The Bonfire of the Vanities

Στις 27 Σεπτεμβρίου 2008 έγραφα σε ένα από τα υστερόγραφα μου με θέμα την ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Κεντρική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας:

"Ο Πέτρος Τατούλης σε αντίθεση με τους άλλους "αντάρτες" κράτησε αταλάντευτη στάση. Η αίσθηση που μου δίνει είναι ότι έχει στο μυαλό του ένα ξεκάθαρο σχέδιο. Το ποιο είναι αυτό δεν το γνωρίζω. Το σίγουρο είναι πως δεν επιθυμεί να αποχωρήσει με το στίγμα του προδότη. Προτιμά να τον διαγράψουν για μία ακόμα φορά."

Δεν διεκδικώ κάποιο βραβείο επειδή προέβλεψα τα μελλούμενα Ήταν άλλωστε εύκολο να προβλέψει κάποιος ότι αν συνέχιζε στον ίδιο δρόμο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα προχωρούσε στη διαγραφή του. Το ζητούμενο είναι όμως ποιο είναι τελικά το σχέδιο του Πέτρου Τατούλη και από που αντλεί τέτοια αυτοπεποίθηση.

Με το Πέτρο Τατούλη ουδέποτε είχα ιδιαίτερες σχέσεις. Μόνο τυπικές που προερχόντουσαν από τη συναναστροφή μας στους χώρους της Νέας Δημοκρατίας. Ποτέ δεν τον συμπαθούσα και ιδιαίτερα πολιτικά. Δεν ξέρω αν έφταιγε η διαγραφή του 1998 ή το αριστερό του παρελθόν στο Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΕΚΚΕ) το σίγουρο είναι πως δεν επεδίωξα ποτέ να έχω επαφές μαζί του.

Του αναγνώριζα ανέκαθεν την πολύ ισχυρή βάση ψηφοφόρων που είχε στην εκλογική του περιφέρεια την Αρκαδία όπου τα έβαζε με μεγάλα ονόματα της Νέας Δημοκρατίας και πάντα έβγαινε άνετα βουλευτής. Από την άλλη ανέκαθεν με εκνεύριζε αφάνταστα το γεγονός πως όποτε ήταν εκτός συστήματος δεν σταματούσε να προκαλεί.

Ξεροκέφαλος και εμφανώς ματαιόδοξος ακόμα και σήμερα αν τον ρωτήσει κάποιος για τη διαγραφή του το 1998 θα επιμείνει ότι δικαιώθηκε από τις εξελίξεις και είχε πράξει ορθά.

Η όλη του στάση προς το παρόν με τις δηλώσεις του και τα γραπτά του δείχνει ότι και σε αυτή τη περίπτωση δεν μετανιώνει για τις επιλογές του. Παράλληλα προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω το σχέδιο είναι εμφανές ότι θεωρεί ότι έχει μπροστά του τη χρυσή ευκαιρία να γίνει σημαντικός παίκτης στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Αυτού του είδους η ματαιοδοξία είναι αυτή που τον οδηγεί σε επικίνδυνα για το πολιτικό του μέλλον μονοπάτια. Τη πρώτη φορά που διεγράφει του έδωσαν συγχωροχάρτι. Έγινε Υφυπουργός και έβγαλε τη πρώτη θητεία της ΝΔ χωρίς να τον ακούσουμε. Με το που έχασε τη θέση του στη κυβέρνηση πήρε τα βουνά. Ευνοήθηκε από τις συγκυρίες και κήρυξε τον ανένδοτο κατά του Καραμανλή.

Τα ΜΜΕ τον "αγκάλιασαν" μιας και εξυπηρετούσε τον εφήμερο στόχο. Οι δηλώσεις του έγιναν περιζήτητες και το blog του δημοφιλέστατο στο κλάδο. Πλέον εξυπηρέτησε το στόχο του. Σιγά σιγά θα χαθεί από τα ΜΜΕ και θα συνειδητοποιήσει ότι οι εφήμερες δόξες όταν δεν τις διαχειριστείς σωστά γίνονται κατάρα.