Ιανουάριος 2009
William: Τί έγινε με την Εύα και το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού;
Άλλος: Τίποτα δεν έγινε, απλώς η Εύα μας δούλεψε όλους. Είχε νευριάσει με τον Αδάμ που την άφηνε μόνη της για να παίξει τάβλι με Εκείνον και έφαγε το μήλο.
W: Ποιος την παρέσυρε όμως; Μη μου πεις ότι το φίδι δεν ήταν εκεί.
Α: Φυσικά και ήταν εκεί. Αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μία από τις επιλογές που είχα κερδίσει τον καιρό της Δημιουργίας, όταν ακόμη παίζαμε χαρτιά με Εκείνον ήταν να φτιάξω ένα ερπετό. Εκείνος, είχε ήδη φτιάξει κάτι φανταχτερές σαύρες-μεγαθήρια με χρώματα, φωτιές και φτερά. Μερικές φορές του αρέσει να επιδεικνύεται και ξεχνάει τα πάντα. Σχεδίασα λοιπόν το φίδι. Έξυπνο, ευέλικτο και ικανό να επιβιώνει χωρίς φαγητό και νερό για μήνες. Έσκασε από τη ζήλια Tου. Το θεώρησε μεγάλη προσβολή που εγώ Τον επανέφερα στο αρχικό σχέδιο της λιτής γραμμής και της ισορροπίας μεταξύ των ειδών. Από τότε, μισούσε τα φίδια. Όταν είπε η Εύα το «Κύριε ο όφις με εξηπάτησε» δεν ήθελε και πολύ για να το πιστέψει και μας πήρε όλους ο διάολος (περίεργη έκφραση δε βρίσκεις;). Αργότερα, έκανα Ε.Δ.Ε. και αποδείχθηκε ότι ο όφις απλώς καθόταν σε ένα κλαδί όπως κάνει πάντα. Η Εύα τον ρώτησε τη συμβουλή του για το αν έπρεπε να φάει το μήλο ή όχι κι εκείνος της είπε ότι τον ίδιο ποσώς τον ενδιέφερε για το τι θα γινόταν αν το έτρωγε. Το έφαγε, το έδωσε και στον Αδάμ κι όταν ήρθε η ώρα της απολογίας τα έριξε στο φίδι. Δεν μπορώ να πω, με εντυπωσίασε η ετοιμότητά της. Οι άλλοι φυσικά τη λυπήθηκαν που ξεγελάστηκε.
W: Δεν έκανες τίποτα, για να λάμψει η αλήθεια;
Α: Εσύ, Γουλιέλμε, ποιόν θα πίστευες, εμένα ή μια δακρυσμένη Εύα να σου λέει «Δεν είναι αυτό που νομίζεις»; Γίναμε φίλοι, όμως, όποτε θέλει να σκαρώσει κάτι έρχεται σε μένα για βοήθεια.
W: Άρα κι εσένα σε κατάφερε.
Α: Με μένα είναι αλλιώς.
W: Κατάλαβα...
|
*Το ημερολόγιο 2009 επρόκειτο να το βγάλουμε σε έντυπη μορφή και να το μοιράσουμε σε όλους εσάς τους δαιμονισμένους αναγνώστες. Ας ελπίσουμε το νέο χρόνο να είμαστε πιο δραστήριοι.
Σχόλια