Περιορισμένης Ευθύνης
Εν αρχή ήσαν οι υποκλ… όχι, γράψε λάθος: εν αρχή ην το C4I. Με τους Ολυμπιακούς τής Αθήνας να έχουν τελειώσει χωρίς παρατράγουδα, το περιβόητο σύστημα ασφαλείας τής Siemens δεν έχει δουλέψει ακόμη και οι αρμόδιες Αρχές ζητούν την καταγγελία τής σύμβασης, υποστηρίζοντας ότι δεν θα δουλέψει ποτέ. Δίχως να το ψάξω ιδιαίτερα, Γιώργο μου, θεώρησα αυτονόητο ότι την τελική υπογραφή, προκειμένου να τηρηθούν στο ακέραιο οι οικονομικές δεσμεύσεις τού ελληνικού κράτους προς τους (προφανώς στρατηγικούς μας συμμάχους) Γερμανούς προμηθευτάς, την έβαλες εσύ - κι αν διαβάσεις όλο το κείμενο, ίσως και να καταλάβεις το γιατί. Με την βοήθεια, όμως, του φίλου μου τού Joe και με το ψάξιμο που αξιώθηκα να κάνω ανακάλυψα ότι ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ. ΣΟΥ ΖΗΤΩ ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ (αν και, κατά πώς διαβάζω τώρα που αξιώθηκα να διαβάσω, αυτός που έκραζε ήταν κατά βάσιν ο Μαρκογιαννάκης). Όπως και να 'χει, όλα έγιναν καλή τη προαιρέσει: ουδέποτε θεώρησα ή υπεστήριξα πως "τα πήρες", κατά το κοινώς λεγόμενον - δεν τα χρειάζεσαι άλλωστε, αυτό απεδείχθη. Αυτό που θα δείξω είναι πως, στα πλαίσια κεντρικών “αναπτυξιακών” επιλογών όπως είναι η προγραμματική συμφωνία με την Siemens (με την οποία δεν είχες σχέση), εσύ πάντοτε έκανες ό,τι σου έλεγαν να κάνεις.
Μετά ήλθαν οι υποκλοπές. Το ότι δεν πήρατε μυρωδιά εκεί στο Υπουργείο το προσπερνώ. Το ότι ο Κορωνιάς σε αγνόησε και πήγε απ’ ευθείας στο Μαξίμου δεν θα το σχολιάσω. Το ότι ουδείς διώκεται αυτήν την στιγμή για την απενεργοποίηση-διαγραφή τού παράνομου λογισμικού και την συνακόλουθο απώλεια πιθανών ενοχοποιητικών στοιχείων, θα το καταπιώ κι ας με συντρίβει – άλλωστε δεν εμπίπτει ακριβώς στις αρμοδιότητές σου. Το μόνο που έκανες, σαν καλός newscaster, ήταν να μας εξηγείς με χάρη και σχεδιαγράμματα το πώς περίπου έγινε η βρωμοδουλειά. Τελικά, άδικα σε κατηγορούν γι’ αυτήν την ιστορία. Εσύ ήσουν, γενικώς, αμέτοχος.
Έπειτα προέκυψε εκείνο το θεματάκι με τις απαγωγές των Πακιστανών. Μα, έπρεπε να συμβεί σε σένα αυτή η ατυχία; Να μαίνεται ο πόλεμος κατά τής τρομοκρατίας, να τα δίνει όλα η αμερικανική κατασκοπεία για να ξετρυπώσει στοιχεία και καθάρματα κι εσύ να πρέπει να ορθώσεις ανάστημα υπέρ αξιών; Όχι, δεν το δέχομαι με τίποτα. Ποια ανθρώπινα δικαιώματα και κουραφέξαλα… Εδώ κρίνονται μείζονα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, είναι ώρα να τα παίζουμε κορώνα-γράμματα (κι αυτά, και το κεφάλι μας) για καμμιά τριανταριά άπλυτους; Όχι Γιώργο μου, άστο να πάει, αρμοδιότης τού ΥΠΕΞ, μην σου πω τού Μαξίμου… Εσύ, ευτυχώς, δεν έχεις σχέση.
