Τέσσερα σημεία κριτικής και ένα κείμενο

Έτσι όπως εξελίχθηκε η υπόθεση Βουλγαράκη σ'αυτό το ιστολόγιο, αναγκάζομαι κι εγώ να πάρω θέση. Το κείμενο του Averell είναι η μόνη προσέγγιση που μπορεί να κάνει κάποιος στην υπουργική θητεία του ήρωα μας-μηδέν απο μηδέν , μηδέν. Από την άλλη αν πραγματικά έβρισκα ενδιαφέρον το θέμα θα έγραφα κάτι σαν το κείμενο του Jack-"πως είναι δυνατόν κάποιος να είναι μέσα σε ό,τι στραβή έχει γίνει;". Ο Joe, τέλος, αναφέρεται κυρίως σε συμφέροντα των λιμανιών, ενώ κατά τη γνώμη μου αυτό που συμβαίνει είναι απλώς μια συντονισμένη αντιπολιτευτική επίθεση. Μετά από αρκετό καιρό τα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης κυρίως, αλλά και οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πήραν κάποιον και τον έκαναν φύλλο και φτερό.Ουσιαστικά αφαίρεσαν από την κυβέρνηση το αδιάβροχο που την προστάτεψε σε πολύ σοβαρότερα σκάνδαλα και απλώς την πλήρωσε ο συνήθης γκαντέμης. Μένει να δούμε τη συνέχεια.

α)Βιογραφικό:ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΟΝΝΕΔ μου είναι αδιάφορες ως πολιτική προϋπηρεσία η μεν πρώτη γιατί δεν μπορεί να εξηγήσει το παράδοξο της διπλής εκπροσώπησης φοιτητών και κομματικής γραμμής (ας μας ενημερώσει κάποιος τί λέει η ΔΑΠ του ΕΜΠ για την ισοτιμία ΑΕΙ-ΤΕΙ και τί η ΔΑΠ του ΤΕΙ ΑΘΗΝΩΝ), η δε δεύτερη είναι ένας φορέας που δεν εκπροσωπεί τίποτα στην κοινωνία, δεν συμμετέχει σε εκλογές λειτουργεί όπως και οι άλλες νεολαίες ως τσικό (και ως τσικό δέχομαι μόνο αυτά της Παιανίας). Αν θέλει κάποιος να ασχολείται με την οργανωμένη πολιτική από μικρός, σεβαστό αλλά αδιάφορο. Ως καταδρομέας δεν ξέρω αν διέπρεψε (γιατί νομίζω ότι εκείνη την περίοδο είχε και νομοθετικό έργο ως βουλευτής) αλλά κι αυτό αδιάφορο είναι.

β)Αισθητικά: Έχει τον αέρα Άγγλου ή Αμερικανού συντηρητικού πολιτικού. Δεν κουβαλάει την εγχώρια σοβαροφάνεια και μιζέρια και ενίοτε κάνει και χιούμορ. Συμπαθής γι'αυτό, εκτός αν υπάρχει κάποιος που προτιμάει τον Τσιτουρίδη.

γ)Ρητορική : Ξέχασα να συμπληρώσω πιο πάνω ότι στη νεολαία της ΝΔ διαδέχθηκε το Μιχαλολιάκο και το Μεϊμαράκη.

δ)Αποτελεσματικότητα: βλ. "Περιορισμένης Ευθύνης"-Averell

Το παρακάτω είναι αντιγραφή απο το τεύχος SUMMER(2008) της ATHENS VOICE και είναι αφιερωμένο σε όσους είχαν διαβάσει τις Θεωρίες της Ανάφης.

"Όταν σκέφτομαι διακοπές γαλήνιες, ήσυχες, χωρίς νυχτερινή ζωή, χωρίς πολύ κόσμο, διακοπές για ανασυγκρότηση δυνάμεων, τότε στο νου μου έρχεται η Ανάφη.Η πρώτη επαφή μετά από σειρά κοσμοπολίτικων νησιών είναι ένα ορεινό, άγονο νησί, μικρό, μόλις 38 τ.χλμ. Με τη δεύτερη ανάγνωση, όμως, ανακαλύπτεις μια ανέγγιχτη φυσική καλλονή με βάση την κυκλαδίτικη αυθεντική ομορφιά. Γι'αυτό και το προτιμούν αρκετοί τουρίστες, παρότι δεν έχει νυχτερινή ζωή ή τις "τυπικές" ανέσεις των συνηθισμένων τουριστικών προορισμών. Αντί αυτών, η Ανάφη σε αποζημιώνει με ερημικές παραλίες με αμμουδιά και καταγάλανα νερά και μικρά οικογενειακά ταβερνάκια. Σε όλη την οικογένεια άρεσαν τα λουκάνικα, το λαδοτύρι και η μυζήθρα και βέβαια πήραμε μαζί μας μέλι...........................................................................................................

.................................................................................................................

Άλλες εικόνες, άλλη ζωή, άλλη οπτική των καθημερινών πραγμάτων, ξεφεύγεις από τη δική σου ρουτίνα και μπαίνεις στην ρουτίνα των ανθρώπων που ζουν εκεί.

.................................................................................................................

Είναι αλήθεια ότι στην αρχή σε ξαφνιάζει η ησυχία, και πάντα σκέφτεσαι δουλειές που άφησες πίσω. Όμως μετά χαίρεσαι που το κινητό δεν πιάνει, που το ξυπνητήρι δεν χτυπάει, που το ρολόι δεν μετράει τις δραστηριότητες της ημέρας. Όλα έχουν άλλο ρυθμό. Όταν γυρνάς, σκέφτεσαι ότι του χρόνου και σε άλλο νησί να πας, καλά θα ήταν να περνούσες και λίγες μέρες στην Ανάφη." Γιώργος Βουλγαράκης