Αχελώος, ΦΠΑ, πιγκουίνοι και μπιφτέκια
- Θα ακυρώσετε την εκτροπή του Αχελώου; Ρωτάει ο πρωθυπουργός τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Είναι η στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου πρέπει να σκεφθεί γρήγορα και να αποφασίσει τί μετράει περισσότερο. Απαντάει ότι ποτέ δεν είπε να σταματήσει το έργο και κάτι περί επαναξιολόγησης του χειρισμού των υδάτινων πόρων. "Από εκεί και πέρα οι ανάγκες που έχει η Θεσσαλία είναι ανάγκες που πρέπει να υπηρετήσουμε". Συμπέρασμα; α) Οικολογικές ψήφοι: 5 βαθμοί β) Συνέπεια στην οικολογική ευαισθησία: 2 βαθμοί γ) Ψήφοι Θεσσαλίας: 8 βαθμοί. Έτσι, επειδή οι δεξιοί δεν ασχολούνται πολύ με τις πρασινάδες και επειδή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει πρωθυπουργός, ένα έργο που εξαγγέλθηκε το 1983 με σκοπό να ενισχύσει την αγροτική παραγωγή, θα ολοκληρωθεί το 2010 και θα ποτίσει το Θεσσαλικό κάμπο ώστε να συνεχισθεί η καλλιέργεια του βαμβακιού για την κατάργηση της οποίας οι Έλληνες αγρότες λαμβάνουν επιδοτήσεις από την Ε.Ε. εδώ και χρόνια. Βραβείο περιβάλλοντος στον αρμόδιο υπουργό και επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της Ν.Δ.
- Γιατί αρνηθήκατε την πρότασή μας για μείωση του Φ.Π.Α. στα είδη πρώτης ανάγκης και αντίστοιχη αύξησή του στα άλλα; Η γ.γ. του Κ.Κ.Ε. αποδεικνύει ότι το κόμμα στο οποίο ανήκει, όταν δεν εμμένει στον ξύλινο λόγο της άρνησης των πάντων μπορεί να παράξει πολιτική και να φέρει σε δύσκολη θέση τον αρχηγό του κατ' όνομα φιλελευθέρου κόμματος στην Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός σκέπτεται για λίγο το τέλος ταξινόμησης των αυτοκινήτων που πάγωσε για να τονώσει την αγορά, την απόσυρση κλιματιστικών και τις έκτακτες εισφορές και μάλλον μέσα του χαμογελάει με το παράδοξο. Απαντάει για τις μεγάλες ανάγκες του κράτους σε χρήματα κι ότι αυτό δεν είναι εφικτό. Συμπέρασμα; α) "Παραδέχεσαι ότι το επιχείρημα του άλλου είναι βάσιμο, ότι δεν το είχες σκεφθεί κι ότι θα το μελετήσεις": 1 βαθμός β) "Απαντάς ό,τι να' ναι μόνο και μόνο για να δείξεις ότι το είχες σκεφθεί κι εσύ και το απέρριψες": 4 βαθμοί. Μάλλον το απεχθάνεται, αλλά 2 πειράματα στην ίδια εκλογική αναμέτρηση είναι πάρα πολλά. Άλλο να λες ότι τα πράγματα είναι δύσκολα κι άλλο να παραδέχεσαι ότι μια μάλλον λογική ιδέα δεν πέρασε από το μυαλό του φωτεινού παντογνώστη που οφείλει να είναι ο εκάστοτε πρωθυπουργός της Μπανανίας (Κ. Μητσοτάκης).