Ύστερα ήλθε το άτιμο το καλοκαίρι τού 2007 – και, μαζί του, οι πυρκαγιές τού Αυγούστου. “Μα τι σχέση έχω εγώ”, θα μου πεις, “εγώ είχα πάει τότε στο Πολιτισμού!”. Έχεις απόλυτο δίκιο, Γιώργο μου. Να μην εκμεταλλευθώ όμως την συγκυρία για να εξάρω τις πρωτοβουλίες σου στον τομέα τής ενίσχυσης τού Πυροσβεστικού Σώματος, που συνετέλεσαν στον περιορισμό των δασικών απωλειών σε μόλις… 1.840.000 στρέμματα σε τρεις ημέρες; Τώρα, αν ο διάδοχός σου δεν ήταν σε θέση να αξιοποιήσει το οπλοστάσιο που τού άφησες φεύγοντας, δεν φταις εσύ! (Για την ιστορία, το Πυροσβεστικό Σώμα κατήγγειλε τον Μάρτιο τού 2008 ότι είχε καταθέσει μελέτη από το 2003, στην οποία εισηγείτο μεταξύ άλλων απόκτηση νέων εναερίων μέσων και κάλυψη 4.500 κενών οργανικών θέσεων. Το τι απ’ αυτά έγινε το φαντάζεστε… Όσο για σένα, Γιώργο, εκείνες οι μέρες ήταν ο προσωπικός σου θρίαμβος. Όχι τόσο γιατί φάνηκε το κενό που άφησες πίσω σου στο Δημοσίας Τάξεως. Αλλά για την πρώτη μεγάλη νίκη που κατήγαγες ως Υπουργός Πολιτισμού. Ποιος Πολύδωρας, ποιος “Στρατηγός Άνεμος”! Η στητή σου φιγούρα στην Ολυμπία, με τον Κρόνιο Λόφο πίσω σου καμένο, να αναγγέλλει με ύφος δωρικό “ευτυχώς, γλιτώσαμε το Μουσείο”… Άλλοι οφείλουν απολογία για τα λάθη τους. Εσύ, σεμνά, έσωσες το Μουσείο.)
Κι ύστερα πήγε αυτός ο κερατάς ο Ζαχόπουλος και πήδηξε στον ακάλυπτο. Ποτέ δεν τον συμπάθησες Γιώργο μου, το ξέρω. Ούτε γούσταρες ιδιαίτερα που είχε τέτοια ελευθερία κινήσεων στο Υπουργείο. Ήταν, όμως, άνθρωπος τού αφεντικού. Πώς να πας να τα βάλεις τώρα με άνθρωπο τού αφεντικού; Άλλωστε, απ’ όσο ξέρεις, ουδεμία παρανομία συνετελέσθη σε ό,τι αφορά τις χορηγίες τού Υπουργείου (διότι, φυσικά, είναι πρακτικώς αδύνατον να αποδειχθεί διασπάθιση χρήματος, ενώ με την κατασπατάληση χρήματος, την κατάχρηση εξουσίας και την χρηματοδότηση κάθε πιθανού κι απίθανου εξωραϊστικού συλλόγου ή στάνης ανά την Μακεδονία, που εξέδιδε-δεν εξέδιδε ένα περιοδικό τον χρόνο, ουδείς θ’ ασχοληθεί. Φαίνεται, όμως, πως μόνον εγώ βλέπω Βαξεβάνη σ’ αυτήν την χώρα…). Αλλά και να συνετελέσθη, δεν σ’ αγγίζει εσένα. Άλλος υπέγραφε για τις πληρωμές, άλλος διαχειριζόταν το μπαγιόκο. Εσύ, άτεγκτος και συνάμα διπλωμάτης, συζητούσες για μακροχρόνιους δανεισμούς συλλογών με τους κλεπταποδόχους τού Γκετί, για να σου επιστρέψουν τα κλεμμένα.
