Το εφικτό τελειώνει στην οδό Σίνα

Για ν' απολαύσεις τον Ευγένιο Αρανίτση στην εφημερίδα που συμπληρώνει τα ένσημά του, την Ελευθεροτυπία, θα πρέπει να πληρώσεις 2 ευρώ τα Σάββατα και 3 τις Κυριακές - ποσόν επιεικώς υπερβολικό, κατά την ταπεινή μου γνώμη κι αν υπολογίσεις πως οι ομόλογες εκδόσεις τής καλύτερης εν Ελλάδι εφημερίδος κοστίζουν 1,5 και 2 ευρώ αντίστοιχα. Ας είναι: στην εποχή τής ύστερης Ηλεκτρονικής Επανάστασης, όπου μπορείς να βρεις σχεδόν τα πάντα τσάμπα σε ηλεκτρονική μορφή, οι επιχειρηματίες τού δεύτερου σκέλους από το γνωστό ρωμαϊκό δίπτυχο ελπίζουν να συμπληρώσουν τα δικά τους ένσημα από συντηρητικούς, κολλημένους σε μιαν άλλην εποχή τύπους σαν την αφεντιά μου. Που ψάχνουν μανιωδώς για συλλεκτικές εκδόσεις μουσικών albums και βιβλίων, που επιμένουν να στοιβάζουν εφημερίδες στο υπνοδωμάτιο, που δεν μπορούν να διαβάσουν στήλες, όπως τού Στάθη Σ., παρά μόνον στο φυσικό τους πλαίσιο: στην ίδια πάντα σελίδα, στην ίδια πάντα γωνιά, με την στοίχιση και την διάταξη που ο δημιουργός τους φαντάσθηκε και πραγμάτωσε - και με την μυρωδιά τού τυπωμένου χαρτιού να σου πλημμυρίζει τα ρουθούνια.

Για το συγγραφικό έργο τού Αρανίτση ας μιλήσουν άλλοι, καταλληλότεροι από μένα – δεν αξιώθηκα ως τώρα να διαβάσω κάτι δικό του, έξω απ’ τα άνθη που σπέρνει κάθε τόσο στις σελίδες τής φυλλάδας τής λεωφόρου Βουλιαγμένης. Η αναφορά γίνεται, επειδή ο χρονικογράφος Αρανίτσης αποτελεί την έντυπη (και, κατ’ επέκτασιν, δικτυακή) απόδειξη ότι η Αναφική Σκέψη δεν είναι δημιούργημα τής οργιάζουσας Νταλτονικής φαντασίας. Το αντίθετο: μπορεί να μην απαντά ευρέως, αλλά η Τέχνη τής κατά το δυνατόν αντικειμενικής, προσγειωμένης και αποστασιοποιημένης καταγραφής τής πραγματικότητος είναι ζωντανή, αν και καλά κρυμμένη στις σκιές που στριμώχνονται πίσω από την (πιστωμένη, πλέον, στα γονίδιά μας) υπερβολή. Η σήμανσή της από τινές των υπογραφόντων αυτήν εδώ την σελίδα αποτελεί, μ’ έναν τρόπο χαριτωμένα αυτοαναφορικό, καταγραφή τής καταγραφής, επικύρωση τής υπεροχής της, επιβεβαίωση ότι ο Λόγος παραμένει ζωντανός και διακριτικά παρών στην χώρα που τον γέννησε, σε πείσμα, ατυχώς, των γόνων του – αποτελεί, τελικώς, ύμνο στον ίδιο τον Αναφισμό.

Στις μέρες που εξωνημένοι πολιτικοί και στρατευμένοι λόγιοι και δημοσιογράφοι παλεύουν να σβήσουν από την επικράτεια όσο μυαλό μας απέμεινε, τα γραπτά τού Αρανίτση αποτελούν γι’ αυτό το λίγο μυαλό ανάσα ρεαλισμού, ευφυΐας και χιούμορ. Και, την ώρα που όλο και περισσότεροι στοιβάζονται στην προβλήτα αγωνιούντες να εξασφαλίσουν μια γωνίτσα στα ξάρτια τού πλοίου που θα σαλπάρει γι’ Ανάφη, ο Ευγένιος απολαμβάνει ήδη, μαζί με άλλους εκλεκτούς καλεσμένους, μαργαρίτες και άλλα εξωτικά κοκτέιλ, ξαπλωμένος αναπαυτικά σε μια σεζλόνγκ στο ηλιόλουστο κατάστρωμα. Άλλωστε, μ’ έναν άνθρωπο που συνομίλησε με τον Ελύτη κι έχει ήδη αποκηρύξει τα πρώιμα, ιδιαζόντως σκοτεινά καθώς μαθαίνω, προσωπικά του συγγράμματα, θα ‘χουμε, αν μη τι άλλο, πολλά να κουβεντιάσουμε στο νησί.

* Ο τίτλος είναι παρμένος από το κείμενο “Ο Πάγκαλος στα Εξάρχεια”, που δημοσιεύθηκε στο “7” τής Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας την 28η Δεκεμβρίου. Βρες το στο http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=28.12.2008,id=65500492. Το πώς ο Ευγένιος κέρδισε οριστικά θέση στο Hall of Fame των Αναφικών μπορείς να δεις στο http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=15.11.2008,id=7752820. Με σένα, που δεν πάσχεις από τα δικά μου ψυχοσύνδρομα, ο Αρανίτσης δίνει ραντεβού κάθε εβδομάδα στο http://www.enet.gr/online/online - στην Είσοδο Υπηρεσίας τα Σάββατα, στα Παράδοξα τής ετικέτας “Τέχνες” τις Κυριακές. Αν πάσχεις από τα δικά μου ψυχοσύνδρομα, καλύτερα να μην κολλήσεις μαζί του – ή να φροντίσεις να σου περισσεύουν 5 ευρώ την εβδομάδα.