The Daltons' Politics

Το χθεσινό απόγευμα ήταν ποδοσφαιρικό. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε το Διαγόρα στη Ρόδο για το θεσμό του κυπέλλου σε ένα παιχνίδι που δεν είδα αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να ασκήσω κριτική στη διεξαγωγή του. Υπάρχει άραγε κάποιος που να μπορεί να απαντήσει σοβαρά γιατί έγινε ένας αγώνας όταν λίγες ώρες νωρίτερα ένα νεαρό παλικάρι είχε πάρει την ίδια του τη ζωή; Ένα στέλεχος της ομάδας του Διαγορα. Υπάρχει άραγε κάποιος που να μπορεί να εξηγήσει με ποιο σκεπτικό στη διακοπή του αγώνα ενημερώνεις τους συμπαίκτες του για το συμβάν; Αντί να πεις διακόπτω το παιχνίδι να το ξαναπαίξουμε μια άλλη φορά (με το σκορ στο 2-2 δεν υπήρχε ούτε καν σκοπιμότητα και να υπήρχε πάλι δεν αξίζει τίποτα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι). Η Ελλάδα δυστυχώς είναι πλέον μία χώρα που τίποτα δεν έχει σημασία και όλοι πορεύονται για το σήμερα και τον εαυτό τους και κάποιοι ευτελίζουν και την ανθρωπιά. Ας ελπίσουμε ότι το παλικάρι θα είναι κάπου καλύτερα πια χωρίς τα βάσανα που τον ώθησαν στη τραγ

Το να το λες στον καθρέφτη είναι εύκολο. Αν μπορείς τράβα πες το κι εκεί που πρέπει. Πες το στο αφεντικό σου που δε σου πληρώνει υπερωρίες, αλλά τις απαιτεί. Πες του το όταν δε σου δίνει τις άδειες σου ή όταν δε σου κάνει αύξηση γιατί εσύ δεν παίρνεις το βασικό μισθό, επομένως δεν καλύπτεσαι από τη συλλογική σύμβαση. Πες το στο άλλο σου μισό, όταν σου κάνει τη ζωή πατίνι ή στο γείτονά σου που θεωρεί ότι είναι πιο παλιός απο σένα στη γειτονιά και γι'αυτό κρατάει στο δρόμο μια θέση για το αυτοκίνητό του. Όσο, όμως, σκύβεις το κεφάλι σε όλα αυτά, μη ζητάς μερίδιο σε κάτι που είπε κάποιος άλλος. Γιατί εσύ κι εγώ είμαστε ο ελληνικός λαός και δεν νομίζω ότι εμείς είπαμε το "ΟΧΙ" στον Ιταλό πρέσβη Γκράτσι ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου του 1940. Ας μακαρίζουμε, λοιπόν, αυτόν που πραγματικά το είπε και δεν πειράζει που ήταν δικτάτορας, μπορούμε άνετα να τον κρίνουμε και γι'αυτό. Το ότι το "ΟΧΙ" του Μεταξά εξελίχθηκε σε γενναία και μαζική πάλη από το λαό είναι κι αυτό γ

Από το θεματικό πάρκο «Μετά θάνατον ζωή για καλούς ανθρώπους» λάβαμε την ακόλουθη ανακοίνωση: “Αγαπητοί εν ζωή πιστοί, Με λύπη σας πληροφορούμε, ότι όλα τα τμήματα του παραδείσου των μονοθεϊστικών θρησκειών θα παραμείνουν κλειστά για δέκα ημέρες περίπου, λόγω συμφόρησης. Συνιστούμε σε όσους νομίζουν ότι μπορούν κρατηθούν στη ζωή για λίγες ημέρες, να το πράξουν. Οι νέες αφίξεις θα τοποθετούνται προσωρινά στο καθολικό καθαρτήριο μέχρι να ανοίξει το νέο ενιαίο τμήμα. Παράλληλα, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι το πρόβλημα οφείλεται στις αφίξεις της τελευταίας εικοσαετίας και κυρίως στο παραθυράκι που ανακάλυψε Έλλην πρώην πρωθυπουργός. Ο εν λόγω θαμών αφού ζήτησε συγκριτική εξέταση της περίπτωσής του με προσωπικότητες άλλων εποχών όπως ο Μ.Θεοδόσιος και ο Ιουστινιανός, εισήχθη στο Χριστιανικό παράδεισο ως κατ’απόλυτη τιμή πιο ενάρετος. Αυτό δημιούργησε δεδικασμένο κι έκτοτε τα κριτήρια άλλαξαν και δε λαμβάνουν υπ’όψιν τη χρονική συγκυρία στην οποία συνετελέσθησαν οι υπό κρίσην πράξεις. Σ

