"1-1"

«Πείτε μου μία χώρα στην οποία εφαρμόζονται αυτά που πρεσβεύετε». Είναι λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του 2007 κι ο νεαρός βουλευτής της Ν.Δ. έχει ξεμπερδέψει με τις δύσκολες ερωτήσεις του εκπροσώπου του Κ.Κ.Ε. στο τηλεοπτικό πάνελ. Νωρίτερα, έχει αποστομώσει συνοπτικά τους βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επικαλούμενος τη διακυβέρνηση Σημίτη και την κάλυψη στους κουκουλοφόρους αντιστοίχως. «Και μην μου πείτε την Κούβα γιατί κι αυτή σιγά σιγά μπαίνει σε άλλο δρόμο, πέραν του ότι είναι απομονωμένη από όλον τον πλανήτη». Αποσβολωμένος ο (έως εκείνο το σημείο επιτιθέμενος) κομμουνιστής προσπαθεί απεγνωσμένα να θυμηθεί τί έλεγε δύο δεκαετίες πριν, όταν του πετούσαν το περίφημο «τα τείχη έπεσαν» κάθε φορά που δεν τα έβγαζαν πέρα μαζί του σε θεωρητική συζήτηση. Τελικά δεν τα καταφέρνει, ψελλίζει κάτι για το σύστημα υγείας στην Κούβα και το “golden boy” συνεχίζει τον τηλεοπτικό του περίπατο χωρίς καν να ιδρώσει. Δύο ημέρες μετά το ίδιο επιχείρημα το χρησιμοποιεί βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με την ίδια επιτυχία. Τελικά η προκλητική ατάκα ενός υποψηφίου, ο οποίος υπό κανονικές συνθήκες θα ισοπεδωνόταν ρητορικά από οποιονδήποτε στοιχειωδώς συνεπή καθοδηγούμενο της Κ.Ν.Ε., γίνεται μόδα και χρησιμοποιείται απ’όλους.

Ένα χρόνο μετά η κυβέρνηση της Μ.Βρεττανίας έχει ήδη κρατικοποιήσει τράπεζα για να προστατεύσει τους πολίτες-ψηφοφόρους της και ακολουθεί η κυβέρνηση των Η.Π.Α. η οποία παρακάμπτοντας κάθε έννοια φιλελευθερισμού πίεζε για τη χορήγηση επισφαλών στεγαστικών δανείων. Αφού αυτά επιβεβαίωσαν το χαρακτηρισμό που τους είχε αποδοθεί, έσπευσε να μπαλώσει τη ζημιά όπως όπως. Όμως το κακό είχε ήδη γίνει. Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο κωμική, αφού τις τελευταίες μέρες το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών αποφασίζει (Κύριος οίδε με τί κριτήρια) άλλοτε να κρατικοποιεί ασφαλιστική εταιρεία και άλλοτε να αφήνει στη χρεωκοπία, επενδυτική τράπεζα με όγκο εργασιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Κερασάκι στην τούρτα της κατάρρευσης του υπαρκτού οικονομικού φιλελευθερισμού είναι η συζήτηση για το νόμο που θα δίνει στην κυβέρνηση των Η.Π.Α. 700 δις δολάρια και το δικαίωμα να τα χρησιμοποιεί κατά βούληση με στόχο το «κοινό καλό». Ο ελεύθερος ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών αλλά και η ισονομία είναι έννοιες οι οποίες προς το παρόν μπαίνουν στην άκρη.

Στην ηπειρωτική Ευρώπη, αφού είδαν την πολιτική επιτοκίων του Γκρίνσπαν (μάλλον ξέχασε ότι η παγκοσμιοποίηση είναι λέξη που αφορά και άλλες ηπείρους όπως η Ασία για παράδειγμα) να τους εξοντώνει οικονομικά και με δεδομένα τα κοινωνικά ανακλαστικά που ιστορικά έχουν, είχαν προλάβει κάπως να προφυλαχθούν. Όμως αν οι μεν την τελευταία δεκαετία έμπλεξαν το φιλελευθερισμό με τον ανήθικο καπιταλισμό και κερδοσκοπία , οι δε παραδοσιακά δεν ξέρουν πού σταματά το κράτος-νομοθέτης και πού αρχίζει ο σοσιαλισμός.

Πέραν όμως της οικονομίας, το σημείο που ηθικά έδινε το προβάδισμα στον δυτικό κόσμο έναντι των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο φιλελευθερισμός σε επίπεδο πολιτικής και ιδεολογίας, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας δέχεται συνεχή πλήγματα. Στην Αγγλία, αν είσαι Βραζιλιάνος και κρυώνεις το καλοκαίρι, πυροβολείσαι ως ύποπτος καμικάζι. Σε ορισμένες πόλεις της Ιταλίας υπάρχει νόμος που απαγορεύει τη συνάθροιση συγκεκριμένου αριθμού ατόμων, το βράδυ.

Εν κατακλείδι μόνη λύση για όσους πιστεύουμε στο φιλελευθερισμό ως κυρίαρχη ιδεολογία, φαίνεται να είναι το να ονομάσουμε το σύστημα μας υπαρκτό καπιταλισμό και να περιμένουμε. Όσο για τον θρασύ βουλευτή της Ν.Δ. με τις έξυπνες πρακτικές ερωτήσεις σε θεωρητικές συζητήσεις ας προετοιμάζεται από τώρα. Όλο και κάποιος θα βρεθεί να τον ρωτήσει «Σε ποια χώρα εφαρμόζονται αυτά που πρεσβεύετε; Μη μου πείτε στη Ρωσία και την Κίνα, γιατί στη μεν η ζωή μιας δημοσιογράφου δε σημαίνει και πολλά, ενώ στη δε κάνουν Ολυμπιακούς Αγώνες με παράλληλη υποχρεωτική μετανάστευση. Όλοι ξέρουμε ποιος εκπαίδευσε αυτές τις κοινωνίες.» Και τότε ας απαντήσει.