- Για τον Αλέξη Τσίπρα το debate θα είχε πάει περίφημα αν δεν είχε μεσολαβήσει η κουβέντα για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Για άλλη μια φορά δε θέλησε απερίφραστα να καταδικάσει τους βανδάλους που κατέκαψαν το κέντρο της Αθήνας και αμέσως μετά να θυμίσει ότι αυτά προκλήθηκαν από το θάνατο ενός νέου ανθρώπου στο κέντρο της πρωτεύουσας κράτους μέλους της Ε.Ε. εν έτει 2008. Έχασε μεγάλη ευκαιρία να βάλει στη θέση του απολογουμένου αυτούς που από την αρχή έπρεπε να είναι εκεί. α) Ψήφοι "μαχητικής" αριστεράς: 4 βαθμοί, β) Ψήφοι "πεφωτισμένης" αριστεράς: 2 βαθμοί. Κατά τα άλλα, η ερώτηση περί stage στον πρωθυπουργό, μάλλον κερδίζει το βραβείο της καλύτερης σε αυτές τις εκλογές. Αυτό, γιατί αφ' ενός απεδείχθη ότι οι διορισμοί της τελευταίας στιγμής δεν έγιναν για να μη χαθούν τα κονδύλια της Ε.Ε., αφ' ετέρου γιατί κατέδειξε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν όλες οι κυβερνήσεις την Ε.Ε. μέχρι και σήμερα. Αν υπάρχει κονδύλι για την προστασία του μπλε πιγκουίνου, εμείς εδώ θα βρούμε πιγκουίνους και θα τους βάψουμε μπλε μόνο και μόνο για να τονώσουμε τον σκληρά δοκιμαζόμενο κλάδο των πιγκουινοτρόφων.
- Γ. Καρατζαφέρης. Αποκαλύπτομαι! α) Ψήφοι εκκλησίας: 6 βαθμοί β) Συνέπεια: 7 βαθμοί. Δεν μπορείς παρά να βγάλεις το καπέλλο στον άνθρωπο που όλοι τον κατηγορούν για λαϊκιστή και τελικά είναι ο μόνος που δυσκολεύεται να πάρει πίσω παλαιότερες δηλώσεις του για να ικανοποιήσει μια συγκεκριμένη δεξαμενή ψήφων. Ακόμη κι αν δεν τα εννοεί τα περί εκκλησιαστικής περιουσίας, το παιγνίδι της επικοινωνίας το ξέρει πολύ καλά.
- Παιγνίδι επικοινωνίας πήγε να παίξει κι ο Ν. Χρυσόγελος με το βαζάκι λάσπη που ενεφάνισε στο τέλος του debate. Οπουδήποτε ανά την υφήλιο, θα είχε κάνει αίσθηση. Στη χώρα που δυσκόλεψε τον Απ. Παύλο στο κήρυγμά του, η "μαρμελάδα" έγινε ανέκδοτο.
Για το τέλος, δύο συμβουλές προς τους επικοινωνιολόγους του πρωθυπουργού, από έναν παρατηρητικό νέο. α) Στο πρώτο debate έβλεπαν όλοι και κανείς δεν περίμενε κατά μέτωπον επίθεση. " Όταν φυλάς το μπιφτέκι για το τέλος και δεν είσαι δεκάχρονος, τo πιθανότερο είναι να φουσκώσεις με τις πατάτες." (William) β) Με τη μορφή που είχε το δεύτερο debate, είναι αφελές να επιτίθεσαι στο πρώτο σκέλος του ερωτήματός σου γιατί εκεί θα στηριχθεί ο άλλος αν θέλει να αποφύγει σαφή απάντηση. " Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω" (Αρχιμήδης)
Μεγάλο μπράβο στον Γ. Παπανδρέου. Αν τελικά γίνει πρωθυπουργός, δε θα είναι επειδή κρύφθηκε, αλλά επειδή έπαιξε το παιγνίδι μέχρι τέλους. Ό,τι και να πει κανείς γι' αυτόν, τον τίτλο του sportsman δεν μπορεί να του τον αρνηθεί.
Σχόλια
Α...αχ! θυμάμαι τα χρόνια που πηγαίναμε Goody's στο μπαλκόνι!!!
Ο ανώνυμος 1 έχει επίσης δίκιο.
