Οι "φιλελεύθεροι" πιονέροι...

Ως νέος συνδικαλιστής της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 είχα αναπτύξει μία ιδιαίτερη συμπάθεια για το φιλελεύθερο δίδυμο Μάνου-Ανδριανόπουλου. Στη πορεία αποδείχθηκε ότι οι εκτιμήσεις μου στο πρόσωπο τους ήταν λανθασμένες μιας και διέψευσαν οι ίδιοι ότι πρέσβευαν.

Τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο τον είχα συμπαθήσει ως μέλος της φοβερής και τρομερής τριάδας δημάρχων Έβερτ-Ανδριανόπουλος-Κούβελας που έγινε σύμβολο ανάκαμψης του κόμματος.

Με το Στέφανο Μάνο η σχέση ξεκίνησε αργότερα και υπήρξε πιο προσωπική. Η σχέση του με τη τεχνολογία και το internet το καιρό που συμμετείχα σε προσπάθειες με την ΟΝΝΕΔ υπέρ του διαδικτύου και η ενεργή του συμμετοχή σε αυτές υπήρξε αφορμή για να κερδίσει την εκτίμηση μου.

Ο Στέφανος Μάνος υπήρξε ανέκαθεν ο ανυποχώρητος πολιτικός που δεν σταματούσε μπροστά σε τίποτα. Σαν Υπουργός Οικονομίας έδειξε σε όλους ότι έπρεπε να σφίξει πολύ το ζωνάρι ο Έλληνας για να μπορέσει να αντεπεξέλθει η οικονομία τη λαίλαπα της Αλλαγής. Δεν κρυβόταν πίσω από το δάκτυλο του, ήταν ευθύς σε σημείο παρεξηγήσεως έλεγε πάντα αυτό που πίστευε (το κάνει ακόμα με τραγικά ορισμένες φορές αποτελέσματα για την εικόνα του).

Το 1998 τον διέγραψαν από τη Νέα Δημοκρατία μαζί με τους κ.κ. Σουφλιά, Κάκκαλο, Παπαληγούρα, Τατούλη και Κοντογιαννόπουλο σε μία ιστορία που μύριζε "στήσιμο" από την οικογένεια Μητσοτάκη, μιας και η έτερη αντιφρονούντας της παρέας εκείνη την εποχή Ντόρα Μπακογιάννη δεν έπεσε στην παγίδα που η ίδια κατά κάποιο τρόπο έστησε.

Το 2000 επέστρεψε στη ΝΔ στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, ίδρυσε τους "Φιλελεύθερους" ανέστειλε τη λειτουργία τους και κατέληξε υποψήφιος επικρατείας και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ το 2004.

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος από την άλλη είναι πιο ραφιναρισμένος ως χαρακτήρας. Αρθρογραφεί, μιλάει σε συνέδρια γενικώς είναι της θεωρίας και όχι της πράξης. Έχει αναγάγει το φιλελευθερισμό σε υπέρτατο αγαθό και θυμίζει κάτι παλαιοκομμουνιστές που νομίζουν ότι το λάθος δεν είναι στη θεωρία αλλά στη πρακτική εφαρμογή της.

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος το 1994 είχε αποχωρήσει από την ενεργή πολιτική για αδιευκρίνιστους λόγους. Πράξη που ανακάλεσε το 2004 για να τιμήσει τα χρώματα του ΠΑΣΟΚ.

Κοινό τους χαρακτηριστικό ότι και οι δύο απέδειξαν σε όλους μας ότι είναι γνήσιοι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι επιλέγοντας την σιγουριά της εκλογής μέσω του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΠΑΣΟΚ (υπενθυμίζω τι σημαίνουν τα αρχικά του για αποφυγή παρεξηγήσεων ΠΑνελήνιο ΣΟσιαλιστικό Κίνημα) αντί να δοκιμάσουν τη τύχη τους διεκδικώντας τη ψήφο του λαού μέσα από τα ψηφοδέλτια της ΝΔ.

Αποτέλεσμα της παραπάνω κίνησης τους ήταν σκηνές απείρου κάλους με το Στέφανο Μάνο να ισχυρίζεται ότι η ΝΔ δεν είναι φιλελεύθερο κόμμα σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, να κάνει τελικά άνω κάτω το ΠΑΣΟΚ με τις τοποθετήσεις του, να ανεξαρτητοποιείται και γενικώς να διασκεδάζει τους πάντες.

Ο Στέφανος Μάνος πλέον αρθρογραφεί και συνεντευξιάζεται χωρίς ποτέ να αλλάξει συμπεριφορά και χαρακτήρα. Αυτός ξέρει πως θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Είναι γεγονός ότι το πολιτικό κόστος των πράξεων του δεν τον αφορά. Άλλωστε πάντα θα βρεθεί ένα φιλόξενο ψηφοδέλτιο επικρατείας για να εξασφαλίσει την άνετη εκλογή του χωρίς να χρειαστεί να απευθυνθεί απευθείας στους ψηφοφόρους του (που όπως αποδείχθηκε με τους Ταύρους είναι περίπου όσοι και των οικολόγων).

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος πάλι προσπαθεί να μας πείσει μάταια για το ορθό της επιλογής του να φύγει από τη ΝΔ και να εκλεγεί με το ΠΑΣΟΚ. Πρόσφατα σε ένα άρθρο του που ένας από τους αναγνώστες μας φρόντισε να μας υποδείξει αναφέρεται σε ένα κόμμα το οποίο δεν ταιριάζει με τη δική του ηθική. Συμπληρώνει δε πως ο κομματικός μηχανισμός της ΝΔ τον κυνήγησε το 2004 επειδή μαζί με το Στέφανο Μάνο θα εμπόδιζαν διάφορους αλεξιπτωτιστές να εκλεγούν και να κάνουν εκ των υστέρων τα δικά τους. Πήγε λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ με το οποίο είχε πολύ περισσότερα να τον ενώνουν από την βρώμικη και ανήθικη ΝΔ και ησύχασαν όλοι. Και η ΝΔ και αυτός.