Μηνυτήρια αναφορά σε βάρος τής εταιρείας Νέος Παράδεισος Α.Ε. κατέθεσε σήμερα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού η εταιρεία Hell S.A.- Θεματικά Πάρκα. Στην αναφορά, ζητείται από την Επιτροπή να διερευνήσει το κατά πόσον αποτελεί παραβίαση των αρχών τού υγιούς ανταγωνισμού η πρόσφατη διαφημιστική καμπάνια τής εναγομένης εταιρείας, που, θυμίζουμε, αντικατέστησε την παλαιοτέρα Παράδεισος Α.Ε., η οποία χρεωκόπησε υπό το βάρος τής κακοδιαχείρισης των τελευταίων χρόνων. Η μετάβαση στο νέο καθεστώς βασίσθηκε σε αμφιλεγόμενη διάταξη τής ελληνικής νομοθεσίας, η οποία ουσιαστικά απαλλάσσει την νεοσυσταθείσα Α.Ε. από τις υποχρεώσεις τής υπό εκκαθάρισιν, γεγονός που είχε οδηγήσει τον εκπρόσωπο τής εναγούσης, κ. Εωσφόρο, να μιλήσει ανοικτά για "επιστροφή στις πρακτικές τού 1996". Ειδικώτερα, η ενάγουσα κάνει λόγο στην αναφορά της για "απαράδεκτη μεθόδευση από πλευράς τής (σ.σ. αντιδίκου πλέον) εταιρείας, η οποία επιχειρεί να διεισδύσει σε μια αγορά, που αποτελεί προνομιακό, όσο και παρ

Σύντροφοι και συντρόφισσες,Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Ο προπατορικός αποστάτης ξεδιάντροπα ζητάει και τα ρέστα. Αφού διέλυσε την ενότητα του παραδείσου, αφού ύπουλα οι πράκτορές του ξεγέλασαν την Εύα,ζητάει τώρα και αναψηλάφιση.Είστε ο Εφιάλτης του άλλου κόσμου κ.Εωσφόρε. Ο λαός, δεν ξεχνά τα καζάνια και τα μαστιγώματα. Μπορεί να φοράτε το καλό προσωπείο της κολάσεως όλοι ξέρουμε όμως πως κατά βάθος δεν έχετε αλλάξει.Όλοι κάνουμε λάθη.'Οταν το καταλαβαίνουμε όμως το παραδεχόμαστε, λέμε "mea culpa", δε φθάνει αυτό; Ποιοι είναι αυτοί που δεν παραδέχονται τη μετάνοια; Αυτοί που έχουν άλλα σχέδια για το λαό.Όχι στις πολυεθνικές του άλλου κόσμου, όχι στις βάσεις του θανάτου(sic), όχι στους "παντογνώστες κριτές", ήρθε η ώρα το καθαρτήριο να κόψει τους δεσμούς με τις μεγάλες δυνάμεις. θα γίνουμε ανεξάρτητοι και δυνατοί. Τόσο ο κ.Εωσφόρος όσο κι Εκείνος θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.Το καθαρτήριο ανήκει στους κρινόμενους.

