Eurotelis

Τώρα που η φαρσοκωμωδία με τον Αριστοτέλη Παυλίδη τελείωσε άδοξα, αξίζει το κόπο να φύγουμε λίγο από τα τετριμμένα και να μιλήσουμε για την εκλογική διαδικασία που έρχεται. Τις Ευρωεκλογές.

Είχα τη χαρά και τη τύχη να συμμετάσχω στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (EPP) που διεξήχθη στη Βαρσοβία 29-30 Απριλίου 2009. Στο πλαίσιο του συνεδρίου είχα τη τιμή να παρακολουθήσω ζωντανά ηγέτες από όλη την Ευρώπη, ανάμεσα τους τον τεράστιο Lech Walesa, τον Silvio Berlusconi, την Angela Merkel, τον Wilfried Martens, τον Jose Manuel Baroso και φυσικά τον δικό μας Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Στα πλαίσια του συνεδρίου και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ζύμωσης για να καταλήξουμε στο μανιφέστο του EPP για τις επερχόμενες Ευρωεκλογές συνειδητοποίησα ότι στην Ελλάδα δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές. Το διακύβευμα τους και τα ζητούμενα είναι terra incognitta στη χώρα μας.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα δεν κάνει κουβέντα για το μανιφέστο που στηρίζει το PSE (Το σοσιαλιστικό Κόμμα της Ευρώπης) και μιλάει για δημοψήφισμα και απάντηση στη κυβέρνηση κλπ. Τα κόμματα της αριστεράς είναι γνωστό ότι δηλώνουν αντιευρωπαϊστές και επιθυμούν να φύγουμε από την Ε.Ε. (το γιατί συμμετέχουν στις Ευρωεκλογές άπαξ και δεν θέλουν να συμμετέχουν στην ΕΕ έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μας εξηγήσει κάποιος αλλά δεν πειράζει). Όσο για το ΛΑ.Ο.Σ. και τους λοιπούς συγγενείς ας το αφήσουμε καλύτερα.

Η Νέα Δημοκρατία δείχνει να προσανατολίζεται σε μία πιο καθαρή Ευρωπαϊκή καμπάνια. Οι συγκυρίες την ευνοούν μιας και είναι δεδομένο ότι η Ευρώπη είναι το δικό της γήπεδο. Δεν είναι μόνο η ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση που αποτελεί δική της επιτυχία είναι και το γεγονός ότι στο μανιφέστο του EPP κατάφερε να περάσει πάγιες θέσεις της με μεγάλη σημασία για τη χώρα.

Τα παραπάνω δείχνουν ότι η προεκλογική ατζέντα θα είναι αρκετά μπερδεμένη. Οι μεν θα πιέζουν να πηγαίνει η κουβέντα σε τοπικό επίπεδο και οι δε σε Ευρωπαϊκό. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ατζέντα οφείλει να είναι αποκλειστικά Ευρωπαϊκή. Οι Έλληνες Ευρωβουλευτές εκλέγονται για να προασπίζουν τις θέσεις της χώρας αλλά επίσης για να υπηρετήσουν και το ευρύτερο Ευρωπαϊκό όραμα (το όποιο έχει ο καθένας και αν έχει).

Εν κατακλείδι τα δύο μεγάλα κόμματα με τη συμμετοχή τους στο EPP και το PSE αντίστοιχα και με τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες τους, δεσμεύονται να στηρίξουν συγκεκριμένες πολιτικές για την επόμενη πενταετία. Το περίγραμμα και η λογική των προτάσεων και των θέσεων τους αναλύονται στο Μανιφέστο των αντίστοιχων σχηματισμών στους οποίους μετέχουν. Παραθέτω τα δύο κείμενα και επιφυλάσσομαι για περισσότερη κουβέντα για το θέμα στο μήνα που διανύουμε.

Μανιφέστο EPP (ΝΔ)
Μανιφέστο PSE (ΠΑΣΟΚ)


Υ.Γ.1. Παρακολουθώντας την ομιλία του Lech Walesa συνειδητοποίησα ότι η αναλογία σε Ελληνικό επίπεδο θα ήταν να εκλεγόταν πρωθυπουργός ένας αρχισυνδικαλιστής της ΓΣΕΕ. Φανταστείτε τον Πολυζωγόπουλο ή τον Μανώλη πρωθυπουργό και έχετε στο μυαλό σας την εικόνα.

Υ.Γ.2. Τη δική τους νότα στο συνέδριο έδωσαν ο Sali Berisha και ο Γεωργιανός Mikheil Saakashvili. Ο πρώτος έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ μιας και η τοποθέτηση του ήταν κατά βάση καμπάνια για εισροή επενδύσεων στην Αλβανία.

Υ.Γ.3. Ο Nicola Gruevski ήταν παρόν. Ως παρατηρητής μιας και η Νέα Δημοκρατία έχει μπλοκάρει τη συμμετοχή του κόμματος του στο EPP. Στην ομιλία του θύμισε Μάρθα Βούρτση. Πολύ κλάμα και μιζέρια για την κακή Ελλάδα και το βέτο. Επίσης έκανε και περίπου 30 αναφορές στο Republic of Macedonia. Συνολικά όμως η εικόνα που έβγαζε ήταν της κακομοιριάς.

Υ.Γ.4. Οι Βρεττανοί είναι πραγματικά μία κατηγορία μόνοι τους. O David Cameron αποφάσισε ότι δεν εκφράζει το EPP τους Tories που είναι αμιγώς συντηρητικό κόμμα και αποφάσισαν να σχηματίσουν δική τους συντηρητική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο. Έτσι ένα μήνα πριν αποχώρησαν και πλέον ετοιμάζονται σαν γνήσιοι Άγγλοι στην Ευρώπη να δούμε για μία ακόμη σεζόν το έργο "Όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια"...