Τελικώς, σ’ ό,τι μεγάλο σου ‘λαχε ως υπουργού στάθηκες, Γιώργο μου, αμέτοχος (και δεν νομίζω να προτιμάς την άλλη εκδοχή…). Αν θέλεις την γνώμη μου, κακώς παραιτήθηκες. Με τέτοια αποχή από τα καθήκοντά σου, ποιος θα διανοείτο να σε εγκαλέσει σοβαρά για ασυμβίβαστο;
Υ.Γ.1: Φίλος αναγνώστης τού ιστολογίου σχολίαζε τις προάλλες: “Αυτά τα περί κομματικής αυτοκτονίας που γράφει ο φίλος σου μού θύμισαν το σάλτο Ζαχόπουλου – κάνουμε γκελ στον απέναντι τοίχο και σε λίγους μήνες πάμε σπίτι μας…”
Υ.Γ.2: Δεν μπορώ να μην το σχολιάσω: όπως και με τον Ο.Τ.Ε., έτσι και με τα λιμάνια η “μεταρρύθμιση με κάθε κόστος” ουσιαστικά σημαίνει “φέρνουμε Γερμανούς, Κινέζους, Άραβες να κάνουν αυτά που εμείς είμαστε ανίκανοι να κάνουμε”. Ειδικά στα λιμάνια (όπου, Γιώργο μου, δεν έκανες τίποτε άλλο απ’ το να συνεχίσεις την πολιτική που άλλος χάραξε), η ιδιωτικοποίηση είναι ισοδύναμη τού ν’ αλλάξει χέρια το μονοπώλιο των υπηρεσιών από μια εταιρεία σε μια άλλη. Μόνον η τοποθέτηση στην πρόσφατη ομιλία Παπαληγούρα, που αφήνει να υπονοηθεί επιλογή γεωστρατηγικής σημασίας για την χώρα (ενδιαφέρον, αλλά μαχητό επιχείρημα), γεννά την πιθανότητα να μην έχουν γίνει τα πάντα, γι’ άλλη μια φορά, για το εύκολο χρήμα.
Υ.Γ.3: Διαβάστε και τον Jack, ακριβώς από κάτω. Κορυφαίος…_
Μετά ήλθαν οι υποκλοπές. Το ότι δεν πήρατε μυρωδιά εκεί στο Υπουργείο το προσπερνώ. Το ότι ο Κορωνιάς σε αγνόησε και πήγε απ’ ευθείας στο Μαξίμου δεν θα το σχολιάσω. Το ότι ουδείς διώκεται αυτήν την στιγμή για την απενεργοποίηση-διαγραφή τού παράνομου λογισμικού και την συνακόλουθο απώλεια πιθανών ενοχοποιητικών στοιχείων, θα το καταπιώ κι ας με συντρίβει – άλλωστε δεν εμπίπτει ακριβώς στις αρμοδιότητές σου. Το μόνο που έκανες, σαν καλός newscaster, ήταν να μας εξηγείς με χάρη και σχεδιαγράμματα το πώς περίπου έγινε η βρωμοδουλειά. Τελικά, άδικα σε κατηγορούν γι’ αυτήν την ιστορία. Εσύ ήσουν, γενικώς, αμέτοχος.
Έπειτα προέκυψε εκείνο το θεματάκι με τις απαγωγές των Πακιστανών. Μα, έπρεπε να συμβεί σε σένα αυτή η ατυχία; Να μαίνεται ο πόλεμος κατά τής τρομοκρατίας, να τα δίνει όλα η αμερικανική κατασκοπεία για να ξετρυπώσει στοιχεία και καθάρματα κι εσύ να πρέπει να ορθώσεις ανάστημα υπέρ αξιών; Όχι, δεν το δέχομαι με τίποτα. Ποια ανθρώπινα δικαιώματα και κουραφέξαλα… Εδώ κρίνονται μείζονα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, είναι ώρα να τα παίζουμε κορώνα-γράμματα (κι αυτά, και το κεφάλι μας) για καμμιά τριανταριά άπλυτους; Όχι Γιώργο μου, άστο να πάει, αρμοδιότης τού ΥΠΕΞ, μην σου πω τού Μαξίμου… Εσύ, ευτυχώς, δεν έχεις σχέση.