“Τι τρέχει, Κώστα μου;” Στα πενήντα τόσα χρόνια που ήταν παντρεμένοι, δεν τον είχε ξαναδεί σε τέτοια κατάσταση. Κατάχλωμος, και σαν να γέρασε δέκα χρόνια σε μια νύχτα. Άθικτος ο καφές, άθικτα και τα καλτσουνάκια, που τόσο αγαπούσε για πρωινό. “Είδα πολύ άσχημο όνειρο το βράδυ, Μαρίκα.” “Μπα; Και τι όνειρο είδες, δηλαδή;” Δίστασε μια στιγμή, σαν να ξαναζούσε τον εφιάλτη. Θα προτιμούσε να μην μιλήσει γι’ αυτό, κι ωστόσο ήξερε πως, αν μπορούσε να μιλήσει σε κάποιον για να ξαλαφρώσει, αυτός ο κάποιος ήταν η Μαρίκα. “Να μωρέ, είδα… είδα πως πέθανα.” Δεν γύρισε να την κοιτάξει. Δεν χρειαζόταν: ένοιωθε το εξεταστικό της βλέμμα να τον καρφώνει. “Αυτό είναι όλο;” Βαθειά ανάσα. Πάμε: “Ε, να, το πιο τρομακτικό ήταν που δεν μπορούσα να καταλάβω αν με είχαν στείλει στην Κόλαση ή στον Παράδεισο! Ήταν τόσο… συγκεχυμένα… Κανείς δεν μου έδινε σημασία στην αρχή, κανείς δεν ήλθε να με υποδεχθεί, ήταν όλοι τόσο βιαστικοί, τόσο απασχολημένοι, κινούνταν και μιλούσαν μεταξύ τους με απίστευτη ένταση, θέλω να

...Εν τω μεταξύ στον παλαιό παράδεισο επικρατεί ηρεμία. -Πγόεδγε την 5η τγύπα να την παίξεις με το παγ -Εντάξει Γιώργο την καταφέρνω.Τί νέα από κάτω; -Μίλησε ο Παναγιώτης με τον Ψηλό.Πήγε στον ύπνο του σα φάντασμα και του είπε για το καθαγτήγιο και τον Αντγέα.Κιτγίνιασε. -Για τον μικρό, είπε τίποτα; -Καλά τα πάει, τώγα είναι στο κεφάλαιο "σοσιαλμανία" -Μπράβο του, πιάσε το 7άρι.Στο καθαρτήριο τί γίνεται; -Τους έχει κάνει ο Αντγέας άνω κάτω -Καλά να πάθουν, όταν κατέβηκα υποψήφιος με μαύρισαν. Εκείνος πώς το έχει πάρει; -Γωτάει να μάθει ποιός είναι αυτός ο Τγιανταφυλλίδης που του έστειλε την πγόταση για το debate Αντγέα-Μωυσή -Χι χι χι -Το διασκεδάζεις ε; -Ουουου -Έλα τώγα,γιατί με πειγάζεις;

Παρατηρώ την αγωνία του Ολυμπιακού να βρει αντικαταστάτη του Νικοπολίδη για τη νέα σεζόν. Χθες το βράδυ κατά τη διάρκεια του αγώνα ΠΑΟ-Βέρντερ κατάλαβα ακόμα περισσότερο την αγωνία του Ολυμπιακού. Η Βέρντερ είναι ένας αδιαμφισβήτητα πλούσιος σύλλογος. Από αυτούς που δεν το έχει σε τίποτα να ξοδέψει εκατομμύρια ευρώ για παίκτες. Σε όλους αρέσει το άναρχο παιχνίδι της που θυμίζει basket με επίθεση-άμυνα χωρίς κράτημα μπάλας στα χαφ και τσούκου τσούκου. Όλοι μιλάνε για την επίθεση της που βγάζει φωτιές και την άμυνα της που μπάζει από παντού. Τα τελευταία 5 χρόνια τουλάχιστον όμως πληρώνει πιο πολύ και από την άμυνα της τους άθλιους τερματοφύλακες της. Οι αμυντικοί της είναι κατά βάση καλοί παίκτες Όμως πως μπορούν να αποδώσουν όταν ξέρουν ότι πίσω τους έχουν αυτούς τους άθλιους τερματοφύλακες. Πέρσι ο Ολυμπιακός της έκανε χουνέρι με 2 γκολ από λανθασμένη απόκρουση του τερματοφύλακα στη Βρέμη. Πρόχειρα θυμάμαι τη Βέρντερ να χάνει πρόκριση από τη Γιουβέντους ελέω του ανεκδιήγητου Βίζε. Ο

