Σκουριά, El Cid και κατσαρίδες

Στην ροή τού αγώνα Manchester Utd-Bayern Munchen, που τελείωσε με πρόκριση των Βαυαρών στα ημιτελικά τού Champions’ League, ο Αντώνης Κατσαρός ιστορούσε το πώς είχαν στριμώξει τον Ferguson οι Άγγλοι δημοσιογράφοι στην συνέντευξη Τύπου τής Τρίτης, με ερωτήματα για τον μέσο όρο ηλικίας των πρωταθλητών Αγγλίας, την ικανότητά τους να βγάλουν ενενήντα λεπτά σε σταθερά ταχύ ρυθμό κόντρα στους Γερμανούς, την αναγκαιότητα φρεσκαρίσματος τού βασικού κορμού με πιτσιρικάδες κ.ο.κ.. Το τι κέρδισαν οι “κόκκινοι διάβολοι” από το… φρέσκο αίμα τού Rafael είναι πια γνωστό: δύο ανόητες κίτρινες κάρτες για τον πιτσιρικά, που είχε να παίξει μπάλα από το Meazza και τα… μπωφόρ Ronaldinho, και αντίο Ευρώπη.

Να ‘ναι το, σκουριασμένο πια, μυαλό τού sir Alex που τον ώθησε ν’ ασπασθεί την δημοφιλή οδό τού “κάνε αυτό που θέλουν, για να μην μπορούν να σου πουν τίποτα στο τέλος”; Δυστυχώς, είναι πολλές οι ενδείξεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι κι αλλιώς, ο Σκώτος δεν ήταν ποτέ ο προπονητής που θα γυρίσει ένα χαμένο ματς από τον πάγκο – και για όσους βιασθούν ν’ ανακαλέσουν την επική ανατροπή τού τελικού στην Βαρκελώνη, να θυμίσω απλώς ότι εκείνα τα χρόνια η United ειδικευόταν ακριβώς σ’ αυτό που μάθαμε ν’ αποκαλούμε “γερμανικό κόλπο”: να βγάζει την πίστη τού αντιπάλου με ανελέητο τρέξιμο κι ασφυκτικό πρέσσινγκ και να σκοράρει ένα-δυο τεμάχια ανά αγώνα μετά το 80’. Ο Ferguson δουλεύει πάντα στην προετοιμασία για να μοντάρει την καλοκουρδισμένη μηχανή που θα πάει με τον αυτόματο ως το τέλος τής σεζόν. Για διαχείριση ενδεχόμενης στραβής, καλύτερα να μην συζητάμε: όταν, στο χθεσινό ματς, η United μένει με δέκα, θυσιάζει τον μοναδικό του φορ για να καλύψει το κενό στα αριστερά, με αποτέλεσμα να ταμπουρώσει την ομάδα στα μετόπισθεν για είκοσι λεπτά, περιμένοντας το μοιραίο. Και μετά το γκολ τού Robben, του παίρνει πέντε λεπτά για να ρίξει στο παιχνίδι, στο 80’, Berbatov και Giggs, που, φυσικά, δεν βρίσκουν ρυθμό ποτέ. Τελικά ο sir Alex έχει καταφέρει το ακατόρθωτο: η ομάδα του να έχει προηγηθεί με 3-0, κι όμως να μην έχει τον έλεγχο τού ματς, να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, να καταφεύγει σε τρεις “αναγκαστικές” αλλαγές – αυτές, που θα βρουν λογικές οι εφημερίδες.

Αυτός που πρέπει να είναι πραγματικά τσαντισμένος με τα καμώματα τού προπονητή του είναι, δίχως αμφιβολία, ο μέγας Wayne Rooney. Με την Ευρώπη να παραμιλάει ακόμη με τα κατορθώματα τού Lionel Messi 24 ώρες πριν, ο πιτσιρικάς από το Merseyside βάλθηκε ν’ αποκλείσει την Bayern κουτσός κι ολομόναχος, και να δείξει σε όλους ποιος είναι το πραγματικό αφεντικό. Η παρουσία του και μόνο στο τεραίν επιδρά στην ψυχολογία των Βαυαρών με τον τρόπο, που ο στημένος στο άλογό του, νεκρός El Cid επέδρασε στην ψυχολογία των Μαυριτανών: και στα τρία γκολ τής United, οι αντίπαλοι αμυντικοί ασχολούνται με το πού είναι ο Rooney, κι όχι με το πού πάει η μπάλα. Η απροσδόκητη χρησιμοποίηση τού κορυφαίου Άγγλου στράικερ από την αρχή ήταν η φωτεινή εξαίρεση στην χθεσινή τραγωδία Ferguson, που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, στην πορεία τού ματς, για να πετάξει στα σκουπίδια την αυτοθυσία τού ποδοσφαιριστή του. Αν ο Rooney δεν παρουσιασθεί πανέτοιμος στο Μουντιάλ, όλοι οι νεκρόφιλοι που θα βαφτούμε στα χρώματα των λιονταριών κι αυτό το καλοκαίρι δεν θα του το συγχωρήσουμε ποτέ του sir Alex.