Σήμερα οδηγώντας προς την δουλειά, είδα ένα πανό κάποιου από τα μικρά κόμματα που έλεγε για ασυμβίβαστο μεταξύ των ιδιοτήτων βουλευτή και υπουργού.
Ποιά είναι η γνώμη σας κύριοι/ες?
και γιατί?
Ο Υπουργικός θώκος είναι πολιτική θέση. Απευθύνεται σε πολιτικά πρόσωπα. Στη παρούσα φάση και με τη δεδομένη συνταγματική δομή δεν έχουμε ανεξάρτητη νομοθετική βουλή και ανεξάρτητη κυβερνητική.
Άρα σε περίπτωση που ορίσουμε τις δύο έννοιες ασυμβίβαστες θα περιοριστεί σημαντικά η δεξαμενή πολιτικών να καθίσουν στις κυβερνητικές θέσεις. Οι εν δυνάμει υπουργοί δεν θα θέλουν να κατεβούν υποψήφιοι βουλευτές κ.ο.κ.
Οπότε το υφιστάμενο σύστημα με τις όποιες στρεβλώσεις του, το θεωρώ καλύτερο.
Από εκεί και πέρα εκτιμώ ότι υπάρχουν άλλα μέσα για βελτίωση του συστήματος. Όσο περνάνε τα χρόνια π.χ. αισθάνομαι ότι κάτι που μπορεί να κάνει καλό στη πολιτική ζωή και στο περιορισμό των πελατειακών σχέσεων με τος υπουργούς-βουλευτές είναι η κατάργηση του σταυρού προτίμησης. Είναι όμως περιορισμός της δημοκρατίας από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς.
Ένα άλλο μέσο είναι η γενναία κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών. Είναι γελοίο να υπάρχει εκλογική περιφέρεια όπως η Β΄ ΑΘήνας που περιλαμβάνει την Εκάλη και την Αγία Βαρβάρα, τη Γλυφάδα και το Καματερό. Υπάρχει σχέση στις ανάγκες των περιοχών αυτών και κατ' επέκταση στα θέλω και τα πρέπει των πολιτών; Αν γίνει ορθολογική κατάτμηση θα αποκτήσουμε και πιο αποτελεσματικούς βουλευτές.
Διαφωνώ με το ασυμβίβαστο για πολλούς λόγους, με κυριότερο όμως τον εξής: Με τη λογική ότι υπουργοί συνήθως γίνονται οι ικανότεροι βουλευτές, αν υποθέσουμε ότι μια εκλογική αναμέτρηση είναι... ντέρμπι και τα δύο κορυφαία κόμματα, δεν "κατεβάσουν" τα βαριά χαρτιά τους, με σκοπό αυτά να υπουργοποιηθούν σε περίπτωση νίκης, τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Η παράταξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης (και ο λαός γενικότερα) να στερηθεί τα πιο ικανά στελέχη. Ποιός το επιθυμεί αυτό;
Οσον αφορά στο σταυρό προτίμησης που αναφέρει ο Joe, θα είναι έγκλημα αν καταργηθεί, διότι σ' εκείνη την περίπτωση, τίθεται μέγιστο ζήτημα δημοκρατίας. Αν ο λαός δεν μπορεί να εκλέξει τους αντιπροσώπους του, αλλά είναι υποχρεωμένος απλά να επιλέξει το καλύτερο... πακετό, τότε χαθήκαμε. Το πρόβλημα της πελατειακής σχέσης, πρέπει να λυθεί διαφορετικά (και σε αυτό οφείλουμε να συμπράξουμε άπαντες, διότι ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως φταίμε) και όχι να μπούμε στη λογική "πονάει χέρι, κόψει χέρι".
Το θέμα με το οποίο προβληματίζεστε, μάλλον χρεαζεται περισσότερη αναλυση.
Αν αναφέρεστε στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ
σχετικά με την αλλαγή του εκλογικού νόμου, να προσθέσω απλως, οτι είναι ένας συνδυασμός λίστας, σταυρού και μονοεδρικών περιφερειών με αναλογική πλειοψηφική εκλογή.