Ύστερα ήλθε το άτιμο το καλοκαίρι τού 2007 – και, μαζί του, οι πυρκαγιές τού Αυγούστου. “Μα τι σχέση έχω εγώ”, θα μου πεις, “εγώ είχα πάει τότε στο Πολιτισμού!”. Έχεις απόλυτο δίκιο, Γιώργο μου. Να μην εκμεταλλευθώ όμως την συγκυρία για να εξάρω τις πρωτοβουλίες σου στον τομέα τής ενίσχυσης τού Πυροσβεστικού Σώματος, που συνετέλεσαν στον περιορισμό των δασικών απωλειών σε μόλις… 1.840.000 στρέμματα σε τρεις ημέρες; Τώρα, αν ο διάδοχός σου δεν ήταν σε θέση να αξιοποιήσει το οπλοστάσιο που τού άφησες φεύγοντας, δεν φταις εσύ! (Για την ιστορία, το Πυροσβεστικό Σώμα κατήγγειλε τον Μάρτιο τού 2008 ότι είχε καταθέσει μελέτη από το 2003, στην οποία εισηγείτο μεταξύ άλλων απόκτηση νέων εναερίων μέσων και κάλυψη 4.500 κενών οργανικών θέσεων. Το τι απ’ αυτά έγινε το φαντάζεστε… Όσο για σένα, Γιώργο, εκείνες οι μέρες ήταν ο προσωπικός σου θρίαμβος. Όχι τόσο γιατί φάνηκε το κενό που άφησες πίσω σου στο Δημοσίας Τάξεως. Αλλά για την πρώτη μεγάλη νίκη που κατήγαγες ως Υπουργός Πολιτισμού. Ποιος Πολύδωρας, ποιος “Στρατηγός Άνεμος”! Η στητή σου φιγούρα στην Ολυμπία, με τον Κρόνιο Λόφο πίσω σου καμένο, να αναγγέλλει με ύφος δωρικό “ευτυχώς, γλιτώσαμε το Μουσείο”… Άλλοι οφείλουν απολογία για τα λάθη τους. Εσύ, σεμνά, έσωσες το Μουσείο.)
Κι ύστερα πήγε αυτός ο κερατάς ο Ζαχόπουλος και πήδηξε στον ακάλυπτο. Ποτέ δεν τον συμπάθησες Γιώργο μου, το ξέρω. Ούτε γούσταρες ιδιαίτερα που είχε τέτοια ελευθερία κινήσεων στο Υπουργείο. Ήταν, όμως, άνθρωπος τού αφεντικού. Πώς να πας να τα βάλεις τώρα με άνθρωπο τού αφεντικού; Άλλωστε, απ’ όσο ξέρεις, ουδεμία παρανομία συνετελέσθη σε ό,τι αφορά τις χορηγίες τού Υπουργείου (διότι, φυσικά, είναι πρακτικώς αδύνατον να αποδειχθεί διασπάθιση χρήματος, ενώ με την κατασπατάληση χρήματος, την κατάχρηση εξουσίας και την χρηματοδότηση κάθε πιθανού κι απίθανου εξωραϊστικού συλλόγου ή στάνης ανά την Μακεδονία, που εξέδιδε-δεν εξέδιδε ένα περιοδικό τον χρόνο, ουδείς θ’ ασχοληθεί. Φαίνεται, όμως, πως μόνον εγώ βλέπω Βαξεβάνη σ’ αυτήν την χώρα…). Αλλά και να συνετελέσθη, δεν σ’ αγγίζει εσένα. Άλλος υπέγραφε για τις πληρωμές, άλλος διαχειριζόταν το μπαγιόκο. Εσύ, άτεγκτος και συνάμα διπλωμάτης, συζητούσες για μακροχρόνιους δανεισμούς συλλογών με τους κλεπταποδόχους τού Γκετί, για να σου επιστρέψουν τα κλεμμένα.