Τελικώς, όταν η πρόκριση στα ημιτελικά τής κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης κρίνεται στα εκτός έδρας γκολ, το μάτι πέφτει, μοιραία, στις λεπτομέρειες. Αν η Bayern δεν είχε ισοφαρίσει το πρώτο παιχνίδι μ’ εκείνο το απευθείας κτύπημα φάουλ που γκέλαρε στο τείχος κι άλλαξε πορεία (και που προήλθε από το αψυχολόγητο handball τού Neville), σήμερα θα μιλούσαμε για πρόκριση τής United με δύο νίκες. Μιας United, που έδωσε δύο γκολ δώρο στον απίθανο κύριο Olic, έδωσε το δεύτερο ματς με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της ανέτοιμο απέναντι στους πλήρεις Γερμανούς κι υποχρεώθηκε ν’ αγωνισθεί με παίκτη λιγότερο επί σαράντα λεπτά χάριν μιας διαιτητικής απόφασης που, όσο ορθή κι αν είναι, δεν μπορεί να κρίνεται ως δικαιολογημένη όταν κινείται κόντρα στην ψυχολογία και τις ισορροπίες ενός τόσο μεγάλου αγώνα (και, για να το γράψω κι αλλιώς, όταν ο κύριος Badstuber σερβίρει το πόδι τού αντιπάλου του στην λαδόκολλα και παραμένει στο παιχνίδι, είναι γελοίο ν’ αποβάλλεις κάποιον επειδή κράτησε τον Ribery κάπου στην σέντρα). Ο κύριος Robben πιάνει δυο φορές μέσα σ’ έναν μήνα (μια κόντρα στην Fiorentina και μια χθες) το σουτ τής καριέρας του και πετυχαίνει ισάριθμα γκολ πρόκρισης, και γενικώς όλες εκείνες οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά δείχνουν να στοιβάζονται με το μέρος των Βαυαρών – μαζί τους κι η σημαντικότερη όλων: η φανέλα τής Bayern είναι, απλά, βαρύτερη από εκείνην τής United.

Το σκορ έχει μόλις γίνει 3-1, κι όμως μπορείς να το δεις στα βλέμματα και των μεν και των δε, μπορείς να το μυρίσεις στον αέρα. Όλοι το ξέρουν ότι θα γίνει, το μόνο που δεν ξέρουν είναι το πώς. Το σίγουρο είναι πως αυτοί οι τύποι αρνούνται να τα παρατήσουν. Θες γιατί κάνουν δυο μήνες διακοπές μες στο καταχείμωνο, θες γιατί δεν ιδρώνει το αυτί τους από χιονιάδες, κρύα και κακουχίες, θες γιατί κυλάει τόση μπύρα στις φλέβες τους που τους είναι αδύνατο να χάσουν την ψυχραιμία τους, τα παλιόπαιδα από την Βαυαρία είναι εδώ, έτοιμα για άλλη μια ανατροπή, για ακόμη μια μάχη μέχρις εσχάτων, για να βγάλουν το λάδι όποιου βρεθεί στον διάβα τους, μέχρι να τον καταβάλλουν, ή να πέσουν μαζί του. Όσοι ορέγεσθε την κορυφή τής ποδοσφαιρικής Ευρώπης, πάρτε μιαν ανάσα: ο Messi, ο Murinho κι οι άλλοι δελφίνοι θα πρέπει να βρουν τρόπο να επιβιώσουν περισσότερο απ’ τις κατσαρίδες τού Μονάχου.