Συγκέντρωση συνδικαλ... εεεεε, απορριμμάτων εν καιρώ απεργίας Στην σύντομη (και, ως απεδείχθη, περιστασιακή) ενασχόλησή μου με την Επιστήμη είχα την τύχη να συναντήσω έναν σπουδαίο δάσκαλο. Αριστερός και Δημοκράτης όσο λίγοι, είχε την νηφαλιότητα να απαντά πως “οι πάντες χρειάζονται Δημοκρατία” σ’ εμάς τους εξυπνάκηδες που, τον καιρό τής αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ, διατεινόμαστε πως “είναι μάταιο – και, επομένως, εκ του πονηρού – να επιχειρείς να επιβάλεις Δημοκρατία σ’ έναν λαό που δεν την έχει γνωρίσει και δεν είναι έτοιμος να την γνωρίσει” – λες και υπάρχουν κατάλληλες και ακατάλληλες στιγμές για να προσφέρεις στον άνθρωπο δικαιοσύνη… Κάποτε λοιπόν, με αφορμή απεργιακές κινητοποιήσεις τής ίδιας περιόδου, μας εξιστορούσε το πώς οι εργαζόμενοι στον τομέα τής Υγείας στην Βρετανία πέτυχαν στις διεκδικήσεις τους έναντι τής κυβέρνησης εν μια νυκτί, προχωρώντας στην εφαρμογή “διοικητικού” μέτρου, που θα μπορούσε να στοιχίσει στο κράτος κάμποσα εκατομμύρια στερλίνες – δίχως απεργίες, δ

Στην εφηβεία μου διάβαζα τα βιβλία του Hemingway και όπως όλοι οι νέοι γοητευόμουν από την εξαιρετική του γραφή. Στη πορεία αντιλαμβανόμενος ότι αυτός ο τύπος έγραφε στην ουσία βασισμένος σε προσωπικά του βιώματα έγινε στα εφηβικά μου μάτια κατά κάποιο τρόπο συνώνυμος του cool. Μεγαλώνοντας αντιλαμβάνεσαι ότι το να είναι κανείς μέθυσος και να φτάνει στην αυτοκτονία δεν είναι ακριβώς στάση ζωής αλλά στην εφηβεία όλα συγχωρούνται στο μυαλό σου. Αν κάτι μου έμεινε από τον γέρο Ernest είναι η αγάπη για τα βιβλία του, ο παράλογος για ορισμένους εγωισμός του και το αγαπημένο του Σαββατιάτικο πρωινό. Να κάθετε στο Cafe Havana και να διαβάζει πίνοντας το καφέ του (...και ορισμένα daquiri). Έτσι και εγώ έχοντας συνδυάσει στο μυαλό μου τα Σαββατιάτικα πρωινά με τον Ernest λατρεύω να αγοράζω εφημερίδες και περιοδικά και να κάθομαι σε ένα cafe - το οποίο δυστυχώς για εμένα δεν είναι το Cafe Havana - και να περνάω το πρωινό μου ήρεμος και χαλαρός. Το πρόβλημα είναι πως για λόγους που έχουν να κάνου