Τελικώς, σ’ ό,τι μεγάλο σου ‘λαχε ως υπουργού στάθηκες, Γιώργο μου, αμέτοχος (και δεν νομίζω να προτιμάς την άλλη εκδοχή…). Αν θέλεις την γνώμη μου, κακώς παραιτήθηκες. Με τέτοια αποχή από τα καθήκοντά σου, ποιος θα διανοείτο να σε εγκαλέσει σοβαρά για ασυμβίβαστο;
Υ.Γ.1: Φίλος αναγνώστης τού ιστολογίου σχολίαζε τις προάλλες: “Αυτά τα περί κομματικής αυτοκτονίας που γράφει ο φίλος σου μού θύμισαν το σάλτο Ζαχόπουλου – κάνουμε γκελ στον απέναντι τοίχο και σε λίγους μήνες πάμε σπίτι μας…”
Υ.Γ.2: Δεν μπορώ να μην το σχολιάσω: όπως και με τον Ο.Τ.Ε., έτσι και με τα λιμάνια η “μεταρρύθμιση με κάθε κόστος” ουσιαστικά σημαίνει “φέρνουμε Γερμανούς, Κινέζους, Άραβες να κάνουν αυτά που εμείς είμαστε ανίκανοι να κάνουμε”. Ειδικά στα λιμάνια (όπου, Γιώργο μου, δεν έκανες τίποτε άλλο απ’ το να συνεχίσεις την πολιτική που άλλος χάραξε), η ιδιωτικοποίηση είναι ισοδύναμη τού ν’ αλλάξει χέρια το μονοπώλιο των υπηρεσιών από μια εταιρεία σε μια άλλη. Μόνον η τοποθέτηση στην πρόσφατη ομιλία Παπαληγούρα, που αφήνει να υπονοηθεί επιλογή γεωστρατηγικής σημασίας για την χώρα (ενδιαφέρον, αλλά μαχητό επιχείρημα), γεννά την πιθανότητα να μην έχουν γίνει τα πάντα, γι’ άλλη μια φορά, για το εύκολο χρήμα.
Υ.Γ.3: Διαβάστε και τον Jack, ακριβώς από κάτω. Κορυφαίος…_
Σχόλια
Όσο για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών πέρα από την κατάργηση μονοπωλίων και την βελτίωση υπηρεσιών φέρνει στη περίπτωση του Πειραιά και πολύ χρήμα για τη χώρα. Οπότε μπορεί η κομμουνιστική σου κουλτούρα να μη σου επιτρέπει να το αποδεχθείς αλλά η μεταρρύθμιση στο θέμα του Πειραιά σημαίνει και αναβάθμιση υπηρεσιών.
Αυτό που η "κομμουνιστική" μου κουλτούρα δεν μου επιτρέπει να αποδεχθώ είναι την κυβέρνησή μου να δηλώνει ανίκανη να πραγματοποιήσει μόνη της όσα προσδοκά από τον ιδιώτη επενδυτή. Να δηλώνει ανίκανη να καθαρίσει την κόπρο τού Αυγείου στα λιμάνια, να επενδύσει όσα χρειάζεται για αναβάθμιση/αλλαγή τού απηρχαιωμένου εξοπλισμού, εμπλουτισμό τού ανθρωπίνου δυναμικού, βελτίωση των υπηρεσιών, ώστε στο τέλος τής ημέρας να καρπωθεί εξ ολοκλήρου τις ωφέλειες - και να τις αποδώσει στον λαό. Αντ' αυτού, βολεύεται με συμφωνημένο με τον επενδυτή ποσοστό κι αδιαφορεί για τυχούσες παρενέργειες τής εκχώρησης.
Το αν το μονοπώλιο θα καταργηθεί, θα δειχθεί στο μέλλον - για την ώρα, η κυβέρνηση συμφώνησε με ΕΝΑΝ επενδυτή, κι από την δική του διαχείριση θα εξαρτηθούν τα πάντα, από την κατάργηση τού μονοπωλίου ως την αποδοτικότητα τής επένδυσης, συνολικά αλλά και ειδικά για το κράτος. Δεν ξέρω για τα χρήματα, πάντως μεταρρύθμιση δεν θα το 'λεγα..._
Όσο για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών πέρα από την κατάργηση μονοπωλίων και την βελτίωση υπηρεσιών φέρνει στη περίπτωση του Πειραιά και πολύ χρήμα για τη χώρα. Οπότε μπορεί η κομμουνιστική σου κουλτούρα να μη σου επιτρέπει να το αποδεχθείς αλλά η μεταρρύθμιση στο θέμα του Πειραιά σημαίνει και αναβάθμιση υπηρεσιών.