Επιγραμματικα αναφερω οτι αυτο σημαινει: Θα επιλεγουμε με λιστα το ΚΟΜΜΑ της προτιμησης μας και ΜΕ ΣΤΑΥΡΟ τον υποψηφιο που θελουμε.(ανεξαρτητως σε ποιο κομμα ανηκει ο υποψηφιος!)
Ειναι αν θελετε ενας συδυασμος αμερικανικου και γερμανικου μοντελου. Προσωπικα το θεωρω ιδανικο συστημα διαφανειας και ανεξαρτησιας.
Το ερωτημα ειναι αν θα μπορεσει να εφαρμοστει στην πραξη λογω του οτι η κοινωνια μας, δεν ειναι οσο θα επρεπε ωριμη να δεχτει μια τοσο μεγαλη αλλαγη.
Μελετηστε το...
Κουβεντούλα κάνουμε στο χαλαρό δεν κάνουμε ενδελεχή ανάλυση. Μετεκλογικά ευχαρίστως την κάνουμε και αυτή.
Όσον αφορά το σύστημα που προτείνει το ΠΑΣΟΚ έχει μία βάση αλλά και αυτό σχετικό είναι. Όπως λέει ο Jack, ο ¨Ελληνας είναι πολυμήχανος και θα βρει τρόπο να το μετατρέψει και αυτό σε πελατειακό.
Για παράδειγμα τη δεκαετία του 80 με τη λίστα και όχι σταυρό είχαμε τα κομματικά ρουσφέτια ευρείας κλίμακας. Τη δεκαετία του 90 είχαμε ντεμί κατάσταση 50% κομματικά 50% βουλευτικά. Τη δεκαετία του 2000 είμαστε στο φουλ βουλευτικά ρουσφέτια με ελάχιστα κομματικά. Οπότε είμαστε ευέλικτοι, αρκεί να γίνει το ρουσφέτι μας :)
Προσωπικά είμαι υπέρ των πολλών μονοεδρικών. Εκτιμώ ότι ίσως είναι καλύτερα έτσι. Αλλά και πάλι εκφράζω προσωπική άποψη.
Προσωπικά με ενοχλεί αφάνταστα το πανηγύρι που γίνεται στα βουλευτικά γραφεία με μεγάλη ευθύνη των ψηφοφόρων με τους μετακινούμενους από κόμμα σε κόμμα και από βουλευτή σε βουλευτή τύπους που ανάλογα με τη περίσταση και το μέγεθος του ρουσφετιού επιλέγουν. Και επειδή δύναμαι να γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί το μέγεθος της ξεφτίλας.
Αυτό που λες για τα χρήματα ισχύει. Όμως δεν είναι μόνο οι προεκλογικές ανάγκες που κάνουν τον βουλευτή "εύκολο" στην λήψη χρημάτων κάτω από το τραπέζι. Η κατάτμηση σε μικρές μονοεδρικές το λύνει θεωρητικά αυτό. Όπως το λύνει και η αναθεώρηση των εκλογικών κανόνων περί χορηγιών.
Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει ο ψηφοφόρος και η ανάγκη που τον οδηγεί να "ανταλλάξει" τη ψήφο του με ένα ρουσφέτι. Όταν ως λαός γίνουμε περισσότερο αποστασιοποιημένοι θα αποκτήσουμε και καλύτερη κριτική ικανότητα και μεγαλύτερη ευελιξία στην εκλογική μας συμπεριφορά.
ΥΓ Προφανώς και δεν είναι μόνο οι προεκλογικές δαπάνες ο μόνος λόγος για να αλλοτριωθει η συνείδηση ενός βουλευτή..ούτε κάτι τέτοιο είπα...σίγουρα όμως αυτές είναι ένας από τους λόγους που εμποδίζει ανθρώπους χωρίς όνομα και προσβάσεις να εκτεθούν στις εκλογές
εσεις που το ψαχνετε και ξερετε...