Οι Μπγιόρκλουντ είναι μια μάλλον άσημη οικογένεια της Στοκχόλμης. Ανήκουν στην ευρύτερη αριστοκρατική τάξη, έχουν επαφές με κάποιους παράγοντες του σουηδικού δημοσίου βίου, αλλά ποτέ κανένα μέλος τους δε διέπρεψε σε τίποτα. Μάλιστα, οι πιο νέες γενιές της άρχουσας τάξης αναρωτιούνται συχνά ποιοι είναι αυτοί που βλέπουν μπροστά τους στις περισσότερες εκδηλώσεις. Η απάντηση βρίσκεται πολλούς αιώνες πίσω. Ένα αυγουστιάτικο βράδυ του 1480 ένας μεσήλικας ψαράς, ο Ταρ Μπγιόρκλουντ επέστρεψε στις νορβηγικές ακτές ύστερα από περιπλάνηση ενός μηνός στη θάλασσα. Μετά τη γιορτή που ακολούθησε για τη διάσωσή του, τον ρώτησαν να τους πει τί του είχε συμβεί. Ενώ, λοιπόν, βρισκόταν στα ανοιχτά είδε ένα μεγάλο ψάρι να περνάει δίπλα από το καΐκι του με ταχύτητα. Το ακολούθησε και για κάμποσες μέρες προσπάθησε να το παγιδεύσει. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να παραιτηθεί και να γυρίσει πίσω, συνειδητοποίησε ότι είχε φθάσει πιο δυτικά από ποτέ. Για δύο μέρες βρέθηκε σε πλήρη άπνοια, χωρίς να μπορεί να οδη

Ήθελα να γράψω κάτι σχετικό, αλλά επειδή το είδα γραμμένο είπα να το κάνω copy-paste απο το euro2day.gr : "Τι θα μπορούσε να χαλάσει το πάρτι; Οι αμφιβολίες για τη δυνατότητα των κρατών να σώσουν τα τραπεζικά τους συστήματα, αφού η επιθυμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων δεν αμφισβητείται. Πώς μπορεί π.χ. μια χώρα με υψηλό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να εγγυηθεί τη διάσωση του τραπεζικού της συστήματος, όταν τα κεφάλαια που απαιτούνται είναι πολύ μεγάλα; Στην περίπτωσή μας το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ βρίσκεται κοντά στο 92%, ενώ μόνο η εγγύηση των καταθέσεων στις τράπεζες από μη χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ανέρχεται στο 85% περίπου και η κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να τυπώσει πληθωριστικό χρήμα όπως παλιά; Πρακτικά δεν μπορεί (στρακαστρούκα). " Και επειδή σήμερα έχω ρέντα με τις παραπομπές, μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη του Gordon Geko, στο capitalwhispers.com για να καταλάβετε πως βλέπει την κατάσταση ένας στυγνός κεφαλαιοκράτης. Υ.Γ. Αναρωτιέμαι πώς γίνεται,

Σήμερα το πρωί διαβάζοντας τη Sportday έπεσα σε ένα απόσπασμα από δηλώσεις του Ανδρέα Ανδριανόπουλο που φιλοξενούνταν στη στήλη του Αντώνη Καρπετόπουλου. Περιείχε σχόλια για τη λεγόμενη κατάρρευση του καπιταλισμού και τις απόψεις του για το ότι δεν καταρρέει ο καπιταλισμός και απλά ορισμένες τράπεζες που χορηγούσαν θαλασσοδάνεια κατέρρευσαν Οδηγώντας προς το γραφείο (ναι είμαι μαζοχιστής και Σάββατο πρωί είμαι στο γραφείο μου) άκουγα στο ραδιόφωνο το Χρήστο Χαραλαμπόπουλο (στο sportfm του ΔΟΧ που λέει και ο Αντώνης Πανούτσος) να εξηγεί γιατί καταρρέει ο καπιταλισμός και φταίνε οι κερδοσκόποι κλπ. Δεν είμαι οικονομολόγος. Είμαι μηχανικός που λόγω εμπλοκής μου σε διαχείριση ανώνυμης εταιρίας έχω μάθει οικονομικά. Δεν με γοητεύει ακριβώς η μάκρο και μίκρο οικονομία και δεν θεωρώ ότι υπάρχουν οικονομικά και πολιτικά συστήματα που είναι πανάκεια Ακόμα και ο λατρεμένος μου καπιταλισμός και η ελεύθερη οικονομία θεωρώ ότι στη πρακτική τους εφαρμογή χρειάζονται που και που ορισμένες ρυθμίσεις

