Ένα δόλωμα για ιδεολογική συζήτηση

Διαβάζοντας τη συνέντευξη του Γ.Παπανδρέου στη χθεσινή "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" (http://www.enet.gr/online/online?dt=03%2F11%2F2008), μπορεί εύκολα κάποιος να αντιληφθεί ότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει σωτηρία. Τα αίτια μπορεί να είναι πολλά και σηκώνουν μεγάλη κουβέντα. Το αποτέλεσμα πάντως είναι σαφές και ξεκάθαρο. Ως λαός δεν έχουμε μέτρο σε τίποτα.

Από εκεί που είχαμε γεμίσει με γκουρού της ελεύθερης αγοράς και επιχειρηματίες με διεθνές κύρος, τώρα γυρίσαμε στο άλλο άκρο. Πετάξτε τα ξυραφάκια, βγάλτε τα αμπέχωνα και ετοιμαστείτε. Ξεκινάει η επανάσταση.

"Και όπου χρειαστεί, το Δημόσιο να παρέμβει αγοράζοντας μετοχές, κάνοντας -για να μην κρυβόμαστε- μερική κρατικοποίηση, αποκτώντας λόγο στη στρατηγική και τη διαχείριση. Εξασφαλίζοντας όρους δανειοδότησης που στηρίζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά" λέει ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αναφερόμενος στις τράπεζες και τα μέτρα στήριξής τους από το κράτος. Αφού υπενθυμίσω ότι οι δύο τράπεζες που μοίραζαν στεγαστικά σε όποιον πέρναγε απ'έξω, στις ΗΠΑ, ήταν ημι-κρατικές και αυτό το έκαναν κατόπιν κρατικής προτροπής, να ρωτήσω τί σημαίνει κρατική διαχείριση και στρατηγική; Κρατικές τράπεζες στη χώρα, υπάρχουν ακόμα. Αν θέλεις να σταματήσεις τη δημιουργία καρτέλ και να δώσεις ώθηση στον ανταγωνισμό χρησιμοποίησε αυτές. Θα κρατικοποιήσεις δυο τρεις ακόμα; Μπράβο, και τί θα καταφέρεις; Είτε θα διοικήσεις τις κρατικές τράπεζες όπως και το υπόλοιπο δημόσιο, οδηγώντας τες στην αποτυχία (εκεί σε περιμένουν από τη μία οι μέτοχοι κι από την άλλη οι πολίτες των οποίων τα χρήματα θα επενδύσεις) ή θα χτυπήσεις πραγματικά τον ανταγωνισμό, θα οδηγήσεις στην ασφυξία τις εναπομείνασες ιδιωτικές και μετά θα πρέπει να κρατικοποιήσεις κι αυτές για να μην κλείσουν. Μετά θα βρεθείς να χρηματοδοτείς όλες τις ελληνικές εταιρείες (μέσω των τραπεζών) και να κρατικοποιείς όποια πέφτει έξω για να τη σώσεις . Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε...

Τελικά, αν το καλοσκεφθεί κανείς, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να σε τρελλάνει. Δέκα χρόνια πριν, αν ήξερες να στρώνεις τσιμέντο και είχες γνωστό ένα δήμαρχο, γινόσουν επιχειρηματίας. Έπαιρνες το έργο πεζοδρόμησης της πόλης σου, με τα χρήματα απ'αυτό νοίκιαζες ένα γραφείο κι αγόραζες ένα γκρι κοστούμι. Μετά ανακοίνωνες τη δημιουργία Α.Ε., διεκδικούσες κι άλλα έργα και παράλληλα έστηνες και μία εταιρεία διαμεσολάβησης μεταξύ εσού και του δήμου. Τελικά κατέληγες να έχεις μια holding εισηγμένη στο χρηματιστήριο και να μιλάς περί ευέλικτης εργασίας, ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων ακόμη και μείωση θέσεων ονομάζοντας το "είμαι ελεύθερος να κάνω ό,τι γουστάρω" φιλελευθερισμό(επί ΝΔ πλέον). Εν έτει 2008, γκρινιάζεις για το πού μας οδήγησε η αυτορρύθμιση των αγορών και περιμένεις να ξαναβγεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να βγάλεις επιτέλους αυτό το γκρι κοστούμι ( το οποίο επιμένεις να φοράς με καφέ παπούτσια για δικούς σου λόγους ), να βάλεις κάτι πιο άνετο, να δηλώσεις μικρή οικογενειακή επιχείρηση-πνεύμονας για την τοπική οικονομία και να περιμένεις από τις τράπεζες να σου χαρίσουν τα χρέη.