(συμφωνα με τις εξαγγελίες ΠΑΣΟΚ), Τα κέρδη απο τόκους αποταμιευτικών λογαριασμών, προθεσμιακών κ.τ.λ θα μπαίνουν και αυτά στην ενιαία κλίμακα?
Όσον αφορά το πολιτικό σύστημα και τη σχέση βουλευτή-πολίτη.
Υπάρχει διαφορά προσέγγισης στο θέμα του ποιος φταίει για την πελατειακή σχέση. Εγώ ξεκινώ από την παραδοχή ότι ο ψηφοφόρος έχει τη δύναμη. Αυτός επιλέγει και αυτός αποφασίζει γιατί να ψηφίσει κάποιο κόμμα ή κάποιο βουλευτή.
Χρησιμοποιώ αν θέλεις και ακραίο παράδειγμα. Φταίει ο βουλευτής που η κυρία Κούλα πάει στο γραφείο του και του ζητάει μετάταξη ή ευνοϊκή μετάθεση για το φυντάνι της που θα πάει 9 μήνες στρατό; Όχι δεν είναι και θέμα ζωής η θανάτου να πηγαίνεις και να ξεπουλάς τη ψήφο σου για τη θητεία του κανακάρη σου. Ο βουλευτής ξέρει ότι αν δεν το κάνει θα πάει άκλαυτος και θα τον βρίζει η κυρία Κούλα, ο άντρας της, ο γιος της ο πολεμιστής και πιθανώς και η γκόμενα του γιου της. Οπότε για εμένα φταίει πρώτα αυτός που πάει και απαιτεί το ρουσφέτι και μετά ο βουλευτής. Κατανοώ βέβαια και την αγωνία κάποιου να βρει μία δουλειά αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι μία αισχρή συναλλαγή.
Μπορώ επίσης να σε διαβεβαιώσω -από προσωπική πείρα - για ανθρώπους που κατεβαίνουν για τη πλάκα τους και δεν πιστεύουν στην πολιτική των ρουσφετιών και δέχονται επιθέσεις πολιτών να τους βοηθήσουν με αντάλλαγμα τη ψήφο τους. Αντιλαμβάνομαι την απόγνωση του πολίτη αλλά συνεχίζει το γεγονός να είναι γελοίο.
Για το τέλος φύλαξα το καλύτερο. Είχα κάποτε μία φιλική συζήτηση με το Β. Πολύδωρα. Εξιστορούσε το παρακάτω σκηνικό που διαδραματίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 90. Είχε πάει σε μία εκδήλωση (σε μη εκλογική περίοδο). Το θέμα ήταν το ήθος στη πολιτική. Έβγαλε ένα παθιασμένο λόγο για την ανάγκη κατάργησης των ρουσφετιών και της επαναφοράς στη πολιτική των αξιών κλπ. Το ακροατήριο τον αποθέωσε και φώναζε πες τα μεγάλε και τέτοια. Με το πέρας της διαδικασίας και περνώντας ανάμεσα στο κόσμο για να χαιρετίσει το ίδιο ακροατήριο του έβαλε στις τσέπες του σακακιού του 240 χαρτάκια με αιτήματα για ρουσφέτια. Σε σύνολο 350 παρευρισκομένων...
Πιστεύω ότι το τελευταίο σκηνικό τα λέει όλα.
Από εκεί και πέρα ελπίζω να το διαβάζει κάποιος επειδή έχουμε 4-5 πράγματα να πούμε με πολυσυλλεκτικότητα όσων αφορά τις πολιτικές μας και ιδεολογικές μας καταβολές που σημαίνει ότι στον ίδιο χώρο θα διαβάσει κανείς όλες τις πλευρές μιας θέσης.
Άλλωστε η σκέψη μας ήταν ανέκαθεν να γράφουμε κείμενα να εκθέτουμε και να ανταλλάζουμε απόψεις με τους αναγνώστες μας.
