα χάραξης πολιτικής. Το πρώτο είναι το μεγάλο πρόβλημα τής ελληνικής οικονομίας. Μιλώντας για τις παθογένειες που βάζουν χειροπέδες στην δυναμική τής χώρας, ο εκ των κορυφαίων οικονομικών υπουργών δεν είπε κουβέντα για το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, για την φύση τής ελληνικής οικονομίας και την (μη) ικανότητά της να παραγάγει ουσιαστικό ΑΕΠ-κινητήριο δύναμη τής ανάκαμψης τού κράτους. Σύμφωνοι, η τόνωση τής αγοράς, στην οποία ομνύει το Πα.Σο.Κ., δεν αποτελεί λύση. Αποτελούν όμως λύση οι αιματηρές οικονομίες, όταν δεν μπορούν ν' αντισταθμίσουν αυτό που πρέπει να ΠΑΡΑΓΑΓΕΙΣ και δεν μπορείς;
Το δεύτερο αφορά την περιώνυμη επανίδρυση τού κράτους. Γιατί, συγγνώμη, αλλά εγώ το 2004 κατάλαβα ότι ο Καραμανλής στόχευε στην καταπολέμηση των στρεβλώσεων τού κράτους που στεκόταν αντιμέτωπο, εχθρικό απέναντι στον πολίτη. Σήμερα, εν όψει εκλογών, η Κυβέρνηση βαπτίζει "επανίδρυση" τις ιδιωτικοποιήσεις, η Δημόσια Διοίκηση στέκεται το ίδιο (αν όχι περισσότερο) εχθρική, το ίδιο (αν όχι περισσότερο) αναποτελεσματική, το ίδιο (αν όχι περισσότερο) διεφθαρμένη. Οι σχετικές εξαγγελίες τού 2004 επανεξαγγέλλονται το 2009. "Προχώρησε η επανίδρυση", ισχυρίζεται ο κ. Χατζηδάκης. Ξεχάσθηκε, λέω εγώ.
Το πρόβλημα όμως δεν σταματά εδώ. Βλέπετε, τα στελέχη τής δεξιάς παράταξης υποχρεώθηκαν ν' ακολουθήσουν τον πρωθυπουργό στην απαρέγκλιτη τήρηση ενός προαποφασισμένου πλάνου-διακήρυξης, δίχως ποικιλία και προσωπική γραμμή. Σε όποια συζήτηση, συνέντευξη, εκδήλωση μετείχαν γαλάζιοι πολιτευτές, άκουγες την ηχώ τού Καραμανλή να επαναλαμβάνει μονότονα στοιχεία σχετικά με την επί Πα.Σο.Κ. διόγκωση τού χρέους, να υπερθεματίζει για τις δύσκολες ώρες που έρχονται, να κολλά ξανά και ξανά στον τοίχο τον ανεύθυνο Γιώργο Παπανδρέου. Με την γαλάζια προεκλογική ατζέντα προδιαμορφωμένη, ΔΕΝ ακούσαμε τις απόψεις τής Νέας Δημοκρατίας για την πλήρη ένταξη στην κοινωνική ζωή των μεταναστών, έστω των οικονομικά ενεργών εξ αυτών, των αποδιδόντων φόρους στο κράτος. ΔΕΝ μάθαμε εάν οι οικονομικοί υπουργοί ενστερνίζονται την πρωθυπουργική ρήση, πως τα προβλήματα τής αγοράς στην Ελλάδα "θα τα λύσει ο ανταγωνισμός". Έξω απ' το "τραβήξτε κουπί δυο χρόνια και μετά βλέπουμε", ΔΕΝ πήραμε απάντηση για το όραμα τού Κώστα Καραμανλή για τον τόπο.
Ευχαριστούμε ειλικρινώς τον κύριο Κωστή Χατζηδάκη για τις απόψεις που μας εμπιστεύθηκε. Ελπίζουμε, όμως, πως σε εύκαιρο, μη προεκλογικό, χρόνο η κουβέντα θα επαναληφθεί - και θα είναι ουσιαστικότερη.
ΥΓ. Δέον να σημειωθεί: εάν ο παρών χώρος δεν φιλοξένησε, ως επιθυμούσε, απόψεις στελεχών από τις υπόλοιπες παρατάξεις, για τούτο ευθύνεται η ιδιοσυγκρασιακή, αναφική ολιγωρία μας, κι όχι η απροθυμία ή η άρνησή τους να μας μιλήσουν. Για το επόμενο διάστημα, που μάθαμε να αντιμετωπίζουμε ως διάλειμμα μεταξύ εκλογών, ο πόλεμος κατά των στρεβλώσεων θα αποτελεί ΚΑΙ δικό μας στόχο.