Γυρνάς γραφείο μετά από μία κουραστική μέρα στο δρόμο. Ανοίγεις το blog σου για να χαζέψεις λίγο. Διαβάζεις το άρθρο του κομμουνιστή του site τον οποίο το κατηγορούν για οπαδό του Κωστόπουλου. Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι αν ο Averell είναι οπαδός του Πέτρου αλλά το σίγουρο είναι πως αν κατάφερε να διαβάζει Κωστόπουλο και να βγήκε κομμουνιστής και βάζελος είναι άξιος του θαυμασμού μου. Όσοι από εμάς είμαστε στα πρώτα άντα, είναι βέβαιο ότι έχουμε δεχτεί την επιρροή των περιοδικών του Πέτρου Κωστόπουλου. Πολλοί μάλιστα τον έχουμε θεωρήσει μεγάλο μάγκα γιατί είχε γκόμενα εκείνη την Αυστραλέζα μοντέλα που ήταν σίγουρα burger για να ακολουθήσω την ορολογία των ημερών. Όσοι από εμάς ήμασταν και γαύροι ακόμα περισσότερο. Αν μάλιστα κάποιος ήταν ΠΑΣΟΚ και γαύρος θεωρούσε ότι ο Πέτρος είχε δίκιο σε όλα και το My Way ήταν αφιερωμένο από το Frankie στον Αντρέα. Στα υπέρ του Κωστόπουλου είναι ότι άλλαξε εν πολλοίς τον περιοδικό τύπο στην Ελλάδα. Έφερε 5-10 ιδέες από το εξωτερικό και έβγαλε ένα

Έλα, μια δαγκωνίτσα μόνο... Το χάμπουργκερ είναι η σπουδαιότερη ανακάλυψη που εισήχθη στην ταλαίπωρη τούτη χώρα από την Αμερική. Καθώς το δολλάριο συνεχίζει να βλέπει την πλάτη τού ευρώ, καθώς οι Έλληνες έχουν προ πολλού εγκαταλείψει τα χοροπηδάδικα για τα σκυλάδικα (κι η jazz εξακολουθεί να είναι ακριβό σπορ για τα μέρη μας), ενώ οι περισσότεροι γνωστοί μου προτιμούν να πιουν ρούμι, βότκα ή Johnny με κόκα κόλα αντί για μπέρμπον (και δεν τους αδικώ κι ιδιαίτερα) κι αφού ο Στόλος έχει καιρό να πιάσει Πειραιά, οι γιάνκηδες μπορούν να είναι βέβαιοι πως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, το χάμπουργκερ θα παραμείνει το ανεξίτηλο ίχνος τής κουλτούρας τους στην γη τής Πλάκας και τής Τρούμπας. Το χάμπουργκερ είναι μια ευπρόσδεκτη δαγκωνιά ποικιλίας στην ανιαρή σου καθημερινότητα – όσο καλά κι αν σου μαγειρεύει το φιλέτο η γυναικούλα σου, δεν μπορείς να το τρως κάθε μέρα… Είναι πάντα ζουμερό και ζεστό, γιατί “φτιάχνεται” μπροστά σου, την ώρα που το θες εσύ (ενώ την μπριζόλα που σε περιμένει στο σπίτ