Και μια και μιλάς με παραδείγματα και επειδή ξέρω και εγώ πρόσωπα και καταστάσεις: ολόκληρο μηχανισμο έχει οργανώσει ο Βαγγέλης Μειμαρακης για τα ρουσφέτια φαντάρων στο Υπουργείο Άμυνας...μήπως θέλεις να ακούσεις για τον Παυλόπουλο;;; που όταν το ΠΑΣΟΚ έλεγε "τελος" στη μονιμοποίηση συμβασιούχων αφού το απαγορεύει το Σύνταγμα αυτός έκλεινε το μάτι ότι θα τους μονιμοποιήσει όλους!!!...και όταν έγινε υπουργος θέσπισε τη γαλάζια συνέντευξη, προέβη σε όργιο προσλήψεων νέων συμβασιούχων...άσε τις επιλογές διευθυντών στη Δημόσια Διοίκηση...πως λοιπόν να μην απαξιωθεί το ΑΣΕΠ...όλοι πιστεύουν ότι όλα γίνονται και ..ευλόγως ζητούν τακτοποιηση!
Όσο για τον φίλο σου το Πολύδωρα θυμίζω τις δηλώσεις του το 2004 περί απολύσεων..που του στοίχισαν το Υπουργείο...όπως επίσης και τους κομματικούς διορισμούς στην ηγεσία της Πυροσβεστικής και τα κατάντια της Ηλείας πριν από 2 χρόνια....άσε λοιπόν τα περί ευθύνης των ψηφοφόρων..προφανως και έχουμε όλοι τις ευθύνες μας...αλλά εκείνες που μας αναλογούν....και το πελατειακό κράτος δεν το δημιούργησαν οι πολίτες..αλλά οι μηχανισμοί των κομμάτων και οι πολιτικές των εκάστοτε κυβερνώντων!!!
Επειδή λοιπόν ο πολιτικός θα κάνει 1000 ρουσφέτια θα πάρει 8000 σταυρούς και αυτός που θα μιλήσει σε 8000 ανθρώπους μεμονωμένα για τα οράματα και τις βλέψεις του για την πολιτική και το κόσμο θα πάρει με το ζόρι 1000 σταυρούς μάλλον φταίει ο πολίτης που επιλέγει να "πουλάει" τη ψήφο του και όχι να τη δίνει στον ικανό.
Οι πολίτες της χώρας κατηγορούν τα ΘΑ και τα ρουσφέτια όμως δεν έχουν καμία διάθεση να σταματήσουν να τα ζητάνε.
Εγώ δεν οικτίρω κανένα. Απλά θεωρώ ότι το δούνε και λαβείν ξεκινάει αυτόν που το ζητάει και όχι από αυτόν που έχει διάθεση να το κάνει.
Το πως και το γιατί είμαστε σε αυτή τη φάση είναι συνολικό κοινωνικοπολιτικό ζήτημα που δεν είμαι αρμόδιος να αναλύσω. Όμως πιστεύω ακράδαντα ότι ο πολιτικός που θα δημιουργήσει 10000 θέσεις εργασίας θα πάρει λιγότερες ψήφους από αυτόν που θα κάνει 2000 μετατάξεις.
Και το παραπάνω είναι η μεγάλη απογοήτευση του πολιτικού συστήματος. Ότι τελικά οι πολίτες έμαθαν ή τους έμαθαν να είναι δέσμιοι της εξυπηρέτησης και του ρουσφετιού.
Εύχομαι και ελπίζω ότι κάποτε ο Έλληνας πολίτης θα αποκτήσει καλύτερη παιδεία, καλύτερη νοοτροπία και θα προσπαθήσει να αλλάξει τη μοίρα του.
Όμως πίστεψε με για να αλλάξει η νοοτροπία πρέπει να βγει μία φουρνιά που δεν θα έχει προλάβει να την κακομάθει η οικογένεια της και ο κοινωνικός της περίγυρος. Διότι από εκεί ξεκινάει το κακό.
