Outsourcing στους Πολέμαρχους

Μικρός, μαθαίνοντας ιστορία στο σχολείο μου είχε δημιουργηθεί η απορία ποιος ακριβώς ήταν ο Ιωάννης Ιουστινιάνης που είχε ανακηρύξει στρατηγό ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας κανονικά βιβλία ιστορίας ανακάλυψα ότι ήταν ο ηγέτης της Γενοβέζικης φρουράς που είχε προσέλθει στην Πόλη για να την προστατέψει. Ήταν βασικά ένας πολέμαρχος ο οποίος ανέλαβε να βοηθήσει με το μισθοφορικό στρατό του την προσπάθεια ενάντια στους μουσουλμάνους κατακτητές έναντι αμοιβής.

Οι πολέμαρχοι (Warlords) ήταν την εποχή που βασίλευε στην Ευρώπη η φεουδαρχία πρόσωπα με προσωπικούς (μισθοφορικούς) στρατούς που αναλάμβαναν έναντι αμοιβής στρατιωτικές αποστολές. Σε πολλές περιπτώσεις ήταν ευγενείς και αξιοποιούσαν τη στρατιωτική τους δύναμη για να αυξήσουν την επιρροή τους και τα εδάφη τους. Οι σταυροφόροι στη πλειοψηφία τους ήταν μισθοφορικοί στρατοί αυτού του τύπου που οι στρατιώτες τους αναζητούσαν χρήματα και άφεση αμαρτιών.

Οι πόλεμοι εκείνα τα χρόνια δεν διεξάγονταν από εθνικούς στρατούς, αλλά στα πρότυπα των ρωμαϊκών λεγεώνων από ανεξάρτητα στρατιωτικά τμήματα με ανεξάρτητη διοίκηση και χωρίς εθνική ταυτότητα. Αντίθετα οι πόλεμοι του 20ου και του 21ου αιώνα για τους οποίους έχουμε πολλές πληροφορίες ήταν σχεδόν αποκλειστικά εθνικοί πόλεμοι με εθνικούς στρατούς να αναλαμβάνουν το δύσκολο καθήκον.

Στη σύγχρονη Αφρική στην οποία οι εμφύλιες συγκρούσεις είναι καθημερινό φαινόμενο οι πολέμαρχοι ευδοκιμούν. Όμως προς έκπληξη αρκετών άρχισαν να ευδοκιμούν και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, τις ΗΠΑ με διαφορετική μορφή αλλά με την ίδια ουσιαστικά λογική.

Η 11η Σεπτεμβρίου δημιούργησε την ανάγκη για ένα νέου τύπου πόλεμο. Ένα πόλεμο που δημιουργούσε Εθνικό και Θρησκευτικό σε ορισμένες περιπτώσεις μένος κατά της Τρομοκρατίας. Οι ΗΠΑ με αφορμή την τρομοκρατική ενέργεια κήρυξαν τη δική τους Τζιχάντ στα πρότυπα των Σταυροφοριών, βαφτίζοντάς την¨War on Terror".

Οι Αμερικάνοι, που μπορεί να τους κοροϊδεύουμε εδώ στην Ευρώπη, έχουν ευέλικτη σκέψη και μαθαίνουν από τα λάθη τους. Αναγνώρισαν γρήγορα ότι πολεμικές επιχειρήσεις με θέμα τη δημοκρατία σε εξωτικά και μακρινά μέρη όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ δεν μπορούν να διατηρηθούν επί μακρόν με τον εθνικό στρατό, μιας και όταν συσσωρεύονται οι απώλειες αυξάνουν και οι αντιρρήσεις. Οι βετεράνοι του Αφγανιστάν και του κόλπου, όπως και στη περίπτωση των βετεράνων του Βιετνάμ άρχισαν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες προσαρμογής στη καθημερινότητα. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί τρόπος να περιοριστούν οι εσωτερικές γκρίνιες.

Μετά το στραπάτσο του Βιετνάμ, είχαν γράψει από την αρχή τους κανόνες εμπλοκής και διεξαγωγής πολέμου εναντίον ανταρτών βασιζόμενοι στη μελέτη των επιχειρήσεων του Ελληνικού τακτικού στρατού κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Ήταν άλλωστε η μοναδική επιτυχημένη επιχείρηση ευρείας κλίμακας κατά ανταρτικών πολεμικών τμημάτων μέχρι τότε. Οπότε τα βασικά προβλήματα σε επιχειρησιακό επίπεδο ήταν λυμένα.

Στη περίπτωση όμως του "Πολέμου κατά της τρομοκρατίας" οι ομοιότητες με τον Ελληνικό εμφύλιο περιοριζόντουσαν κατά βάση στην υφή της πολεμικής επιχείρησης. Στο ψυχολογικό τομέα έπρεπε να κοιτάξουν αλλού. Η αναζήτηση τους οδήγησε στην προηγούμενη χριστιανική Τζιχάντ, τις Σταυροφορίες. Η μελέτη της λογικής των σταυροφοριών είχε κρυμμένη τη λύση των κυριότερων προβλημάτων τους.

Με βάση τις σταυροφορίες προχώρησαν στην υλοποίηση του αγαπημένου τους επιχειρηματικού μοντέλου. Αυτό του Outsourcing, της ανάθεσης δηλαδή υπηρεσιών και διαδικασιών σε τρίτους. Μόνο που στη περίπτωση τους δεν υπάρχει κάποια εταιρία που θα αναλάβει τα λογιστικά ή την υποστήριξη του δικτύου Η/Υ μίας επιχείρησης. αλλά μία επιχείρηση "ασφαλείας" που αναλαμβάνει επ' αμοιβή και με ιδία μέσα (μισθοφόρους βετεράνους) αποστολές στις εμπόλεμες ζώνες και όχι μόνο.

Οι εταιρίες μισθοφορικών στρατών είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι από τις πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ. Όχι μόνο επειδή αναλαμβάνουν αποστολές φύλαξης εγκαταστάσεων και περιοχών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν αλλά επειδή παράλληλα αναλαμβάνουν αντίστοιχες υπηρεσίες και στην ενδοχώρα των ΗΠΑ. Από την φύλαξη της Νέας Ορλεάνης μετά το τυφώνα Κατρίνα, μέχρι επιχειρήσεις ασφαλείας σε περιοχές.

Το ζητούμενο όμως είναι τι θα συμβεί όταν οι πολεμικές συγκρούσεις τελειώσουν. Οι ΗΠΑ υπάρχει περίπτωση να θυμίζουν την μεσαιωνική Ευρώπη μιας και θα υπάρχουν διάφορες εταιρίες με ιδιωτικούς στρατούς που θα αναζητούν το επόμενο μεροκάματο και αν δεν το βρίσκουν ίσως να αρχίσουν τα σοβαρά προβλήματα.

Υ.Γ. Κάνοντας click εδώ μπορεί κάποιος να μελετήσει μία λίστα με επιχειρήσεις ασφαλείας που λειτουργούν στο Ιράκ και αναφέρονται επίσημα από την πρεσβεία των ΗΠΑ.