1)-Γιατί άργησες 7 λεπτά; -... -Δεν με σκέφθηκες εμένα που περίμενα; -Σε 7 λεπτά δε σκέπτομαι κανέναν -Το εννοείς αυτό που λες; -Ξέρω 'γω , ναι -Το εννοείς; ................ Αυτό συνεχιζόταν για κάμποση ώρα, μέχρι που χώριζα. Μετά από μια εβδομάδα, ζητούσα συγγνώμη και της εξηγούσα ότι δεν το εννοούσα ακριβώς έτσι. Αν είχα εξελίξει αυτό το ταλέντο αλλιώς, τώρα θα ήμουν βουλευτής της Ν.Δ. και το Δαϊλάκη ούτε που θα τον είχατε ακούσει. 2)Σκέπτομαι να ιδρύσω τη Daltonsbank. Θα προσφέρω επιτόκιο καταθέσεων 43% και θα δανείζω με 5%. Θα σχεδιάσω κι ένα αμοιβαίο με κύριο ζητούμενο το αν στις 4 Απριλίου στις 12 το μεσημέρι η θερμοκρασία θα είναι μονός ή ζυγός αριθμός. Μην ανησυχείτε, όταν πέσω έξω θα έρθει το ελληνικό κράτος και η παγκόσμια κοινότητα που εγγυώνται όλες τις καταθέσεις και θα πάρετε τα λεφτά σας πίσω. Αν τώρα, η θερμοκρασία στις 4 Απριλίου είναι ζυγός αριθμός, θα γίνουμε μια μεγάλη επενδυτική τράπεζα. 3) Διαβάζω στη χθεσινή "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" ότι η κυβέρνηση εξήγγειλε τ

Εδώ και πολλά χρόνια έχω αποφασίσει να μην ασχολούμαι με τους διαιτητές. Πάγια θέση μου είναι ότι ο διαιτητής είναι απλά μέρος του παιχνιδιού και όχι το ίδιο το παιχνίδι. Χθες βράδυ παρακολουθώντας το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ τηλεοπτικά είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω για πολλοστή φορά ότι όσο και να θέλω να αντιμετωπίσω το διαιτητή Βασσάρα ως μέρος του παιχνιδιού αδυνατώ. Σε ένα παιχνίδι που η ομάδα μου κέρδισε 2-0 το μόνο που βρίσκω να σχολιάσω είναι τον διαιτητή τηλεοπτικό αστέρα Η ποιότητα του παιχνιδιού δεν ήταν σίγουρα αυτή που θα θέλαμε ως φίλαθλοι. Κινήθηκε στα συνήθη –χαμηλά- επίπεδα της Ελληνικής Super League. O ρυθμός ήταν ανύπαρκτος και ο Κύρος Βασσάρας κατάφερε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Σφύριξε 58 φάουλ αν δεν κάνω λάθος. Γύρισε τη μπάλα πίσω για να εκτελεστεί ξανά ένα πλάγιο, ένα φάουλ κάτι τέλος πάντων άλλες 10-15. Γενικώς ήταν ο πρωταγωνιστής του αγώνα μιας και πήρε σίγουρα τη μερίδα του λέοντος στα τηλεοπτικά πλάνα. Κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι λογ

Την Τετάρτη ως γνωστών απεργούσαν οι δημοσιογράφοι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γλιτώσουν οι βάζελοι τη καζούρα από τις εφημερίδες την Πέμπτη, να έχουμε ένα πολύ ήσυχο τηλεοπτικό βράδυ (απουσία δελτίων ειδήσεων) και μία ακατάσχετη φημολογία για το Υπουργικό Συμβούλιο της Πέμπτης. Την Πέμπτη το πρωί με πήραν τηλέφωνο τουλάχιστον δέκα φίλοι και γνωστοί να ρωτήσουν αν πάμε για εκλογές, ανασχηματισμό κ.ο.κ. βασιζόμενοι σε "έγκυρες" πληροφορίες. Τα μισά αν όχι όλα τα κανάλια στην πρωινή ζώνη (τη πολύ πρωινή που προλαβαίνουν να βλέπουν οι εργαζόμενοι) μιλούσαν για εκλογές, ακυβερνησία κλπ. Το ίδιο έκαναν και όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Τελικά έγινε το προφανές. Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να συσπειρώσει το υπουργικό του συμβούλιο. Έκανε άνοιγμα στους βουλευτές απαιτώντας στην ουσία να αποκτήσουν πρόσβαση στα υπουργικά γραφεία (με προφανή στόχο τη διεύρυνση της εκλογικής τους πελατείας). Εμφανίστηκε citizen friendly και "διαφήμισε" τα τρία φιλολαϊκά μέτρα που έχει στη φαρέτ