Ακόμη ένα στοιχείο που σηματοδοτεί την επερχόμενη αλλαγή στην κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα είναι το γεγονός ότι τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ κατακλύζονται από χιλιάδες ενδιαφερόμενους που θέλουν να γίνουν μέλη του.
Μόνον τις τελευταίες 3 εβδομάδες έχουν γίνει 10 χιλιάδες νέες εγγραφές μελών. Και τα έσοδα ύψους 1,5 εκατομμυρίου θα κάνουν ασφαλώς καλό στον προεκλογικό αγώνα.»
Στο σημείο αυτό ο αρθρογράφος εξηγεί στους Γερμανούς αναγνώστες ότι πολλά από τα νέα μέλη περιμένουν συγκεκριμένα ανταλλάγματα:
«Στην Ελλάδα η σωστή κομματική ταυτότητα μπορεί να σου αποφέρει μια σίγουρη θέση εργασίας στο δημόσιο ή και μια αποδοτική ανάθεση δημοσίου έργου. Αλλά ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν κομματική ταυτότητα έχουν κάποιο άλλο όπλο στο χέρι, το σταυρό προτίμησης, που αποφασίζει ποιοί από τους υποψηφίους ανεβαίνουν προς τα επάνω στη λίστα και γίνονται βουλευτές. Για το σταυρό οι υποψήφιοι αγωνίζονται με όλα τα μέσα "εξαφανίζοντας"... ακόμη και κλήσεις της τροχαίας.
Οσο για το εκλογικό σύστημα: υπάρχουν τρόποι ακόμα και με μονοεδρικές να εκφραστούν όλα τα κόμματα...δες π.χ. το γερμανικό παράδειγμα..αλλά και ανεξάρτητα από αυτό σε αυτό το οποίο συμφωνούμε είναι ότι πρέπει να αλλάξει το καθεστώς των μεγάλων εκλογικών περιφερειών...αυτό που δεν έγινε τόσα χρόνια για να μην θιγούν συμφέροντα και ισορροπίες στο χώρο της πολιτικής..ας ελπίσουμε ο Παπανδρέουν να κρατησει το λόγο του και να το εφαρμόσει
Απλά για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να γράψω το όνομα δημόσια.
"Λοιπόν, συνοπτικά: 1) Ασυμβίβαστο υπουργών-βουλευτών. Δε βρίσκω κανένα λόγο. Αν εκ των προτέρων θεωρείς τους πολιτικούς διεφθαρμένους, δεν έχει νόημα ό,τι και να κάνεις."
Άρα δεν θα βρίσκες λόγο ασυμβίβαστου και για μια υποθετική περίπτωση "εν ενεργεία δικαστικού, που εκλέχτηκε βουλευτής και αναλαμβάνει και υπουργείο"?
Ο διαχωρισμός των εξουσιών ως μέσο αποφυγής της κατάχρησης της εξουσίας δεν έχει κανένα νόημα?
και αν θες... γιατί να μην λέει το σύνταγμα και ασυμβίβαστο μεταξύ υπουργού και βουλευτή?
- απλή αναλογική. Απόλυτα αναλογική εκπροσώπηση όλων των τάσεων τής κοινωνίας,
- κατάργηση τού 3%. Κάθε κοινωνική θέση που συγκεντρώνει το 1/300 των ψήφων αξιώνει εκπροσώπηση,
- κατάργηση τού ψηφοδελτίου Επικρατείας. Ο λαός πρέπει να επιλέγει ΟΛΟΥΣ τους βουλευτές του άμεσα,
- επανασχεδιασμός τού εκλογικού χάρτη τής χώρας, με ορίζοντα την ύπαρξη ΜΟΝΟΝ μεσαίου μεγέθους περιφερειών, ώστε οι βουλευτές να εκλέγονται παντού, κατά το δυνατόν, αναλογικά, αλλά κυρίως να εξασφαλίζεται ότι κάθε βουλευτής θα εκλέγεται από τον ίδιο αριθμό πολιτών σε όλη την επικράτεια (πανελλαδικό εκλογικό μέτρο),
- αυστηρές προβλέψεις, αυστηρότεροι έλεγχοι και αυστηρότατες κυρώσεις για τους υποψηφίους εκείνους που θα παραβαίνουν την εκλογική νομοθεσία, καταστρατηγούντες τον θεμιτό ανταγωνισμό (και ΟΧΙ στρέβλωση τής λαϊκής ετυμηγορίας με πρόσχημα την αδυναμία τού κράτους να επιβάλει τους νόμους του).