Έμενε σε μια παραλιακή περιοχή του Connecticut, ήταν παντρεμένος με την ίδια γυναίκα για 50 χρόνια, συμμετείχε σε επαγγελματικούς αγώνες αυτοκινήτων, είχε ιδρύσει εταιρεία προϊόντων διατροφής της οποίας το σύνολο των μετά φόρων κερδών πήγαινε σε φιλανθρωπίες, ενώ συμμετείχε ενεργά τόσο ως επικεφαλής όσο και ως χορηγός σε δεκάδες φιλανθρωπικά ιδρύματα και σκοπούς και είχε έντονη πολιτική δράση (τόσο έντονη που η Susan Sarandon μπροστά του μοιάζει απολιτίκ). Κάπου μέσα σε αυτή τη ζωή κατάφερε να μας πείσει ότι ήταν ο "Fast" Eddie Felson, o Cool Hand Luke, ο Butch Cassidy, ο Roy Bean, ο Henry Gondorff, να συνεργαστεί με Alfred Hitchcock, Otto Preminger, Martin Ritt, Richard Brooks, Martin Scorsese, να συμμετάσχει ακόμα και σε ταινία της Pixar (με θέμα - τι άλλο; - τα αυτοκίνητα), να κερδίσει ένα Oscar στις 9 υποψηφιότητές του (περισσότερες έχουν μόνο ο Jack Nicholson και ο Lawrence Olivier) και να του αποδοθούν δύο τιμητικά και να γίνει ίνδαλμα για τους περισσότερους νέους ηθοπο

Μετά το πρώτο ματς του ΠΑΟ για CHL με την Ίντερ, οι πράσινοι του μπλογκ δυστυχώς δε δώσαμε την ευκαιρία για του δούλεμα που μας άξιζε. Διαβεβαιώ ότι δεν ήταν σκόπιμο και προκαταβολικά δίνω χώρο σχολίων σε όσους πιθανώς μας θυμηθούν σήμερα το βράδυ. Μην το θεωρείτε,πάντως, απίθανο να έχουμε πρόβλημα απέναντι σε μια καλή σε γενικές γραμμές ομάδα η οποία αν μη τι άλλο ξέρει τί ακριβώς παίζει. Αντίθετα το τέρας προπονητικής από την Ολλανδία κάνει ό,τι μπορεί για να μας δείξει πόσα δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι αδαείς. Αφού λοιπόν άλλαξε 3 φορές το σύστημα στο ματς του ΟΑΚΑ για να ισοφαρίσει το γκολ που έφαγε εξαιτίας της ιδέας να βάλει ένα κοντό αμυντικό χαφ να μαρκάρει ένα από τα καλύτερα φορ του κόσμου, κατέληξε να παίζει με το πρωτοποριακό 2-2-2-2-2 ποντάροντας στις κάθετες πάσες. Για σήμερα, απ'ότι διαβάζω στις εφημερίδες, αποφάσισε να βάλει πάλι το Σιμάο κεντρικό αμυντικό και το Τζιόλη στα χαφ για να φυλάει το Δέλλα στα στημένα. Δεν ξέρω πόσα θα βάλουμε με τη συνταγή Πράγας και Θεσσ