Στο ερώτημα "και πώς θα κυβερνάται η χώρα;", η απάντηση πορεύεται και πάλιν εκ του Συντάγματος: ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ. Δεν είναι δυνατόν να επιδεικνύουν οι πολιτικές δυνάμεις προθυμία συναίνεσης σε ζητήματα, όπως η εκλογή Προέδρου, και να μην κάνουν το ίδιο όταν πρόκειται για την διακυβέρνηση τού τόπου. Όμοροι πολιτικοί χώροι οφείλουν εκ του Συντάγματος να συγκροτούν πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα και να διεκδικούν την ψήφο εμπιστοσύνης τής Βουλής στην βάση ενός προσυμφωνημένου κυβερνητικού προγράμματος, που θα απηχεί αυτήν την πλειοψηφία. Και να οδηγούν την χώρα σε εκλογές, άμα τη ολοκληρώσει αυτού του προγράμματος. Όχι νωρίτερα. Η συναίνεση αποτελεί υποχρέωση όλων των πολιτικών δυνάμεων - ΚΑΙ αυτών που την ξορκίζουν αξιώνοντας την αυτοδυναμία, ΚΑΙ εκείνων που την τρέμουν, προτιμώντας να περιχαρακώσουν ζωτικό χώρο, θέσεις και ψηφοφόρους (γι' αυτούς τους τελευταίους, τους μικρούς, θα επανέλθω).
Το ασυμβίβαστο υπουργού-βουλευτού θα είχε νόημα, μόνον εφ' όσον οι πολιτικές δυνάμεις συνέτειναν στην ανάγκη διασφάλισης τής συνέχειας τής εφαρμοζόμενης πολιτικής στην χώρα. Σε μια τέτοια περίπτωση ο υπουργός, ως εν μέρει αμετάκλητος ανώτατος κρατικός αξιωματούχος, θα ασκεί τα καθήκοντα του σε συνεχόμενες κοινοβουλευτικές περιόδους, ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνά, και δεν θα εξαρτά την συνέχιση τού έργου του από την σύγχρονη παρουσία του στα βουλευτικά έδρανα ή από ασυγχώρητες κυβερνητικές παλινωδίες. Αντιλαμβάνομαι ότι χώρα και λαός απέχουν, με ευθύνη των ταγών τους, από το επίπεδο πολιτικής ωριμότητος που απαιτείται για την επίτευξη συναίνεσης σε πολύχρονους στρατηγικούς σχεδιασμούς αυτού του τύπου, ιδίως στα πεδία τής κοινωνικής-εργασιακής πολιτικής. Σε κάποιους τομείς όμως, όπως η εξωτερική πολιτική, η συναίνεση δεν είναι τόσον δύσκολη. Θα μπορούσε, λοιπόν, να προβλέπεται η ύπαρξη "μονίμων" Υπουργών σε συγκεκριμένους θώκους (εξυπακούεται κι επιβάλλεται η κοινωνική συγκατάθεση, επομένως και η σχετική συνταγματική πρόβλεψη). Δεδομένου ότι τα υπουργεία είναι, έτσι κι αλλιώς, φορείς πολιτικής, ουδέν άλλο ασυμβίβαστο υφίσταται.
Άλλον προβληματισμό όμως επιθυμώ να θέσω: μήπως η λειτουργία των θεσμών, η διαμόρφωση ουσιαστικού νομοθετικού έργου, ο τρόπος που που οι ίδιοι οι βουλευτές αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους, υπονομεύονται καθοριστικά από την ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ;